ਕਾਇਆ ਨਗਰੀ ਸਬਦੇ ਖੋਜੇ ਨਾਮੁ ਨਵੰ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥੨੨॥
ଯିଏ କାୟା ରୂପୀ ନଗରୀରେ ଶବ୍ଦର ସନ୍ଧାନ କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ନାମ ରୂପୀ ଖଜଣା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ||22||
ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਮਨੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਣਾ ਬਿਨੁ ਰਸਨਾ ਉਸਤਤਿ ਕਰਾਈ ॥੨੩॥
ଯେତେବେଳେ ମନ ଅଭିଳାଷ ତ୍ୟାଗ କରି ସ୍ଵାଭାବିକ ଅବସ୍ଥାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ , ବିନା ଜିହ୍ଵାରେ ହିଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ତୁତି କରିବାକୁ ଲାଗିଥାଏ||23||
ਲੋਇਣ ਦੇਖਿ ਰਹੇ ਬਿਸਮਾਦੀ ਚਿਤੁ ਅਦਿਸਟਿ ਲਗਾਈ ॥੨੪॥
ନେତ୍ର ତାହାଙ୍କ ଲୀଳା ଦେଖିଥାଏ ଆଉ ଚିତ୍ତ ଅଦୃଷ୍ଟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନରେ ଲାଗିଥାଏ ||24||
ਅਦਿਸਟੁ ਸਦਾ ਰਹੈ ਨਿਰਾਲਮੁ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥੨੫॥
ପରମାତ୍ମା ସର୍ବଦା ଅଦୃଷ୍ଟ ରହିଥାନ୍ତି ଏବଂ ଜ୍ୟୋତି ପରମ ଜ୍ୟୋତିରେ ମିଶାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ||25||
ਹਉ ਗੁਰੁ ਸਾਲਾਹੀ ਸਦਾ ਆਪਣਾ ਜਿਨਿ ਸਾਚੀ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥੨੬॥
ମୁଁ ସର୍ବଦା ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କ ସ୍ତୁତି କରିଥାଏ, ଯିଏ ସତ୍ୟର ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି||26||
ਨਾਨਕੁ ਏਕ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਨਾਵਹੁ ਗਤਿ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥੨੭॥੨॥੧੧॥
ନାନକ ଏକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ନାମ ଦ୍ଵାରା ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||27||2||11||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 3 ॥
ਹਰਿ ਕੀ ਪੂਜਾ ਦੁਲੰਭ ਹੈ ਸੰਤਹੁ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥
ହେ ସନ୍ଥ ପୁରୁଷ! ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ପୂଜା ଦୁର୍ଲଭ ଅଟେ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ମହିମା ବିଷୟରେ କିଛି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ||1||
ਸੰਤਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਾ ਪਾਈ ॥
ହେ ସଜ୍ଜନ! ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ ଆଉ
ਨਾਮੋ ਪੂਜ ਕਰਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁ ସର୍ବଦା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ପୂଜା କରାଇ ଥାଆନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਮੈਲਾ ਸੰਤਹੁ ਕਿਆ ਹਉ ਪੂਜ ਚੜਾਈ ॥੨॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ବିନା ସବୁକିଛି ଅପବିତ୍ର ଅଟେ, ପୁଣି ତାହାଙ୍କ ପୂଜା ପାଇଁ କଣ ଅର୍ପଣ କରାଯିବ?||2||
ਹਰਿ ਸਾਚੇ ਭਾਵੈ ਸਾ ਪੂਜਾ ਹੋਵੈ ਭਾਣਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈ ॥੩॥
ଯାହା ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ମଞ୍ଜୁର ଅଛି, ତାହାଙ୍କ ଇଚ୍ଛାକୁ ମନରେ ସ୍ଥାପନ କରାଇବା ହିଁ ବାସ୍ତବ ପୂଜା-ଅର୍ଚ୍ଚନା ଅଟେ ||3||
ਪੂਜਾ ਕਰੈ ਸਭੁ ਲੋਕੁ ਸੰਤਹੁ ਮਨਮੁਖਿ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥੪॥
ହେ ସଜ୍ଜନ! ସମସ୍ତେ ପୂଜା କରିଥାନ୍ତି, ପରନ୍ତୁ ମନମୁଖୀ ଜୀବର ପୂଜା ସ୍ଵୀକୃତ ହୁଏନାହିଁ||4||
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸੰਤਹੁ ਏਹ ਪੂਜਾ ਥਾਇ ਪਾਈ ॥੫॥
ହେ ସନ୍ଥ! ଯଦି ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଅହଂକୁ ଦୂର କରାଯାଏ, ମନ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଏହି ପୂଜା ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ମଞ୍ଜୁର ହୋଇଥାଏ||5||
ਪਵਿਤ ਪਾਵਨ ਸੇ ਜਨ ਸਾਚੇ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੬॥
ଯେଉଁ ଭକ୍ତଜନ ଏକ ଶବ୍ଦରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇ ଥାଏ, ସେ ହିଁ ପବିତ୍ର ଓ ସତ୍ୟବାଦୀ ଅଟେ||6||
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਹੋਰ ਪੂਜ ਨ ਹੋਵੀ ਭਰਮਿ ਭੁਲੀ ਲੋਕਾਈ ॥੭॥
ନାମ-ସ୍ମରଣ ବିନା ଅନ୍ୟ କିଛି ପୂଜା ସ୍ଵୀକୃତ ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ସାରା ଦୁନିଆ ଭ୍ରମରେ ରହିଥାଏ||7||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸੰਤਹੁ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੮॥
ହେ ସନ୍ଥଜନ! ଗୁରୁମୁଖୀ ଆତ୍ମ-ଜ୍ଞାନକୁ ଜାଣିନିଏ ଆଉ ରାମ-ନାମରେ ଲଗ୍ନ ଲାଗିଯାଏ||8||
ਆਪੇ ਨਿਰਮਲੁ ਪੂਜ ਕਰਾਏ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਥਾਇ ਪਾਈ ॥੯॥
ଇଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଗୁରୁମୁଖୀ ଦ୍ଵାରା ପୂଜା କରାଇ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁ-ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ତାହାର ଜୀବନ ସଫଳ ହୋଇଯାଏ||9||
ਪੂਜਾ ਕਰਹਿ ਪਰੁ ਬਿਧਿ ਨਹੀ ਜਾਣਹਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਮਲੁ ਲਾਈ ॥੧੦॥
କିଛି ଲୋକ ପୂଜା କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ପୂଜାର ବିଧି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ, ସେ ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ଫସି ମନକୁ ଅହଂ ଭାବର ମଇଳା ଲଗାଇ ଥାଏ||10||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਪੂਜਾ ਜਾਣੈ ਭਾਣਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈ ॥੧੧॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁମୁଖୀ ବନିଯାଏ, ସେ ପୂଜାର ତଥ୍ୟକୁ ଜାଣିନିଏ ଆଉ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଇଚ୍ଛାକୁ ମନରେ ସ୍ଥାପିତ କରିଥାଏ||11||
ਭਾਣੇ ਤੇ ਸਭਿ ਸੁਖ ਪਾਵੈ ਸੰਤਹੁ ਅੰਤੇ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ॥੧੨॥
ହେ ସନ୍ଥଜନ! ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଇଚ୍ଛାକୁ ମାନିବା ଦ୍ଵାରା ସର୍ବ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଶେଷରେ ନାମ ହିଁ ସହାୟକ ବନିଯାଏ||12||
ਅਪਣਾ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਣਹਿ ਸੰਤਹੁ ਕੂੜਿ ਕਰਹਿ ਵਡਿਆਈ ॥੧੩॥
ହେ ସନ୍ଥ! ଯିଏ ଆତ୍ମ ଜ୍ଞାନକୁ ଜାଣେ ନାହିଁ, ସେ ମିଥ୍ୟାକୁ ହିଁ ପ୍ରଶଂସା କରିଥାଏ||13||
ਪਾਖੰਡਿ ਕੀਨੈ ਜਮੁ ਨਹੀ ਛੋਡੈ ਲੈ ਜਾਸੀ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥੧੪॥
ପ୍ରବଞ୍ଚନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ଯମ ତାହାକୁ ଛାଡେ ନାହିଁ ଆଉ ତାହାର ମାନ-ସମ୍ମାନ ଛଡାଇ ନିଆଯାଏ||14||
ਜਿਨ ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਆਪੁ ਪਛਾਣਹਿ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਤਿਨ ਹੀ ਪਾਈ ॥੧੫॥
ଯାହାର ଅନ୍ତର୍ମନରେ ଶବ୍ଦର ନିବାସ ହୋଇଯାଏ, ସେ ନିଜ ଆତ୍ମ-ଜ୍ଞାନକୁ ଜାଣିନିଏ ଆଉ ତାହାର ପରମ ଗତି ହୋଇଯାଏ||15||
ਏਹੁ ਮਨੂਆ ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਵੈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥੧੬॥
ସେ ମନକୁ ଶୂନ୍ୟ ସମାଧିରେ ଲଗାଇ ଥାଏ ଆଉ ତାହାର ଜ୍ୟୋତି ପରମ ଜ୍ୟୋତିରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ ||16||
ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣਹਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਮੇਲਾਈ ॥੧੭॥
ସତସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ଗୁରୁମୁଖୀ ନାମର ସ୍ତୁତି ଶୁଣି ଅନ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ନାମର ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥାଏ ||17||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਵੈ ਆਪੁ ਗਵਾਵੈ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ॥੧੮॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟର ଦରବାରରେ ଶୋଭାର ପାତ୍ର ବନିଥାଏ||18||
ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਵਖਾਣੈ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੧੯॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସଚ୍ଚା ବାଣୀ ସତ୍ୟର ହିଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟନାମରେ ହିଁ ଲଗ୍ନ ଲଗାଇ ଥାଏ ||19||
ਭੈ ਭੰਜਨੁ ਅਤਿ ਪਾਪ ਨਿਖੰਜਨੁ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ॥੨੦॥
ମୋର ପ୍ରଭୁ ଭୟ ଭଞ୍ଜନ, ପାପର ଖଣ୍ଡନ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଶେଷରେ ସେ ହିଁ ଆମର ସହାୟକ ବନିଥାନ୍ତି||20||
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੨੧॥੩॥੧੨॥
ହେ ନାନକ! ସବୁକିଛି ଆପେ ଆପେ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ନାମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଶୋଭା ମିଳିଥାଏ||21||3||12||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 3 ॥
ਹਮ ਕੁਚਲ ਕੁਚੀਲ ਅਤਿ ਅਭਿਮਾਨੀ ਮਿਲਿ ਸਬਦੇ ਮੈਲੁ ਉਤਾਰੀ ॥੧॥
ଆମେ ବହୁତ ମଇଳା, ଆଚରଣହୀନ ଓ ଅଭିମାନୀ ଅଟୁ, କିନ୍ତୁ ଶବ୍ଦ-ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ସାରା ମଇଳା ବାହାର କରି ଦେଇଅଛୁ|1||
ਸੰਤਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰੀ ॥
ହେ ସନ୍ଥଜନ! ଗୁରୁ ନାମ-ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ଉଦ୍ଧାର କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਸਵਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସଚ୍ଚା ନାମ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥିତ ଅଟେ, କର୍ତ୍ତା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବନ ସଫଳ କରାଇଛନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥