ਜੋ ਅੰਤਰਿ ਸੋ ਬਾਹਰਿ ਦੇਖਹੁ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ਜੀਉ ॥જે પ્રભુ અંતરમનમાં જ હાજર છે, તેનાં બહાર પણ દર્શન કર, કારણ કે તેના સિવાય બીજો કોઈ પણ નથી. ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਦੇਖਹੁ ਘਟਿ ਘਟਿ ਜੋਤਿ ਸਮੋਈ ਜੀਉ ॥੨॥ગુરુના ઉપદેશથી બધાને એક દ્રષ્ટિથી જો, કારણ કે દરેક હૃદયમાં પ્રભુનો જ પ્રકાશ સમાયેલો છે ॥૨॥
ਜਨਮ ਮਰਨ ਕਉ ਇਹੁ ਜਗੁ ਬਪੁੜੋ ਇਨਿ ਦੂਜੈ ਭਗਤਿ ਵਿਸਾਰੀ ਜੀਉ ॥બિચારી આ દુનિયા તો જન્મ મરણના ચક્રમાં પડેલી છે, ત્યારથી આને દ્વેતભાવમાં ફસાઈને પ્રભુ-ભક્તિને જ ભુલાવી દીધી છે. ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਗੁਰਮਤਿ ਪਾਈਐ ਸਾਕਤ ਬਾਜੀ ਹਾਰੀ ਜੀਉ ॥੩॥જયારે સદ્દગુરુ મળી જાય છે તો જ જ્ઞાન પ્રાપ્ત થાય છે, પરંતુ શાક્ત મનુષ્યએ ભક્તિ વગર પોતાના
ਤੁਝ ਹੀ ਮਨ ਰਾਤੇ ਅਹਿਨਿਸਿ ਪਰਭਾਤੇ ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਜਪਿ ਮਨ ਰੇ ॥੨॥મારુ મન દિવસ-રાત પ્રભાતકાળ તારામાં જ મગ્ન રહે છે. હે મન! પોતાની જીભથી હરિનું જાપ કર ॥૨॥ ਤੁਮ ਸਾਚੇ ਹਮ ਤੁਮ ਹੀ ਰਾਚੇ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿ ਫੁਨਿ ਸਾਚੇ ॥હે પરમાત્મા! તું સત્ય છે અને અમે તારામાં મગ્ન છીએ અને તારા શબ્દના તફાવતને સમજીને સત્યવાદી બની
ਬੰਨੁ ਬਦੀਆ ਕਰਿ ਧਾਵਣੀ ਤਾ ਕੋ ਆਖੈ ਧੰਨੁ ॥ખરાબીના સંયમને પોતાનો પ્રયત્ન બનાવ તો જ લોકો તને ધન્ય કહેશે. ਨਾਨਕ ਵੇਖੈ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਚੜੈ ਚਵਗਣ ਵੰਨੁ ॥੪॥੨॥હે નાનક! ત્યારે જ પ્રભુ તને કૃપા-દ્રષ્ટિથી જોશે અને તારા પર ચારગણો રંગ ચઢી જશે ॥૪॥૨॥ ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੧ ਚਉਤੁਕੇ ॥સોરઠી મહેલ ૧ ચારતુકે॥ ਮਾਇ ਬਾਪ ਕੋ ਬੇਟਾ ਨੀਕਾ
ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥પ્રભુ એક છે, તેનું નામ હંમેશા સત્ય છે, તે જગતનો રચયિતા છે, સર્વશક્તિમાન છે, નિર્ભય છે, તેનો કોઈનાથી કોઈ દુશ્મની નથી, તે માયાતીત અમર છે, જન્મ-મરણના ચક્રથી ઉપર છે, સ્વયંભૂ છે, જે ગુરુની બક્ષીસથી જ મળે છે. ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੧ ਚਉਪਦੇ
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥જે મનુષ્યને ગુરુના શબ્દનો આનંદ પ્રાપ્ત થતો નથી, પરમાત્માના નામથી પ્રેમ લગાવતો નથી ਰਸਨਾ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥તે પોતાની જીભથી કડવું જ બોલે છે અને દિવસ-પ્રતિદિવસ નષ્ટ થતો રહે છે. ਨਾਨਕ ਕਿਰਤਿ ਪਇਐ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੨॥હે નાનક! આવો મનુષ્ય પોતાના પૂર્વ જન્મના
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧ ਨ ਚੇਤਨੀ ਜਨਮਿ ਮਰਿ ਹੋਹਿ ਬਿਨਾਸਿ ॥અંધ મનમુખ મનુષ્ય પરમાત્માને યાદ કરતો નથી, જેના કારણે જન્મ-મરણના ચક્રમાં જ તેનો વિનાશ થઈ જાય છે. ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਿਨੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਜਿਨ ਕੰਉ ਧੁਰਿ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆਸਿ ॥੨॥હે નાનક! જેના નસીબમાં વિધાતાએ આરંભથી જ લખેલ છે, તેને જ ગુરુના માધ્યમથી નામનું ધ્યાન કર્યું છે ॥૨॥ ਪਉੜੀ ॥પગથિયું॥
ਸਭਿ ਘਟ ਭੋਗਵੈ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੈ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖਣਾ ਜਾਈ ॥તે બધાના હૃદયમાં આનંદ કરે છે પરંતુ તો પણ તેનાથી નિર્લિપ્ત રહે છે. તે અદ્રશ્ય છે અને તેને જોઈ શકાતો નથી. ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਵੇਖਾਲਿਆ ਸਬਦੇ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥આ વિશ્વમાં સંપૂર્ણ ગુરુએ તેના દર્શન કરાવી દીધા છે અને શબ્દો દ્વારા તેનું જ્ઞાન આપી દીધું છે. ਪੁਰਖੈ ਸੇਵਹਿ
ਜਿਨਾ ਗੁਰਸਿਖਾ ਕਉ ਹਰਿ ਸੰਤੁਸਟੁ ਹੈ ਤਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਗਲ ਮੰਨੀ ॥જે ગુરુના શિષ્યો પર પરમાત્મા પરમ સંતુષ્ટ છે, તેને સદ્દગુરૂની વાત માની છે. ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਤਿਨੀ ਚੜੀ ਚਵਗਣਿ ਵੰਨੀ ॥੧੨॥જે ગુરુમુખ હરિ-નામનું ધ્યાન-મનન કરે છે, તે પ્રેમ રંગના ચારગણા રંગથી રંગાઈ છે ॥૧૨॥ ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥શ્લોક મહેલ ૩॥ ਮਨਮੁਖੁ ਕਾਇਰੁ ਕਰੂਪੁ
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਨਿ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਹਿ ॥੧॥હે નાનક! સદ્દગુરૂની સેવા વગર જીવ દુનિયાથી મુખ કાળું કરાવીને ચાલ્યો જાય છે અને યમપુરીમાં જકડીને સજા ભોગવે છે ॥૧॥ ਮਹਲਾ ੧ ॥મહેલ ૧॥ ਜਾਲਉ ਐਸੀ ਰੀਤਿ ਜਿਤੁ ਮੈ ਪਿਆਰਾ ਵੀਸਰੈ ॥હું એવી રીતિને સળગાવી દઈશ, જેના ફળ સ્વરૂપ મને મારો પ્રેમાળ પ્રભુ