ਜਗਤ ਉਧਾਰਨ ਸਾਧ ਪ੍ਰਭ ਤਿਨੑ ਲਾਗਹੁ ਪਾਲ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାଧୁ ମହାତ୍ମା ଜଗତର ଉଦ୍ଧାର କରିବାରେ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି, ଏଣୁ ତାହାଙ୍କ ଶରଣରେ ଲାଗି ଯାଅ।
ਮੋ ਕਉ ਦੀਜੈ ਦਾਨੁ ਪ੍ਰਭ ਸੰਤਨ ਪਗ ਰਾਲ ॥੨॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳିର ଦାନ ଦିଅ॥2॥
ਉਕਤਿ ਸਿਆਨਪ ਕਛੁ ਨਹੀ ਨਾਹੀ ਕਛੁ ਘਾਲ ॥
ମୋ’ ପାଖରେ କୌଣସି ଯୁକ୍ତି, ଅକଲ ନାହିଁ ଆଉ ନା କୌଣସି ସାଧନା ଅଛି।
ਭ੍ਰਮ ਭੈ ਰਾਖਹੁ ਮੋਹ ਤੇ ਕਾਟਹੁ ਜਮ ਜਾਲ ॥੩॥
ଏଥିପାଇଁ, ଭ୍ରମ, ଭୟ ଏବଂ ମୋହ ଠାରୁ ମୋର ରକ୍ଷା କର ଆଉ ଯମର ଜାଲ କାଟି ଦିଅ॥3॥
ਬਿਨਉ ਕਰਉ ਕਰੁਣਾਪਤੇ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ॥
ହେ କରୁଣାପତି, ହେ ପରମ ପିତା! ତୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତର ପ୍ରତିପାଳକ ଅଟୁ।
ਗੁਣ ਗਾਵਉ ਤੇਰੇ ਸਾਧਸੰਗਿ ਨਾਨਕ ਸੁਖ ਸਾਲ ॥੪॥੧੧॥੪੧॥
ମୁଁ ତୋ’ ଠାରେ ଏହି ବିନତି କରିଥାଏ ଯେ ମୁଁ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ସାମିଲ ହୋଇ ତୋର ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ, ହେ ନାନକ! ଏହା ସୁଖର ଘର ଅଟେ||4||11||41||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਕੀਤਾ ਲੋੜਹਿ ਸੋ ਕਰਹਿ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਕਛੁ ਨਾਹਿ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ଯାହା ତୁ ଚାହୁଁ, ତାହା କରିଥାଏ। ସତ୍ୟ ଏହା ଯେ ତୋ’ ବିନା ସୃଷ୍ଟିରେ କିଛି ମଧ୍ୟ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ।
ਪਰਤਾਪੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰਾ ਦੇਖਿ ਕੈ ਜਮਦੂਤ ਛਡਿ ਜਾਹਿ ॥੧॥
ତୋର ପ୍ରତାପ ଦେଖି ଯମଦୂତ ମଧ୍ୟ ଜୀବକୁ ଛାଡି ଦେଇଥାଏ॥1॥
ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਛੂਟੀਐ ਬਿਨਸੈ ਅਹੰਮੇਵ ॥
ତୋର କୃପାରୁ ହିଁ ଜୀବ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଥାଏ ଆଉ ତାହାର ଅହଂତ୍ଵ ନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਸਰਬ ਕਲਾ ਸਮਰਥ ਪ੍ਰਭ ਪੂਰੇ ਗੁਰਦੇਵ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଦେବ! ତୁ ସର୍ବ କଳା ସମର୍ଥ ଅଟୁ॥1॥ରୁହ॥
ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਖੋਜਿਆ ਨਾਮੈ ਬਿਨੁ ਕੂਰੁ ॥
ଖୋଜି ଖୋଜି ମୁଁ ଏହା ପାଇଛି ଯେ ନାମ ବିନା ଆଉ ସବୁ ମିଥ୍ୟା ଅଟେ।
ਜੀਵਨ ਸੁਖੁ ਸਭੁ ਸਾਧਸੰਗਿ ਪ੍ਰਭ ਮਨਸਾ ਪੂਰੁ ॥੨॥
ଜୀବନରେ ସଚ୍ଚା ସୁଖ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ହିଁ ମିଳିଥାଏ ଆଉ ପ୍ରଭୁ ଆମର ସବୁ କାମନା ପୁରା କରିଥାନ୍ତି॥2॥
ਜਿਤੁ ਜਿਤੁ ਲਾਵਹੁ ਤਿਤੁ ਤਿਤੁ ਲਗਹਿ ਸਿਆਨਪ ਸਭ ਜਾਲੀ ॥
ଯେଉଁ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ତୁ ଜୀବକୁ ଲଗାଇଛୁ, ସେ ସେଠାରେ ହିଁ ଲାଗିଯାଏ, ଅନ୍ୟ ସବୁ ଚତୁରତା ବେକାର ଅଟେ।
ਜਤ ਕਤ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਭਰਪੂਰ ਹਹੁ ਮੇਰੇ ਦੀਨ ਦਇਆਲੀ ॥੩॥
ହେ ମୋର ଦୀନଦୟାଳୁ! ତୁ ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛୁ॥3॥
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੁਮ ਤੇ ਮਾਗਨਾ ਵਡਭਾਗੀ ਪਾਏ ॥
ଜୀବ ସବୁକିଛି ତୋ’ ଠାରୁ ମାଗିବାକୁ ପଡିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟବାନ ହିଁ ତୋ’ ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ਪ੍ਰਭ ਜੀਵਾ ਗੁਨ ਗਾਏ ॥੪॥੧੨॥੪੨॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ନାନକଙ୍କ ଏକ ହିଁ ପ୍ରାର୍ଥନା ଯେ ତୋର ଗୁଣଗାନ କରି ଜୀବିତ ରହିବି||4||12||42||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕੈ ਬਾਸਬੈ ਕਲਮਲ ਸਭਿ ਨਸਨਾ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ସାରା ପାପ ନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਪ੍ਰਭ ਸੇਤੀ ਰੰਗਿ ਰਾਤਿਆ ਤਾ ਤੇ ਗਰਭਿ ਨ ਗ੍ਰਸਨਾ ॥੧॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ ହେବା ଦ୍ଵାରା ଗର୍ଭରେ ପ୍ରବେଶ ହୁଏନାହିଁ॥1॥
ਨਾਮੁ ਕਹਤ ਗੋਵਿੰਦ ਕਾ ਸੂਚੀ ਭਈ ਰਸਨਾ ॥
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ନାମ ଜପିବା ଦ୍ଵାରା ଜିହ୍ଵା ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ,
ਮਨ ਤਨ ਨਿਰਮਲ ਹੋਈ ਹੈ ਗੁਰ ਕਾ ਜਪੁ ਜਪਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁ ବତାଇଥିବା ଜପ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਤ ਧ੍ਰਾਪਿਆ ਮਨਿ ਰਸੁ ਲੈ ਹਸਨਾ ॥
ହରି-ରସ ଆସ୍ଵାଦନ କରି ମନ ବଡ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଯାଏ।
ਬੁਧਿ ਪ੍ਰਗਾਸ ਪ੍ਰਗਟ ਭਈ ਉਲਟਿ ਕਮਲੁ ਬਿਗਸਨਾ ॥੨॥
ଓଲଟା ପଡିଥିବା ହୃଦୟ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ବୁଦ୍ଧିରେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରକାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି॥2॥
ਸੀਤਲ ਸਾਂਤਿ ਸੰਤੋਖੁ ਹੋਇ ਸਭ ਬੂਝੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ॥
ମନରେ ଶୀତଳ, ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସନ୍ତୋଷ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ସାରା ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟି ଯାଇଛି।
ਦਹ ਦਿਸ ਧਾਵਤ ਮਿਟਿ ਗਏ ਨਿਰਮਲ ਥਾਨਿ ਬਸਨਾ ॥੩॥
ମୋର ମନର ପଥଭ୍ରଷ୍ଟତା ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ନିର୍ମଳ ସ୍ଥାନରେ ବାସ କରିଛି॥3॥
ਰਾਖਨਹਾਰੈ ਰਾਖਿਆ ਭਏ ਭ੍ਰਮ ਭਸਨਾ ॥
ସର୍ବ ରକ୍ଷକ ପରମାତ୍ମା ମୋତେ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ଆଉ ମୋର ମନର ଭ୍ରମ ଜଳି ଧ୍ଵଂସ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨ ਨਾਨਕ ਸੁਖੀ ਪੇਖਿ ਸਾਧ ਦਰਸਨਾ ॥੪॥੧੩॥੪੩॥
ହେ ନାନକ! ନାମ ନିଧି ପ୍ରାପ୍ତ କରି ତଥା ସାଧୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ସୁଖୀ ହୋଇ ଯାଇଛି||4||13||43||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਪਾਣੀ ਪਖਾ ਪੀਸੁ ਦਾਸ ਕੈ ਤਬ ਹੋਹਿ ਨਿਹਾਲੁ ॥
ହେ ଜୀବ! ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦାସର ଘରେ ପାଣି ଦେବା, ପଙ୍ଖା କରିବା ତଥା ଅଟା ପେଷିବା ଦ୍ଵାରା ସଚ୍ଚା ଆନନ୍ଦ ମିଳି ପାରିବ।
ਰਾਜ ਮਿਲਖ ਸਿਕਦਾਰੀਆ ਅਗਨੀ ਮਹਿ ਜਾਲੁ ॥੧॥
ରାଜ୍ୟ, ଧନ-ସମ୍ପତ୍ତି ଏବଂ ଉଚ୍ଚାଧିକାରୀ କାମନାକୁ ଅଗ୍ନିରେ ଜଳାଇ ଦିଅ॥1॥
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕਾ ਛੋਹਰਾ ਤਿਸੁ ਚਰਣੀ ਲਾਗਿ ॥
ଯିଏ ସନ୍ଥଙ୍କ ସେବକ ଅଟେ, ତାହାଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି ଯାଅ।
ਮਾਇਆਧਾਰੀ ਛਤ੍ਰਪਤਿ ਤਿਨੑ ਛੋਡਉ ਤਿਆਗਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଧନବାନ ଏବଂ ଛତ୍ରପତି ରାଜାଙ୍କ ସାଥି ତ୍ୟାଗ କର॥1॥ରୁହ॥
ਸੰਤਨ ਕਾ ਦਾਨਾ ਰੂਖਾ ਸੋ ਸਰਬ ਨਿਧਾਨ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ଘରର ଶୁଖିଲା ରୁଟି ସର୍ବ ସୁଖର ଭଣ୍ଡାର ତୁଲ୍ୟ ଅଟେ,
ਗ੍ਰਿਹਿ ਸਾਕਤ ਛਤੀਹ ਪ੍ਰਕਾਰ ਤੇ ਬਿਖੂ ਸਮਾਨ ॥੨॥
କିନ୍ତୁ କୌଣସି ଶାକ୍ତ ଘରେ ଛତିଶ ପ୍ରକାର ବ୍ୟଞ୍ଜନ ମଧ୍ୟ ବିଷ ତୁଲ୍ୟ ଅଟେ॥2॥
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕਾ ਲੂਗਰਾ ਓਢਿ ਨਗਨ ਨ ਹੋਈ ॥
ଭକ୍ତଙ୍କ ଠାରୁ ସାଧାରଣ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ମନୁଷ୍ୟ ନଗ୍ନ ଏବଂ ଲଜ୍ଜିତ ହୁଏନାହିଁ।
ਸਾਕਤ ਸਿਰਪਾਉ ਰੇਸਮੀ ਪਹਿਰਤ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੩॥
କିନ୍ତୁ ଶାକ୍ତ ଠାରୁ ମିଳିଥିବା ରେଶମ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ସେ ନିଜ ଇଜ୍ଜତ ହରାଇ ଥାଏ॥3॥
ਸਾਕਤ ਸਿਉ ਮੁਖਿ ਜੋਰਿਐ ਅਧ ਵੀਚਹੁ ਟੂਟੈ ॥
ଶାକ୍ତ ସାଥିରେ ମିତ୍ରତା କରିବା ଏବଂ ସମ୍ପର୍କ ବଢାଇବା ଦ୍ଵାରା ମାଝି ରାସ୍ତାରେ ହିଁ ଏହା ଭାଙ୍ଗିଯାଏ।
ਹਰਿ ਜਨ ਕੀ ਸੇਵਾ ਜੋ ਕਰੇ ਇਤ ਊਤਹਿ ਛੂਟੈ ॥੪॥
କିନ୍ତୁ ଯିଏ ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତର ସେବା କରିଥାଏ, ତାହାର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଦୂର ହୋଇଯାଏ॥4॥
ਸਭ ਕਿਛੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਹੀ ਤੇ ਹੋਆ ਆਪਿ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ସବୁକିଛି ତୋର ହୁକୁମରୁ ହିଁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଛି ଆଉ ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଏହା ରଚନା କରିଛୁ।
ਦਰਸਨੁ ਭੇਟਤ ਸਾਧ ਕਾ ਨਾਨਕ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥੫॥੧੪॥੪੪॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ସାଧୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଓ ସାକ୍ଷାତ କରି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ||5||14||44||