ਕਿਛੁ ਕਿਸੀ ਕੈ ਹਥਿ ਨਾਹੀ ਮੇਰੇ ਸੁਆਮੀ ਐਸੀ ਮੇਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥મારા સદ્દગુરૂએ મને આ જ સમજ આપી છે કે કોઈ પણ જીવન હાથમાં કંઈ પણ નથી. ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੀ ਆਸ ਤੂ ਜਾਣਹਿ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਹਰਿ ਦਰਸਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਈ ॥੪॥੧॥હે હરિ! નાનકની આશા તું જ જાણે છે અને તારા દર્શન કરીને હું તૃપ્ત થઈ
ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥એક શાશ્વત પરમાત્મા છે જે બધી જગ્યાએ વ્યાપ્ત છે ભય રહિત છે વેર હિત છે જેનું સ્વરૂપ કાળથી પરે છે, જે યોનિઓમાં નથી ભટકતો જેનો પ્રકાશ તેની મેળાએ છે અને જે સદગુરૂની કૃપાથી મળે છે ਰਾਗੁ ਗੋਂਡ ਚਉਪਦੇ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੧ ॥રાગ
ਦੁਖ ਬਿਸਾਰਿ ਸੁਖ ਅੰਤਰਿ ਲੀਨਾ ॥੧॥હવે હું દુઃખોને ભૂલાવીને સુખમાં લીન રહું છું ॥૧॥ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਮੋ ਕਉ ਗੁਰਿ ਦੀਨਾ ॥ગુરુએ મને જ્ઞાનનું અંજન આંખોમાં નાખવાની દવા આપી છે. ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਜੀਵਨੁ ਮਨ ਹੀਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥રામ નામ વગર મારું જીવન હીન હતું ॥૧॥વિરામ॥ ਨਾਮਦੇਇ ਸਿਮਰਨੁ ਕਰਿ ਜਾਨਾਂ ॥નામદેવે સ્મરણ કરીને જાણી લીધું છે
ਆਸਨੁ ਪਵਨ ਦੂਰਿ ਕਰਿ ਬਵਰੇ ॥હે પાગલ યોગી! યોગ અભ્યાસનું આસન તેમજ પ્રાણાયમની સાધના છોડી દે. ਛੋਡਿ ਕਪਟੁ ਨਿਤ ਹਰਿ ਭਜੁ ਬਵਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥હે પાગલ! આ કપટ છોડીને રોજ પરમાત્માનું ભજન કર ॥૧॥વિરામ॥ ਜਿਹ ਤੂ ਜਾਚਹਿ ਸੋ ਤ੍ਰਿਭਵਨ ਭੋਗੀ ॥જે માયાને તું માંગતો ફરે છે, તેને તો ત્રણેય લોકોના જીવ ભોગવી રહ્યા છે. ਕਹਿ
ਜਰਾ ਜੀਵਨ ਜੋਬਨੁ ਗਇਆ ਕਿਛੁ ਕੀਆ ਨ ਨੀਕਾ ॥મારી જવાનીની ઉંમર વીતી ગઈ છે અને ગઢપણ આવી ચુક્યું છે, પરંતુ મેં કોઈ પણ શુભ કર્મ કર્યું નથી. ਇਹੁ ਜੀਅਰਾ ਨਿਰਮੋਲਕੋ ਕਉਡੀ ਲਗਿ ਮੀਕਾ ॥੩॥આ કિંમતી જીવન વાસનામાં લાગીને કોડીના ભાવે થઈ ગયું છે ॥૩॥ ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਮੇਰੇ ਮਾਧਵਾ ਤੂ ਸਰਬ ਬਿਆਪੀ ॥કબીર કહે છે કે
ਪਉੜੀ ॥પગથિયું॥ ਕੋਈ ਨਿੰਦਕੁ ਹੋਵੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਾ ਫਿਰਿ ਸਰਣਿ ਗੁਰ ਆਵੈ ॥જો કોઈ સદ્દગુરૂનો નિંદક હોય, પરંતુ તે ફરીથી ગુરૂની શરણમાં આવી જાય તો ਪਿਛਲੇ ਗੁਨਹ ਸਤਿਗੁਰੁ ਬਖਸਿ ਲਏ ਸਤਸੰਗਤਿ ਨਾਲਿ ਰਲਾਵੈ ॥સદ્દગુરુ તેના પાછલા ગુનાઓ ક્ષમા કરીને તેને સત્સંગતિથી મળાવી દે છે. ਜਿਉ ਮੀਹਿ ਵੁਠੈ ਗਲੀਆ ਨਾਲਿਆ ਟੋਭਿਆ ਕਾ ਜਲੁ ਜਾਇ ਪਵੈ ਵਿਚਿ ਸੁਰਸਰੀ
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੈ ਵਲਿ ਹੋਆ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਹਰਿ ਸਜਣ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਨੁ ॥હે નાનક! મારો સ્વામી હરિ ગુરુ અમરદાસના પક્ષમાં થઈ ગયો છે અને તે ચતુર પ્રભુ જ સજ્જન છે. ਪਉਦੀ ਭਿਤਿ ਦੇਖਿ ਕੈ ਸਭਿ ਆਇ ਪਏ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਪੈਰੀ ਲਾਹਿਓਨੁ ਸਭਨਾ ਕਿਅਹੁ ਮਨਹੁ ਗੁਮਾਨੁ ॥੧੦॥ગુરુના દરવાજા પર અતૂટ લંગર મળતો જોઈને બધા સેવક ગુરુ અમરદાસના
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਮਿਲੈ ਤਿਥਹੁ ਕਰਮਹੀਣ ਲੈ ਨ ਸਕਹਿ ਹੋਰ ਥੈ ਦੇਸ ਦਿਸੰਤਰਿ ਹਰਿ ਧਨੁ ਨਾਹਿ ॥੮॥હરિ-ધન તો શ્રદ્ધા-ભાવનાથી જ ગુરુથી મળે છે, પરંતુ દુર્ભાગ્યશાળી જીવ આને લઇ શકાતો નથી, દેશ-દેશાંતર ભ્રમણ કરવાથી પણ હરિ-ધન પ્રાપ્ત થતું નથી ॥૮॥ ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥શ્લોક મહેલ ૩॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੰਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖਣੁ ਬੋਲਣਾ ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥ગુરુમુખ સત્યને જ જોવે છે. સત્ય જ બોલે છે અને નામ જપીને સુખ પ્રાપ્ત કરે છે. ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਪ੍ਰਗਾਸਿਆ ਤਿਮਰ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੨॥હે નાનક! ગુરુમુખના મનમાં જ્ઞાનનો પ્રકાશ થઈ ગયો છે અને અજ્ઞાનરૂપી ગાઢ અંધકાર દૂર થઈ ગયો છે ॥૨॥ ਮਃ ੩ ॥મહેલ ૩॥ ਮਨਮੁਖ ਮੈਲੇ
ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁਲੇ ਜਨਮਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥મનમુખ અજ્ઞાની જીવ અંધ જ છે, તે જન્મતો-મરતો રહે છે અને વારંવાર દુનિયામાં આવતો જતો રહે છે. ਕਾਰਜ ਸਿਧਿ ਨ ਹੋਵਨੀ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਏ ॥તેનું કોઈ પણ કાર્ય સિદ્ધ થતું નથી અને અંતમાં પસ્તાતો ચાલ્યો જાય છે. ਜਿਸੁ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ