ਪਰ ਘਰਿ ਚੀਤੁ ਮਨਮੁਖਿ ਡੋਲਾਇ ॥પોતાના મનની પાછળ ચાલવાવાળો મનુષ્ય પારકા ઘરમાં પોતાના ચિત્તને ડોલાવે છે, ਗਲਿ ਜੇਵਰੀ ਧੰਧੈ ਲਪਟਾਇ ॥પરિણામ એ નીકળે છે કે વિકારોની જંજટમાં તે ફસાય છે અને તેના ગળામાં વિકારોની સાંકળ પાકી થતી જાય છે. ਗੁਰਮੁਖਿ ਛੂਟਸਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੫॥જે મનુષ્ય ગુરુના બતાવેલ રસ્તા પર ચાલે છે, તે પરમાત્માની મહિમા
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੈਤ ਸੰਘਾਰੇ ॥પોતે જ દાનવોને માયાના મોહમાં ફસાવીને મારે છે, ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚਿ ਭਗਤਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੮॥પોતે જ ગુરુની શરણ પડેલ લોકોને પોતાના સ્મરણમાં પોતાની ભક્તિમાં જોડીને સંસાર સમુદ્રથી પાર પાડે છે ॥૮॥ ਬੂਡਾ ਦੁਰਜੋਧਨੁ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥દુર્યોધન અહંકારમાં ડૂબ્યો, અને પોતાની ઇજ્જત ગુમાવી બેઠો. ਰਾਮੁ ਨ ਜਾਨਿਆ ਕਰਤਾ ਸੋਈ ॥અહંકારમાં આવીને તેને પરમાત્માને કર્તારને
ਨਰ ਨਿਹਕੇਵਲ ਨਿਰਭਉ ਨਾਉ ॥મનુષ્ય નિર્ભય પરમાત્માનું નામ જપીને માયાના હુમલાથી નિર્ભય થઈને વાસના-રહિત શુદ્ધ થઈ જાય છે. ਅਨਾਥਹ ਨਾਥ ਕਰੇ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥તે પતિ-વગરનાને પતિવાળા બનાવી દે છે, તે છે વાસ્તવિક જોગી, અને આવા જોગીથી હું કુરબાન છું. ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮੁ ਨਾਹੀ ਗੁਣ ਗਾਉ ॥੫॥તેને વારંવાર જન્મ નથી લેવો પડતો, તે હંમેશા પ્રભુની મહિમા કરે
ਗੁਰੁ ਪੁਛਿ ਦੇਖਿਆ ਨਾਹੀ ਦਰੁ ਹੋਰੁ ॥મેં પોતાના ગુરુને પછીને જોઈ લીધું છે કે તે પ્રભુ વગર સુખનું બીજું કોઈ ઠેકાણું નથી. ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਭਾਣੈ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥જીવના દુઃખ અને સુખ તે પ્રભુની રજામાં જ તે પ્રભુની મરજીથી જ મળે છે. ਨਾਨਕੁ ਨੀਚੁ ਕਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੮॥੪॥અજાણી બુદ્ધિ નાનક પ્રભુ ચરણોમાં ધ્યાન જોડીને પ્રભુની મહિમા
ਤਨਿ ਮਨਿ ਸੂਚੈ ਸਾਚੁ ਸੁ ਚੀਤਿ ॥પવિત્ર શરીરથી પવિત્ર મનથી પ્રેમમાં જોડાઈને પરમાત્માની મહિમા કરે છે, ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਭਜੁ ਨੀਤਾ ਨੀਤਿ ॥੮॥੨॥હે નાનક! તું પણ આ રીતે હંમેશા હંમેશા તે પરમાત્માનું ભજન કર ॥૮॥૨॥ ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥ગૌરી રાગ ગુઆરેરી મહેલ ૧॥ ਨਾ ਮਨੁ ਮਰੈ ਨ ਕਾਰਜੁ ਹੋਇ ॥જ્યાં સુધી મનમાંથી તૃષ્ણા મરતી નથી
ਗੁਰ ਕੀ ਮਤਿ ਜੀਇ ਆਈ ਕਾਰਿ ॥੧॥ગુરુની દીધેલી બુદ્ધિ મારા મનને ગમી ગઈ છે, લાભદાયક સાબિત થઇ છે.॥૧॥ ਇਨ ਬਿਧਿ ਰਾਮ ਰਮਤ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥પરમાત્માનું નામ સ્મરણ કરી-કરીને મારું મન સ્મરણમાં આ પ્રકારે રમી ગયું છે કે હવે સ્મરણ વગર રહી જ નથી શકતુ. ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਨਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ગુરુના શબ્દમાં જોડાઈને મેં
ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਸਾਧ ਮਗ ਸੁਨਿ ਕਰਿ ਨਿਮਖ ਨ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥આ ભૂલેલું મન વેદ-પુરાણ વગેરે ધર્મ-પુસ્તકો અને સંત-જનોનો ઉપદેશ સાંભળીને પણ ક્ષણ માત્ર સમય માટે પણ પરમાત્માના ગુણ નથી ગાતો ॥૧॥ વિરામ॥ ਦੁਰਲਭ ਦੇਹ ਪਾਇ ਮਾਨਸ ਕੀ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਸਿਰਾਵੈ ॥હે મા! આ મન એવા કુમાર્ગ પર પડેલું છે કે ખૂબ મુશ્કેલીથી
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥એક શાશ્વત પરમાત્મા છે જે સાચા ગુરુની કૃપા થી પ્રાપ્ત થાય છે. ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੯ ॥રાગ ગૌરી મહેલ ૯॥ ਸਾਧੋ ਮਨ ਕਾ ਮਾਨੁ ਤਿਆਗਉ ॥હે સંત જનો પોતાના મનનો અહંકાર છોડી દો. ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਸੰਗਤਿ ਦੁਰਜਨ ਕੀ ਤਾ ਤੇ ਅਹਿਨਿਸਿ ਭਾਗਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥કામ અને ક્રોધ પણ ખરાબ મનુષ્યની સંગત સમાન જ છે. આનાથી પણ દિવસ રાત દરેક સમય ઉપર રહો ॥૧॥
ਕੋਈ ਜਿ ਮੂਰਖੁ ਲੋਭੀਆ ਮੂਲਿ ਨ ਸੁਣੀ ਕਹਿਆ ॥੨॥પરંતુ જીવ એવો કોઈ મૂર્ખ લોભી છે કે આવી કહેલી વાત જરા પણ નથી સાંભળતો ॥૨॥ ਇਕਸੁ ਦੁਹੁ ਚਹੁ ਕਿਆ ਗਣੀ ਸਭ ਇਕਤੁ ਸਾਦਿ ਮੁਠੀ ॥હે ભાઈ! હું કોઈ એકની, બે કે ચારની શું વાત બતાવું? આખી જ સૃષ્ટિ એક જ સ્વાદમાં છેતરાઈ રહી છે. ਇਕੁ ਅਧੁ
ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਕਾਟਿ ਕੀਏ ਨਿਰਵੈਰੇ ਜੀਉ ॥ગુરુ તેની અંદરથી માયાની ભટકણ દુર કરીને દરેક પ્રકારનો ગંદો ડર દૂર કરીને તે મનુષ્યોને નિર્વેર બનાવી દે છે. ਗੁਰ ਮਨ ਕੀ ਆਸ ਪੂਰਾਈ ਜੀਉ ॥੪॥હે ગુરુ! તે જ મારા મનની પણ સ્મરણની આશા પુરી કરી છે ॥૪॥ ਜਿਨਿ ਨਾਉ ਪਾਇਆ ਸੋ ਧਨਵੰਤਾ ਜੀਉ ॥જે મનુષ્યએ પરમાત્માનું નામ ધન