ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauree:18
پوری: 18
ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਡੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥
satgur vadaa kar salaahee-ai jis vich vadee-aa vadi-aa-ee-aa.
We should praise the True Guru considering him as the greatest; within whom are the greatest virtues.
ما باید گورو واقعی را ستایش کنیم که او را بزرگترین می داند. بزرگترین فضایل در درون آنهاست.
ਸਹਿ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥
seh maylay taa nadree aa-ee-aa.
We see these virtues in the Guru when God unites us with him.
وقتی خداوند ما را به خود پیوند می دهد، این فضایل را در گورو می بینیم.
ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈਆ ॥
jaa tis bhaanaa taa man vasaa-ee-aa.
When it pleases Him, these virtues come to dwell in our minds.
هنگامی که او را خشنود می کند، این فضایل در ذهن ما جای می گیرد.
ਕਰਿ ਹੁਕਮੁ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੀਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥
kar hukam mastak hath Dhar vichahu maar kadhee-aa buri-aa-ee-aa.
By His Will, the Guru becomes merciful and removes all vices from our mind.
با اراده خود، گورو مهربان می شود و همه رذایل را از ذهن ما پاک می کند.
ਸਹਿ ਤੁਠੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਆ ॥੧੮॥
seh tuthai na-o niDh paa-ee-aa. ||18||
When God is thoroughly pleased, one becomes spiritually rich as if all the ninetreasures of the world are obtained.
وقتی خدا کاملاً راضی باشد، انسان از نظر معنوی ثروتمند می شود، گویی همه نه گنجینه دنیا به دست می آید.
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧
salok mehlaa 1.
Salok, First Guru:
سالوک، اولین گورو:
ਪਹਿਲਾ ਸੁਚਾ ਆਪਿ ਹੋਇ ਸੁਚੈ ਬੈਠਾ ਆਇ ॥
pahilaa suchaa aap ho-ay suchai baithaa aa-ay.
First of all, (after thoroughly bathing and washing his body) and thus becoming “pure”, (a Brahmin) comes and sits down in the “purified” (kitchen of his host).
اول از همه، (پس از استحمام کامل و شستن بدن) و بنابراین “پاک” شدن، (یک برهمنی) می آید و در “پاک شده(تصفیه شده)” (آشپزخانه میزبان خود) می نشیند.
ਸੁਚੇ ਅਗੈ ਰਖਿਓਨੁ ਕੋਇ ਨ ਭਿਟਿਓ ਜਾਇ ॥
suchay agai rakhi-on ko-ay na bhiti-o jaa-ay.
The “pure meal”, which no one else has touched before, is placed before him.
غذای پاککه هیچ کس قبلاً آن را لمس نکرده است، پیش او قرار می گیرد
ਸੁਚਾ ਹੋਇ ਕੈ ਜੇਵਿਆ ਲਗਾ ਪੜਣਿ ਸਲੋਕੁ ॥
suchaa ho-ay kai jayvi-aa lagaa parhan salok.
Being “purified”, he eats this food, and begins to read some sacred mantras.
او که “پاک” شده است، این غذا را می خورد، و شروع به خواندن برخی از مانترای مقدس می کند.
ਕੁਹਥੀ ਜਾਈ ਸਟਿਆ ਕਿਸੁ ਏਹੁ ਲਗਾ ਦੋਖੁ ॥
kuhthee jaa-ee sati-aa kis ayhu lagaa dokh.
This “pure” food is thrown into a filthy place (stomach), so who would bear the blame for polluting such a pure meal?
این غذای “خالص” به یک مکان ناپاک (معده) پرتاب می شود، بنابراین چه کسی مقصر آلودگی چنین وعده غذایی خالص را متحمل می شود؟
ਅੰਨੁ ਦੇਵਤਾ ਪਾਣੀ ਦੇਵਤਾ ਬੈਸੰਤਰੁ ਦੇਵਤਾ ਲੂਣੁ ਪੰਜਵਾ ਪਾਇਆ ਘਿਰਤੁ ॥ ਤਾ ਹੋਆ ਪਾਕੁ ਪਵਿਤੁ ॥
ann dayvtaa paanee dayvtaa baisantar dayvtaa loon panjvaa paa-i-aa ghirat. taa ho-aa paak pavit.
(According to Brahmin’s own belief), the grain is sacred, the water is sacred; the fire and salt are sacred; when the fifth sacred thing, ghee (clarified butter) is added, then the “pure and sanctified” food is considered ready to eat.
(طبق اعتقاد خود برهمن)، دانه مقدس است، آب مقدس است. آتش و نمک مقدس هستند؛ هنگامی که پنجمین چیز مقدس، ghee (کره شفاف) اضافه می شود، سپس غذای “پاک و مقدس” آماده خوردن در نظر گرفته می شود.
ਪਾਪੀ ਸਿਉ ਤਨੁ ਗਡਿਆ ਥੁਕਾ ਪਈਆ ਤਿਤੁ ॥
paapee si-o tan gadi-aa thukaa pa-ee-aa tit.
when this “pure” food comes in contact with the sinful human body, the pure food becomes so impure (human waste) that it stinks and is spat upon.
وقتی این غذای “خالص” با بدن انسان گناهکار تماس پیدا کند، غذای خالص آنقدر نجس (ضایعات انسانی) می شود که بدبو می شود و به آن تف می شود.
ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਚਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰਸ ਖਾਹਿ ॥
jit mukh naam na oochrahi bin naavai ras khaahi
Similarly, the mouth with which people do not remember God and eat relishing food without remembering God,
به همین ترتیب، دهانی که مردم با آن خدا را یاد نمی آورند و غذای دلپذیر را بدون یاد خدا می خورند .
ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਥੁਕਾ ਪਾਹਿ ॥੧॥
naanak ayvai jaanee-ai tit mukh thukaa paahi. ||
O’ Nanak, know this that such a mouth (person) is spat upon (disgraced in God’s presence).
ای نانک، این را بدان که به چنین دهانی (شخص) تف می دهند (در حضور خدا رسوا می شوند).
ਮਃ ੧ ॥
mehlaa 1.
Salok, First Guru:
سالوک، اولین گورو:
ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥
bhand jammee-ai bhand nimmee-ai bhand mangan vee-aahu.
A man is conceived within a woman and is born from a woman; to a woman he is engaged and married.
یک مرد در یک زن آبستن شده و از یک زن متولد می شود. با زنی نامزد کرده و ازدواج میکنذ.
ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥
bhandahu hovai dostee bhandahu chalai raahu.
Through the woman, worldly relationships are formed and it is through women, one’s dynasty goes forward.
از طریق زن، روابط دنیایی شکل می گیرد و از طریق زنان، سلسله شخص پیش می رود.
ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥
bhand mu-aa bhand bhaalee-ai bhand hovai banDhaan.
When his woman dies, he seeks another woman; it is through the woman that we are bonded with the world.
وقتی زنش می میرد، به دنبال زن دیگری می گردد. از طریق زن است که با دنیا پیوند می خوریم.
ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥
so ki-o mandaa aakhee-ai jit jameh raajaan.
How can we call that (woman) evil, who has given birth to all the kings, (queens, saints, and other great persons).
چگونه می توانیم آن زن را شیطانی بنامیم که همه پادشاهان (ملکه ها، مقدسین و سایر بزرگان) را به دنیا آورده است.
ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥
bhandahu hee bhand oopjai bhandai baajh na ko-ay.
(In fact) it is from the woman that another woman is born and nobody is born without a woman
(در حقیقت) از طرف زن است که زن دیگری متولد می شود و هیچ کس بدون زن متولد نمی شود.
ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
naanak bhandai baahraa ayko sachaa so-ay.
O Nanak, it is only the eternal God who has been there without (going through the womb of a) woman.
ای نانک، این تنها خدای ابدی است که بدون (از رحم زن) زنی در آنجا بوده است.
ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥
jit mukh sadaa salaahee-ai bhaagaa ratee chaar.
Therefore, that mouth (person) is fortunate with which are sung God’s praises,
بنابراین، آن دهان (شخص) خوش شانس است که با آن ستایش های خدا خوانده می شود.
ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥
naanak tay mukh oojlay tit sachai darbaar. ||2||
O’ Nanak, their faces will shine in the Court of the eternal God (they will be received with honor in God’s presence)
ای نانک، چهره هایشان در بارگاه خدای جاویدان خواهد درخشید (در حضور خدا با افتخار پذیرفته خواهند شد).
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauree:19
19پوری
ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਆਪਣਾ ਜਿਸੁ ਨਾਹੀ ਸੋ ਚੁਣਿ ਕਢੀਐ ॥
sabh ko aakhai aapnaa jis naahee so chun kadhee-ai.
Everyone has emotional attachments in this world, single out (and show me) the one who does not have any attachments.
همه در این دنیا وابستگی های عاطفی دارند، کسی را که وابستگی ندارد جدا کنید (و به من نشان دهید).
ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥
keetaa aapo aapnaa aapay hee laykhaa sandhee-ai.
(In the end), everyone bears the consequences of his/her deeds.
(در پایان)، هر کس عواقب اعمال خود را متحمل می شود.
ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥
jaa rahnaa naahee ait jag taa kaa-it gaarab handhee-ai.
when (we know that) we are not going to remain in this world forever, why should we ruin ourselves in arrogance?
وقتی (می دانیم که) قرار نیست برای همیشه در این دنیا بمانیم، چرا باید خود را در استکبار نابود کنیم؟
ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥ ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥
mandaa kisai na aakhee-ai parh akhar ayho bujhee-ai, moorkhai naal na lujhee-ai. ||19||
After reading these words (above teachings), we must learn (this lesson) that we should not call anyone bad, and should not argue with a fool.
پس از خواندن این کلمات (فوق آموزه ها)، باید یاد بگیریم (این درس) که نباید کسی را بد بخوانیم، و نباید با یک احمق بحث کنیم.
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mehlaa 1.
Salok, First Guru:
سالوک، اولین گورو:
ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥
naanak fikai boli-ai tan man fikaa ho-ay.
O’ Nanak, when a person keeps uttering rude words, his mind and body both become rude.
ای نانک، وقتی شخصی مدام کلمات بی ادبانه ای را به زبان می آورد، ذهن و بدن او هر دو بی ادب می شوند.
ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥
fiko fikaa sadee-ai fikay fikee so
The person who talks rudely is called a rude person and his reputation becomes that of rudeness.
فردی که بی ادبانه صحبت می کند فردی بی ادب خوانده می شود و شهرت او به بی ادبی تبدیل می شود.
ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥
fikaa dargeh satee-ai muhi thukaa fikay paa
The rude person is thrown out of God’s court, (and is so disgraced as if) he is being spat on his face.
فرد بی ادب را از صحن خدا بیرون می اندازند، (و چنان رسوا است که انگار) او را به صورتش می اندازند..
ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥
fikaa moorakh aakhee-ai paanaa lahai sajaa-ay. ||1||
The rude person is called a fool and he is humiliated everywhere.
فرد بی ادب را احمق می نامند و او را همه جا تحقیر می کنند.
ਮਃ ੧ ॥
mehlaa 1.
Salok, First Guru:
سالوک، اولین گورو:
ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥
andrahu jhoothay paij baahar dunee-aa andar fail.
In this world, there are many people who are false (hypocrites) from inside, but from outside they have managed to established their honor (as holy persons).
در این دنیا افراد زیادی وجود دارند که از درون کاذب (منافق) هستند، اما از خارج توانسته اند عزت خود را (به عنوان اشخاص مقدس) تثبیت کنند.
ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥
athsath tirath jay naaveh utrai naahee mail.
Even if such false people go and bathe at (so called) all the sixty-eight holy places, still the filth of vices from their mind will not be removed.
حتی اگر چنین افراد دروغینی بروند و در (شصت و هشت) مکان مقدس (به اصطلاح) آنها دستشویی کنند، هنوز آلودگی های شرارت از ذهن آنها پاک نمی شود.
ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥
jinH pat andar baahar gudarh tay bhalay sansaar.
(On the other hand) those whose heart is soft like silk (are compassionate and kind) but may appear rough (rude) from the outside, are the virtuous people in this world.
(از طرفی) کسانی که قلبشان مانند ابریشم نرم است (دلسوز و مهربان هستند) اما ممکن است از بیرون خشن (بی ادب) به نظر برسند، افراد فاضل این جهان هستند.
ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨ੍ਹ੍ਹੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥
tinH nayhu lagaa rab saytee daykhnHay veechaar.
They embrace love for God, and contemplate beholding Him.
آنها عشق به خدا را در آغوش می کشند و درباره او می اندیشند.
ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥
rang haseh rang roveh chup bhee kar jaahi.
In God’s Love, they sometimes laugh, and in God’s Love, they sometimes cry, and keep silent sometimes.
در عشق خدا گاهی می خندند و در عشق خدا گاهی گریه می کنند و گاهی سکوت می کنند.
ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥
parvaah naahee kisai kayree baajh sachay naah.
They do not depend on anyone else, except their True Master, God
آنها به شخص دیگر وابسته نیستند، مگر ارباب واقعیشان، خدا.
ਦਰਿ ਵਾਟ ਉਪਰਿ ਖਰਚੁ ਮੰਗਾ ਜਬੈ ਦੇਇ ਤ ਖਾਹਿ ॥
dar vaat upar kharach mangaa jabai day-ay ta khaahi.
They ask for Naam as food for their soul, and when He gives, they partake of it.
آنها نعم را به عنوان غذای روح خود می خواهند و وقتی او می دهد، از آن شریک می شوند.
ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥
andrahu jhoothay paij baahar dunee-aa andar fail.
In this world, there are many people who are false (hypocrites) from inside, but from outside they have managed to established their honor (as holy persons).
در این دنیا افراد زیادی وجود دارند که از درون کاذب (منافق) هستند، اما از خارج توانسته اند عزت خود را (به عنوان اشخاص مقدس) تثبیت کنند.
ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥
athsath tirath jay naaveh utrai naahee mail.
Even if such false people go and bathe at (so called) all the sixty-eight holy places, still the filth of vices from their mind will not be removed.
حتی اگر چنین افراد دروغینی بروند و در (شصت و هشت) مکان مقدس (به اصطلاح) آنها دستشویی کنند، هنوز آلودگی های شرارت از ذهن آنها پاک نمی شود.
ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥
jinH pat andar baahar gudarh tay bhalay sansaar.
(On the other hand) those whose heart is soft like silk (are compassionate and kind) but may appear rough (rude) from the outside, are the virtuous people in this world.
(از طرفی) کسانی که قلبشان مانند ابریشم نرم است (دلسوز و مهربان هستند) اما ممکن است از بیرون خشن (بی ادب) به نظر برسند، افراد فاضل این جهان هستند.
ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨ੍ਹ੍ਹੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥
tinH nayhu lagaa rab saytee daykhnHay veechaar.
They embrace love for God, and contemplate beholding Him.
آنها عشق به خدا را در آغوش می کشند و درباره او می اندیشند.
ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥
rang haseh rang roveh chup bhee kar jaahi.
In God’s Love, they sometimes laugh, and in God’s Love, they sometimes cry, and keep silent sometimes.
در عشق خدا گاهی می خندند و در عشق خدا گاهی گریه می کنند و گاهی سکوت می کنند.
ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥
parvaah naahee kisai kayree baajh sachay naah.
They do not depend on anyone else, except their True Master, God
آنها به شخص دیگر وابسته نیستند، مگر ارباب واقعیشان، خدا.
ਦਰਿ ਵਾਟ ਉਪਰਿ ਖਰਚੁ ਮੰਗਾ ਜਬੈ ਦੇਇ ਤ ਖਾਹਿ ॥
dar vaat upar kharach mangaa jabai day-ay ta khaahi.
They ask for Naam as food for their soul, and when He gives, they partake of it.
آنها نعم را به عنوان غذای روح خود می خواهند و وقتی او می دهد، از آن شریک می شوند.
ਦੀਬਾਨੁ ਏਕੋ ਕਲਮ ਏਕਾ ਹਮਾ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾ ਮੇਲੁ ॥
deebaan ayko kalam aykaa hamaa tumHaa mayl.
(They firmly believe that) God Himself is the judge and He Himself is the writer of our deeds and all people, with good or bad deeds, ultimately meet there in His court.
(آنها اعتقاد راسخ دارند که) خدا خودش قاضی است و خودش نویسنده اعمال ماست و همه مردم، با کارهای خوب یا بد، سرانجام در دادگاه خود ملاقات می کنند.
ਦਰਿ ਲਏ ਲੇਖਾ ਪੀੜਿ ਛੁਟੈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਉ ਤੇਲੁ ॥੨॥
dar la-ay laykhaa peerh chhutai naankaa ji-o tayl. ||2||
O’ Nanak, in God’s court, the account of everyone is examined and the guilty are crushed, like oil seeds in the press (severely punished) ||2|
ای نانک، در دادگاه خدا، حساب همه بررسی می شود و مجرمان خرد می شوند، مانند دانه های روغنی در زیر فشار (مجازات سخت).
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauree:20
پوری:20
ਆਪੇ ਹੀ ਕਰਣਾ ਕੀਓ ਕਲ ਆਪੇ ਹੀ ਤੈ ਧਾਰੀਐ ॥
aapay hee karnaa kee-o kal aapay hee tai Dhaaree-ai.
O’ God, You Yourself have created the creation, and You Yourself have infused Your power into it.
خدایا، تو خود آفرینش را آفریدی، و خودت قدرت خود را در آن تزریق می کنی.