ਸਾਚੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹਮ ਤੁਮ ਸਿਉ ਜੋਰੀ ॥મેં તો તારાથી સાચી પ્રીતિ જોડી લીધી છે ਤੁਮ ਸਿਉ ਜੋਰਿ ਅਵਰ ਸੰਗਿ ਤੋਰੀ ॥੩॥અને તારાથી પ્રીતિ જોડીને બીજાની સાથે સંબંધ તોડી નાખ્યો છે ॥૩॥ ਜਹ ਜਹ ਜਾਉ ਤਹਾ ਤੇਰੀ ਸੇਵਾ ॥જ્યાં જ્યાં પણ હું જાઉં છું ત્યાં જ તારી આરાધના કરું છું ਤੁਮ ਸੋ ਠਾਕੁਰੁ ਅਉਰੁ ਨ ਦੇਵਾ
ਰਾਜ ਭੁਇਅੰਗ ਪ੍ਰਸੰਗ ਜੈਸੇ ਹਹਿ ਅਬ ਕਛੁ ਮਰਮੁ ਜਨਾਇਆ ॥જેમ અંધારામાં દોરીને સાપ સમજવાનો પ્રસંગ છે તેમ જ હું ભૂલેલો હતો પરંતુ હવે તે મને તફાવત કહી દીધો છે ਅਨਿਕ ਕਟਕ ਜੈਸੇ ਭੂਲਿ ਪਰੇ ਅਬ ਕਹਤੇ ਕਹਨੁ ਨ ਆਇਆ ॥੩॥જેમ ભૂલીને હું અનેક બંગડીને સોનાના કળા માનતો હતો તેમ જ ભૂલી ગયો હતો કે હું
ਨਾਦਿ ਸਮਾਇਲੋ ਰੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਲੇ ਦੇਵਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥સદ્દગુરુ સાથે મેળાપ થવાથી અનહદ શબ્દમાં સમાય ગયો છું ॥૧॥વિરામ॥ ਜਹ ਝਿਲਿ ਮਿਲਿ ਕਾਰੁ ਦਿਸੰਤਾ ॥જ્યાં ઝીલમીલ અજવાળાનો પ્રકાશ દેખાઈ દે છે ਤਹ ਅਨਹਦ ਸਬਦ ਬਜੰਤਾ ॥ત્યાં અનહદ શબ્દ ગુંજતા રહે છે ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਨੀ ॥મારી જ્યોતિ પરમ જ્યોતિમાં જોડાઈ ગઈ છે ਮੈ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜਾਨੀ ॥੨॥ગુરુની
ਇਕ ਬਸਤੁ ਅਗੋਚਰ ਲਹੀਐ ॥એક વસ્તુ શોધવા અગોચર વસ્તુ શોધવા માટે ਬਸਤੁ ਅਗੋਚਰ ਪਾਈ ॥ મેં અગોચર વસ્તુ પ્રાપ્ત કરી લીધું છે ਘਟਿ ਦੀਪਕੁ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥੨॥મારા હૃદયમાં જ્ઞાનનો દીવો પ્રજ્વલિત થઈ રહ્યો છે ॥૨॥ ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਅਬ ਜਾਨਿਆ ॥કબીરજીનું કહેવું છે કે હવે મેં પ્રભુને જાણી લીધા છે ਜਬ ਜਾਨਿਆ ਤਉ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥જ્યારે મેં
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜਨ ਭਏ ਖਾਲਸੇ ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਜਿਹ ਜਾਨੀ ॥੪॥੩॥હે કબીર! જેણે પ્રેમ-ભક્તિને સમજી લીધી છે તે મુક્ત થઈ ગયા છે ॥૪॥૩॥ ਘਰੁ ੨ ॥ઘર ૨ ॥ ਦੁਇ ਦੁਇ ਲੋਚਨ ਪੇਖਾ ॥હું આ બંને આંખોથી જોઉં છું પરંતુ ਹਉ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਉਰੁ ਨ ਦੇਖਾ ॥તે પ્રભુ સિવાય બીજું કંઈ પણ દેખાતું નથી ਨੈਨ ਰਹੇ ਰੰਗੁ
ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਸਿਸਟਿ ਸਿਰਜੀਆ ਆਪੇ ਫੁਨਿ ਗੋਈ ॥તું પોતે જ સૃષ્ટિ-રચના કરે છે અને પોતે જ અંતે તેનો વિનાશ કરે છે ਸਭੁ ਇਕੋ ਸਬਦੁ ਵਰਤਦਾ ਜੋ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਈ ॥એક તારો હુકમ જ સર્વવ્યાપી છે અને જે કંઈ પણ તું કરે છે તે જ થાય છે ਵਡਿਆਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਇ ਪ੍ਰਭੁ ਹਰਿ ਪਾਵੈ ਸੋਈ ॥જે ગુરુમુખને
ਨਾਨਕ ਭਏ ਪੁਨੀਤ ਹਰਿ ਤੀਰਥਿ ਨਾਇਆ ॥੨੬॥હે નાનક! જેમણે રામ-નામ રૂપી તીર્થમાં સ્નાન કર્યું છે તે પવિત્ર પાવન થઈ ગયા છે ॥૨૬॥ ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥શ્લોક મહેલ ૪॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਹੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥ગુરુમુખના મનમાં શાંતિ છે અને તેનું મન અને તન નામમાં જ સમાયેલું છે ਨਾਮੋ ਚਿਤਵੈ ਨਾਮੁ ਪੜੈ ਨਾਮਿ ਰਹੈ
ਪਿਰ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥તે તો પોતાના પ્રભુના મહત્વને જાણતી નથી અને દ્વૈતભાવના સ્નેહમાં જ લાગેલી રહે છે ਸਾ ਕੁਸੁਧ ਸਾ ਕੁਲਖਣੀ ਨਾਨਕ ਨਾਰੀ ਵਿਚਿ ਕੁਨਾਰਿ ॥੨॥હે નાનક! તે તો અપવિત્ર અને કુલક્ષણી છે અને બધી સ્ત્રીઓમાં તે સૌથી દુષ્ટ સ્ત્રી છે ॥૨॥ ਪਉੜੀ ॥પગથિયું ॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਪਣੀ ਦਇਆ ਕਰਿ
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥શ્લોક મહેલ ૩॥ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੀ ਇਸੁ ਮਨ ਕਉ ਮਲੁ ਲਾਗੀ ਕਾਲਾ ਹੋਆ ਸਿਆਹੁ ॥આ મનને તો જન્મ-જન્માંતરની ગંદકી લાગેલી છે અને આ તો સાવ ગંદુ થઈ ગયું છે ਖੰਨਲੀ ਧੋਤੀ ਉਜਲੀ ਨ ਹੋਵਈ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਣਿ ਪਾਹੁ ॥કોઈ ઘાંચીની ધોતી ધોવાથી ચોખ્ખી થતી નથી ભલે તેને સો વખત જ કેમ ન
ਨਾਨਕ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਹਿ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜੋ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥હે નાનક! ગુરુમુખ જે કંઈ પણ કરે છે તે સ્વીકાર્ય છે, ત્યારથી તેના સુર પરમાત્માના નામમાં જ લાગી રહે છે ॥૨॥ ਪਉੜੀ ॥પગથિયું॥ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਿੰਨ ਕੰਉ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਿਖਾ ॥હું તેના પર શરીર મનથી બલિહાર જાવ છું, જે ગુરુમુખ શિષ્ય છે. ਜੋ