ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਛਉ ਜਾਇ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਸਾ ਜੀਉ ॥હું જઈને પોતાના ગુરૂથી પુછીશ તેમજ પરમાત્માનું નામ-સ્મરણ કરીશ. ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਸਾਚੁ ਚਵਾਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਪਛਾਣਾ ॥હું પોતાના મનમાં સત્યનામનું જ ધ્યાન-મનન કરું છું. પોતાના મુખથી સત્ય નામને જપું છું. ਦੀਨਾ ਨਾਥੁ ਦਇਆਲੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣਾ ॥હવે તો હું રાત-દિવસ દીનાનાથ, દયાળુ તેમજ પવિત્ર પ્રભુના નામનું જ
ਗਾਵੈ ਗਾਵਣਹਾਰੁ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵਣੋ ॥જે ગાવા વાળો વાણી દ્વારા પ્રભુના ગુણગાન ગાય છે, તે સુંદર બને છે. ਸਾਲਾਹਿ ਸਾਚੇ ਮੰਨਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁੰਨ ਦਾਨ ਦਇਆ ਮਤੇ ॥મનમાં ગુરુ પ્રત્યે સંપૂર્ણ શ્રદ્ધા ધારણ કરીને સત્ય પરમેશ્વરની સ્તુતિ કરવાથી મનુષ્ય દાન, પુણ્ય તેમજ દયા કરનારી બુદ્ધિવાળો બની જાય છે. ਪਿਰ ਸੰਗਿ ਭਾਵੈ ਸਹਜਿ ਨਾਵੈ ਬੇਣੀ ਤ ਸੰਗਮੁ ਸਤ
ਕੋਈ ਐਸੋ ਰੇ ਭੇਟੈ ਸੰਤੁ ਮੇਰੀ ਲਾਹੈ ਸਗਲ ਚਿੰਤ ਠਾਕੁਰ ਸਿਉ ਮੇਰਾ ਰੰਗੁ ਲਾਵੈ ॥੨॥મારી ઇચ્છા છે કે મને કોઈ એવો સંત મળી જાય, જે મારી બધી ચિંતા દૂર કરી દે અને ઠાકોરથી મારો પ્રેમ લગાવી દે ॥૨॥ ਪੜੇ ਰੇ ਸਗਲ ਬੇਦ ਨਹ ਚੂਕੈ ਮਨ ਭੇਦ ਇਕੁ ਖਿਨੁ ਨ ਧੀਰਹਿ ਮੇਰੇ ਘਰ ਕੇ ਪੰਚਾ ॥મેં
ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਦੁਬਿਧਾ ਖੋਵੈ ॥પરંતુ તે મુશ્કેલીમાં ફસાઈને પોતાનો દુર્લભ જન્મ વ્યર્થ જ ગુમાવી દે છે. ਆਪੁ ਨ ਚੀਨਸਿ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਰੋਵੈ ॥੬॥તે પોતાના આત્મ સ્વરુપને ઓળખતો નથી અને ભ્રમમાં પડીને રોતો રહે છે ॥૬॥ ਕਹਤਉ ਪੜਤਉ ਸੁਣਤਉ ਏਕ ॥જે મનુષ્ય એક પરમેશ્વરની ગુણોવાળી વાણીનું વખાણ કરતો રહે છે, વાણીને વાંચતો તેમજ સાંભળતો રહે છે,
ਜੋਬਨੁ ਧਨੁ ਪ੍ਰਭਤਾ ਕੈ ਮਦ ਮੈ ਅਹਿਨਿਸਿ ਰਹੈ ਦਿਵਾਨਾ ॥੧॥આ યુવાન, ધન તેમજ પ્રભુતાના નશામાં દિવસ-રાત પાગલ થયેલ રહે છે ॥૧॥ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਸਦਾ ਦੁਖ ਭੰਜਨ ਤਾ ਸਿਉ ਮਨੁ ਨ ਲਗਾਨਾ ॥જે હંમેશા જ દીનદયાળુ તેમજ દુઃખોનો નાશ કરનાર છે, તેણે તે પરમાત્માની સાથે પોતાનું મન લગાવ્યું નથી. ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੋਟਨ ਮੈ ਕਿਨਹੂ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ
ਚਰਨ ਕਮਲ ਜਾ ਕਾ ਮਨੁ ਰਾਪੈ ॥જેનું મન પરમાત્માનાં ચરણ-કમળોના પ્રેમમાં લીન થઈ જાય છે, ਸੋਗ ਅਗਨਿ ਤਿਸੁ ਜਨ ਨ ਬਿਆਪੈ ॥੨॥તે મનુષ્યને ચિંતાની આગ પ્રભાવિત કરતી નથી ॥૨॥ ਸਾਗਰੁ ਤਰਿਆ ਸਾਧੂ ਸੰਗੇ ॥તે સંતોની સભામાં સામેલ થઈને સંસાર-સમુદ્રમાંથી પાર થઈ ગયો છે. ਨਿਰਭਉ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਹਰਿ ਰੰਗੇ ॥੩॥નિર્ભય પ્રભુનું નામ જપ; હરિના પ્રેમમાં મોહિત
ਮਹਾ ਕਲੋਲ ਬੁਝਹਿ ਮਾਇਆ ਕੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੇਰੇ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ॥હે દીનદયાળુ પ્રભુ! મારા પર પોતાની કૃપા કર, કેમ કે મારા મનમાંથી માયાના ખુબ આનંદ-અદભુત પ્રાપ્ત કરવાની તૃષ્ણા ઠરી જાય. ਅਪਣਾ ਨਾਮੁ ਦੇਹਿ ਜਪਿ ਜੀਵਾ ਪੂਰਨ ਹੋਇ ਦਾਸ ਕੀ ਘਾਲ ॥੧॥મને પોતાનું નામ આપ, જેનું જાપ કરીને હું જીવંત રહું અને તારા દાસની સાધના સફળ
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ધનાસરી મહેલ ૫॥ ਅਉਖੀ ਘੜੀ ਨ ਦੇਖਣ ਦੇਈ ਅਪਨਾ ਬਿਰਦੁ ਸਮਾਲੇ ॥પરમાત્મા પોતાનો વિરદ યાદ રાખે છે અને પોતાના દાસને સંકટ કાળનો એક ક્ષણ પણ જોવા દેતો નથી. ਹਾਥ ਦੇਇ ਰਾਖੈ ਅਪਨੇ ਕਉ ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੇ ॥੧॥તે પોતાનો હાથ આપીને દાસની રક્ષા કરે છે અને શ્વાસ-શ્વાસ તેનું પાલન-પોષણ કરે છે ॥૧॥ ਪ੍ਰਭ
ਧੰਨਿ ਸੁ ਥਾਨੁ ਧੰਨਿ ਓਇ ਭਵਨਾ ਜਾ ਮਹਿ ਸੰਤ ਬਸਾਰੇ ॥તે સ્થાન ખુબ ધન્ય છે અને તે ભવન પણ ખુશ નસીબ છે, જ્યાં સંતજન રહે છે. ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੀ ਸਰਧਾ ਪੂਰਹੁ ਠਾਕੁਰ ਭਗਤ ਤੇਰੇ ਨਮਸਕਾਰੇ ॥੨॥੯॥੪੦॥હે ઠાકોર! નાનકની આ આકાંશા પૂર્ણ કરી, જેથી તે તારા ભક્તોને નમન કરે ॥૨॥૯॥૪૦॥ ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ધનાસરી મહેલ ૫॥
ਠਾਕੁਰੁ ਗਾਈਐ ਆਤਮ ਰੰਗਿ ॥આત્માના સ્નેહથી જગતના ઠાકોર પરમાત્માનું સ્તુતિગાન કરવું જોઈએ. ਸਰਣੀ ਪਾਵਨ ਨਾਮ ਧਿਆਵਨ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਨ ਸੰਗਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥તેની શરણ લેવાથી તેમજ નામ-સ્મરણ કરવાથી મનુષ્ય સરળ જ તેની સાથે સમાઈ જાય છે ॥૧॥વિરામ॥ ਜਨ ਕੇ ਚਰਨ ਵਸਹਿ ਮੇਰੈ ਹੀਅਰੈ ਸੰਗਿ ਪੁਨੀਤਾ ਦੇਹੀ ॥પરમાત્માના ભક્તોના ચરણ મારા હ્રદયમાં નિવાસ કરે છે અને તેની