ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਖੰਨੀਐ ਵੰਞਾ ਜਿਨ ਘਟਿ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਵੂਠਾ ॥੩॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯାହାର ଅନ୍ତରାତ୍ମାରେ ମୋର ପରମାତ୍ମା ନିବାସ କରିଛନ୍ତି, ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ଟୁକୁଡା ଟୁକୁଡା ହୋଇ ସମର୍ପିତ ଅଟେ॥2॥
ਸਲੋਕੁ ॥
ଶ୍ଳୋକ ॥
ਜੋ ਲੋੜੀਦੇ ਰਾਮ ਸੇਵਕ ਸੇਈ ਕਾਂਢਿਆ ॥
ରାମଙ୍କୁ ପାଇବାର ତୀବ୍ର ଲାଳସା ଯାହାକୁ ଲାଗିଛି, ତାହାକୁ ତାହାଙ୍କ ସଚ୍ଚା ସେବକ କୁହାଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਜਾਣੇ ਸਤਿ ਸਾਂਈ ਸੰਤ ਨ ਬਾਹਰਾ ॥੧॥
ନାନକ ଏହି ସତ୍ୟକୁ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଥାନ୍ତି ଯେ ଜଗତର ସାଇଁ ନିଜ ସନ୍ଥଙ୍କ ଠାରୁ ଅଲଗା ନୁହନ୍ତି ॥1॥
ਛੰਤੁ ॥
ଛନ୍ଦ ॥
ਮਿਲਿ ਜਲੁ ਜਲਹਿ ਖਟਾਨਾ ਰਾਮ ॥
ଯେପରି ଜଳ, ଜଳ ସହିତ ମିଶିଲେ ଅଭେଦ ରହିଯାଏ,
ਸੰਗਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਨਾ ਰਾਮ ॥
ସେପରି ହିଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ଜ୍ୟୋତି ପରମ-ଜ୍ୟୋତିରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ।
ਸੰਮਾਇ ਪੂਰਨ ਪੁਰਖ ਕਰਤੇ ਆਪਿ ਆਪਹਿ ਜਾਣੀਐ ॥
ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଜଗତର ରଚୟିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ବିଲୀନ ହୋଇ ଜୀବ ନିଜ ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପକୁ ବୁଝିଥାଏ।
ਤਹ ਸੁੰਨਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ਲਾਗੀ ਏਕੁ ਏਕੁ ਵਖਾਣੀਐ ॥
ସେ ଶୂନ୍ୟ ସମାଧିରେ ଲାଗିଥାନ୍ତି ଓ ସେ ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ହିଁ ଧ୍ୟାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਆਪਿ ਗੁਪਤਾ ਆਪਿ ਮੁਕਤਾ ਆਪਿ ਆਪੁ ਵਖਾਨਾ ॥
ଇଶ୍ଵର ନିଜେ ହିଁ ଗୁପ୍ତ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ନିଜେ ହିଁ ମାୟାର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜକୁ ନିଜେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਭ੍ਰਮ ਭੈ ਗੁਣ ਬਿਨਾਸੇ ਮਿਲਿ ਜਲੁ ਜਲਹਿ ਖਟਾਨਾ ॥੪॥੨
ହେ ନାନକ! ଏପରି ଗୁରୁମୁଖୀର ଭ୍ରମ, ଭୟ ଏବଂ ତିନି ଗୁଣ ରଜଃ, ତମଃ ଏବଂ ସତ୍ତ୍ଵ ନାଶ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଯେପରି ଜଳ, ଜଳ ସହିତ ମିଶିଲେ ଅଭେଦ ରହିଯାଏ ସେପରି ସେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ ||4||2||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ୱାଡହଂସ ମହଲା 5 ॥
ਪ੍ਰਭ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥਾ ਰਾਮ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ସବୁ କିଛି କରିବା-କରାଇବାରେ ସମର୍ଥ ଅଟୁ,
ਰਖੁ ਜਗਤੁ ਸਗਲ ਦੇ ਹਥਾ ਰਾਮ ॥
ନିଜ ହାତରେ ସାରା ଦୁନିଆକୁ ରକ୍ଷା କର।
ਸਮਰਥ ਸਰਣਾ ਜੋਗੁ ਸੁਆਮੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥
ତୁ ହିଁ ସମର୍ଥ, ଶରଣ ପ୍ରଦାନ କରିବା ଯୋଗ୍ୟ, ସବୁଙ୍କ ମାଲିକ, କୃପାନିଧି ଏବଂ ସୁଖଦାତା ଅଟେ।
ਹੰਉ ਕੁਰਬਾਣੀ ਦਾਸ ਤੇਰੇ ਜਿਨੀ ਏਕੁ ਪਛਾਤਾ ॥
ମୁଁ ତାହାର ସେହି ସେବକ ପାଖରେ ସମର୍ପିତ ଅଟେ, ଯିଏ କେବଳ ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ହିଁ ଜାଣିଥାଏ।
ਵਰਨੁ ਚਿਹਨੁ ਨ ਜਾਇ ਲਖਿਆ ਕਥਨ ਤੇ ਅਕਥਾ ॥
ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ କୌଣସି ରଙ୍ଗ ଏବଂ ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, କାରଣ ତାହାଙ୍କୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਸੁਣਹੁ ਬਿਨਤੀ ਪ੍ਰਭ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥਾ ॥੧॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ସବୁ କିଛି କରିବା-କରାଇବାରେ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ପ୍ରଭୁ! ମୋର ଏକ ବନ୍ଦନା ଶୁଣ॥1॥
ਏਹਿ ਜੀਅ ਤੇਰੇ ਤੂ ਕਰਤਾ ਰਾਮ ॥
ଏହି ଜୀବ ତୋ’ ଦ୍ଵାରା ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଛି ଏବଂ ତୁ ତାହାର ରଚୟିତା ଅଟୁ।
ਪ੍ਰਭ ਦੂਖ ਦਰਦ ਭ੍ਰਮ ਹਰਤਾ ਰਾਮ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା ଏବଂ ଭ୍ରମ ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟୁ।
ਭ੍ਰਮ ਦੂਖ ਦਰਦ ਨਿਵਾਰਿ ਖਿਨ ਮਹਿ ਰਖਿ ਲੇਹੁ ਦੀਨ ਦੈਆਲਾ ॥
ହେ ଦୀନଦୟାଳୁ! ଦ୍ଵିଧା, ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା ନାଶ କରି ଏକ କ୍ଷଣରେ ମୋର ରକ୍ଷା କର।
ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸੁਆਮਿ ਸਜਣੁ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਬਾਲ ਗੋਪਾਲਾ ॥
ତୁ ହିଁ ମାତା-ପିତା, ମାଲିକ ଏବଂ ମିତ୍ର ଅଟୁ ଏବଂ ଏହି ସାରା ଜଗତ ତୋର ସନ୍ତାନ ଅଟେ।
ਜੋ ਸਰਣਿ ਆਵੈ ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਪਾਵੈ ਸੋ ਬਹੁੜਿ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰਤਾ ॥
ଯିଏ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି, ତାହାକୁ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସେ ପୁନର୍ବାର ଜନ୍ମ ମରଣ ଚକ୍ରରେ ଆସିଥାଏ।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਦਾਸੁ ਤੇਰਾ ਸਭਿ ਜੀਅ ਤੇਰੇ ਤੂ ਕਰਤਾ ॥੨॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପୂଜ୍ୟ ପରମେଶ୍ଵର! ଏହି ସବୁ ଜୀବ ତୋର ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ତୁ ସବୁଙ୍କ ରଚୟିତା ଅଟୁ॥2॥
ਆਠ ਪਹਰ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਰਾਮ ॥
ଦିନ ରାତି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ,
ਮਨ ਇਛਿਅੜਾ ਫਲੁ ਪਾਈਐ ਰਾਮ ॥
ତାହା ଫଳରେ ମନୋବାଞ୍ଚିତ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਮਨ ਇਛ ਪਾਈਐ ਪ੍ਰਭੁ ਧਿਆਈਐ ਮਿਟਹਿ ਜਮ ਕੇ ਤ੍ਰਾਸਾ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଲେ ମନୋକାମନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਗੋਬਿਦੁ ਗਾਇਆ ਸਾਧ ਸੰਗਾਇਆ ਭਈ ਪੂਰਨ ਆਸਾ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଭାରେ ସମ୍ମିଳିତ ହୋଇ ଜଗତ ପାଲକ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରି ସବୁ ଆଶା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଇଛି।
ਤਜਿ ਮਾਨੁ ਮੋਹੁ ਵਿਕਾਰ ਸਗਲੇ ਪ੍ਰਭੂ ਕੈ ਮਨਿ ਭਾਈਐ ॥
ନିଜ ଅହଂକାର, ମୋହ ଏବଂ ସବୁ ବିକାର ତ୍ୟାଗ କର, ଆମେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମନକୁ ଭଲ ଲାଗିଛୁ।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਦਿਨਸੁ ਰੈਣੀ ਸਦਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ॥੩॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଦିନ ରାତି ଭଗବାନଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ॥3॥
ਦਰਿ ਵਾਜਹਿ ਅਨਹਤ ਵਾਜੇ ਰਾਮ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦରବାରରେ ସର୍ବଦା କୀର୍ତ୍ତନ ଗୁଞ୍ଜନ କରିଥାଏ।
ਘਟਿ ਘਟਿ ਹਰਿ ਗੋਬਿੰਦੁ ਗਾਜੇ ਰਾਮ ॥
ଜଗତର ରକ୍ଷକ ଗୋବିନ୍ଦ ପ୍ରତ୍ୟେକ ହୃଦୟରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਗੋਵਿਦ ਗਾਜੇ ਸਦਾ ਬਿਰਾਜੇ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਊਚਾ ॥
ସେ ସର୍ବଦା ହିଁ ବୋଲିଥାନ୍ତି ଏବଂ ସବୁଙ୍କ ଭିତରେ ବିରାଜମାନ ଅଟ, ସେ ଅଗମ୍ୟ, ମନ-ବାଣୀରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଏବଂ ସର୍ବୋପରି ଅଟ।
ਗੁਣ ਬੇਅੰਤ ਕਿਛੁ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ਕੋਇ ਨ ਸਕੈ ਪਹੂਚਾ ॥
ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଅନନ୍ତ ଗୁଣ ଅଛି, ମନୁଷ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ଗୁଣର ତିଳେ ମାତ୍ର ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ ଏବଂ କେହି ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ପାରେ ନାହିଁ।
ਆਪਿ ਉਪਾਏ ਆਪਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੇ ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਸਾਜੇ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଥାନ୍ତି, ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପାଳନ-ପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ସବୁ ଜୀବ-ଜନ୍ତୁ ତାହାଙ୍କ ରଚନା ଅଟେ।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਸੁਖੁ ਨਾਮਿ ਭਗਤੀ ਦਰਿ ਵਜਹਿ ਅਨਹਦ ਵਾਜੇ ॥੪॥੩॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ଜୀବନର ସବୁ ସୁଖ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଏବଂ ଭକ୍ତିରେ ଅଛି, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଅନାହଦ ନାଦ ବାଜିଥାଏ||4||3||
ਰਾਗੁ ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੫ ਅਲਾਹਣੀਆ
ରାଗ ୱାଡହଂସ ମହଲା 1 ଘର 5 ଅଲାଉହାଣିଆ ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਧੰਨੁ ਸਿਰੰਦਾ ਸਚਾ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਜਿਨਿ ਜਗੁ ਧੰਧੈ ਲਾਇਆ ॥
ଏହି ଜଗତର ରଚୟିତା ସଚ୍ଚା ବାଦଶାହ ପ୍ରଭୁ ଧନ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ସାରା ଦୁନିଆକୁ ଧନ୍ଦାରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਮੁਹਲਤਿ ਪੁਨੀ ਪਾਈ ਭਰੀ ਜਾਨੀਅੜਾ ਘਤਿ ਚਲਾਇਆ ॥
ଯେତେବେଳେ ଅନ୍ତିମ ସମୟ ପୁରା ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଜୀବନ ପିଆଲା ଭରିଯାଏ, ସେତେବେଳେ ଆତ୍ମାକୁ ଧରି ଯମଲୋକରେ ଧକ୍କା ଦିଆଯାଏ।