ਜੈਸੇ ਮੀਠੈ ਸਾਦਿ ਲੋਭਾਏ ਝੂਠ ਧੰਧਿ ਦੁਰਗਾਧੇ ॥੨॥ જેમ મીઠાના સ્વાદમાં માખી ફસાઈ જાય છે તેમ જ દુર્ભાગ્યશાળી મનુષ્ય અસત્ય ધંધાની ગંધમાં ફસાયેલ રહે છે ॥૨॥ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਅਰੁ ਲੋਭ ਮੋਹ ਇਹ ਇੰਦ੍ਰੀ ਰਸਿ ਲਪਟਾਧੇ ॥ કામ, ક્રોધ, લોભ, મોહ વગેરે વિકારોમાં ઇન્દ્રિઓના રસમાં મનુષ્ય લડખડાયેલ રહે છે. ਦੀਈ ਭਵਾਰੀ ਪੁਰਖਿ ਬਿਧਾਤੈ ਬਹੁਰਿ ਬਹੁਰਿ ਜਨਮਾਧੇ
ਸਾਜਨ ਸੰਤ ਹਮਾਰੇ ਮੀਤਾ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਆਨੀਤਾ ਰੇ ॥ હે સંત જનો! હે સજ્જનો! હે મિત્રો! જગતમાં જે કાંઈ પણ દેખાઈ રહ્યું છે પરમાત્મા વગર બીજું બધું જ નાશવંત છે દેખાતા ફેલાવથી મોહ નાખીને દુઃખ જ પ્રાપ્ત થશે. ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਿਲਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ਇਹੁ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਜੀਤਾ ਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ જે મનુષ્યએ સાધુ-સંગતમાં
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ગુજરી મહેલ ૫॥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪਨਾ ਦਰਸੁ ਦੀਜੈ ਜਸੁ ਗਾਵਉ ਨਿਸਿ ਅਰੁ ਭੋਰ ॥ હે પરમેશ્વર! કૃપા કરીને મને પોતાના દર્શન આપો હું દિવસ રાત તારા જ યશોગાન કરું છું ਕੇਸ ਸੰਗਿ ਦਾਸ ਪਗ ਝਾਰਉ ਇਹੈ ਮਨੋਰਥ ਮੋਰ ॥੧॥ પોતાના વાળ થી હું તારા સેવકોના ચરણ સાફ કરું અર્થાત તેની સેવા
ਬਲਵੰਤਿ ਬਿਆਪਿ ਰਹੀ ਸਭ ਮਹੀ ॥ આ બળવાન માયા બધાની અંદર વાસ કરે છે ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਨਸਿ ਕੋਊ ਮਰਮਾ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਲਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ તેનો તફાવત ગુરુની કૃપાથી જ મેળવી શકાય છે બીજું કોઈ પણ તેને જાણતું નથી ॥૧॥વિરામ॥ ਜੀਤਿ ਜੀਤਿ ਜੀਤੇ ਸਭਿ ਥਾਨਾ ਸਗਲ ਭਵਨ ਲਪਟਹੀ ॥ આ પ્રબળ માયા હંમેશાથી બધા
ਆਠ ਪਹਰ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ਭਗਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸਿ ਮਾਤਾ ॥ હું આઠેય પ્રહર હરિના ગુણગાન કરતો રહું અને પ્રેમ-ભક્તિ દ્વારા હરિ-રસમાં મસ્ત રહું છું ਹਰਖ ਸੋਗ ਦੁਹੁ ਮਾਹਿ ਨਿਰਾਲਾ ਕਰਣੈਹਾਰੁ ਪਛਾਤਾ ॥੨॥ હર્ષ તેમજ શોક બંનેમાં નિર્લિપ રહું છું તથા પોતાના રચયિતાને ઓળખી લીધા છે ॥૨॥ ਜਿਸ ਕਾ ਸਾ ਤਿਨ ਹੀ ਰਖਿ ਲੀਆ ਸਗਲ
ਕਲਿ ਕਲੇਸ ਮਿਟੇ ਖਿਨ ਭੀਤਰਿ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇਆ ॥੪॥੫॥੬॥ હે નાનક! એક ક્ષણમાં જ તેની અંદરથી દુઃખ-ક્લેશ મટી ગયા અને તે સરળતાથી જ સત્યમાં સમાઈ ગયો ॥૪॥૫॥૬॥ ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ગુજરી મહેલ ૫॥ ਜਿਸੁ ਮਾਨੁਖ ਪਹਿ ਕਰਉ ਬੇਨਤੀ ਸੋ ਅਪਨੈ ਦੁਖਿ ਭਰਿਆ ॥ જે મનુષ્યની પાસે પણ હું પોતાના દુઃખની વિનંતી કરું છું તે
ਹਰਿ ਧਨ ਮੇਰੀ ਚਿੰਤ ਵਿਸਾਰੀ ਹਰਿ ਧਨਿ ਲਾਹਿਆ ਧੋਖਾ ॥ હરિના નામ-ધન દ્વારા મારી ચિંતા મટી ગઈ છે તથા હરિના નામ-ધન દ્વારા મારો ભય દૂર થઈ ગયો છે ਹਰਿ ਧਨ ਤੇ ਮੈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ਹਾਥਿ ਚਰਿਓ ਹਰਿ ਥੋਕਾ ॥੩॥ હરિના નામ-ધનથી મને નવ નિધિ પ્રાપ્ત થઈ છે અને હરિ નામ-ધન દુર્લભ વસ્તુ મારા હાથમાં
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਚਉਪਦੇ ਘਰੁ ੧ ગુજરી મહેલ ૫ ચારપદ ઘર ૧॥ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ એક શાશ્વત પરમાત્મા છે જે સાચા ગુરુની કૃપાથી પ્રાપ્ત થાય છે॥ ਕਾਹੇ ਰੇ ਮਨ ਚਿਤਵਹਿ ਉਦਮੁ ਜਾ ਆਹਰਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਪਰਿਆ ॥ હે મન! તું શા માટે વિચારે છે જ્યારે કે આખા જગતના પ્રબંધનો ઉદ્યમ તો પોતે અકાલ પુરખ
ਜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵੈ ਤਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲੇ ਜਿਨੑ ਵਚਨ ਗੁਰੂ ਸਤਿਗੁਰ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥ જ્યારે હરિ-પ્રભુને સારા લાગે છે ત્યારે તે ગુરુમુખોથી મેળવી દે છે જેના મનને ગુરુ-સદગુરૂની વાણી મધુર લાગે છે ਵਡਭਾਗੀ ਗੁਰ ਕੇ ਸਿਖ ਪਿਆਰੇ ਹਰਿ ਨਿਰਬਾਣੀ ਨਿਰਬਾਣ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥ ગુરુના વ્હાલા શીખ ભાગ્યવાન છે જે નિર્વાણી પ્રભુ દ્વારા નિર્વાણ-પદ પ્રાપ્ત કરી
ਦੁਰਮਤਿ ਭਾਗਹੀਨ ਮਤਿ ਫੀਕੇ ਨਾਮੁ ਸੁਨਤ ਆਵੈ ਮਨਿ ਰੋਹੈ ॥ દુર્બુદ્ધિ,ભાગ્યહીન,તથા તુચ્છ બુદ્ધિ વાળા લોકોને પ્રભુનું નામ સાંભળીને જ મનમાં ક્રોધ આવી જાય છે ਕਊਆ ਕਾਗ ਕਉ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਈਐ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਵਿਸਟਾ ਖਾਇ ਮੁਖਿ ਗੋਹੈ ॥੩॥ કાગડાની સામે ભલે સ્વાદિષ્ટ ભોજન રાખી દઈએ તો પણ તે પોતાના મોં થી એઠવાડ અને ગોબર ખાઈને જ તૃપ્ત