ਗੁਰ ਆਗੈ ਕਰਉ ਬਿਨੰਤੀ ਜੇ ਗੁਰ ਭਾਵੈ ਜਿਉ ਮਿਲੈ ਤਿਵੈ ਮਿਲਾਈਐ ॥
હે મા! હું ગુરુ આગળ વિનંતી કરું છું – હે ગુરુ! જો તને મારી વિનંતી યોગ્ય લાગે, તો જેમ પણ થઇ શકે મને પ્રીતમ-પ્રભુ મેળાવ.
ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਸੁਖਦਾਤਾ ਆਪਿ ਮਿਲਿਆ ਘਰਿ ਆਏ ॥
હે મા! બધા સુખો દેનાર પ્રીતમ પ્રભુ જેને મળાવે છે, પોતે જ મેળવી લે છે, તેના હૃદય ઘરમાં પોતે જ આવીને મળી લે છે.
ਨਾਨਕ ਕਾਮਣਿ ਸਦਾ ਸੁਹਾਗਣਿ ਨਾ ਪਿਰੁ ਮਰੈ ਨ ਜਾਏ ॥੪॥੨॥
હે નાનક! તે જીવ-સ્ત્રી હંમેશા માટે ભાગ્યશાળી થઈ જાય છે કારણ કે તેનો આ પ્રભુ-પતિ ના ક્યારેય મરે છે ને તેનાથી અલગ થાય છે ॥૪॥૨॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ગૌરી રાગ મહેલ ૩॥
ਕਾਮਣਿ ਹਰਿ ਰਸਿ ਬੇਧੀ ਜੀਉ ਹਰਿ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
ભાગ્યશાળી છે તે જીવ-સ્ત્રી જેનું મન પરમાત્માના નામમાં બંધાઈ રહે છે, જે પરમાત્માના પ્રેમમાં સ્થિરતામાં ટકી રહે છે,
ਮਨੁ ਮੋਹਨਿ ਮੋਹਿ ਲੀਆ ਜੀਉ ਦੁਬਿਧਾ ਸਹਜਿ ਸਮਾਏ ॥
અને જેના મનને સુંદર પ્રભુએ મોહી રાખ્યું છે, તે જીવ-સ્ત્રીનું મારુ-તારુ આધ્યાત્મિક સ્થિરતામાં રંગાય જાય છે.
ਦੁਬਿਧਾ ਸਹਜਿ ਸਮਾਏ ਕਾਮਣਿ ਵਰੁ ਪਾਏ ਗੁਰਮਤੀ ਰੰਗੁ ਲਾਏ ॥
તે જીવ-સ્ત્રી પ્રભુ પતિને મળી જાય છે, ગુરુની બુદ્ધિ લઈને તે આધ્યાત્મિક રંગ ભોગવે છે.
ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਕੂੜਿ ਕੁਸਤਿ ਭਰਿਆ ਗਲ ਤਾਈ ਪਾਪ ਕਮਾਏ ॥
માયાના મોહમાં ફસાઈને મનુષ્યનું આ શરીર અસત્ય છેતરામણીથી સંપૂર્ણ ભરાઈ રહે છે અને જીવ પાપ કમાતો રહે છે,
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਜਿਤੁ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਬਿਨੁ ਭਗਤੀ ਮੈਲੁ ਨ ਜਾਏ ॥
પરંતુ ગુરુ શરણ પડવાથી જીવ પ્રભુની ભક્તિ કરે છે, જેની કૃપાથી આની અંદર આધ્યાત્મિક સ્થિરતાની લહેર ઉત્પન્ન થઇ જાય છે અને બધા કરેલ પાપ વિકાર દૂર થઈ જાય છે, પ્રભુ ભક્તિ વગર વિકારોની ગંદકી દૂર થતી નથી.
ਨਾਨਕ ਕਾਮਣਿ ਪਿਰਹਿ ਪਿਆਰੀ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥੧॥
હે નાનક! તે જીવ-સ્ત્રી પ્રભુ-પતિની પ્રેમાળ બની જાય છે, જે પોતાની અંદરથી સ્વયં ભાવ દૂર કરી લે છે ॥૧॥
ਕਾਮਣਿ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ਜੀਉ ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੇ ॥
જે જીવ-સ્ત્રી ગુરુના પ્રેમમાં ટકી રહે છે, તે પ્રભુ પતિને મળી જાય છે
ਰੈਣਿ ਸੁਖਿ ਸੁਤੀ ਜੀਉ ਅੰਤਰਿ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ॥
તે પોતાની અંદર પોતાના હૃદયમાં પ્રભુ-પતિને વસાવે છે અને આખી જીવન-રૂપી રાત સુખમાં વિતાવે છે.
ਅੰਤਰਿ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ਮਿਲੀਐ ਪਿਆਰੇ ਅਨਦਿਨੁ ਦੁਖੁ ਨਿਵਾਰੇ ॥
જે જીવ-સ્ત્રી પોતાની અંદર પ્રભુનું નિવાસ-સ્થાન શોધી લે છે,
ਅੰਤਰਿ ਮਹਲੁ ਪਿਰੁ ਰਾਵੇ ਕਾਮਣਿ ਗੁਰਮਤੀ ਵੀਚਾਰੇ ॥
ગુરુની બુદ્ધિ લઈને પ્રભુના ગુણોને વિચારે છે, તે પ્રભુ-પતિના મેળાપનું આધ્યાત્મિક આનંદ મેળવે છે.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਪੀਆ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ਦੁਬਿਧਾ ਮਾਰਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥
જે જીવ-સ્ત્રીએ આધ્યાત્મિક આનંદ દેનાર નામ-રસ દિવસ રાત પીધો છે, તે પોતાની અંદરથી મારા-તારાને સમાપ્ત કરી દે છે.
ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਮਿਲੀ ਸੋਹਾਗਣਿ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਅਪਾਰੇ ॥੨॥
હે નાનક! ગુરુના ઊંડા પ્રેમની કૃપાથી તે જીવ-સ્ત્રી હંમેશા સ્થિર પ્રભુ-પતિમાં વિલીન રહે છે અને ભાગ્યશાળી બની જાય છે ॥૨॥
ਆਵਹੁ ਦਇਆ ਕਰੇ ਜੀਉ ਪ੍ਰੀਤਮ ਅਤਿ ਪਿਆਰੇ ॥
ભાગ્યશાળી છે તે જીવ-સ્ત્રી જે હંમેશા સ્થિર પ્રભુના નામથી તેમજ ગુરુના શબ્દથી પોતાના આધ્યાત્મિક જીવનને સુંદર બનાવીને પ્રભુ ઓટલા પર વિનંતી કરે છે અને કહે છે, હે અતિ પ્રેમાળ પ્રીતમ! કૃપા કરીને મારા હૃદયમાં આવી વસ
ਕਾਮਣਿ ਬਿਨਉ ਕਰੇ ਜੀਉ ਸਚਿ ਸਬਦਿ ਸੀਗਾਰੇ ॥
જે જીવ-સ્ત્રી હંમેશા સ્થિર પ્રભુના નામથી ગુરુના શબ્દથી પોતાના જીવનને સુંદર બનાવી લે છે, તે પોતાની અંદરથી અહંકારને દૂર કરી લે છે.
ਸਚਿ ਸਬਦਿ ਸੀਗਾਰੇ ਹਉਮੈ ਮਾਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰਜ ਸਵਾਰੇ ॥
ગુરુના શરણે પડીને તે પોતાની બધી કારજ સંવારી લે છે, તે જીવ-સ્ત્રી ગુરુના આપેલ વિચારના ઉપદેશની કૃપાથી તે પરમાત્માને સાથે સંધિ મેળવી લે છે જે દરેક યુગમાં જ હંમેશા કાયમ રહેનાર છે.
ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਗੁਰ ਬੀਚਾਰੇ ॥
પરંતુ પોતાના મનની પાછળ ચાલનાર જીવ-સ્ત્રી કામ-વાસનામાં દબાઈ રહે છે, મોહમાં ફસાઈને દુઃખી થાય છે.
ਮਨਮੁਖਿ ਕਾਮਿ ਵਿਆਪੀ ਮੋਹਿ ਸੰਤਾਪੀ ਕਿਸੁ ਆਗੈ ਜਾਇ ਪੁਕਾਰੇ ॥
તે કોની આગળ જઈને પોતાના દુઃખોની પુકાર કરે? કોઈ તેનું આ દુઃખ દૂર કરી શકતું નથી.
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਥਾਉ ਨ ਪਾਏ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਅਤਿ ਪਿਆਰੇ ॥੩॥
હે નાનક! અતિ પ્રેમાળ ગુરુ વગર પોતાના મનની પાછળ ચાલનારી જીવ-સ્ત્રી પ્રભુ-ચરણોમાં સ્થાન પ્રાપ્ત કરી શકતી નથી ॥૩॥
ਮੁੰਧ ਇਆਣੀ ਭੋਲੀ ਨਿਗੁਣੀਆ ਜੀਉ ਪਿਰੁ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ॥
એક તરફ જીવ-સ્ત્રી મૂર્ખ છે અંજાન છે ભોળી છે કે વિકારોની લપેટથી બચવાનું નથી જાણતી અને ગુણહીન છે, બીજી તરફ પ્રભુ-પતિ અગમ્ય પહોંચથી ઉપર છે અને અનંત છે, આવી સ્થિતિમાં, આવી જીવ-સ્ત્રીનો પ્રભુ-પતિથી મેળાપ કેવી રીતે થાય?
ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲੀਐ ਜੀਉ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰਾ ॥
જો પ્રભુ પોતે જ જીવ-સ્ત્રીને મેળાવે તો મેળાપ થઇ શકે છે, તે પોતે જ જીવ-સ્ત્રીઓની ભૂલો બક્ષનાર છે.
ਅਵਗਣ ਬਖਸਣਹਾਰਾ ਕਾਮਣਿ ਕੰਤੁ ਪਿਆਰਾ ਘਟਿ ਘਟਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥
પ્રેમાળ પ્રભુ-પતિ જીવ-સ્ત્રીના અવગુણ માફ કરવા સમર્થ છે, અને તે દરેક શરીરમાં વસી રહ્યો છે આ રીતે બધા ગુણ-અવગુણ જાણે છે.
ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰੀਤਿ ਭਾਇ ਭਗਤੀ ਪਾਈਐ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥
સદગુરૂએ આ શિક્ષા આપી છે કે તે પતિ-પ્રભુ, પ્રેમ-પ્રીતિથી પ્રાપ્ત થાય છે ભક્તિ ભાવથી મળે છે.
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
જે જીવ-સ્ત્રી ગુરુની આ શિક્ષા પર ચાલે છે, તે દરેક સમયે પ્રભુ-ચરણોમાં ધ્યાન જોડી રાખે છે.
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਹਰਿ ਵਰੁ ਪਾਇਆ ਸਾ ਧਨ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥੪॥੩॥
હે નાનક! આધ્યાત્મિક સ્થિરતામાં ટકીને તે પ્રભુ-પતિથી મળી જાય છે, તે જીવ-સ્ત્રીએ, જેમ, દુનિયાના નવેનવ ખજાના પ્રાપ્ત કરી લીધા હોય ॥૪॥૩॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ગૌરી રાગ મહેલ ૩॥
ਮਾਇਆ ਸਰੁ ਸਬਲੁ ਵਰਤੈ ਜੀਉ ਕਿਉ ਕਰਿ ਦੁਤਰੁ ਤਰਿਆ ਜਾਇ ॥
માયાના મોહમાં છલોછલ ભરેલ સમુદ્ર પોતાનું જોર મૂકી રહ્યો છે, આમાંથી તરવું ખુબ જ મુશ્કેલ છે. હે ભાઈ! કેવી રીતે આમાંથી પાર થઇ શકાય?
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਕਰਿ ਬੋਹਿਥਾ ਜੀਉ ਸਬਦੁ ਖੇਵਟੁ ਵਿਚਿ ਪਾਇ ॥
હે ભાઈ! પરમાત્માના નામને જહાજ બનાવ, ગુરુના શબ્દને કેવટ બનાવીને તે જહાજમાં બેસાવ.
ਸਬਦੁ ਖੇਵਟੁ ਵਿਚਿ ਪਾਏ ਹਰਿ ਆਪਿ ਲਘਾਏ ਇਨ ਬਿਧਿ ਦੁਤਰੁ ਤਰੀਐ ॥
જો મનુષ્ય પરમાત્માના નામ-જહાજમાં ગુરુના શબ્દ-કેવટને બેસાડી દે. તો પરમાત્મા પોતે જ માયાના સરોવરથી પાર બનાવી દે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਵੈ ਜੀਵਤਿਆ ਇਉ ਮਰੀਐ ॥
હે ભાઈ! આ ખરાબ માયા-સરોવરમાં આમ જ પાર થઇ શકાય છે. ગુરુના શરણે પડવાથી પરમાત્માની ભક્તિ પ્રાપ્ત થઇ જાય છે, આ રીતે દુનિયાના કાર્ય-વ્યવહાર કરતા માયા તરફથી શાંત થઇ જાય છે.
ਖਿਨ ਮਹਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਾਟੇ ਭਏ ਪਵਿਤੁ ਸਰੀਰਾ ॥
પરમાત્માના નામની કૃપાથી બધા પાપ એક ક્ષણમાં કપાઈ જાય છે. જેના કાપવામાં આવે છે, તેનું શરીર પવિત્ર થઈ જાય છે.
ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ਕੰਚਨ ਭਏ ਮਨੂਰਾ ॥੧॥
હે નાનક! પરમાત્માના નામથી જ માયા-સરોવરથી પાર થઇ શકાય છે અને લોખંડની ગંદકી, કાટ લગાવેલા લોખંડ જેવું નકારાયેલ મન સોનું બની જાય છે ॥૧॥