ਰਾਗੁ ਮਾਝ ਚਉਪਦੇ ਘਰੁ ੧ ਮਹਲਾ ੪માઝ રાગ, ચોથું પદ , ઘર ૧, મહેલ ૪ ੴ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥એક શાશ્વત પરમાત્મા છે જે બધી જગ્યાએ વ્યાપ્ત છે ભય રહિત છે વેર હિત છે જેનું સ્વરૂપ કાળથી પરે છે, જે યોનિઓમાં નથી ભટકતો જેનો પ્રકાશ તેની મેળાએ
ਸ੍ਰੀਰਾਗ ਬਾਣੀ ਭਗਤ ਬੇਣੀ ਜੀਉ ਕੀ ॥શ્રી રાગ, ભગત બેણિ જીવની વાણી ਪਹਰਿਆ ਕੈ ਘਰਿ ਗਾਵਣਾ ॥“પેહ્રે” ની ધૂન ગાવા માટે: ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥એક શાશ્વત પરમાત્મા છે જે સાચા ગુરુની કૃપાથી પ્રાપ્ત થાય છે ।। ਰੇ ਨਰ ਗਰਭ ਕੁੰਡਲ ਜਬ ਆਛਤ ਉਰਧ ਧਿਆਨ ਲਿਵ ਲਾਗਾ ॥હે મનુષ્ય જ્યારે તું માતાની પેટમાં હતો, ત્યારે તારું ધ્યાન
ਐਸਾ ਤੈਂ ਜਗੁ ਭਰਮਿ ਲਾਇਆ ॥હે પ્રભુ! તે જગતને ભ્રમમાં નાખી દીધું છે ਕੈਸੇ ਬੂਝੈ ਜਬ ਮੋਹਿਆ ਹੈ ਮਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥માયા દ્વારા ઠગાયેલા જીવને આ સમજાતું નથી કે હું ભ્રમમાં ફસાયેલો છું? ।।૧।।વિરામ।। ਕਹਤ ਕਬੀਰ ਛੋਡਿ ਬਿਖਿਆ ਰਸ ਇਤੁ ਸੰਗਤਿ ਨਿਹਚਉ ਮਰਣਾ ॥ કબીર કહે છે: હે પ્રાણી! માયાનો શોખ છોડી દે, આ રસોની સાથે
ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਨੋ ਦੇਇ ਅਨੰਦੁ ਥਿਰੁ ਘਰੀ ਬਹਾਲਿਅਨੁ ॥ભક્તોને પોતાના ભજનનો આનંદ પણ સ્વયં જ બક્ષે છે અને આ રીતે `તેમને હૃદયમાં અડોલ બેસાડી રાખ્યા છે ਪਾਪੀਆ ਨੋ ਨ ਦੇਈ ਥਿਰੁ ਰਹਣਿ ਚੁਣਿ ਨਰਕ ਘੋਰਿ ਚਾਲਿਅਨੁ ॥પરંતુ, પાપીઓને સ્થિર મન રહેવા દેતો નથી શોધીને તેને ઘોર નરકમાં નાખી દીધા છે ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਨੋ ਦੇਇ ਪਿਆਰੁ
ਮਃ ੩ ॥મહેલ ૩।। ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਸੋਹਾਗਣੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥જીવિત પતિવાળી ગુરુમુખ જીવ સ્ત્રી તે છે ਸਦਾ ਰਾਵੇ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਸਚੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਪਿਆਰਿ ॥જે ગુરુના શબ્દ દ્વારા સદગુરુના પ્રેમ પ્યારમાં હંમેશા પોતાના હરિ પતિની યાદનો આનંદ લે છે ਅਤਿ ਸੁਆਲਿਉ ਸੁੰਦਰੀ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥તે સુંદર નારી ખુબ સુહાના રૂપવાળી તેમજ શોભાવાળી છે
ਜਿਨ ਕਉ ਹੋਆ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਹਰਿ ਸੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੈਰੀ ਪਾਹੀ ॥સદગુરુની શરણે પણ તે જ લાગે છે, જેના પર હરિ સ્વયં પ્રસન્ન થાય છે ਤਿਨ ਐਥੈ ਓਥੈ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਜਾਹੀ ॥੧੪॥તે બંને જગતથી સંતુલિત રહે છે અને પ્રભુના દરબારમાં પણ આદર મેળવે છે ।।૧૪।। ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥શ્લોક મહેલ ૨।। ਜੋ ਸਿਰੁ ਸਾਂਈ
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥શ્લોક મહેલ ૩।। ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਆਪਣਾ ਸੋ ਸਿਰੁ ਲੇਖੈ ਲਾਇ ॥જે મનુષ્ય પોતાના સદગુરુએ બતાવેલી સેવા કરે છે, તે મનુષ્ય પોતાનું માથું સફળ કરી લે છે ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਕੈ ਰਹਨਿ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥આવા મનુષ્ય હૃદયમાંથી અહંકાર દૂર કરીને સાચા નામમાં ધ્યાન જોડેલું રાખે છે ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿਨੀ ਨ ਸੇਵਿਓ ਤਿਨਾ ਬਿਰਥਾ
ਗੁਰਮਤੀ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥ગુરુએ બતાવેલા માર્ગ પર ચાલવાથી યમરાજ તેને તાકી શકતો નથી કારણ કે સાચા નામમાં તેનું ધ્યાન જોડાયેલું હોય છે ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਕਰਤਾ ਜੋ ਭਾਵੈ ਸੋ ਨਾਇ ਲਾਇਆ ॥પરંતુ આ બધું પ્રભુનું પોતાનું ઉત્પન્ન કરેલું છે, જેના પર ખુશ થાય છે તેને નામમાં જોડે છે ਜਨ
ਮਃ ੩ ॥મહેલ ૩।। ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥જેને સતગુરુ એ બતાવેલી સેવા કરી છે તેને ગુણોનો ખજાનો સાચું નામ રૂપી સુખ પ્રાપ્ત થાય છે ਗੁਰਮਤੀ ਆਪੁ ਪਛਾਣਿਆ ਰਾਮ ਨਾਮ ਪਰਗਾਸੁ ॥ગુરુની બુદ્ધિ લઈને તે પોતાની ઓળખ કરે છે અને હરિના નામનો તેની અંદર પ્રકાશ થાય છે ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵਣਾ ਵਡਿਆਈ ਵਡੇ
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥੧॥હે નાનક! ગુરુની સાથે રહેનાર મનુષ્ય હંમેશા સ્થિર પ્રભુનું નામ હૃદયમાં સંભાળીને આધ્યાત્મિક મૌતથી બચેલા રહે છે ।। ૧।। ਮਃ ੧ ॥મહેલ ૧ ।। ਗਲੀ ਅਸੀ ਚੰਗੀਆ ਆਚਾਰੀ ਬੁਰੀਆਹ ॥અમે વાતોમાં નિપુણ છીએ, પરંતુ આચરણની ખરાબ છે, ਮਨਹੁ ਕੁਸੁਧਾ ਕਾਲੀਆ ਬਾਹਰਿ ਚਿਟਵੀਆਹ ॥મનથી ખોટી અને કાળી છે, પરંતુ બહારથી