ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੋਹਿ ਸਾਧਸੰਗੁ ਦੀਜੈ ॥੪॥કૃપા કરીને સાધુઓની સંગતિ આપ ॥૪॥ ਤਉ ਕਿਛੁ ਪਾਈਐ ਜਉ ਹੋਈਐ ਰੇਨਾ ॥જીવનમાં તો જ કંઈક પ્રાપ્ત થાય છે જયારે સંતોની ચરણ-ધૂળ બની જાય છે. ਜਿਸਹਿ ਬੁਝਾਏ ਤਿਸੁ ਨਾਮੁ ਲੈਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥੨॥੮॥જેને પરમાત્મા સમજ આપે છે, તે જ સત્સંગમાં પ્રભુનું નામ જપે છે ॥૧॥વિરામ॥૨॥૮॥ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥સુહી મહેલ
ਖਿਨੁ ਰਹਨੁ ਨ ਪਾਵਉ ਬਿਨੁ ਪਗ ਪਾਗੇ ॥હું તેના ચરણોમાં પડ્યા વગર એક ક્ષણ માત્ર પણ રહી શકતી નથી. ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਹ ਸਭਾਗੇ ॥੩॥સૌભાગ્યથી જો પ્રભુ કૃપાળુ થઈ જાય તો તે મળી જાય છે ॥૩॥ ਭਇਓ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਸਤਸੰਗਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥પ્રભુએ કૃપાળુ થઈને મને સત્સંગમાં મળાવી દીધો છે. ਬੂਝੀ ਤਪਤਿ ਘਰਹਿ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ॥મારી વિરહની
ਜਿਸ ਨੋ ਲਾਇ ਲਏ ਸੋ ਲਾਗੈ ॥જેને પરમાત્મા હંમેશા પોતાની સાથે લગાવે છે, તે જ તેનાથી લાગે છે. ਗਿਆਨ ਰਤਨੁ ਅੰਤਰਿ ਤਿਸੁ ਜਾਗੈ ॥રત્ન જેવું કીમતી જ્ઞાન તેના મનમાં જાગી જાય છે. ਦੁਰਮਤਿ ਜਾਇ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਏ ॥તેની દુર્બુદ્ધિ નાશ થઈ જાય છે અને તે પરમપદ મેળવી લે છે. ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥੩॥ગુરુની કૃપાથી
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਛੂਟੈ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥੩॥કોઈ દુર્લભ મનુષ્ય જ આનાથી છૂટે છે અને હું તેના પર બલિહાર જાવ છું ॥૩॥ ਜਿਨਿ ਸਿਸਟਿ ਸਾਜੀ ਸੋਈ ਹਰਿ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਾ ਰੂਪੁ ਅਪਾਰੋ ॥જેને આ સૃષ્ટિ-રચના કરી છે, તે હરિ પોતે જ આ સત્યને જાણે છે અને તેનું રૂપ અપાર છે. ਨਾਨਕ ਆਪੇ
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੭સુહી મહેલ ૪ ઘર ૭ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥એક શાશ્વત પરમાત્મા છે જે સાચા ગુરુની કૃપાથી પ્રાપ્ત થાય છે ਤੇਰੇ ਕਵਨ ਕਵਨ ਗੁਣ ਕਹਿ ਕਹਿ ਗਾਵਾ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨਾ ॥હે પ્રભુ! તું અમારા બધાનો માલિક છે, ગુણોનો ભંડાર છે, પછી હું તારા ક્યાં-ક્યાં ગુણ કહી-કહીને તારું ગુણાનુવાદ કરું? ਤੁਮਰੀ ਮਹਿਮਾ
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹੋਰਤੁ ਬਿਧਿ ਲਇਆ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥પરંતુ ગુરુની કૃપાથી જ પ્રભુ મનમાં આવી વસે છે તથા કોઈ બીજી વિધિથી તેને મેળવી શકાતો નથી ॥૧॥ ਹਰਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਾਈ ॥હે ભાઈ! હરિ-નામરૂપી ધન એકત્રિત કરવું જોઈએ, ਜਿ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਹਰਿ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ત્યારથી લોક-પરલોકમાં તે સહાયક બની રહે ॥૧॥વિરામ॥
ਜੇ ਸਉ ਲੋਚੈ ਰੰਗੁ ਨ ਹੋਵੈ ਕੋਇ ॥੩॥જો તે સો વાર પણ ઇચ્છા કરે, તેના મનને કોઈ પ્રેમ-રંગ ચઢતો નથી ॥૩॥ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਵੈ ॥ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਰਸਿ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪॥੨॥੬॥હે નાનક! જો પરમાત્મા પોતાની કૃપા-દ્રષ્ટિ કરી દે તો તે સદ્દગુરુને મેળવી લે છે. પછી આવો મનુષ્ય હરિ-રસ તેમજ હરિના પ્રેમ-રંગમાં જ
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਕਰਿ ਰੰਙੁ ॥હે મન! રામ-નામનું રંગ કર. ਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਹਰਿ ਉਪਦੇਸਿਆ ਹਰਿ ਭੇਟਿਆ ਰਾਉ ਨਿਸੰਙੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ગુરુએ ખુશ થઈને જેને પણ ઉપદેશ આપ્યો છે, તેને હરિ-બાદશાહ જરૂર મળી ગયો છે ॥૧॥વિરામ॥ ਮੁੰਧ ਇਆਣੀ ਮਨਮੁਖੀ ਫਿਰਿ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਅੰਙੁ ॥જ્ઞાનહીન મનમુખી જીવ-સ્ત્રીનો વારંવાર જન્મ-મરણથી સંબંધ બની રહે છે. ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ
ਮੇਰੇ ਲਾਲ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਣਾ ॥હે પ્રેમાળ પ્રભુ! હું તારું રહસ્ય જાણતો નથી. ਤੂੰ ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਭਰਿਪੁਰਿ ਲੀਣਾ ਤੂੰ ਆਪੇ ਸਰਬ ਸਮਾਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥તું પાણી, પૃથ્વી તેમજ આકાશમાં પુષ્કળ છે અને તું પોતે જ બધામાં સમાયેલ છે ॥૧॥વિરામ॥ ਮਨੁ ਤਾਰਾਜੀ ਚਿਤੁ ਤੁਲਾ ਤੇਰੀ ਸੇਵ ਸਰਾਫੁ ਕਮਾਵਾ ॥હે પરમાત્મા! મારુ મન જ
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥સુહી મહેલ ૧॥ ਭਾਂਡਾ ਹਛਾ ਸੋਇ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵਸੀ ॥હૃદયરૂપી વાસણ તે જ સારું છે, જે પ્રભુને સારું લાગે છે. ਭਾਂਡਾ ਅਤਿ ਮਲੀਣੁ ਧੋਤਾ ਹਛਾ ਨ ਹੋਇਸੀ ॥જે હૃદયરૂપી વાસણ ખુબ જ ગંદુ હોય છે, તે તો ધોવાથી પણ શુદ્ધ થતું નથી. ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹੋਇ ਸੋਝੀ ਪਾਇਸੀ ॥જે ગુરુના દરવાજા પર જાય