ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਜਪਿ ਸਦਾ ਨਿਹਾਲ ॥ ਰਹਾਉ ॥પોતાના પરબ્રહ્મ-પ્રભુનું જાપ કરવાથી હું હંમેશા પ્રસન્ન રહું છું ॥વિરામ॥ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਜਤ ਕਤ ਪੇਖਉ ਸੋਈ ॥અંદર-બહાર, દેશ-દેશાંતર જગતમાં જ્યાં ક્યાંય પણ જોવ છું, ત્યાં જ પરમાત્મા હાજર છે. ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪਾਇਓ ਵਡਭਾਗੀ ਤਿਸੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥੧੧॥੩੯॥હે નાનક! ખુબ નસીબથી મને એવો ગુરુ પ્રાપ્ત થયો
ਤਿਨ ਕੀ ਧੂਰਿ ਨਾਨਕੁ ਦਾਸੁ ਬਾਛੈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਪਰੋਈ ॥੨॥੫॥੩੩॥દાસ નાનક તેની ચરણ-ધૂળની ઈચ્છા કરે છે, જેને હરિનું નામ પોતાના હૃદયમાં પરોવેલ છે ॥૨॥૫॥૩૩॥ ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥સોરઠી મહેલ ૫॥ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੈ ਸੂਕਾ ਮਨੁ ਸਾਧਾਰੈ ॥ગુરુ જન્મ-જન્માંતરના દુઃખ-કલેશ નષ્ટ કરી દે છે અને કરમાયેલા મનને લીલુંછમ કરી દે છે. ਦਰਸਨੁ
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨ ਦੁਪਦੇસોરઠી મહેલ ૫ ઘર ૨ બે પદ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥એક શાશ્વત પરમાત્મા છે જે સાચા ગુરુની કૃપાથી પ્રાપ્ત થાય છે॥ ਸਗਲ ਬਨਸਪਤਿ ਮਹਿ ਬੈਸੰਤਰੁ ਸਗਲ ਦੂਧ ਮਹਿ ਘੀਆ ॥જેમ બધી વનસ્પતિમાં આગ હાજર છે અને આખા દૂધમાં ઘી હોય છે ਊਚ ਨੀਚ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਘਟਿ ਘਟਿ ਮਾਧਉ ਜੀਆ
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪੁਨੋ ਕਰਿ ਲੀਨਾ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਅਬਿਨਾਸੀ ॥੨॥તેને પોતાની કૃપા કરીને મને પોતાનો બનાવી લીધો છે અને અવિનાશી પ્રભુ મારા મનમાં નિવાસ કરી ગયો છે ॥૨॥ ਤਾ ਕਉ ਬਿਘਨੁ ਨ ਕੋਊ ਲਾਗੈ ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਅਪੁਨੈ ਰਾਖੇ ॥જેની રક્ષા પોતે સદ્દગુરુ કરે છે, તેને કોઈ મુશ્કેલી આવતી નથી. ਚਰਨ ਕਮਲ ਬਸੇ ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹਰਿ
ਪੂਰਨ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪਰਮੇਸੁਰ ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਦਾ ਧਿਆਈਐ ॥੧॥હે મન! હંમેશા પૂર્ણ પરબ્રહ્મ પરમેશ્વરનું જ ધ્યાન કરવું જોઈએ ॥૧॥ ਸਿਮਰਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਰਾਨੀ ॥હે પ્રાણી! હરિ-નામનું ભજન કર. ਬਿਨਸੈ ਕਾਚੀ ਦੇਹ ਅਗਿਆਨੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥હે પ્રાણી! આ તારું નાજુક શરીર એક દિવસ જરૂર નાશ થઈ જશે ॥વિરામ॥ ਮ੍ਰਿਗ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਰੁ ਸੁਪਨ ਮਨੋਰਥ ਤਾ ਕੀ ਕਛੁ
ਸਾਧਸੰਗਿ ਜਉ ਤੁਮਹਿ ਮਿਲਾਇਓ ਤਉ ਸੁਨੀ ਤੁਮਾਰੀ ਬਾਣੀ ॥જયારે તે મને સાધુની પવિત્ર સભામાં મળાવ્યો તો જ મેં તારી વાણી સાંભળી છે. ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਪੇਖਤ ਹੀ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਤਾਪ ਪੁਰਖ ਨਿਰਬਾਣੀ ॥੪॥੭॥੧੮॥નિર્લિપ્ત પરમાત્માનો તેજ-પ્રતાપ જોઇને નાનકના મનમાં આનંદ ઉત્પન્ન થઈ ગયો ॥૪॥૭॥૧૮॥ ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥સોરઠી મહેલ ૫॥ ਹਮ ਸੰਤਨ ਕੀ ਰੇਨੁ ਪਿਆਰੇ ਹਮ ਸੰਤਨ ਕੀ
ਜਿਹ ਜਨ ਓਟ ਗਹੀ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੀ ਸੇ ਸੁਖੀਏ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣੇ ॥હે પ્રભુ! જે ભક્તોએ તારો આશરો લીધો છે, તે તારા શરણમાં સુખ ભોગવે છે. ਜਿਹ ਨਰ ਬਿਸਰਿਆ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ਤੇ ਦੁਖੀਆ ਮਹਿ ਗਨਣੇ ॥੨॥જે લોકોને પરમપુરુષ વિધાતા ભૂલી ગયો છે, તે દુઃખી મનુષ્યોમાં ગણાય છે ॥૨॥ ਜਿਹ ਗੁਰ ਮਾਨਿ ਪ੍ਰਭੂ ਲਿਵ ਲਾਈ ਤਿਹ ਮਹਾ ਅਨੰਦ
ਸੁਣਿ ਮੀਤਾ ਧੂਰੀ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥હે મિત્ર! સાંભળ, હું તારા ચરણ-ધૂળ પર બલિહાર જાવ છું. ਇਹੁ ਮਨੁ ਤੇਰਾ ਭਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥હે ભાઈ! આ મન તારું જ છે ॥વિરામ॥ ਪਾਵ ਮਲੋਵਾ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੋਵਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਤੈ ਕੂ ਦੇਸਾ ॥હું તારા પગની માલીશ કરું અને સારી રીતે ઘસી-ઘસીને તેને ધોવ છું. હું આ મન
ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਾਧ ਸਰਣਿ ਛੁਟਕਾਰਾ ॥હે મન! સાધુઓની શરણમાં આવવાથી જ છુટકારો છે. ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਜਨਮ ਮਰਣੁ ਨ ਰਹਈ ਫਿਰਿ ਆਵਤ ਬਾਰੋ ਬਾਰਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥સંપૂર્ણ ગુરુ વગર જન્મ-મરણનું ચક્ર સમાપ્ત થતું નથી પરંતુ જીવ વારંવાર દુનિયામાં આવતો જતો જન્મતો-મરતો રહે છે ॥વિરામ॥ ਓਹੁ ਜੁ ਭਰਮੁ ਭੁਲਾਵਾ ਕਹੀਅਤ ਤਿਨ ਮਹਿ ਉਰਝਿਓ ਸਗਲ ਸੰਸਾਰਾ ॥તે
ਨਾਨਕ ਕਉ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭੇਟਿਓ ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਬਿਨਾਸੇ ॥੪॥੫॥નાનકનો સંપૂર્ણ ગુરૂથી મેળાપ થઈ ગયો છે અને તેના બધા દુઃખ-કલેશ નષ્ટ થઈ ગયા છે ॥૪॥૫॥ ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥સોરઠી મહેલ ૫॥ ਸੁਖੀਏ ਕਉ ਪੇਖੈ ਸਭ ਸੁਖੀਆ ਰੋਗੀ ਕੈ ਭਾਣੈ ਸਭ ਰੋਗੀ ॥સુખી રહેનારને તો બધા લોકો સુખી જ દેખાઈ દે છે પરંતુ રોગીને આખી દુનિયા જ