ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୋଣ୍ଡ ମହଲା 5 ॥
ਸੰਤਨ ਕੈ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯିବା ଉଚିତ,
ਸੰਤਨ ਕੈ ਸੰਗਿ ਰਾਮ ਗੁਨ ਗਾਉ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ରାମଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର।
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਕਿਲਵਿਖ ਸਭਿ ਗਏ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଆଉ
ਸੰਤ ਸਰਣਿ ਵਡਭਾਗੀ ਪਏ ॥੧॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ଶରଣ କେହି ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ହିଁ ପାଇଥାଏ॥1॥
ਰਾਮੁ ਜਪਤ ਕਛੁ ਬਿਘਨੁ ਨ ਵਿਆਪੈ ॥
ରାମ ନାମ ଜପିବା ଦ୍ଵାରା କୌଣସି ବିଘ୍ନ ଆସେ ନାହିଁ।
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਅਪੁਨਾ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਪੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁ ନିଜର ହିଁ ପ୍ରତୀତ ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਜਬ ਹੋਇ ਦਇਆਲ ॥
ଯେବେ ପରମାତ୍ମା ଦୟାଳୁ ହୋଇଥାନ୍ତି,
ਸਾਧੂ ਜਨ ਕੀ ਕਰੈ ਰਵਾਲ ॥
ସେ ଜୀବକୁ ସାଧୁଜନଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ବନାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି।
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਇਸੁ ਤਨ ਤੇ ਜਾਇ ॥
ପୁଣି କାମ ଏବଂ କ୍ରୋଧ ଏହି ତନରୁ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ
ਰਾਮ ਰਤਨੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੨॥
ରାମନାମ ରୂପୀ ରତ୍ନ ମନରେ ବାସ କରିଥାଏ॥2॥
ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਤਾਂ ਕਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ଯିଏ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ନିଜ ନିକଟ ଭାବିଥାଏ,
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਨਿਕਟਿ ਕਰਿ ਜਾਣੁ ॥
ତାହାର ଜନ୍ମ ସଫଳ ଏବଂ ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଯାଏ।
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਪ੍ਰਭ ਕੀਰਤਨਿ ਲਾਗੈ ॥
ଏପରି ଜୀବ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତନ କରିଥାଏ ଏବଂ
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕਾ ਸੋਇਆ ਜਾਗੈ ॥੩॥
ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ଶୟନ କରିଥିବା ତାହାର ମନ ଜାଗ୍ରତ ରହିଥାଏ॥3॥
ਚਰਨ ਕਮਲ ਜਨ ਕਾ ਆਧਾਰੁ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଚରଣ-କମଳ ହିଁ ଦାସର ଆଧାର ଅଟେ।
ਗੁਣ ਗੋਵਿੰਦ ਰਉਂ ਸਚੁ ਵਾਪਾਰੁ ॥
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ସ୍ତୁତି ଗାନ ହିଁ ସଚ୍ଚା ବ୍ୟାପାର ଅଟେ।
ਦਾਸ ਜਨਾ ਕੀ ਮਨਸਾ ਪੂਰਿ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ନିଜ ଦାସର ଅଭିଳାଷ ପୁରା କର;
ਨਾਨਕ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਜਨ ਧੂਰਿ ॥੪॥੨੦॥੨੨॥੬॥੨੮॥
କାରଣ ନାନକ ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ପାଇ ହିଁ ସୁଖ ହାସଲ କରିଥାଏ||4||20||22||6||28||
ਰਾਗੁ ਗੋਂਡ ਅਸਟਪਦੀਆ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨
ରାଗ ଗୋଣ୍ଡ ଅଷ୍ଟପଦୀ ମହଲା 5 ଘର 2
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਕਰਿ ਨਮਸਕਾਰ ਪੂਰੇ ਗੁਰਦੇਵ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଦେବଙ୍କୁ ନମନ କର,
ਸਫਲ ਮੂਰਤਿ ਸਫਲ ਜਾ ਕੀ ਸੇਵ ॥
ଯାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ସଫଳ ଅଟେ ଏବଂ ଯାହାଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ କାମନା ପୁରା ହୋଇଥାଏ।
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥
ସେ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ, ପରମପୁରୁଷ ବିଧାତା ଅଟନ୍ତି ଆଉ
ਆਠ ਪਹਰ ਨਾਮ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ॥੧॥
ଆଠ ପ୍ରହର ନାମ-ରଙ୍ଗରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଥାଏ॥1॥
ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦ ਗੁਰੂ ਗੋਪਾਲ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ ନିମ୍ବ ଏବଂ ଗୁରୁ ହିଁ ସଂସାରର ପାଳନହାର ଅଟନ୍ତି,
ਅਪਨੇ ਦਾਸ ਕਉ ਰਾਖਨਹਾਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ନିଜ ଦାସର ରଖୁଆଳ ଅଟନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਪਾਤਿਸਾਹ ਸਾਹ ਉਮਰਾਉ ਪਤੀਆਏ ॥
ସେ ରାଜା-ମହାରାଜା ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରସନ୍ନ କରି ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ
ਦੁਸਟ ਅਹੰਕਾਰੀ ਮਾਰਿ ਪਚਾਏ ॥
ଦୁଷ୍ଟ ଅହଙ୍କାରୀକୁ ମାରି ନଷ୍ଟ କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਨਿੰਦਕ ਕੈ ਮੁਖਿ ਕੀਨੋ ਰੋਗੁ ॥
ସେ ନିନ୍ଦୁକର ମୁଖରେ ରୋଗ ଜାତ କରି ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ
ਜੈ ਜੈ ਕਾਰੁ ਕਰੈ ਸਭੁ ਲੋਗੁ ॥੨॥
ଦୁନିଆରେ ସବୁ ଲୋକ ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଜୟ-ଜୟକାର କରିଥାନ୍ତି॥2॥
ਸੰਤਨ ਕੈ ਮਨਿ ਮਹਾ ਅਨੰਦੁ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ମନରେ ଆନନ୍ଦ ହିଁ ଆନନ୍ଦ ବନି ରହିଥାଏ ଆଉ
ਸੰਤ ਜਪਹਿ ਗੁਰਦੇਉ ਭਗਵੰਤੁ ॥
ସେ ସର୍ବଦା ହିଁ ଗୁରୁଦେବଙ୍କୁ ଜପି ରୁହ।
ਸੰਗਤਿ ਕੇ ਮੁਖ ਊਜਲ ਭਏ ॥
ତାହାଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ରହିବା ବାଲା ଲୋକଙ୍କ ମୁଖ ଉଜ୍ଜ୍ଵଳ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ
ਸਗਲ ਥਾਨ ਨਿੰਦਕ ਕੇ ਗਏ ॥੩॥
ନିନ୍ଦୁକର ସବୁ ସ୍ଥାନ ତାହାଙ୍କ ହାତରୁ ବାହାରି ଯାଇଥାଏ॥3॥
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਜਨੁ ਸਦਾ ਸਲਾਹੇ ॥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਗੁਰ ਬੇਪਰਵਾਹੇ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଗୁରୁ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ଅଟନ୍ତି, ଭକ୍ତଜନ ସଦା ତାହାଙ୍କ ସ୍ତୁତି କରିଥାନ୍ତି
ਸਗਲ ਭੈ ਮਿਟੇ ਜਾ ਕੀ ਸਰਨਿ ॥
ଯାହାଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିବା ଦ୍ଵାରା ସାରା ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ତଥା
ਨਿੰਦਕ ਮਾਰਿ ਪਾਏ ਸਭਿ ਧਰਨਿ ॥੪॥
ନିଜ ନିନ୍ଦୁକକୁ ମାରି ମାରି ଧ୍ଵଂସ କରି ଦେଇଛନ୍ତି॥4॥
ਜਨ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଉପାସକର ନିନ୍ଦା କେହି ମଧ୍ୟ କର ନାହିଁ,
ਜੋ ਕਰੈ ਸੋ ਦੁਖੀਆ ਹੋਇ ॥
ଯିଏ ମଧ୍ୟ ନିନ୍ଦା କରିଥାଏ, ସେ ହିଁ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଥାଏ।
ਆਠ ਪਹਰ ਜਨੁ ਏਕੁ ਧਿਆਏ ॥
ସେ ଆଠ ପ୍ରହର କେବଳ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ହିଁ ଭଜନ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਜਮੂਆ ਤਾ ਕੈ ਨਿਕਟਿ ਨ ਜਾਏ ॥੫॥
ଯମରାଜ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସେ ନାହିଁ॥5॥
ਜਨ ਨਿਰਵੈਰ ਨਿੰਦਕ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକ କାହା ସହିତ ମଧ୍ୟ ଶତ୍ରୁତା କରନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ନିନ୍ଦୁକ ବଡ ଅହଙ୍କାରୀ ହୋଇଥାଏ।
ਜਨ ਭਲ ਮਾਨਹਿ ਨਿੰਦਕ ਵੇਕਾਰੀ ॥
ସେବକ ସବୁଙ୍କ ଭଲ ଚାହିଁ ଥାଏ, କିନ୍ତୁ ନିନ୍ଦୁକ ବଡ ପାପୀ ହୋଇଥାଏ।
ਗੁਰ ਕੈ ਸਿਖਿ ਸਤਿਗੁਰੂ ਧਿਆਇਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ହିଁ କରିଥାନ୍ତି,
ਜਨ ਉਬਰੇ ਨਿੰਦਕ ਨਰਕਿ ਪਾਇਆ ॥੬॥
ହରିଜନଙ୍କ ଉଦ୍ଧାର ହୋଇ ଯାଇଛି, କିନ୍ତୁ ନିନ୍ଦୁକ ନର୍କରେ ପଡି ଯାଇଛି॥6॥
ਸੁਣਿ ਸਾਜਨ ਮੇਰੇ ਮੀਤ ਪਿਆਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ ମିତ୍ର! ହେ ବନ୍ଧୁ! ଏହି ତଥ୍ୟକୁ ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଶୁଣ,
ਸਤਿ ਬਚਨ ਵਰਤਹਿ ਹਰਿ ਦੁਆਰੇ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦ୍ଵାରରେ ଏହି ସତ୍ୟ ବଚନ ହିଁ ବାସ୍ତବରେ ସିଦ୍ଧ ହେଉଛି,
ਜੈਸਾ ਕਰੇ ਸੁ ਤੈਸਾ ਪਾਏ ॥
ଯେପରି କର୍ମ କେହି କରିଥାଏ, ସେ ସେପରି ହିଁ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਅਭਿਮਾਨੀ ਕੀ ਜੜ ਸਰਪਰ ਜਾਏ ॥੭॥
ଅଭିମାନୀ ମନୁଷ୍ୟର ମୂଳ ବାସ୍ତବରେ ଉପୁଡି ଯାଇଥାଏ॥7॥
ਨੀਧਰਿਆ ਸਤਿਗੁਰ ਧਰ ਤੇਰੀ ॥
ହେ ସଦଗୁରୁ! ନିରାଶ୍ରିତ ଜୀବକୁ ତୋର ହିଁ ଆଶ୍ରୟ ଅଛି,
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਰਾਖਹੁ ਜਨ ਕੇਰੀ ॥
କୃପା କରି ହକ୍ତଜନଙ୍କ ସମ୍ମାନ ରଖ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ,
ਜਾ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਪੈਜ ਸਵਾਰੀ ॥੮॥੧॥੨੯॥
ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ ମୋର ସମ୍ମାନ ରଖିଥାଏ॥8॥1॥29॥