ਲਾਲਿ ਰਤਾ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ॥੨॥
જ્યારે તેને સંપૂર્ણ ગુરુ મેળવી લીધો તો તેનું મન ખુશ થઈ ગયું અને તે પ્રભુના પ્રેમરૂપી ગાઢ લાલ-રંગમાં રંગાઈ ગયો ॥૨॥
ਹਉ ਜੀਵਾ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ਅੰਤਰਿ ਤੂ ਵਸੈ ॥
હે પ્રભુ! જયારે તું મારા મનમાં વસે છે તો હું તારા ગુણોનું સ્મરણ કરીને જ જીવું છું.
ਤੂੰ ਵਸਹਿ ਮਨ ਮਾਹਿ ਸਹਜੇ ਰਸਿ ਰਸੈ ॥੩॥
એક તુ જ મારા મનમાં વસે છે અને મારુ મન સરળ જ હરિ-રસનો સ્વાદ પ્રાપ્ત કરતો રહે છે ॥૩॥
ਮੂਰਖ ਮਨ ਸਮਝਾਇ ਆਖਉ ਕੇਤੜਾ ॥
હે મૂર્ખ મન! હું તને કેટલો સમજાવીને કહેવડાવું કે
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਰੰਗਿ ਰੰਗੇਤੜਾ ॥੪॥
ગુરુના માધ્યમથી હરિનું ગુણગાન કરીને તેના રંગમાં રંગાય જા ॥૪॥
ਨਿਤ ਨਿਤ ਰਿਦੈ ਸਮਾਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਆਪਣਾ ॥
હે મન! પ્રિયતમ પ્રભુને દરરોજ પોતાના હૃદયમાં યાદ કર.
ਜੇ ਚਲਹਿ ਗੁਣ ਨਾਲਿ ਨਾਹੀ ਦੁਖੁ ਸੰਤਾਪਣਾ ॥੫॥
જો તું શુભ-ગુણ પોતાની સાથે લઈને જાય તો તને કોઈ દુઃખ-સંતાપ પ્રભાવિત કરશે નહીં ॥૫॥
ਮਨਮੁਖ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣਾ ਨਾ ਤਿਸੁ ਰੰਗੁ ਹੈ ॥
મનની ઇચ્છાનુસાર ચાલનાર મનુષ્ય ભ્રમમાં ફસાઈને ભુલાયેલ જ છે અને તેને પરમાત્માથી કોઈ પ્રેમ નથી.
ਮਰਸੀ ਹੋਇ ਵਿਡਾਣਾ ਮਨਿ ਤਨਿ ਭੰਗੁ ਹੈ ॥੬॥
તે પારકો થઈને મરશે, કારણ કે તેનું મન-શરીર જ સમાપ્ત થઈ ગયું છે ॥૬॥
ਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ਲਾਹਾ ਘਰਿ ਆਣਿਆ ॥
જે મનુષ્યએ ગુરુની શિક્ષા અનુસાર આચરણ કરીને ભક્તિરૂપી લાભ હૃદય-ઘરમાં વસાવ્યું છે,
ਗੁਰਬਾਣੀ ਨਿਰਬਾਣੁ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣਿਆ ॥੭॥
તેને ગુરુવાણી દ્વારા પવિત્ર બ્રહ્મ-શબ્દને ઓળખી લીધા છે ॥૭॥
ਇਕ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ਜੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵਸੀ ॥
હે માલિક! નાનકની તારાથી એક આ જ પ્રાર્થના છે, જો તેને યોગ્ય લાગે તો
ਮੈ ਦੀਜੈ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਸੀ ॥੮॥੧॥੩॥
મને નામ આપ તેથી હું તારું ગુણગાન કરતો રહું ॥૮॥૧॥૩॥
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
સુહી મહેલ ૧॥
ਜਿਉ ਆਰਣਿ ਲੋਹਾ ਪਾਇ ਭੰਨਿ ਘੜਾਈਐ ॥
હે ભાઈ! જેમ ભઠ્ઠીમાં નાખીને લોખંડને પીગળાવીને નિર્મિત કરાય છે,
ਤਿਉ ਸਾਕਤੁ ਜੋਨੀ ਪਾਇ ਭਵੈ ਭਵਾਈਐ ॥੧॥
તેમ જ શાકત યોનિઓમાં પડીને જીવન-મૃત્યુના બંધનમાં ભટકતો રહે છે ॥૧॥
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਦੁਖੁ ਕਮਾਵਣਾ ॥
સત્યને સમજ્યા વગર તેને દરેક તરફ દુઃખ જ મળે છે અને તે નિરા દુઃખ જ ભોગવે છે.
ਹਉਮੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਵਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
અભિમાનને કારણે તે જન્મતો-મરતો રહે છે અને ભ્રમમાં જ ભૂલ્યો રહે છે ॥૧॥વિરામ॥
ਤੂੰ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਖਣਹਾਰੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ॥
હે પરમેશ્વર! તું ગુરુમુખોની યોનીઓના ચક્રથી રક્ષા કરનાર છે, આથી પ્રભુનામનું મનન કરવું જોઈએ.
ਮੇਲਹਿ ਤੁਝਹਿ ਰਜਾਇ ਸਬਦੁ ਕਮਾਈਐ ॥੨॥
તું જીવને પોતાની ઈચ્છાથી જ ગુરુથી મળાવે છે અને પછી તે શબ્દની સાધના કરે છે ॥૨॥
ਤੂੰ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖਹਿ ਆਪਿ ਦੇਹਿ ਸੁ ਪਾਈਐ ॥
હે માલિક! જીવોને ઉત્પન્ન કરી-કરીને તું પોતે જ તેની સંભાળ કરે છે. જે કાંઈ તું દે છે, તેને તે જ પ્રાપ્ત થાય છે.
ਤੂ ਦੇਖਹਿ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ਦਰਿ ਬੀਨਾਈਐ ॥੩॥
તું બનાવીને-બગાડીને જોતો રહે છે. તું બધાને પોતાની નજરમાં રાખે છે ॥૩॥
ਦੇਹੀ ਹੋਵਗਿ ਖਾਕੁ ਪਵਣੁ ਉਡਾਈਐ ॥
જ્યારે પ્રાણ શરીર છોડીને જાય છે તો આ શરીર માટી બની જાય છે.
ਇਹੁ ਕਿਥੈ ਘਰੁ ਅਉਤਾਕੁ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਈਐ ॥੪
હવે તેને આ ઘર તેમજ બેઠક ક્યાંથી મળવાના છે? તે મંજિલ પ્રાપ્ત કરતો નથી ॥૪॥
ਦਿਹੁ ਦੀਵੀ ਅੰਧ ਘੋਰੁ ਘਬੁ ਮੁਹਾਈਐ ॥
પ્રકાશિત દિવસ હોવા છતાં પણ તેના હૃદય-ઘરમાં ઘોર અંધકાર બનેલ છે અને તેના હૃદય-ઘરનો નામરૂપી માલ લૂંટતો જઈ રહ્યો છે.
ਗਰਬਿ ਮੁਸੈ ਘਰੁ ਚੋਰੁ ਕਿਸੁ ਰੂਆਈਐ ॥੫॥
અહંકારરૂપી ચોર તેનું હૃદય-ઘર લૂંટતો જાય છે પરંતુ હવે તે કોની પાસે જઈને ફરિયાદ કરે? ॥૫॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਚੋਰੁ ਨ ਲਾਗਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਜਗਾਈਐ ॥
હરિનું નામ ગુરુમુખને જગાડીને અર્થાત સાવધાન રાખે છે અને ગુરુમુખના નામ-ધનને ચોર ચોરતો નથી.
ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੀ ਆਗਿ ਜੋਤਿ ਦੀਪਾਈਐ ॥੬॥
શબ્દએ તેની તૃષ્ણારૂપી આગ ઠારી દીધી છે અને મનમાં જ્ઞાન-પ્રકાશ પ્રગટાવી દીધો છે ॥૬॥
ਲਾਲੁ ਰਤਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਗੁਰਿ ਸੁਰਤਿ ਬੁਝਾਈਐ ॥
ગુરુએ આ સમજ બતાવી દીધી છે કે પરમાત્માનું નામ કીમતી લાલ તેમજ રત્ન છે.
ਸਦਾ ਰਹੈ ਨਿਹਕਾਮੁ ਜੇ ਗੁਰਮਤਿ ਪਾਈਐ ॥੭॥
જો મનુષ્ય ગુરુ ઉપદેશ પ્રાપ્ત કરી લે તો તે હંમેશા જ કામનાથી રહિત બનતો રહે છે ॥૭॥
ਰਾਤਿ ਦਿਹੈ ਹਰਿ ਨਾਉ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈਐ ॥
રાત-દિવસ પરમાત્માનું નામ મનમાં વસાવીને રાખવું જોઈએ.
ਨਾਨਕ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ਜੇ ਤੁਧੁ ਭਾਈਐ ॥੮॥੨॥੪॥
હે હરિ! નાનક પ્રાર્થના કરે છે કે જો તેને યોગ્ય લાગે તો જીવને પોતાની સાથે મળાવી લે છે ॥૮॥૨॥૪॥
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
સુહી મહેલ ૧॥
ਮਨਹੁ ਨ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਅਹਿਨਿਸਿ ਧਿਆਈਐ ॥
હે જીવ! પોતાના મનથી પ્રભુ-નામને ન ભૂલ, પરંતુ દિવસ-રાત નામનું ધ્યાન કર.
ਜਿਉ ਰਾਖਹਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ਤਿਵੈ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥੧॥
તે કૃપાનિધાન પ્રભુ જેમ રાખે છે, તેમ જ સુખ પ્રાપ્ત થાય છે ॥૧॥
ਮੈ ਅੰਧੁਲੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਲਕੁਟੀ ਟੋਹਣੀ ॥
પ્રભુનું નામ મારા જેવા અંધની લાકડી તેમજ સહારો છે.
ਰਹਉ ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਟੇਕ ਨ ਮੋਹੈ ਮੋਹਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
હું પોતાના માલિકની શરણમાં રહું છું અને મનને મુગ્ધ કરનારી માયા મને પ્રભાવિત કરતી નથી ॥૧॥વિરામ॥
ਜਹ ਦੇਖਉ ਤਹ ਨਾਲਿ ਗੁਰਿ ਦੇਖਾਲਿਆ ॥
હું જ્યાં પણ જોવ છું, ત્યાં જ ગુરુએ પ્રભુ મારી સાથે દેખાડી દીધો છે.
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਭਾਲਿ ਸਬਦਿ ਨਿਹਾਲਿਆ ॥੨॥
અંદર-બહાર શોધીને મેં બ્રહ્મને જોઇ લીધો છે ॥૨॥
ਸੇਵੀ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨਾ ॥
હું શ્રદ્ધાપૂર્વક સદ્દગુરૂની સેવા કરતો તારું પવિત્ર નામ સ્મરણ કરતો રહું છું.
ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਰਜਾਇ ਭਰਮੁ ਭਉ ਭੰਜਨਾ ॥੩॥
હે ભ્રમ તેમજ ભયનાશક! જેમ તને યોગ્ય લાગે છે, તેમ જ તારી રજામાં રહું છું ॥૩॥
ਜਨਮਤ ਹੀ ਦੁਖੁ ਲਾਗੈ ਮਰਣਾ ਆਇ ਕੈ ॥
જગતમાં જન્મ લેતા જ જીવને મૃત્યુનું દુઃખ આવીને લાગી જાય છે.
ਜਨਮੁ ਮਰਣੁ ਪਰਵਾਣੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਕੈ ॥੪॥
પરંતુ નિરંકાર પ્રભુનું ગુણગાન કરવાથી જન્મ-મરણ બંને જ સ્વીકાર થઈ જાય છે ॥૪॥
ਹਉ ਨਾਹੀ ਤੂ ਹੋਵਹਿ ਤੁਧ ਹੀ ਸਾਜਿਆ ॥
હે પરમેશ્વર! જેના હૃદયમાં તું વસે છે, ત્યાં અભિમાન રહેતું નથી.