ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
શ્રી રાગ મહેલ ૩ ।।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਛੋਡਿ ਬਿਖਿਆ ਲੋਭਾਣੇ ਸੇਵਾ ਕਰਹਿ ਵਿਡਾਣੀ ॥
પોતાના મનની પાછળ ચાલવા વાળા લોકો આધ્યાત્મિક જીવન તરફના નામ-રસ છોડીને માયા માં મસ્ત રહે છે અને માયા માટે બીજાની સેવા કરવા ભટકતા રહે છે
ਆਪਣਾ ਧਰਮੁ ਗਵਾਵਹਿ ਬੂਝਹਿ ਨਾਹੀ ਅਨਦਿਨੁ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥
આ રીતે તે પોતાના મનુષ્ય જન્મની ફરજ ભૂલી જાય છે પરંતુ સમજી શકતા નથી, અને તેની પુરી ઉંમર દુઃખમાં પસાર થાય છે
ਮਨਮੁਖ ਅੰਧ ਨ ਚੇਤਹੀ ਡੂਬਿ ਮੁਏ ਬਿਨੁ ਪਾਣੀ ॥੧॥
માયાના મોહમાં આંધળો થયેલો મનુષ્ય પરમાત્માને યાદ કરતો નથી. પાણી વગર પણ ડૂબીને મરી જાય છે ।।૧।।
ਮਨ ਰੇ ਸਦਾ ਭਜਹੁ ਹਰਿ ਸਰਣਾਈ ॥
હે મન! હંમેશા પ્રભુના શરણમાં રહે.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਤਰਿ ਵਸੈ ਤਾ ਹਰਿ ਵਿਸਰਿ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
પણ પ્રભુનું શરણ ગુરુના શબ્દ થકી પ્રાપ્ત થાય છે જયારે ગુરુના શબ્દ હૃદય માં આવીને વસે છે, ત્યારે પરમાત્મા હૃદયમાંથી ક્યારેય અદૃશ્ય થતું નથી ।।૧।। વિરામ।।
ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਮਾਇਆ ਕਾ ਪੁਤਲਾ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਦੁਸਟੀ ਪਾਈ ॥
મનુષ્યનું આ શરીર માયા નું પૂતળું બનીને રહે છે, મનુષ્યના હૃદયમાં અહમ ભાવ ટકી રહે છેઅને વિકારોની દુષ્ટતા ટકી રહે છે
ਆਵਣੁ ਜਾਣਾ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਮਨਮੁਖਿ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥
તેનું જગતમાં આવવાનું, જવાનું, જન્મવાનું, મરવાનું હંમેશા બનેલું છે. મનુષ્ય એ લોક-પરલોક માં અંદર-સન્માન ખોઈ દીધું છે
ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥੨॥
જેણે સદગુરુ ના માર્ગે સેવા કરી, તેને આધ્યાત્મિક આનંદ પ્રાપ્ત કરી લીધો. તેની જ્યોત પ્રભુ ની જ્યોત માં મળેલી રહે છે ।।૨।।
ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਅਤਿ ਸੁਖਾਲੀ ਜੋ ਇਛੇ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
સદગુરુ દ્વારા આપવામાં આવેલી સેવા ખૂબ જ આનંદકારક હોય છે જે મનુષ્ય સેવા કરે છે તે જે કાંઈ ઇચ્છે તેને તે પ્રાપ્ત કરે થાય છે
ਜਤੁ ਸਤੁ ਤਪੁ ਪਵਿਤੁ ਸਰੀਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
ગુરુ એ બતાવેલી સેવા જ ત્યાગ, સત્યવાદ, તપસ્યાનું મૂળ છે. ગુરમુખનું શરીર પવિત્ર થઈ જાય છે. તે પરમાત્માનું નામ પોતાના મનમાં વસાવી લે છે
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥੩॥
ગુરુમુખ દિવસ-રાત દરેક સમય આધ્યાત્મિક આનંદમાં રહે છે, પ્રિય પ્રભુ ને મળીને તે આધ્યાત્મિક સુખ ભોગવે છે ।।૩।।
ਜੋ ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣਾਗਤੀ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
જે મનુષ્ય સદગુરુના શરણ માં પડે છે હું તેમને બલિદાન આપું છું
ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਉ ॥
તેમને હંમેશને માટે સ્થિર રહેતા પ્રભુના ઓટલા પર આદર-સત્કાર મળે છે. આત્મિક અટળતા ની કૃપાથી તેઓ સદાકાળ પ્રભુમાં ખોવાઈ જાય છે
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਉ ॥੪॥੧੨॥੪੫॥
હે નાનક! આવા ગુરુમુખોના સંગની સાથે પ્રભુની કૃપા ની નજરથી જ શાંતિ મળે છે ।।૪।।૧૨।।૪૫।।
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
શ્રી રાગ મહેલ ૩ ।।
ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਜਿਉ ਦੋਹਾਗਣਿ ਤਨਿ ਸੀਗਾਰੁ ॥
પોતાના મનની પાછળ ચાલવા વાળો મનુષ્ય ધાર્મિક કામ એવી રીતે કરે છે જેમ કોઈ ત્યાગેલી સ્ત્રી પોતાના શરીરનો શણગાર કરે
ਸੇਜੈ ਕੰਤੁ ਨ ਆਵਈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
તેનો પતિ તેની પથારી પર ક્યારેય આવતો નથી તે વ્યર્થ શૃંગાર કરીને હંમેશા ખુવાર થાય છે
ਪਿਰ ਕਾ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵਈ ਨਾ ਦੀਸੈ ਘਰੁ ਬਾਰੁ ॥੧॥
આવી રીતે મનમુખ મનુષ્ય નાટકના ધાર્મિક કાર્યોથી સ્વામી-પતિની મંજૂરી મેળવી શકતા નથી, તેને સ્વામીના ઓટલા-ઘર દેખાતા નથી ।।૧।।
ਭਾਈ ਰੇ ਇਕ ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
હે ભાઈ! એકાગ્ર ચિત્તથી, પ્રભુનું નામ ને યાદ કર
ਸੰਤਾ ਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਜਪਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
જે વ્યક્તિ સાધુની સંગત માં ટકેલો રહે છે, તે પ્રભુનું નામ યાદ કરીને સુખ મેળવે છે ।।૧।।વિરામ।।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣੀ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
હંમેશા ગુરુની સાથે રહેવા વાળા મનુષ્ય સુહાગન જેવા છે, તે પ્રભુ પતિને પોતાના હૃદયમાં વસાવે છે
ਮਿਠਾ ਬੋਲਹਿ ਨਿਵਿ ਚਲਹਿ ਸੇਜੈ ਰਵੈ ਭਤਾਰੁ ॥
તે દરેકને મીઠા શબ્દો થી બોલાવે છે. નમીને અહંકારથી દૂર થઈને નબળા સ્વભાવમાં ચાલે છે, તેના હૃદય પથારીને ભગવાન-પતિ ભોગવે છે
ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜਿਨ ਗੁਰ ਕਾ ਹੇਤੁ ਅਪਾਰੁ ॥੨॥
જે માણસ ગુરુ નો અતૂટ પ્રેમ પોતાના હૃદયમાં વસાવ્યો છે તે પેલી સુહાગન જેવા છે જેમને શોભા કમાયેલી છે ।।૨।।
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਜਾ ਭਾਗੈ ਕਾ ਉਦਉ ਹੋਇ ॥
જ્યારે કોઈ વ્યક્તિનું ભાગ્ય જાગૃત થાય છે, ત્યારે અધિક ભાગ્ય સાથે તે એક સદગુરુ મેળવે છે
ਅੰਤਰਹੁ ਦੁਖੁ ਭ੍ਰਮੁ ਕਟੀਐ ਸੁਖੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
ગુરુને મળવાથી હૃદય નું દુઃખ કપાઈ જાય છે, ભટકવાનું દૂર થઈ જાય છે, આધ્યાત્મિક આનંદ પ્રાપ્ત થાય છે
ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੋ ਚਲੈ ਦੁਖੁ ਨ ਪਾਵੈ ਕੋਇ ॥੩॥
જે માણસ ગુરુની આજ્ઞા માં છે, તેને ક્યારેય દુઃખ મળતું નથી ।।૩।।
ਗੁਰ ਕੇ ਭਾਣੇ ਵਿਚਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਸਹਜੇ ਪਾਵੈ ਕੋਇ ॥
ગુરુની આજ્ઞા માં નામ-અમૃત છે જે આજ્ઞાથી ચાલે છે તે આત્મિક અટળતામાં ટકીને અમૃત પીવે છે
ਜਿਨਾ ਪਰਾਪਤਿ ਤਿਨ ਪੀਆ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਇ ॥
જે મનુષ્યને અમૃત મળ્યું તેને આંતરિક અહંકારને દૂર કરીને તે જ પીધું
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਚਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੪॥੧੩॥੪੬॥
હે નાનક! ગુરુ નો આશ્રય લીધા પછી પ્રભુનું નામ સ્મરણ કરવું જોઈએ. નામના જાપથી હંમેશા સ્થિર સ્વામી સાથે સમાધાન થાય છે ।।૪।।૧૩।।૪૬।।
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
શ્રી રાગ મહેલ ૩ ।।
ਜਾ ਪਿਰੁ ਜਾਣੈ ਆਪਣਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਅਗੈ ਧਰੇਇ ॥
જ્યારે કોઈપણ જીવંત સ્ત્રી સ્વામી-પતિને પોતાના માની લે છે,ત્યારે તેણી પોતાનું મન તેને સમર્પિત કરી દે છે. પોતાનું શરીર પણ સમર્પિત કરી દે છે
ਸੋਹਾਗਣੀ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੀਆ ਸੇਈ ਕਰਮ ਕਰੇਇ ॥
તે જીવંત સ્ત્રી તે ઉપાસના કરે છે જે ભક્તો કરે છે
ਸਹਜੇ ਸਾਚਿ ਮਿਲਾਵੜਾ ਸਾਚੁ ਵਡਾਈ ਦੇਇ ॥੧॥
આ રીતે આત્મિક અટળતામાં રહીને હંમેશા અડગ સ્વામી સાથે તેનો મેળાપ થાય છે, શાશ્વત પ્રભુ તેમને પોતાના ઘરમાં સન્માન આપે છે ।।૧।।
ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
હે ભાઈ! ગુરુના આશ્રય વગર પરમાત્માની ભક્તિ થઈ શકે નહીં
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਪਾਈਐ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
જો દરેક જીવ પ્રભુની ભક્તિ માટે તૃષ્ણા કરે, તો પણ ગુરુના શરણ વગર, ભક્તિ ના વખાણ પ્રાપ્ત કરી શકતા નથી ।।૧।। વિરામ।।
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਫੇਰੁ ਪਇਆ ਕਾਮਣਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
પરંતુ જે જીવંત સ્ત્રી માયાના પ્રેમમાં રહે છે તેને ચોર્યાસી લાખ યોનિઓ ના ફેરા ભોગવવા પડે છે
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਨੀਦ ਨ ਆਵਈ ਦੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥
ગુરુના શરણ વગર આધ્યાત્મિક શાંતિ પ્રાપ્ત થતી નથી. તેની જીવનની રાત દુઃખોમાં પસાર થાય છે
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਪਿਰੁ ਨ ਪਾਈਐ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥੨॥
ગુરુના શબ્દ વગર પ્રભુ-પતિ મળતા નથી. જે માણસ ગુરુના શબ્દ થી વંચિત રહે છે તે તેનું માનવ જીવન વ્યર્થ કરે છે ।।૨।।