ਮੇਰੈ ਅੰਤਰਿ ਹੋਇ ਵਿਗਾਸੁ ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰਿਉ ਸਚੁ ਨਿਤ ਚਵਾ ਰਾਮ ॥
ମୋର ଅନ୍ତର୍ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଚାତକ ଭଳି ପ୍ରିୟ ପ୍ରିୟ କରିଥାଏ, ନିତ୍ୟ ହରିଙ୍କ ନାମ ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଥାଏ।
ਪ੍ਰਿਉ ਚਵਾ ਪਿਆਰੇ ਸਬਦਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ਬਿਨੁ ਦੇਖੇ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਨ ਆਵਏ ॥
ମୁଁ ପ୍ରିୟ-ପ୍ରିୟ ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଥାଏ, ଶବ୍ଦ ପ୍ରଭୁ ଦ୍ଵାରା ମୋର ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯିବ, ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ଦର୍ଶନ ବିନା ମନ ତୃପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ।
ਸਬਦਿ ਸੀਗਾਰੁ ਹੋਵੈ ਨਿਤ ਕਾਮਣਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਏ ॥
ଯଦି ଜୀବ ରୂପୀ କାମିନୀ ଶବ୍ଦର ଶୃଙ୍ଗାର କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ ନିତ୍ୟ ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ।
ਦਇਆ ਦਾਨੁ ਮੰਗਤ ਜਨ ਦੀਜੈ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਦੇਹੁ ਮਿਲਾਏ ॥
ହେ ପ୍ରିୟତମ! ମୋ’ ଭଳି ଯାଚକକୁ ଦାନ ଦେଇ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ନିଅ।
ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਰੁ ਗੋਪਾਲੁ ਧਿਆਈ ਹਮ ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਟਹੁ ਘੁਮਾਏ ॥੨॥
ଦିନରାତି ଗୁରୁ-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଭଜନ କରିଛି, ଏଣୁ ଆମେ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟୁ||2||
ਹਮ ਪਾਥਰ ਗੁਰੁ ਨਾਵ ਬਿਖੁ ਭਵਜਲੁ ਤਾਰੀਐ ਰਾਮ ॥
ଆମେ ପଥର ଅଟୁ, ଗୁରୁ ନୌକା ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ବିଷମ ସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଦିଅନ୍ତି।
ਗੁਰ ਦੇਵਹੁ ਸਬਦੁ ਸੁਭਾਇ ਮੈ ਮੂੜ ਨਿਸਤਾਰੀਐ ਰਾਮ ॥
ହେ ଗୁରୁ! ମୋ’ ଭଳି ମୂର୍ଖକୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଶବ୍ଦ ପ୍ରଦାନ କର, ଯେପରି ମୋର ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯିବ।
ਹਮ ਮੂੜ ਮੁਗਧ ਕਿਛੁ ਮਿਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ਤੂ ਅਗੰਮੁ ਵਡ ਜਾਣਿਆ ॥
ଆମ ଭଳି ମୂର୍ଖ ତୋର ରହସ୍ୟର ଅନୁମାନ କରିପାରୁ ନାହୁଁ, ତୁ ଅଗମ୍ୟ ଏବଂ ବଡ ଅଟୁ।
ਤੂ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਦਇਆ ਕਰਿ ਮੇਲਹਿ ਹਮ ਨਿਰਗੁਣੀ ਨਿਮਾਣਿਆ ॥
ହେ ଦୟାର ଘର! ତୁ ସ୍ଵୟଂ ଦୟାଳୁ ଅଟୁ, ଏଣୁ ଦୟା କରି ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳନ କର, ଆମେ ଗୁଣବିହୀନ ଅଟୁ।
ਅਨੇਕ ਜਨਮ ਪਾਪ ਕਰਿ ਭਰਮੇ ਹੁਣਿ ਤਉ ਸਰਣਾਗਤਿ ਆਏ ॥
ଅନେକ ଜନ୍ମ ପାପ କରି, ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଛି, ପରନ୍ତୁ ତୋର ଶରଣକୁ ଆସିଛି।
ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਹਰਿ ਜੀਉ ਹਮ ਲਾਗਹ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਏ ॥੩॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଦୟା କରି ଆମକୁ ରକ୍ଷା କର, କାରଣ ଆମେ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି ଯାଇଛୁ||3||
ਗੁਰ ਪਾਰਸ ਹਮ ਲੋਹ ਮਿਲਿ ਕੰਚਨੁ ਹੋਇਆ ਰਾਮ ॥
ଗୁରୁ ପାରସ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଆମେ ଲୁହା ଭଳି ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣଯୁକ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛୁ।
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ਕਾਇਆ ਗੜੁ ਸੋਹਿਆ ਰਾਮ ॥
ଆତ୍ମ ଜ୍ୟୋତି ପରମ ଜ୍ୟୋତିରେ ମିଳି ଯାଇଛି, ଏହି ଶରୀର ରୂପୀ ଦୁର୍ଗ ସୁନ୍ଦର ବନି ଯାଇଛି।
ਕਾਇਆ ਗੜੁ ਸੋਹਿਆ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਮੋਹਿਆ ਕਿਉ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥
ଶରୀର ରୂପୀ ସୁନ୍ଦର ଦୁର୍ଗ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମୋହି ନେଇଛି, ସେ ଏଥିରେ ସ୍ଥିତ ଅଛନ୍ତି, ପୁଣି ଶ୍ଵାସ-ଗ୍ରାସରେ ତାହାଙ୍କୁ କିପରି ଭୁଲି ପାରିବେ?
ਅਦ੍ਰਿਸਟੁ ਅਗੋਚਰੁ ਪਕੜਿਆ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਉ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਬਲਿਹਾਰੀਐ ॥
ଶବ୍ଦ-ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ଅଦୃଶ୍ୟ, ଅଗୋଚର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି, ଏଣୁ ମୁଁ ଏପରି ସଦଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ।
ਸਤਿਗੁਰ ਆਗੈ ਸੀਸੁ ਭੇਟ ਦੇਉ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਚੇ ਭਾਵੈ ॥
ଯଦି ସଚ୍ଚା ସଦଗୁରୁ ଚାହାନ୍ତି, ଏହି ଶୋଭା ତାହାଙ୍କ ଚରଣରେ ସମର୍ପଣ କରିଦେବି।
ਆਪੇ ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਪ੍ਰਭ ਦਾਤੇ ਨਾਨਕ ਅੰਕਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪॥੧॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ଦାତା ପ୍ରଭୁ! ଦୟା କର, ଯେପରି ସେ ତୋର କୋଳରେ ଲୀନ ରହିବେ||4||1||
ਤੁਖਾਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ତୁଖାରୀ ମହଲା 4॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਅਪਰੰਪਰ ਅਪਰਪਰਾ ॥
ଈଶ୍ଵର ଅଗମ୍ୟ, ଅସୀମ, ଅପରାମ୍ପର ଅଟନ୍ତି।
ਜੋ ਤੁਮ ਧਿਆਵਹਿ ਜਗਦੀਸ ਤੇ ਜਨ ਭਉ ਬਿਖਮੁ ਤਰਾ ॥
ହେ ଜଗଦୀଶ୍ଵର! ଯେଉଁ ମନ ତୁମର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ, ସେ ବିଷମ ଭବ ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ।
ਬਿਖਮ ਭਉ ਤਿਨ ਤਰਿਆ ਸੁਹੇਲਾ ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
ଏହି ବିଷମ ସଂସାର ସାଗରରୁ ସେ ହିଁ ପାର ହୋଇଥାଏ, ଯିଏ ହରିନାମର ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ।
ਗੁਰ ਵਾਕਿ ਸਤਿਗੁਰ ਜੋ ਭਾਇ ਚਲੇ ਤਿਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ଅନୁସାରେ ନିଷ୍ଠା ପୂର୍ବକ ଚାଲିଥାଏ, ତାହାକୁ ହିଁ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਧਰਣੀਧਰਾ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପା ହେଲେ ଆତ୍ମ ଜ୍ୟୋତି ପରମ ଜ୍ୟୋତିରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਅਪਰੰਪਰ ਅਪਰਪਰਾ ॥੧॥
ସେହି ପରମ ଶକ୍ତି ଈଶ୍ଵର ଅଗମ୍ୟ, ଅଗାଧ, ଅନନ୍ତ ଏବଂ ଅପରାମ୍ପର ଅଟନ୍ତି||1||
ਤੁਮ ਸੁਆਮੀ ਅਗਮ ਅਥਾਹ ਤੂ ਘਟਿ ਘਟਿ ਪੂਰਿ ਰਹਿਆ ॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ! ତୁମେ ଅଗମ୍ୟ-ଅଥଳ ଅଟ ଏବଂ ସଂସାରର କୋଣ କୋଣରେ ତୁ ହି ରମଣ କରୁଅଛୁ।
ਤੂ ਅਲਖ ਅਭੇਉ ਅਗੰਮੁ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਬਚਨਿ ਲਹਿਆ ॥
ତୁ ଅଦୃଶ୍ୟ, ରହସ୍ୟାତୀତ ଏବଂ ଅପହଞ୍ଚ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ତୋତେ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਤੇ ਜਨ ਪੁਰਖ ਪੂਰੇ ਜਿਨ ਗੁਰ ਸੰਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਗੁਣ ਰਵੇ ॥
ସେହି ଲୋକ ଧନ୍ୟ-ଧନ୍ୟ ଏବଂ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପୁରୁଷ ଅଟେ, ଯିଏ ଗୁଡ଼-ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ପ୍ରଭୁ ମହିମାର ଗାନ କରିଥାଏ।
ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਬੀਚਾਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਹਰਿ ਨਿਤ ਚਵੇ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ପାଖରେ ବିବେକ ବୁଦ୍ଧି ଏବଂ ଚିନ୍ତନ-ମନନର କଥା ହୋଇଥାଏ, ଏଣୁ ଶବ୍ଦ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ସେ ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ।
ਜਾ ਬਹਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬੋਲਹਿ ਜਾ ਖੜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਹਿਆ ॥
ଯଦି ଗୁରୁମୁଖୀ ବସିଥାଏ, ପ୍ରଭୁ ନାମ ହିଁ ବୋଲିଥାଏ ଏବଂ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ହୋଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ।
ਤੁਮ ਸੁਆਮੀ ਅਗਮ ਅਥਾਹ ਤੂ ਘਟਿ ਘਟਿ ਪੂਰਿ ਰਹਿਆ ॥੨॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ! ତୁ ଅଗମ୍ୟ-ଅସୀମ ଏବଂ ସଂସାରର କୋଣ-କୋଣରେ ତୁ ହିଁ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟୁ||2||
ਸੇਵਕ ਜਨ ਸੇਵਹਿ ਤੇ ਪਰਵਾਣੁ ਜਿਨ ਸੇਵਿਆ ਗੁਰਮਤਿ ਹਰੇ ॥
ଯିଏ ଗୁରୁ ମତାନୁସାରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଉପାସନା କରିଥାଏ, ଏପରି ସେବକ ଦରବାରରେ ମାନ୍ୟ ହୋଇଯାଏ।
ਤਿਨ ਕੇ ਕੋਟਿ ਸਭਿ ਪਾਪ ਖਿਨੁ ਪਰਹਰਿ ਹਰਿ ਦੂਰਿ ਕਰੇ ॥
ତାହାର କୋଟି କୋଟି ପାପ ଏକ କ୍ଷଣରେ ନିବୃତ୍ତ କରି ଦେଇଥାନ୍ତି।
ਤਿਨ ਕੇ ਪਾਪ ਦੋਖ ਸਭਿ ਬਿਨਸੇ ਜਿਨ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਿਆ ॥
ଯିଏ ଏକାଗ୍ରଚିତ୍ତ ହୋଇ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଆରାଧନା କରିଥାଏ, ତାହାର ସବୁ ପାପ-ଦୋଷ ନାଶ ହୋଇଯାଏ।