ਵਡਭਾਗੀ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਭਾਈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥੩॥હે ભાઈ! અતિભાગ્યથી મને ગુરુ મળી ગયો છે અને હવે હું હરિ-નામનું જ ધ્યાન કરું છું ॥૩॥ ਸਚੁ ਸਦਾ ਹੈ ਨਿਰਮਲਾ ਭਾਈ ਨਿਰਮਲ ਸਾਚੇ ਸੋਇ ॥હે ભાઈ! પરમ-સત્ય પ્રભુ હંમેશ પવિત્ર છે અને તે જ પવિત્ર છે જે સાચો છે. ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਆਪਣੀ ਭਾਈ ਤਿਸੁ ਪਰਾਪਤਿ
ਰਤਨੁ ਲੁਕਾਇਆ ਲੂਕੈ ਨਾਹੀ ਜੇ ਕੋ ਰਖੈ ਲੁਕਾਈ ॥੪॥નામ-રત્ન છુપાવવા પર પણ છુપા રહી શકતા નથી ભલે કોઈ છુપાવવાના કેટલા જ પ્રયત્ન કરે ॥૪॥ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੇਰਾ ਤੂ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਤੂ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥હે પરમાત્મા! આ આખી સૃષ્ટિ તારી જ છે. તું અંતર્યામી છે અને તું અમારા બધાનો પ્રભુ છે. ਜਿਸ ਨੋ ਦਾਤਿ ਕਰਹਿ
ਗਲਿ ਜੇਵੜੀ ਆਪੇ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਉ ਪ੍ਰਭੁ ਖਿੰਚੈ ਤਿਉ ਜਾਹਾ ॥તે પોતે જ પ્રાણીઓના ગળામાં જીવનની દોરી મૂકે છે અને જેમ પ્રભુ તેને ખેંચે છે, તેમ જ પ્રાણી જીવન-રસ્તા તરફ જાય છે. ਜੋ ਗਰਬੈ ਸੋ ਪਚਸੀ ਪਿਆਰੇ ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਭਗਤਿ ਸਮਾਹਾ ॥੪॥੬॥હે પ્રેમાળ! નાનકનું કહેવું છે કે જે મનુષ્ય ફક્ત ઘમંડ જ કરે છે, તેનો
ਆਪੇ ਕਾਸਟ ਆਪਿ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਵਿਚਿ ਕਾਸਟ ਅਗਨਿ ਰਖਾਇਆ ॥પ્રેમાળ પ્રભુ પોતે જ લાકડી પણ છે અને લાકડીમાં તેણે પોતે જ આગને રાખેલ છે. ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਭੈ ਅਗਨਿ ਨ ਸਕੈ ਜਲਾਇਆ ॥તે પ્રેમાળ પોતે જ લાકડી તેમજ આગ બંનેમાં સક્રિય છે અને તેના ભય કારણે આગ લાકડીને સળગાવી શકતી નથી. ਆਪੇ ਮਾਰਿ
ਆਪੇ ਹੀ ਸੂਤਧਾਰੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਸੂਤੁ ਖਿੰਚੇ ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਹੋਇ ॥੧॥તે પ્રેમાળ પ્રભુ પોતે જ સૂત્રધાર છે, જયારે તે સૂત્ર ખેંચી લે છે તો દુનિયા નાશ થઈ જાય છે ॥૧॥ ਮੇਰੇ ਮਨ ਮੈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥હે મન! શ્રીહરિ વગર મારો બીજો કોઈ આધાર નથી. ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਕਰਿ ਦਇਆ
ਸਬਦਿ ਮਰਹੁ ਫਿਰਿ ਜੀਵਹੁ ਸਦ ਹੀ ਤਾ ਫਿਰਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਈ ॥ગુરુના શબ્દ મગ્ન થઈને અહંકારને મારીશ તો પછી હંમેશા જ જીવંત રહીશ અને પછી બીજી વાર મૃત્યુ થશે નહીં. ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਮਨਿ ਮੀਠਾ ਸਬਦੇ ਪਾਵੈ ਕੋਈ ॥੩॥હરિ નામ અમૃત હંમેશા જ મનને મીઠું લાગે છે પરંતુ ગુરુના શબ્દ દ્વારા કોઈ દુર્લભ જ આને
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਊਪਜੈ ਭਾਈ ਮਨਮੁਖਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥હે ભાઈ! ગુરુ વગર પ્રભુ-પ્રેમ ઉત્પન્ન થતો નથી અને મનમુખ મનુષ્ય દ્વેતભાવમાં જ ફસાઈ રહે છે. ਤੁਹ ਕੁਟਹਿ ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਭਾਈ ਪਲੈ ਕਿਛੂ ਨ ਪਾਇ ॥੨॥મનમુખ મનુષ્ય જે પણ કર્મ કરે છે, તે છાલનું સમય નિરર્થક છે, આનાથી તેને કંઈ પણ પ્રાપ્ત થતું નથી ॥૨॥
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਬਿਖ ਦੁਖ ਕਾਟੇ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥તે તેના જન્મ-જન્માંતરોના પાપ તેમજ કષ્ટ મિટાવી દે છે અને તેને પોતે જ પોતાની સાથે મળાવી લે છે ॥વિરામ॥ ਇਹੁ ਕੁਟੰਬੁ ਸਭੁ ਜੀਅ ਕੇ ਬੰਧਨ ਭਾਈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾ ਸੈਂਸਾਰਾ ॥હે ભાઈ! આ બધા કુટુંબ વગેરે તો જીવ માટે બંધન જ છે અને આખી દુનિયા
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ॥સોરઠી મહેલ ૩॥ ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੁਧੁ ਨੋ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀ ਪਿਆਰੇ ਜਿਚਰੁ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਹੈ ਸਾਸਾ ॥હે હરિ! જ્યાં સુધી મારા શરીરમાં જીવન શ્વાસ છે, ત્યાં સુધી હું હંમેશા તારી જ મહિમા-સ્તુતિ કરતો રહું. ਇਕੁ ਪਲੁ ਖਿਨੁ ਵਿਸਰਹਿ ਤੂ ਸੁਆਮੀ ਜਾਣਉ ਬਰਸ ਪਚਾਸਾ ॥હે સ્વામી! જો હું તને એક પળ તેમજ ક્ષણ માટે
ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤੈ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥મનમુખ મૂંગો મનુષ્ય પરમાત્માના નામને સ્મરણ કરતો નથી અને પોતાનું જીવન વ્યર્થ જ ગુમાવી દે છે. ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਤਾ ਨਾਉ ਪਾਏ ਹਉਮੈ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੩॥પરંતુ જો તેનો સદ્દગુરુથી મેળાપ થઈ જાય તો તે નામ પ્રાપ્ત કરી લે છે, જેનાથી તેનો અહંકાર તેમજ મોહ દૂર થઈ જાય