ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਆਪਿ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀ ସ୍ଵୟଂ ହିନ ନିରଙ୍କାର ଅଟନ୍ତି।
ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਕੀ ਸੋਭਾ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਬਨੀ ॥
ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀଙ୍କ ଶୋଭା କେବଳ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀଙ୍କୁ ହିଁ ବନିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਸਰਬ ਕਾ ਧਨੀ ॥੮॥੮॥
ହେ ନାନକ! ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀ ସବୁଙ୍କ ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି ॥8॥8॥
ਸਲੋਕੁ ॥
ଶ୍ଳୋକ॥
ਉਰਿ ਧਾਰੈ ਜੋ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମକୁ ବସାଇଥାଏ,
ਸਰਬ ਮੈ ਪੇਖੈ ਭਗਵਾਨੁ ॥
ଯିଏ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ଭଗବାନଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିଥାଏ ଆଉ
ਨਿਮਖ ਨਿਮਖ ਠਾਕੁਰ ਨਮਸਕਾਰੈ ॥
ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରିଥାଏ,
ਨਾਨਕ ਓਹੁ ਅਪਰਸੁ ਸਗਲ ਨਿਸਤਾਰੈ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଏପରି ସତ୍ୟବାଦୀ ନିର୍ଲିପ୍ତ ମହାପୁରୁଷ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ଭବସାଗରରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଥାନ୍ତି ॥1॥
ਅਸਟਪਦੀ ॥
ଅଷ୍ଟପଦୀ॥
ਮਿਥਿਆ ਨਾਹੀ ਰਸਨਾ ਪਰਸ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଜିହ୍ଵାରେ ମିଥ୍ୟା କୁହେ ନାହିଁ,
ਮਨ ਮਹਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਿਰੰਜਨ ਦਰਸ ॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ପବିତ୍ର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନର ଅଭିଳାଷ ଥାଏ,
ਪਰ ਤ੍ਰਿਅ ਰੂਪੁ ਨ ਪੇਖੈ ਨੇਤ੍ਰ ॥
ଯାହାର ନେତ୍ର ପର ନାରୀର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ଦେଖେ ନାହିଁ,
ਸਾਧ ਕੀ ਟਹਲ ਸੰਤਸੰਗਿ ਹੇਤ ॥
ଯିଏ ସାଧୁଙ୍କ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପୂର୍ବକ ସେବା କରିଥାଏ ଆଉ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତି ସହିତ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ,
ਕਰਨ ਨ ਸੁਨੈ ਕਾਹੂ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ॥
ଯିଏ ନିଜ କାନରେ କାହାର ନିନ୍ଦା ଶୁଣେ ନାହିଁ,
ਸਭ ਤੇ ਜਾਨੈ ਆਪਸ ਕਉ ਮੰਦਾ ॥
ଯିଏ ନିଜକୁ ନିଜେ ମନ୍ଦ, ନୀଚ ଭାବୁଥାଏ,
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਬਿਖਿਆ ਪਰਹਰੈ ॥
ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧି ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ,
ਮਨ ਕੀ ਬਾਸਨਾ ਮਨ ਤੇ ਟਰੈ
ଯିଏ ନିଜର ମନର ବାସନା ନିଜ ମନରୁ ଦୂର କରିଥାଏ
ਇੰਦ੍ਰੀ ਜਿਤ ਪੰਚ ਦੋਖ ਤੇ ਰਹਤ ॥
ଆଉ ଯିଏ ନିଜ ଜ୍ଞାନ-ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ଆଉ ପାଞ୍ଚ ବିକାର ଠାରୁ ବଞ୍ଚିଥାଏ,
ਨਾਨਕ ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕੋ ਐਸਾ ਅਪਰਸ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! କୋଟି କୋଟି ମଧ୍ୟରେ ଏପରି ବିରଳ ପୁରୁଷ ‘ଅପରସ’ (ପବିତ୍ର) ହୋଇଥାଏ ॥1॥
ਬੈਸਨੋ ਸੋ ਜਿਸੁ ਊਪਰਿ ਸੁਪ੍ਰਸੰਨ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଉପରେ ପରମାତ୍ମା ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେ ବୈଷ୍ଣବ ଅଟନ୍ତି।
ਬਿਸਨ ਕੀ ਮਾਇਆ ਤੇ ਹੋਇ ਭਿੰਨ ॥
ସେ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ମାୟାରୁ ଅଲଗା ରହିଥାଏ
ਕਰਮ ਕਰਤ ਹੋਵੈ ਨਿਹਕਰਮ ॥
ଆଉ ଶୁଭକର୍ମ କରି ନିଷ୍କର୍ମ ହିଁ ରହିଥାଏ।
ਤਿਸੁ ਬੈਸਨੋ ਕਾ ਨਿਰਮਲ ਧਰਮ ॥
ସେହି ବୈଷ୍ଣବଙ୍କ ଧର୍ମ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ଅଟେ।
ਕਾਹੂ ਫਲ ਕੀ ਇਛਾ ਨਹੀ ਬਾਛੈ ॥
ସେ କିଛି ଫଳର ଇଚ୍ଛା କରେ ନାହିଁ।
ਕੇਵਲ ਭਗਤਿ ਕੀਰਤਨ ਸੰਗਿ ਰਾਚੈ ॥
ସେ କେବଳ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତନରେ ହିଁ ରହିଥାଏ।
ਮਨ ਤਨ ਅੰਤਰਿ ਸਿਮਰਨ ਗੋਪਾਲ ॥
ତାହାଙ୍କ ଆତ୍ମା ଏବଂ ଶରୀରରେ ସୃଷ୍ଟିର ପାଳନ କର୍ତ୍ତା ଗୋପାଳଙ୍କ ସ୍ମରଣ ହୋଇଥାଏ।
ਸਭ ਊਪਰਿ ਹੋਵਤ ਕਿਰਪਾਲ ॥
ସେ ସମସ୍ତ ଜୀବ ଉପରେ କୃପାଳୁ ହୋଇଥାନ୍ତି।
ਆਪਿ ਦ੍ਰਿੜੈ ਅਵਰਹ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵੈ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ନିଜ ମନରେ ବସାଇଥାନ୍ତି ଆଉ ଅନ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ନାମର ଜପ କରାଇଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਓਹੁ ਬੈਸਨੋ ਪਰਮ ਗਤਿ ਪਾਵੈ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଏପରି ବୈଷ୍ଣବ ପରମ ଗତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିନିଏ ॥2॥
ਭਗਉਤੀ ਭਗਵੰਤ ਭਗਤਿ ਕਾ ਰੰਗੁ ॥
ଯାହାର ଚିତ୍ତରେ ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତିର ପ୍ରେମ ଥାଏ, ସେ ହିଁ ଭଗବାନଙ୍କ ବାସ୍ତବିକ ଭକ୍ତ ଅଟେ।
ਸਗਲ ਤਿਆਗੈ ਦੁਸਟ ਕਾ ਸੰਗੁ ॥
ସେ ସମସ୍ତ ଦୁଷ୍ଟର ସଙ୍ଗତି ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ
ਮਨ ਤੇ ਬਿਨਸੈ ਸਗਲਾ ਭਰਮੁ ॥
ଆଉ ତାହାର ମନରୁ ସବୁ ପ୍ରକାର ଦ୍ଵିଧା ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਕਰਿ ਪੂਜੈ ਸਗਲ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ॥
ସେ ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କୁ ସବୁ ଜାଗାରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଭାବିଥାଏ ଆଉ କେବଳ ତାହାଙ୍କ ହିଁ ପୂଜା କରିଥାଏ।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਪਾਪਾ ਮਲੁ ਖੋਵੈ ॥
ଯିଏ ସାଧୁ-ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ରହି ମନରୁ ପାପର ମଇଳା ନିବୃତ୍ତ କରିଥାଏ,
ਤਿਸੁ ਭਗਉਤੀ ਕੀ ਮਤਿ ਊਤਮ ਹੋਵੈ ॥
ଏପରି ଭକ୍ତର ବୁଦ୍ଧି ଉତ୍ତମ ହୋଇଯାଏ।
ਭਗਵੰਤ ਕੀ ਟਹਲ ਕਰੈ ਨਿਤ ਨੀਤਿ ॥
ସେ ନିଜ ଭଗବାନଙ୍କ ନିତ୍ୟ ସେବା କରିଥାଏ।
ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਰਪੈ ਬਿਸਨ ਪਰੀਤਿ ॥
ସେ ନିଜ ମନ ଏବଂ ତନ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ସମର୍ପିତ କରିଥାଏ।
ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਨ ਹਿਰਦੈ ਬਸਾਵੈ ॥
ସେ ଭଗବାନଙ୍କ ଚରଣ ନିଜ ହୃଦୟରେ ବସାଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਐਸਾ ਭਗਉਤੀ ਭਗਵੰਤ ਕਉ ਪਾਵੈ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ଏପରି ଭକ୍ତ ହିଁ ଭଗବାନଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ॥3॥
ਸੋ ਪੰਡਿਤੁ ਜੋ ਮਨੁ ਪਰਬੋਧੈ ॥
ପଣ୍ଡିତ ସେ ଅଟେ, ଯିଏ ନିଜ ମନକୁ ଉପଦେଶ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ।
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਆਤਮ ਮਹਿ ਸੋਧੈ ॥
ସେ ରାମଙ୍କ ନାମକୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ଖୋଜିଥାଏ।
ਰਾਮ ਨਾਮ ਸਾਰੁ ਰਸੁ ਪੀਵੈ ॥
ଯିଏ ରାମ ନାମର ମିଠା ରସ ସେବନ କରିଥାଏ।
ਉਸੁ ਪੰਡਿਤ ਕੈ ਉਪਦੇਸਿ ਜਗੁ ਜੀਵੈ ॥
ସେ ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ସାରା ଜଗତ ଜିତିଯାଇଛି,
ਹਰਿ ਕੀ ਕਥਾ ਹਿਰਦੈ ਬਸਾਵੈ ॥
ଯେଉଁ ପଣ୍ଡିତ ହରିଙ୍କ କଥାକୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ବସାଇଥାଏ,
ਸੋ ਪੰਡਿਤੁ ਫਿਰਿ ਜੋਨਿ ਨ ਆਵੈ ॥
ଏପରି ପଣ୍ଡିତ ପୁନର୍ବାର ଯୋନିରେ ପ୍ରବେଶ କରେ ନାହିଁ।
ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਬੂਝੈ ਮੂਲ ॥
ସେ ବେଦ, ପୂରଣ ଏବଂ ସ୍ମୃତିର ମୂଳ ତତ୍ଵକୁ ବିଚାର କରିଥାଏ,
ਸੂਖਮ ਮਹਿ ਜਾਨੈ ਅਸਥੂਲੁ ॥
ସେ ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ସଂସାରକୁ ଅଦୃଶ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ଅନୁଭବ କରିଥାଏ
ਚਹੁ ਵਰਨਾ ਕਉ ਦੇ ਉਪਦੇਸੁ ॥
ଆଉ ଚାରି ହିଁ ବର୍ଣ୍ଣ (ଜାତି)କୁ ଉପଦେଶ ଦେଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਉਸੁ ਪੰਡਿਤ ਕਉ ਸਦਾ ਅਦੇਸੁ ॥੪॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ପଣ୍ଡିତଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ହିଁ ପ୍ରଣାମ ଅଟେ ॥4॥
ਬੀਜ ਮੰਤ੍ਰੁ ਸਰਬ ਕੋ ਗਿਆਨੁ ॥
ସମସ୍ତ ମନ୍ତ୍ରର ବୀଜ ମନ୍ତ୍ର ଜ୍ଞାନ ଅଟେ।
ਚਹੁ ਵਰਨਾ ਮਹਿ ਜਪੈ ਕੋਊ ਨਾਮੁ ॥
ଚାରି ହିଁ ବର୍ଣ୍ଣରେ କେହି ପୁରୁଷ ମଧ୍ୟ ନାମର ଜପ କର।
ਜੋ ਜੋ ਜਪੈ ਤਿਸ ਕੀ ਗਤਿ ਹੋਇ ॥
ଯିଏ ଯିଏ ନାମ ଜପିଥାଏ, ତାହାର ଗତି ହୋଇଯାଏ।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਪਾਵੈ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥
କେହି ପୁରୁଷ ହିଁ ସତସଙ୍ଗତିରେ ରହି ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅੰਤਰਿ ਉਰ ਧਾਰੈ ॥
ଯଦି ପ୍ରଭୁ ନିଜ କୃପା ଦ୍ଵାରା ହୃଦୟରେ ନାମ ବସାଇଦିଅନ୍ତି
ਪਸੁ ਪ੍ਰੇਤ ਮੁਘਦ ਪਾਥਰ ਕਉ ਤਾਰੈ ॥
ତାହାହେଲେ ପଶୁ, ପ୍ରେତ, ମୂର୍ଖ, ପଥର ହୃଦୟ ମଧ୍ୟ ପାର ହୋଇଯାଏ।
ਸਰਬ ਰੋਗ ਕਾ ਅਉਖਦੁ ਨਾਮੁ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ସମସ୍ତ ରୋଗର ଔଷଧ ଅଟେ।
ਕਲਿਆਣ ਰੂਪ ਮੰਗਲ ਗੁਣ ਗਾਮ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣସ୍ତୁତି କରିବା କଲ୍ୟାଣ ଏବଂ ମୁକ୍ତିର ରୂପ ଅଟେ।
ਕਾਹੂ ਜੁਗਤਿ ਕਿਤੈ ਨ ਪਾਈਐ ਧਰਮਿ ॥
କୌଣସି ଯୁକ୍ତି ଅଥବା କୌଣସି ଧର୍ମ-କର୍ମ ଦ୍ଵାରା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇପାରେ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਕਰਮਿ ॥੫॥
ହେ ନାନକ! ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ସେହି ମନୁଷ୍ୟକୁ ମିଳିଥାଏ, ଯାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଆଦିରୁ ହିଁ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ ॥5॥
ਜਿਸ ਕੈ ਮਨਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕਾ ਨਿਵਾਸੁ ॥
ଯାହାର ମନରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନିବାସ ଥାଏ,”