ਮਹਲਾ ੨ ॥
mehlaa 2.
Salok, by the Second Guru:
سالوک، توسط گورو دوم:
ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਚਾਕਰੀ ਜਿਤੁ ਭਉ ਖਸਮ ਨ ਜਾਇ ॥
ayh kinayhee chaakree jit bha-o khasam na jaa-ay.
What sort of service is this, by which the worldly fear of the Master (God) does not depart from the devotee’s mind?
این چه خدمتی است که با آن ترس دنیوی از ارباب (خدا) از ذهن فداکار دور نمی شود؟
ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਕਾਢੀਐ ਜਿ ਸੇਤੀ ਖਸਮ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak sayvak kaadhee-ai je saytee khasam samaa-ay. ||2||
O’ Nanak, he alone is called a true devotee who merges and becomes one with the Master (God).
ای نانک، او تنها یک فداکار واقعی نامیده می شود که ادغام می شود و با ارباب (خدا) یکی می شود.
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauree: 23
پوری 23
ਨਾਨਕ ਅੰਤ ਨ ਜਾਪਨ੍ਹ੍ਹੀ ਹਰਿ ਤਾ ਕੇ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥
naanak ant na jaapnHee har taa kay paaraavaar.
O’ Nanak, God’s limits cannot be known; He has no end or limitation.
ای نانک، حدود خدا را نمی توان شناخت؛ او هیچ پایان و محدودیتی ندارد..
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਸਾਖਤੀ ਫਿਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਮਾਰ ॥
aap karaa-ay saakh-tee fir aap karaa-ay maar.
He Himself creates, and then Himself destroys.
او خودش خلق می کند، و سپس خودش نابود می کند.
ਇਕਨ੍ਹ੍ਹਾ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰੀਆ ਇਕਿ ਤੁਰੀ ਚੜਹਿ ਬਿਸੀਆਰ ॥
iknHaa galee janjeeree-aa ik turee charheh bisee-aar.
It is in His will that Some are working like slaves, as if they are having chains around their necks, while some are so extremely rich that they enjoy all luxuries as if riding fast horses.
به خواست وی است که برخی مانند بردگان کار می کنند، گویی زنجیرهایی به گردن خود دارند، در حالی که برخی به قدری غنی هستند که از همه تجملات لذت می برند، گویی سوار بر اسبهای سریع هستند.
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥
aap karaa-ay karay aap ha-o kai si-o karee pukaar.
It is God who Himself does and gets done (all these shows of wealth and poverty), to whom should I go and complain about this (that some are very poor and some very rich)?
این خداست که خودش می کند و انجام می شود (این همه نمایش ثروت و فقر)، نزد چه کسی باید بروم و از این موضوع شکایت کنم (که بعضی از آنها بسیار فقیر و برخی بسیار ثروتمند هستند)؟
ਨਾਨਕ ਕਰਣਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਫਿਰਿ ਤਿਸ ਹੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੨੩॥
naanak karnaa jin kee-aa fir tis hee karnee saar. ||23||
O Nanak, (the truth is that) He who has created this world is going to take care of it also.
ای نانک، (واقعیت این است که) کسی که این جهان را خلق کرده، از آن نیز مراقبت خواهد کرد.
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mehlaa 1.
Shalok, by the First Guru:
شالوک، توسط اولین گورو:
ਆਪੇ ਭਾਂਡੇ ਸਾਜਿਅਨੁ ਆਪੇ ਪੂਰਣੁ ਦੇਇ ॥
aapay bhaaNday saaji-an aapay pooran day-ay.
God Himself creates these body (vessels) and He Himself fills them (with pain or pleasure according to their destinies),
خدا خودش این بدن (رگها) را می آفریند و خودش آنها را پر می کند (با توجه به سرنوشت آنها با درد یا لذت) ،
ਇਕਨ੍ਹ੍ਹੀ ਦੁਧੁ ਸਮਾਈਐ ਇਕਿ ਚੁਲ੍ਹ੍ਹੈ ਰਹਨ੍ਹ੍ਹਿ ਚੜੇ ॥
iknHee duDh samaa-ee-ai ik chulHai rehniH charhay.
According to their destiny, some are living in comforts, while others are doomed to continuously suffer in pain and poverty as if in some body (vessels) He puts milk and othrs remain always on the stove.
برخی بر اساس سرنوشت خود در راحتی زندگی می کنند، در حالی که دیگران محکوم به درد و فقر مداوم هستند، گویی در بعضی از بدن (عروق) او شیر می گذارد و دیگران همیشه روی اجاق گاز باقی می مانند.
ਇਕਿ ਨਿਹਾਲੀ ਪੈ ਸਵਨ੍ਹ੍ਹਿ ਇਕਿ ਉਪਰਿ ਰਹਨਿ ਖੜੇ ॥
ik nihaalee pai savniH ik upar rahan kharhay.
Some sleep in comfortable beds, while others keep standing beside them as their servants.
برخی در تختخوابهای راحت می خوابند، در حالی که برخی دیگر به عنوان نوکر خود در کنار آنها ایستاده اند.
ਤਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਸਵਾਰੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥
tinHaa savaaray naankaa jinH ka-o nadar karay. ||1||
O’ Nanak, He adorns the life of those, upon whom He casts His Glance of Grace.
ای نانک، او زندگی کسانی را که نگاه لطف خود را به آنها می اندازد، زینت می دهد.
ਮਹਲਾ ੨ ॥
mehlaa 2.
Salok, by the Second Guru:
سالوک، توسط گورو دوم:
ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਾਈ ਭਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ॥
aapay saajay karay aap jaa-ee bhe rakhai aap.
God Himself creates the universe and Himself takes care of His creation
خدا خودش هستی را خلق می کند و خودش به آفرینش خود رسیدگی می کند.
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਦੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥
tis vich jant upaa-ay kai daykhai thaap uthaap.
Having created the beings, they live or die according to His command
موجودات را که خلق کرده اند، طبق دستور او زندگی می کنند یا می میرند.
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥੨॥
kis no kahee-ai naankaa sabh kichh aapay aap. ||2||
O’ Nanak, to whom could we say anything about this when He Himself is the cause and doer of everything?
ای نانک، وقتی خودش عامل و عامل همه چیز است، می توانیم به چه کسی در این باره بگوییم؟
ਪਉੜੀ ॥
paorhee.
Pauree: 24
پوری 24:
ਵਡੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
vaday kee-aa vadi-aa-ee-aa kichh kahnaa kahan na jaa-ay.
The greatness of the Great (God) cannot be fully described
عظمت بزرگ (خدا) را نمی توان به طور کامل توصیف کرد.
ਸੋ ਕਰਤਾ ਕਾਦਰ ਕਰੀਮੁ ਦੇ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥
so kartaa kaadar kareem day jee-aa rijak sambaahi.
That merciful, all-powerful, compassionate Creator gives sustenance to all beings.
آن خالق مهربان، همه قدرتمند و مهربان به همه موجودات رزق و روزی می بخشد.
ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਤਿੰਨੈ ਪਾਇ ॥
saa-ee kaar kamaavnee Dhur chhodee tinnai paa-ay.
All the creatures have to do that task which He has prescribed (in their destinies) from the very beginning.
همه موجودات باید از همان ابتدا وظیفه ای را که او تعیین کرده است (در سرنوشت آنها) انجام دهند.
ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰੀ ਹੋਰ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
naanak aykee baahree hor doojee naahee jaa-ay.
O’ Nanak, except the One (God), there is no other place for the creatures to go for support,
ای نانک، به جز یگانه (خدا)، جای دیگری برای مخلوقات برای حمایت وجود ندارد.
ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥੧॥ ਸੁਧੁ
so karay je tisai rajaa-ay. ||24||1|| suDh
He only does whatever He wills.
او فقط هر کاری که بخواهد انجام می دهد.
ੴ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik-oNkaar satnaam kartaa purakh nirbha-o nirvair akaal moorat ajoonee saibhaN gurparsaad.
There is only one God whose Name is ‘of Eternal Existence’. He is the creator of the universe, all-pervading, without fear, without enmity, independent of time, beyond the cycle of birth and death, self revealed and is realized by the Guru’s grace.
فقط یک خدا وجود دارد که نام او “وجود ابدی” است. او خالق جهان است، همه فراگیر، بدون ترس، بدون دشمنی، مستقل از زمان، فراتر از چرخه تولد و مرگ، خود آشکار شده و توسط فضل گورو تحقق می یابد.
ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਬਾਣੀ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥
raag aasaa banee bhagtaa kee.
Raag Aasaa, The hymns Of The Devotees:
راگا آسا ، سرودهای فدائیان:
ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀਉ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀਉ ॥
kabeer jee-o naamday-o jee-o ravidaas jee-o.
Kabeer, Naam Dayv And Ravi Daas.
کبیر، نعم دیو و راوی دااس.
ਆਸਾ ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥
aasaa saree kabeer jee-o.
Raag Aasaa, Kabeer Jee:
راگا آسا کبیر جی:
ਗੁਰ ਚਰਣ ਲਾਗਿ ਹਮ ਬਿਨਵਤਾ ਪੂਛਤ ਕਹ ਜੀਉ ਪਾਇਆ ॥
gur charan laag ham binvataa poochhat kah jee-o paa-i-aa.
Bowing to the Guru, I humbly ask him, why was the human being created?
با تعظیم در برابر گورو، با فروتنی از او می پرسم، چرا انسان آفریده شده است؟
ਕਵਨ ਕਾਜਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਕਹਹੁ ਮੋਹਿ ਸਮਝਾਇਆ ॥੧॥
kavan kaaj jag upjai binsai kahhu mohi samjhaa-i-aa. ||1||
Please help me understand this mystery that for what purpose, the world is created and then destroyed?
لطفا به من کمک کنید تا این رمز و راز را درک کنم که برای چه هدفی، جهان ایجاد شده و سپس نابود می شود؟
ਦੇਵ ਕਰਹੁ ਦਇਆ ਮੋਹਿ ਮਾਰਗਿ ਲਾਵਹੁ ਜਿਤੁ ਭੈ ਬੰਧਨ ਤੂਟੈ ॥
dayv karahu da-i-aa mohi maarag laavhu jit bhai banDhan tootai.
O’ Divine Guru, have Mercy on me, and place me on the right path, by which the bonds of worldly attachments are broken and fear of death is dispelled,
ای گوروی الهی، بر من رحم کن و مرا در راه راست قرار ده، که به وسیله آن پیوندهای پیوستگی دنیوی شکسته شده و ترس از مرگ برطرف می شود.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖ ਫੇੜ ਕਰਮ ਸੁਖ ਜੀਅ ਜਨਮ ਤੇ ਛੂਟੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
janam maran dukh fayrh karam sukh jee-a janam tay chhootai. ||1|| rahaa-o.
and I am liberated from the pains of birth and death, due to previous bad deeds and from the comforts, which a person enjoys from birth to death.
و من به دلیل کارهای بد قبلی و راحتی که فرد از بدو تولد تا مرگ از آن لذت می برد، از دردهای تولد و مرگ رها می شوم.
ਮਾਇਆ ਫਾਸ ਬੰਧ ਨਹੀ ਫਾਰੈ ਅਰੁ ਮਨ ਸੁੰਨਿ ਨ ਲੂਕੇ ॥
maa-i-aa faas banDh nahee faarai ar man sunn na lookay.
(Unless and until) The mortalbreaks free from the bonds of the worldly attachments, the mind does not take refuge in the absolute God.
(مگر اینکه و تا زمانی که) انسان از بند پیوندهای دنیوی خلاص می شود، ذهن به خدای مطلق پناه نمی برد.
ਆਪਾ ਪਦੁ ਨਿਰਬਾਣੁ ਨ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹਿਆ ਇਨ ਬਿਧਿ ਅਭਿਉ ਨ ਚੂਕੇ ॥੨॥
aapaa pad nirbaan na cheenHi-aa in biDh abhi-o na chookay. ||2||
Until one realizes the desire free true state of self, one’s spiritual emptiness does not end.
تا زمانی که کسی متوجه میل واقعی خود واقعی شود، پوچی معنوی او پایان نمی یابد.
ਕਹੀ ਨ ਉਪਜੈ ਉਪਜੀ ਜਾਣੈ ਭਾਵ ਅਭਾਵ ਬਿਹੂਣਾ ॥
kahee na upjai upjee jaanai bhaav abhaav bihoonaa.
the soul is never born, but one thinks it is born, and remains without the sense of discrimination between good and bad.
روح هرگز متولد نمی شود، اما شخص فکر می کند که متولد شده است و بدون احساس تبعیض بین خوب و بد باقی می ماند.
ਉਦੈ ਅਸਤ ਕੀ ਮਨ ਬੁਧਿ ਨਾਸੀ ਤਉ ਸਦਾ ਸਹਜਿ ਲਿਵ ਲੀਣਾ ॥੩॥
udai asat kee man buDh naasee ta-o sadaa sahj liv leenaa. ||3||
When the mortal gives up his ideas of birth and death, only then he always remains attuned to God in a state of equipoise. ||3||
هنگامی که انسان فانی ایده های خود را در مورد تولد و مرگ رها کند، فقط در این صورت او همیشه در حالت تعادل با خدا هماهنگ می ماند.
ਜਿਉ ਪ੍ਰਤਿਬਿੰਬੁ ਬਿੰਬ ਕਉ ਮਿਲੀ ਹੈ ਉਦਕ ਕੁੰਭੁ ਬਿਗਰਾਨਾ ॥
ji-o partibimb bimb ka-o milee hai udak kumbh bigraanaa.
Just as upon breaking of a pitcher of water, the reflection of anything in it blends with that thing itself and loses its separate identity.
درست همانطور که با شکستن پارچ آب، بازتاب هر چیزی در آن با آن چیز در هم می آمیزد و هویت جداگانه خود را از دست می دهد.
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਗੁਣ ਭ੍ਰਮੁ ਭਾਗਾ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਨਾਂ ॥੪॥੧॥
kaho kabeer aisaa gun bharam bhaagaa ta-o man sunn samaanaaN. ||4||1||
Kabir says, similarly his doubt, regarding God and His creation as separate entities, has fled away and my mind is absorbed in the absolute God. ||4||1||
کبیر می گوید، به همین ترتیب تردید او، در مورد خدا و خلقت او به عنوان موجودات جداگانه، فرار کرده است و ذهن من جذب خدای مطلق شده است.