ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਆਸਾ ਬਾਣੀ ਸ੍ਰੀ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀ ਕੀ
ଆଶା ବାଣୀ ଶ୍ରୀ ନାମଦେବ ଜୀ
ਏਕ ਅਨੇਕ ਬਿਆਪਕ ਪੂਰਕ ਜਤ ਦੇਖਉ ਤਤ ਸੋਈ ॥
ଏକ ଇଶ୍ଵର ହିଁ ଅନେକ ରୂପରେ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଯେଉଁ ଆଡେ ଦୃଷ୍ଟି ଯାଇଥାଏ, ସେଠାରେ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରସାର ଦେଖା ଯାଇଥାଏ।
ਮਾਇਆ ਚਿਤ੍ਰ ਬਚਿਤ੍ਰ ਬਿਮੋਹਿਤ ਬਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥੧॥
ସାରା ଦୁନିଆକୁ ଆକର୍ଷିତ କରୁଥିବା ମାୟାର ରୂପ ବଡ ବିଚିତ୍ର ଅଟେ ଆଉ ଏହାକୁ କେହି ବିରଳ ମନୁଷ୍ୟ ହିଁ ବୁଝିଥାଏ। ॥1॥
ਸਭੁ ਗੋਬਿੰਦੁ ਹੈ ਸਭੁ ਗੋਬਿੰਦੁ ਹੈ ਗੋਬਿੰਦ ਬਿਨੁ ਨਹੀ ਕੋਈ ॥
ଜଗତରେ ସବୁ କିଛି ଗୋବିନ୍ଦ ହିଁ ଗୋବିନ୍ଦ ଅଟନ୍ତି ତଥା ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ବିନା କିଛି ମଧ୍ୟ ନାହିଁ।
ਸੂਤੁ ਏਕੁ ਮਣਿ ਸਤ ਸਹੰਸ ਜੈਸੇ ਓਤਿ ਪੋਤਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏକ ସୂତାରେ ଯେପରି ଅନେକ ମଣି ଗୁନ୍ଥା ହୋଇଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ପ୍ରଭୁ ସଂସାରକୁ ଗୁନ୍ଥି ରଖିଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਜਲ ਤਰੰਗ ਅਰੁ ਫੇਨ ਬੁਦਬੁਦਾ ਜਲ ਤੇ ਭਿੰਨ ਨ ਹੋਈ ॥
ଯେପରି ଜଳ ତରଂଗ, ଫେଣ ଏବଂ ଜଳ ଫୋଟକା ଜଳରୁ ଅଲଗା ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ,
ਇਹੁ ਪਰਪੰਚੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕੀ ਲੀਲਾ ਬਿਚਰਤ ਆਨ ਨ ਹੋਈ ॥੨॥
ସେହିପରି ହିଁ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ସାରା ସୃଷ୍ଟିରେ ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ଏକ ଲୀଳା ଅଟେ, ବିଚାର କରି ମନୁଷ୍ୟ ଏଥିରୁ ଅଲଗା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ॥2॥
ਮਿਥਿਆ ਭਰਮੁ ਅਰੁ ਸੁਪਨ ਮਨੋਰਥ ਸਤਿ ਪਦਾਰਥੁ ਜਾਨਿਆ ॥
ମିଥ୍ୟା ଭ୍ରମ ଏବଂ ସ୍ଵପ୍ନର ବସ୍ତୁକୁ ମନୁଷ୍ୟ ସତ୍ୟ ଭାବିଥାଏ।
ਸੁਕ੍ਰਿਤ ਮਨਸਾ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੀ ਜਾਗਤ ਹੀ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੩॥
ଗୁରୁ ମୋତେ ଶୁଭ କର୍ମ କରିବା ପାଇଁ ଭାବନା ଧାରଣର ଉପଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ମୁଁ ଜାଗ୍ରତ ମନରେ ଏହା ସ୍ଵୀକାର କରି ନେଇଛି॥3॥
ਕਹਤ ਨਾਮਦੇਉ ਹਰਿ ਕੀ ਰਚਨਾ ਦੇਖਹੁ ਰਿਦੈ ਬੀਚਾਰੀ ॥
ନାମଦେବ ଜୀ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ଭାଇ! ନିଜ ମନରେ ବିଚାର କରି ଦେଖ ଏହି ସାରା ରଚନା ହରିଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହୋଇଛି।
ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਰਬ ਨਿਰੰਤਰਿ ਕੇਵਲ ਏਕ ਮੁਰਾਰੀ ॥੪॥੧॥
ସବୁଙ୍କ ଭିତରେ କେବଳ ଏକ ମୁରାରୀ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଅଛନ୍ତି ॥4॥1॥
ਆਸਾ ॥
ଆଶା ॥
ਆਨੀਲੇ ਕੁੰਭ ਭਰਾਈਲੇ ਊਦਕ ਠਾਕੁਰ ਕਉ ਇਸਨਾਨੁ ਕਰਉ ॥
ମୁଁ ମାଠିଆ ଆଣି ସେଥିରେ ଜଳ ଭରି କରି ଯଦି ଠାକୁରଙ୍କୁ ସ୍ନାନ କରାଉ, ତାହାହେଲେ
ਬਇਆਲੀਸ ਲਖ ਜੀ ਜਲ ਮਹਿ ਹੋਤੇ ਬੀਠਲੁ ਭੈਲਾ ਕਾਇ ਕਰਉ ॥੧॥
ଏହା ସ୍ଵୀକୃତ ହୁଏନାହିଁ କାରଣ ଏହି ଜଳରେ ବୟାଲିଶ ଲକ୍ଷ ଜୀବ ରୁହନ୍ତି, ପୁଣି ଭଗବାନଙ୍କୁ ମୁଁ କିପରି ଏହି ଜଳରେ ସ୍ନାନ କରାଇ ପାରିବି?॥1॥
ਜਤ੍ਰ ਜਾਉ ਤਤ ਬੀਠਲੁ ਭੈਲਾ ॥
ଯେଉଁ ଆଡେ ଯାଉଛି, ସେଠାରେ ଭଗବାନ ମହଜୁଦ ଅଛନ୍ତି।
ਮਹਾ ਅਨੰਦ ਕਰੇ ਸਦ ਕੇਲਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ମହା ଆନନ୍ଦରେ ସଦା ଲୀଳା କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਆਨੀਲੇ ਫੂਲ ਪਰੋਈਲੇ ਮਾਲਾ ਠਾਕੁਰ ਕੀ ਹਉ ਪੂਜ ਕਰਉ ॥
ଯଦି ମୁଁ ଫୁଲ ନେଇ ତାହାକୁ ମାଳା କରି ଠାକୁରଙ୍କୁ ପୂଜା କରେ,
ਪਹਿਲੇ ਬਾਸੁ ਲਈ ਹੈ ਭਵਰਹ ਬੀਠਲ ਭੈਲਾ ਕਾਇ ਕਰਉ ॥੨॥
କାରଣ ପ୍ରଥମରୁ ସେହି ଫୁଲରୁ ଭଅଁର ସୁଗନ୍ଧି ନେଇ ଯାଇଛି ଆଉ ତାହା ଅଇଁଠା ହୋଇ ଯାଇଛି, ପୁଣି ମୁଁ ଭଗବାନଙ୍କ ପୂଜା କିପରି କରି ପାରିବି?
ਆਨੀਲੇ ਦੂਧੁ ਰੀਧਾਈਲੇ ਖੀਰੰ ਠਾਕੁਰ ਕਉ ਨੈਵੇਦੁ ਕਰਉ ॥
ଦୁଧ ନେଇ ଖିରୀ ବନାଇ ନୈବେଦ୍ୟ କିପରି ନିଜ ଠାକୁରଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରିବି?
ਪਹਿਲੇ ਦੂਧੁ ਬਿਟਾਰਿਓ ਬਛਰੈ ਬੀਠਲੁ ਭੈਲਾ ਕਾਇ ਕਰਉ ॥੩॥
କାରଣ ପ୍ରଥମରୁ ବାଛୁରି ଦୁଧ ପିଇ ଅଇଁଠା କରିଦେଇଛି, ଏହା ଦ୍ଵାରା ଭଗବାନଙ୍କୁ କିପରି ଭୋଗ ଲଗାଇ ପାରିବି?॥3॥
ਈਭੈ ਬੀਠਲੁ ਊਭੈ ਬੀਠਲੁ ਬੀਠਲ ਬਿਨੁ ਸੰਸਾਰੁ ਨਹੀ ॥
ଏଠାରେ ବିଠଲ ଭଗବାନ, ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ବିଠଲ ଭଗବାନ ଅଛନ୍ତି, ବିଠଲଙ୍କ ବିନା ସଂସାରର ଅସ୍ତିତ୍ଵ ନାହିଁ।
ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਨਾਮਾ ਪ੍ਰਣਵੈ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਤੂੰ ਸਰਬ ਮਹੀ ॥੪॥੨॥
ନାମଦେବ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ, ହେ ବିଠଲ ଭଗବାନ! ବିଶ୍ଵର କୋଣେ କୋଣେ ପ୍ରତି ଜାଗାରେ ତୁ ହିଁ ବାସ କରୁଛୁ॥4॥2॥
ਆਸਾ ॥
ଆଶା ॥
ਮਨੁ ਮੇਰੋ ਗਜੁ ਜਿਹਬਾ ਮੇਰੀ ਕਾਤੀ ॥
ମୋର ମନ ଗଜ ଅଟେ ଆଉ ଜିହ୍ଵା ମୋର କଇଁଚି ଅଟେ।
ਮਪਿ ਮਪਿ ਕਾਟਉ ਜਮ ਕੀ ਫਾਸੀ ॥੧॥
ମୁଁ ମାପ କରି କଇଁଚି ଦ୍ଵାରା ଯମର ଫାଶୀ କାଟୁଅଛି॥1॥
ਕਹਾ ਕਰਉ ਜਾਤੀ ਕਹ ਕਰਉ ਪਾਤੀ ॥
ମୁଁ ଜାତି ବିଷୟରେ କଣ କହିବି?
ਰਾਮ ਕੋ ਨਾਮੁ ਜਪਉ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଦିନ ରାତି ମୁଁ ରାମ ନାମର ଜପ କରୁଅଛି॥1॥ରୁହ॥
ਰਾਂਗਨਿ ਰਾਂਗਉ ਸੀਵਨਿ ਸੀਵਉ ॥
ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ନିଜକୁ ନିଜେ ରଙ୍ଗୀନ କରିଥାଏ ଏବଂ ଜୀବିକା ପାଇଁ ବସ୍ତ୍ର ସିଲାଇ ମଧ୍ୟ କରିଥାଏ।
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਘਰੀਅ ਨ ਜੀਵਉ ॥੨॥
ରାମ ନାମ ବିନା ମୁଁ ଏକ ଘଡି ମଧ୍ୟ ଜୀବିତ ରହି ପାରିବି ନାହିଁ॥2॥
ਭਗਤਿ ਕਰਉ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਨ ਗਾਵਉ ॥
ମୁଁ ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତି କରୁଛି ତଥା ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଗୁଣଗାନ କରୁଅଛି।
ਆਠ ਪਹਰ ਅਪਨਾ ਖਸਮੁ ਧਿਆਵਉ ॥੩॥
ଆଠ ପହର ନିଜ ମାଲିକଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରୁଅଛି॥3॥
ਸੁਇਨੇ ਕੀ ਸੂਈ ਰੁਪੇ ਕਾ ਧਾਗਾ ॥
ମୋ’ ପାଖରେ ସୁନାର ଛୁଞ୍ଚି ଏବଂ ରୂପାର ସୂତା ଅଛି ଆଉ
ਨਾਮੇ ਕਾ ਚਿਤੁ ਹਰਿ ਸਉ ਲਾਗਾ ॥੪॥੩॥
ନାମଦେବଙ୍କ ଏହି ପ୍ରକାର ଚିତ୍ତ ହରିଙ୍କ ସାଥିରେ ସିଲାଇ ହୋଇ ଯାଇଛି॥4॥3॥
ਆਸਾ ॥
ଆଶା ॥
ਸਾਪੁ ਕੁੰਚ ਛੋਡੈ ਬਿਖੁ ਨਹੀ ਛਾਡੈ ॥
ଯେପରି ସାପ ନିଜ କାଟି ଛାଡିଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ନିଜ ବିଷ ଛାଡେ ନାହିଁ,
ਉਦਕ ਮਾਹਿ ਜੈਸੇ ਬਗੁ ਧਿਆਨੁ ਮਾਡੈ ॥੧॥
ଯେପରି ମାଛ ଏବଂ ବେଙ୍ଗ ଖାଇବା ପାଇଁ ଜଳରେ ବଗ ସମାଧି ଲଗାଇଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ଠକ ଲୋକ ବାହାରେ ଭକ୍ତି ଦେଖାଇ ମନ ଭିତରେ ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧି ରଖିଥାଏ॥1॥
ਕਾਹੇ ਕਉ ਕੀਜੈ ਧਿਆਨੁ ਜਪੰਨਾ ॥
ହେ ଭାଇ! ତୁମେ କାହିଁକି ଧ୍ୟାନ ଏବଂ ଜପ କରୁଛ?
ਜਬ ਤੇ ਸੁਧੁ ਨਾਹੀ ਮਨੁ ਅਪਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେତେବେଳେ ତୋର ନିଜ ମନ ଶୁଦ୍ଧ ନାହିଁ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਿੰਘਚ ਭੋਜਨੁ ਜੋ ਨਰੁ ਜਾਨੈ ॥
ଯେଉଁ ପୁରୁଷ ସିଂହ ଭଳି ଭୋଜନ ଖାଇଥାଏ, ଅର୍ଥାତ ହିଂସା ଏବଂ ଲୁଟ କରି ଖାଇଥାଏ,
ਐਸੇ ਹੀ ਠਗਦੇਉ ਬਖਾਨੈ ॥੨॥
ଏପରି ପୁରୁଷକୁ ଦୁନିଆ ମହା ଠକ କହିଥାଏ॥2॥
ਨਾਮੇ ਕੇ ਸੁਆਮੀ ਲਾਹਿ ਲੇ ਝਗਰਾ ॥
ନାମଦେବଙ୍କ ସ୍ଵାମୀ(ପ୍ରଭୁ) ସାରା ଝଗଡା ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି।