ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ॥સોરઠી મહેલ ૩॥ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਬਦੇ ਜਾਪਦਾ ਭਾਈ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲਾਇ ॥હે ભાઈ! પરમાત્મા તો ગુરુના શબ્દ દ્વારા જ જ્ઞાન દે છે, જે સંપૂર્ણ ભાગ્યથી જ મળે છે. ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਸੋਹਾਗਣੀ ਭਾਈ ਅਨਦਿਨੁ ਰਤੀਆ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥੧॥તે સુહાગણ જીવ-સ્ત્રીઓ તો હંમેશા જ સુખપૂર્વક રહે છે જે પ્રેમ-રંગ લગાવીને રાત-દિવસ સ્વામીની સાથે મગ્ન
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਣੀ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥੪॥પોતાના આત્મ અભિમાનને નાશ કરીને તેમજ તૃષ્ણાને મનમાં જ મટાડીને મેં ગુરુના શબ્દ દ્વારા પરમ-સત્યને ઓળખી લીધું છે ॥૪॥ ਅਚਿੰਤ ਕੰਮ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਭ ਤਿਨ ਕੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥જે લોકોને હરિનું નામ પ્રેમાળ લાગે છે, પ્રભુ તેના બધા કાર્ય સરળતાથી પૂર્ણ કરી દે છે.
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਚਿਤੁ ਮੋਹਿਆ ਭਾਈ ਚਤੁਰਾਈ ਪਤਿ ਖੋਇ ॥હે પ્રિયવર! ઝેરીલી માયાએ મનુષ્યના મનને મોહિત કરી દીધું છે અને તેને ચતુરાઈ દ્વારા પોતાની ઇજ્જત ગુમાવી દીધી છે. ਚਿਤ ਮਹਿ ਠਾਕੁਰੁ ਸਚਿ ਵਸੈ ਭਾਈ ਜੇ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਸਮੋਇ ॥੨॥હે ભાઈ! જો ગુરુનું જ્ઞાન મનમાં સમાઈ જાય તો જ સાચો ઠાકોર મનમાં વસી જાય છે ॥૨॥ ਰੂੜੌ
ਗੁਰੁ ਅੰਕਸੁ ਜਿਨਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਭਾਈ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਚੂਕਾ ਭੇਖੁ ॥੭॥જે મનુષ્ય ગુરુના અંકુશ દ્વારા નામને પોતાની અંદર દ્રઢ કરે છે, તેનો આડંબર દૂર થઈ જાય છે અને પરમાત્માનો તેના મનમાં નિવાસ થઈ જાય છે ॥૭॥ ਇਹੁ ਤਨੁ ਹਾਟੁ ਸਰਾਫ ਕੋ ਭਾਈ ਵਖਰੁ ਨਾਮੁ ਅਪਾਰੁ ॥હે ભાઈ! આ શરીર તે પરમાત્મા ઝવેરીની એક દુકાન છે,
ਜਿਨ ਚਾਖਿਆ ਸੇਈ ਸਾਦੁ ਜਾਣਨਿ ਜਿਉ ਗੁੰਗੇ ਮਿਠਿਆਈ ॥જેને જ્ઞાનને ચાખ્યું છે, તે જ આના સ્વાદને એમ જાણે છે જેમ મૂંગા મનુષ્ય માટે મિઠાઈનો સ્વાદ હોય છે. ਅਕਥੈ ਕਾ ਕਿਆ ਕਥੀਐ ਭਾਈ ਚਾਲਉ ਸਦਾ ਰਜਾਈ ॥હે ભાઈ! અકથ્ય પરમાત્માનું હું શું કથન કરી શકું છું, તેથી હું તો હંમેશા તેની ઇચ્છાનુસાર જ ચાલુ છું. ਗੁਰੁ
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੯ ॥સોરઠી મહેલ ૯॥ ਪ੍ਰੀਤਮ ਜਾਨਿ ਲੇਹੁ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥હે પ્રિયતમ! પોતાના મનમાં આ હકીકતને સારી રીતે સમજી લે કે ਅਪਨੇ ਸੁਖ ਸਿਉ ਹੀ ਜਗੁ ਫਾਂਧਿਓ ਕੋ ਕਾਹੂ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥આખી દુનિયા ફક્ત પોતાના સુખમાં જ ફસાયેલી છે અને કોઈ કોઈનું શુભચિંતક નથી ॥૧॥વિરામ॥ ਸੁਖ ਮੈ ਆਨਿ ਬਹੁਤੁ ਮਿਲਿ ਬੈਠਤ ਰਹਤ
ਜਬ ਹੀ ਸਰਨਿ ਸਾਧ ਕੀ ਆਇਓ ਦੁਰਮਤਿ ਸਗਲ ਬਿਨਾਸੀ ॥જયારે જ આ સાધુની શરણમાં આવ્યો છે તો તેની તમામ દુર્બુદ્ધિનો નાશ થઈ ગયો છે. ਤਬ ਨਾਨਕ ਚੇਤਿਓ ਚਿੰਤਾਮਨਿ ਕਾਟੀ ਜਮ ਕੀ ਫਾਸੀ ॥੩॥੭॥હે નાનક! ત્યારે જ યાએ ચિંતામણી પરમાત્માનું સ્મરણ કર્યું તો આની યમની ફાંસી કપાઈ ગઈ છે ॥૩॥૭॥ ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੯ ॥સોરઠી મહેલ ૯॥
ਅੰਤਿ ਸੰਗ ਕਾਹੂ ਨਹੀ ਦੀਨਾ ਬਿਰਥਾ ਆਪੁ ਬੰਧਾਇਆ ॥੧॥જીવનના અંતિમ ક્ષણોમાં કોઈએ પણ તારો સાથ દેવાનો નથી અને તે નિરર્થક જ પોતાને વૈશ્વિક પદાર્થોમાં ફસાવી લીધો છે ॥૧॥ ਨਾ ਹਰਿ ਭਜਿਓ ਨ ਗੁਰ ਜਨੁ ਸੇਵਿਓ ਨਹ ਉਪਜਿਓ ਕਛੁ ਗਿਆਨਾ ॥ન તે પરમાત્માનું ભજન કર્યું, ન તો ગુરુજનની સેવા કરી અને ન તો તારી અંદર કાંઈ
ਅਪਨੇ ਗੁਰ ਊਪਰਿ ਕੁਰਬਾਨੁ ॥હું તો પોતાના ગુરુ પર બલિહાર જાવ છું. ਭਏ ਕਿਰਪਾਲ ਪੂਰਨ ਪ੍ਰਭ ਦਾਤੇ ਜੀਅ ਹੋਏ ਮਿਹਰਵਾਨ ॥ ਰਹਾਉ ॥જ્યારથી, સંપૂર્ણ પ્રભુ મારા પર કૃપાળુ થયો છે, ત્યારથી લોકો પણ મારા પર કૃપાળુ થઈ ગયા છે ॥વિરામ॥ ਨਾਨਕ ਜਨ ਸਰਨਾਈ ॥હે નાનક! હું તો પ્રભુની શરણમાં છું, ਜਿਨਿ ਪੂਰਨ ਪੈਜ ਰਖਾਈ ॥તેને
ਸਭ ਜੀਅ ਤੇਰੇ ਦਇਆਲਾ ॥હે દયાળુ પરમેશ્વર! બધા જીવ તારા જ ઉત્પન્ન કરેલ છે અને ਅਪਨੇ ਭਗਤ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਾ ॥પોતાના ભક્તોનું તું જ પોષણ કરે છે. ਅਚਰਜੁ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥તારી મહિમા ખુબ અદભુત છે અને ਨਿਤ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥੨॥੨੩॥੮੭॥નાનક તો દરરોજ તારું નામ-સ્મરણ કરતો રહે છે ॥૨॥૨૩॥૮૭॥ ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥સોરઠી મહેલ ૫॥ ਨਾਲਿ