ਕਰਿ ਸੇਵਹਿ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭੁਖ ਜਾਇ ਲਹਿ ਮੇਰੀ ॥
ନିଜ ହାତରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ ଆଉ ତାହାର ଅହଂର କ୍ଷୁଧା ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਭੁਖ ਸਭ ਗਈ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਹੋਰ ਖਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥
ଗୁରୁ-ଶିଖଙ୍କ ସବୁ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ, ତାହାଙ୍କ ସଂଗତି କରି ବହୁତ ଲୋକ ନାମ ସ୍ମରଣର ପେଟ ପୂଜା କରିଥାନ୍ତି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਿਆ ਫਿਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਰਿ ਪੁੰਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥
ନାନକ ହରିଙ୍କ ନାମର ପୂଣ୍ୟ ବୁଣିଛନ୍ତି ଆଉ ପୁନର୍ବାର ହରିଙ୍କ ନାମର ପୂଣ୍ୟ ଫଳ ଅଭାବ ରହେ ନାହିଁ॥3॥
ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਵਾਧਾਈਆ ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਡਿਠਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଖଙ୍କ ମନରେ ଶୁଭକାମନା ଥାଏ, ଯିଏ ମୋର ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି।
ਕੋਈ ਕਰਿ ਗਲ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਸੋ ਲਗੈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਮਿਠਾ ॥
ଯଦି କେହି ତାହାକୁ ହରିନାମର କଥା ଶୁଣାଇ ଥାଏ, ତାହାହେଲେ ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଖଙ୍କ ମନକୁ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ।
ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਗੁਰਸਿਖ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨੑਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଖ ଯାହା ଉପରେ ମୋର ସଚ୍ଚା ଗୁଡ଼ ପ୍ରସନ୍ନ ଅଟନ୍ତି, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ତାହାଙ୍କୁ ସମ୍ମାନର ପୋଷାକ ପିନ୍ଧାଯାଇ ଥାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ॥੪॥੧੨॥੧੯॥
ନାନକ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ହରିଙ୍କ ରୂପ ବନିଯାଇଛନ୍ତି, ଯେପରି ତାହାଙ୍କ ମନରେ ହରି ବାସ କରିଛନ୍ତି॥4॥12॥19॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଆଶା ମହଲା 4 ॥
ਜਿਨੑਾ ਭੇਟਿਆ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਤਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ଯିଏ ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ଭେଟ କରିଛନ୍ତି, ଗୁରୁ ତାହାଙ୍କ ମନରେ ହରିଙ୍କ ନାମ ଦୃଢ କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਤਿਸ ਕੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਉਤਰੈ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
ଯେଉଁ ଲୋକ ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ, ତାହାର ତୃଷ୍ଣା ଏବଂ ମାୟାର ସବୁ କ୍ଷୁଧା ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਤਿਨੑ ਜਮੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ହରିନାମକୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ତାହାର ସମୀପ ଯମଦୂତ ଆସେ ନାହିଁ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਨਿਤ ਜਪੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਤਰਾਵੈ ॥੧॥
ହେ ଭଗବାନ! ନାନକ ଉପରେ କୃପା କର, ଯେପରି ସେ ନିତ୍ୟ ହରିନାମର ଜପ କରିବେ ଆଉ ହରିନାମ ହିଁ ତାହାଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଥାଏ॥1॥
ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨਾ ਫਿਰਿ ਬਿਘਨੁ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ, ତାହାର ଜୀବନ ମାର୍ଗରେ ପୁଣି କେବେ ବିଘ୍ନ ଆସେ ନାହିଁ।
ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਨਾਇਆ ਤਿਨ ਪੂਜੇ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
ଯେଉଁ ମହାପୁରୁଷ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରସନ୍ନ କରିନେଇଛି, ତାହାଙ୍କୁ ସାରା ଦୁନିଆ ପୂଜା କରିଥାଏ।
ਜਿਨੑੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨੑਾ ਸੁਖੁ ਸਦ ਹੋਈ ॥
ଯିଏ ନିଜ ପ୍ରିୟ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିଛି, ସେ ସଦା ସୁଖୀ ରହିଥାଏ।
ਜਿਨੑਾ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਤਿਨੑਾ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਸੋਈ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାକୁ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ ମିଳି ଯାଇଛି, ତାହାକୁ ହିଁ ଭଗବାନ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି॥2॥
ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਤਿਨੑ ਹਰਿ ਰਖਣਹਾਰਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ଯେଉଁ ଗୁରୁମୁଖୀର ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରେମ ଅଛି, ପରମାତ୍ମା ନିଜେ ହିଁ ତାହାର ରଖୁଆଳ ଅଟନ୍ତି।
ਤਿਨੑ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਕੋਈ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਿਨੑ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥
କେହି ମନୁଷ୍ୟ ତାହାର ନିନ୍ଦା କିପରି କରି ପାରିବ, ଯାହାକୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାଏ?
ਜਿਨ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਸਭ ਦੁਸਟ ਝਖ ਮਾਰਾ ॥
ଯାହାର ମନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାଥିରେ ଥାଏ, ଦୁଷ୍ଟ ଲୋକ ତାହାର ନିନ୍ଦା ଚାରିଆଡେ କରିବାକୁ ଟକ୍କର ମାରିଥାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਰਖਣਹਾਰਾ ॥੩॥
ନାନକ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଛନ୍ତି, ଭଗବାନ ନିଜ ତାହାଙ୍କ ରଖୁଆଳ ଅଟନ୍ତି॥3॥
ਹਰਿ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਭਗਤ ਉਪਾਇਆ ਪੈਜ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ଇଶ୍ଵର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯୁଗରେ ନିଜ ଭକ୍ତ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସଙ୍କଟ ସମୟରେ ତାହାର ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ଆସିଥାନ୍ତି।
ਹਰਣਾਖਸੁ ਦੁਸਟੁ ਹਰਿ ਮਾਰਿਆ ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਤਰਾਇਆ ॥
ଦୁଷ୍ଟ ହିରଣ୍ୟକଶ୍ୟପକୁ ହରି ସଂହାର କରିଛନ୍ତି ଆଉ ନିଜ ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲାଦର ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି।
ਅਹੰਕਾਰੀਆ ਨਿੰਦਕਾ ਪਿਠਿ ਦੇਇ ਨਾਮਦੇਉ ਮੁਖਿ ਲਾਇਆ ॥
ଅହଙ୍କାରୀ ଏବଂ ନିନ୍ଦୁକକୁ ପ୍ରଭୁ ନିଜ ପଛ କରି ନିଜ ଭକ୍ତ ନାମଦେବଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਐਸਾ ਹਰਿ ਸੇਵਿਆ ਅੰਤਿ ਲਏ ਛਡਾਇਆ ॥੪॥੧੩॥੨੦॥
ନାନକ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତି କରିଛନ୍ତି ଯେ ଅନ୍ତକାଳରେ ସେ ତାହାଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କରିବେ॥4॥13॥20॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ਛੰਤ ਘਰੁ ੫
ଆଶା ମହଲା 4 ଛନ୍ତ ଘର 5
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਮੇਰੇ ਮਨ ਪਰਦੇਸੀ ਵੇ ਪਿਆਰੇ ਆਉ ਘਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ ପରଦେଶୀ ମନ! ତୁ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରି ଆସେ।
ਹਰਿ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਵਹੁ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਘਰਿ ਵਸੈ ਹਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ! ହରି ରୂପୀ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶ, ଯେପରି ପ୍ରଭୁ ତୋର ଚିତ୍ତରେ ବାସ କରିବେ।
ਰੰਗਿ ਰਲੀਆ ਮਾਣਹੁ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ! ଯଦି ପ୍ରଭୁ ତୋ’ ଉପରେ କୃପା କରନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ତୁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ମଉଜ କର।
ਗੁਰੁ ਨਾਨਕੁ ਤੁਠਾ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਮੇਲੇ ਹਰੇ ॥੧॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେବେ ଗୁରୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯାନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ସେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାନ୍ତି॥1॥
ਮੈ ਪ੍ਰੇਮੁ ਨ ਚਾਖਿਆ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਭਾਉ ਕਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ! ମୁଁ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମର ସ୍ଵାଦ ଚାଖି ନାହିଁ।
ਮਨਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਨ ਬੁਝੀ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਨਿਤ ਆਸ ਕਰੇ ॥
କାରଣ ମୋର ମନର ତୃଷ୍ଣା ଦୂର ହୋଇ ନାହିଁ, ହେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ! ତୋତେ ଦେଖିବାକୁ ଆଶା ମୋତେ ସର୍ବଦା ଲାଗି ରହିଥାଏ।