ਜਿਸ ਤੇ ਸੁਖ ਪਾਵਹਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਸੋ ਸਦਾ ਧਿਆਇ ਨਿਤ ਕਰ ਜੁਰਨਾ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରୁ ସର୍ବ ସୁଖ ହାସଲ ହୋଇଥାଏ, ନିତ୍ୟ ହାତ ଯୋଡି ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କର।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਹਰਿ ਦਾਨੁ ਇਕੁ ਦੀਜੈ ਨਿਤ ਬਸਹਿ ਰਿਦੈ ਹਰੀ ਮੋਹਿ ਚਰਨਾ ॥੪॥੩॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ହରି! ମୁଁ କେବଳ ଏହି ଦାନ ଚାହିଁ ଥାଏ ଯେ ତୋର ସୁନ୍ଦର ଚରଣ ମୋର ହୃଦୟରେ ବାସ କରୁଅଛି||4||3||
ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗୋଣ୍ଡ ମହଲା 4॥
ਜਿਤਨੇ ਸਾਹ ਪਾਤਿਸਾਹ ਉਮਰਾਵ ਸਿਕਦਾਰ ਚਉਧਰੀ ਸਭਿ ਮਿਥਿਆ ਝੂਠੁ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਜਾਣੁ ॥
ଦୁନିଆରେ ଯେତେ ଶାହ-ବାଦଶାହ, ଶର୍ଦ୍ଧର ଓ ଚୌଧୁରୀ ଅଛନ୍ତି, ସମସ୍ତେ ନଶ୍ଵର ଏବଂ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ଲୀନ ହୋଇଥାନ୍ତି।
ਹਰਿ ਅਬਿਨਾਸੀ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਨਿਹਚਲੁ ਤਿਸੁ ਮੇਰੇ ਮਨ ਭਜੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥੧॥
ଏକମାତ୍ର ଅନଶ୍ଵର ପରମାତ୍ମା ହିଁ ସର୍ବଦା ସ୍ଥିର ଏବଂ ଅଟଳ ଅଟନ୍ତି, ଏଥିପାଇଁ ହେ ମୋର ମନ! ତାହାଙ୍କ ଭଜନ କର॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਨਾਮੁ ਹਰੀ ਭਜੁ ਸਦਾ ਦੀਬਾਣੁ ॥
ହେ ମନ! ହରି-ନାମର ଭଜନ କର, ତାହାଙ୍କ ଆଶ୍ରା ଅଟଳ ଅଟନ୍ତି।
ਜੋ ਹਰਿ ਮਹਲੁ ਪਾਵੈ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਤਿਸੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਦਾ ਤਾਣੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ହରିଙ୍କ ମହଲ ପାଇନିଏ, ତାହାଙ୍କ ବଳ ଯେତେ ଆଉ କାହାର ସେତେ ବଳ ନଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਜਿਤਨੇ ਧਨਵੰਤ ਕੁਲਵੰਤ ਮਿਲਖਵੰਤ ਦੀਸਹਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਸਭਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਹਿ ਜਿਉ ਰੰਗੁ ਕਸੁੰਭ ਕਚਾਣੁ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଯେତେ ମଧ୍ୟ ଧନବାନ ଅଛନ୍ତି, ଉଚ୍ଚ କୁଳୀନ ବାଲା ମଧ୍ୟ ନାଶ ହୋଇଯାଏ, ଯେପରି କୁସୁମ ଫୁଲର କଚ୍ଚା ରଙ୍ଗ ନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਸਤਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸਦਾ ਸੇਵਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪਾਵਹਿ ਤੂ ਮਾਣੁ ॥੨॥
ସର୍ବଦା ସତ୍ୟ ମାୟାତୀତ ହରିଙ୍କ ସେବା କର, ଯାହାଦ୍ୱାରା ତୁ ତାହାଙ୍କ ଦରବାରରେ ଶୋଭା ହାସଲ କରିବ॥2॥
ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਖਤ੍ਰੀ ਸੂਦ ਵੈਸ ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਚਾਰਿ ਆਸ੍ਰਮ ਹਹਿ ਜੋ ਹਰਿ ਧਿਆਵੈ ਸੋ ਪਰਧਾਨੁ ॥
ବ୍ରାହ୍ମଣ, କ୍ଷତ୍ରିୟ, ବୈଶ୍ୟ ଏବଂ ଶୂଦ୍ର ଚାରି ଜାତି ଆଉ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ, ଗୃହସ୍ଥ, ବାନପ୍ରସ୍ଥ ଏବଂ ସନ୍ନ୍ୟାସ ଚାରି ଆଶ୍ରମ ଅଛି, ଯିଏ ହରିଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ, ସେ ଦୁନିଆରେ ପ୍ରଧାନ ଅଟେ।
ਜਿਉ ਚੰਦਨ ਨਿਕਟਿ ਵਸੈ ਹਿਰਡੁ ਬਪੁੜਾ ਤਿਉ ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਪਤਿਤ ਪਰਵਾਣੁ ॥੩॥
ଯେପରି ଚନ୍ଦନ ଗଛ ନିକଟରେ ଥିବା ଜଡା ଗଛ ମଧ୍ୟ ସୁଗନ୍ଧିତ ହୋଇଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ସତସଙ୍ଗତିରେ ପାପୀ ମଧ୍ୟ ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଯାଏ॥3॥
ਓਹੁ ਸਭ ਤੇ ਊਚਾ ਸਭ ਤੇ ਸੂਚਾ ਜਾ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਵਸਿਆ ਭਗਵਾਨੁ ॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନିବାସ ହୋଇ ଯାଇଛି, ସେ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ଏବଂ ଶୁଦ୍ଧ ଅଟେ।
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤਿਸ ਕੇ ਚਰਨ ਪਖਾਲੈ ਜੋ ਹਰਿ ਜਨੁ ਨੀਚੁ ਜਾਤਿ ਸੇਵਕਾਣੁ ॥੪॥੪॥
ନାନକ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ ଧୋଇଥାଏ, ହୁଏତ, ସେ ନୀଚ ଜାତିର ସେବକ ହୋଇଥାଉ||4||4||
ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗୋଣ୍ଡ ମହଲା 4॥
ਹਰਿ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਸਭਤੈ ਵਰਤੈ ਜੇਹਾ ਹਰਿ ਕਰਾਏ ਤੇਹਾ ਕੋ ਕਰਈਐ ॥
ଇଶ୍ଵର ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ଅଟନ୍ତି, ବିଶ୍ଵବ୍ୟାପୀ ଅଟନ୍ତି, ଯେପରି ତାହାଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ଅଛି, ସେପରି ହିଁ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ।
ਸੋ ਐਸਾ ਹਰਿ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਮਨ ਮੇਰੇ ਜੋ ਤੁਧਨੋ ਸਭ ਦੂ ਰਖਿ ਲਈਐ ॥੧॥
ହେ ମୋର ମନ! ଏପରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସର୍ବଦା ଉପାସନା କର, ଯିଏ ତୋତେ ସବୁ ଦୁଖରୁ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਪੜਈਐ ॥
ହେ ମନ! ହରିଙ୍କ ଜପ କର, ନିତ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ପୂଜା କର।
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕੋ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਿ ਨ ਸਾਕੈ ਤਾ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕਾਇਤੁ ਕੜਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେତେବେଳେ ହରିଙ୍କ ବିନା କେହି ମାରିବା ଏବଂ ଜୀବିତ କରିବା ବାଲା ନାହାନ୍ତି, କାହିଁକି ଡରୁ ଅଛୁ?॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਪਰਪੰਚੁ ਕੀਆ ਸਭੁ ਕਰਤੈ ਵਿਚਿ ਆਪੇ ਆਪਣੀ ਜੋਤਿ ਧਰਈਐ ॥
ଏହି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତ ସେହି ରଚୟିତା ହରି ବନାଇଛନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ଜ୍ୟୋତି ସେଥିରେ ରଖିଛନ୍ତି।
ਹਰਿ ਏਕੋ ਬੋਲੈ ਹਰਿ ਏਕੁ ਬੁਲਾਏ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਏਕੁ ਦਿਖਈਐ ॥੨॥
ଏକ ହରି ହିଁ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ବୋଲିବା ଏବଂ ବୋଲାଇ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ହିଁ ସେହି ଏକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରାଇ ପାରନ୍ତି॥2॥
ਹਰਿ ਅੰਤਰਿ ਨਾਲੇ ਬਾਹਰਿ ਨਾਲੇ ਕਹੁ ਤਿਸੁ ਪਾਸਹੁ ਮਨ ਕਿਆ ਚੋਰਈਐ ॥
ହେ ମନ! କୁହ, ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରୁ କଣ ଚୋରା ଯାଇ ପାରିବ, ଯେତେବେଳେ ଆମର ହୃଦୟରେ ଏବଂ ବାହାରେ ଜଗତରେ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି।
ਨਿਹਕਪਟ ਸੇਵਾ ਕੀਜੈ ਹਰਿ ਕੇਰੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਰਬ ਸੁਖ ਪਈਐ ॥੩॥
ହେ ମନ! ଯଦି ନିଷ୍କପଟ ହୋଇ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସେବା କରାଯାଏ, ଜୀବନର ସର୍ବ ସୁଖ ହାସଲ ହୋଇଯାଏ॥3॥
ਜਿਸ ਦੈ ਵਸਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੋ ਸਭ ਦੂ ਵਡਾ ਸੋ ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਦਾ ਧਿਅਈਐ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ, ଯାହାର ବଶରେ ସବୁକିଛି ଅଛି ଆଉ ଯିଏ ସବୁଠାରୁ ମହାନ ଅଟନ୍ତି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸੋ ਹਰਿ ਨਾਲਿ ਹੈ ਤੇਰੈ ਹਰਿ ਸਦਾ ਧਿਆਇ ਤੂ ਤੁਧੁ ਲਏ ਛਡਈਐ ॥੪॥੫॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ହରି ତୋ’ ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି, ତୁ ସଦା ତାହାଙ୍କ ମନନ କର, ସେ ତୋତେ ଯମ ଠାରୁ ମୁକ୍ତ କରାଇ ଦେବେ||4||5||
ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗୋଣ୍ଡ ମହଲା 4॥
ਹਰਿ ਦਰਸਨ ਕਉ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਬਹੁ ਤਪਤੈ ਜਿਉ ਤ੍ਰਿਖਾਵੰਤੁ ਬਿਨੁ ਨੀਰ ॥੧॥
ହରି-ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ମୋର ମନ ଏପରି ବ୍ୟାକୁଳ ହେଉଛି, ଯେପରି କୌଣସି ତୃଷ୍ଣାର୍ତ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ଜଳ ପାଇଁ ହୋଇଥାଏ॥1॥
ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਪ੍ਰੇਮੁ ਲਗੋ ਹਰਿ ਤੀਰ ॥
ମୋର ମନରେ ହରିଙ୍କ ପ୍ରେମର ତୀର ଲାଗି ଯାଇଛି,
ਹਮਰੀ ਬੇਦਨ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਨੈ ਮੇਰੇ ਮਨ ਅੰਤਰ ਕੀ ਪੀਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ଅନ୍ତର୍ମନର ପୀଡା ଓ ବେଦନା ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଜାଣିଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੀ ਕੋਈ ਬਾਤ ਸੁਨਾਵੈ ਸੋ ਭਾਈ ਸੋ ਮੇਰਾ ਬੀਰ ॥੨॥
ବାସ୍ତବରେ ସେ ହିଁ ମୋର ଭାଇ ଓ ହିତୈଷୀ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ମୋତେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ହରିଙ୍କ କଥା ଶୁଣାଇ ଥାଏ॥2॥