ਕਲਿਆਨ ਮਹਲਾ ੪ ॥
କଲ୍ୟାଣ ମହଲା 4॥
ਪ੍ਰਭ ਕੀਜੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਾਨ ਹਮ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਵਹਗੇ ॥
ହେ କୃପାର ଘର, ପ୍ରଭୁ!
ਹਉ ਤੁਮਰੀ ਕਰਉ ਨਿਤ ਆਸ ਪ੍ਰਭ ਮੋਹਿ ਕਬ ਗਲਿ ਲਾਵਹਿਗੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ନିତ୍ୟ ତୁମ ଆଶା କରିଥାଏ, ମୋତେ କେବେ ଗଳାରେ ଲଗାଇବ॥1॥ରୁହ॥
ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਮੁਗਧ ਇਆਨ ਪਿਤਾ ਸਮਝਾਵਹਿਗੇ ॥
ଆମେ ମୂର୍ଖ ଓ ନାଦାନ ଶିଶୁ ଅଟୁ, ପିତା-ପ୍ରଭୁ ହିଁ ବୁଝାଇବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି।
ਸੁਤੁ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਭੂਲਿ ਬਿਗਾਰਿ ਜਗਤ ਪਿਤ ਭਾਵਹਿਗੇ ॥੧॥
ପୁତ୍ର ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ଭୁଲ କରି କାର୍ଯ୍ୟ ବିଗାଡି ଥାଏ, ଏପରି ଲାଗିଥାଏ, ଯେପରି ଜଗତର ପିତାକୁ ଏହା ଭଲ ଲାଗିଥାଏ||1||
ਜੋ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਤੁਮ ਦੇਹੁ ਸੋਈ ਹਮ ਪਾਵਹਗੇ ॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ! ଯାହା ତୁମେ ଦେଇଥାଅ, ତାହା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਮੋਹਿ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਠਉਰ ਜਿਸੁ ਪਹਿ ਹਮ ਜਾਵਹਗੇ ॥੨॥
ଆମର ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଠିକଣା ନାହିଁ, ଯେଉଁ ସ୍ଥାନକୁ ଆମେ ଯାଇ ପାରିବୁ||2||
ਜੋ ਹਰਿ ਭਾਵਹਿ ਭਗਤ ਤਿਨਾ ਹਰਿ ਭਾਵਹਿਗੇ ॥
ଯେଉଁ ଭକ୍ତ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାଏ, ତାହାକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ ହୋଇଥାଏ।
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ਜੋਤਿ ਰਲਿ ਜਾਵਹਗੇ ॥੩॥
ତାହାଙ୍କ ଆତ୍ମ-ଜ୍ୟୋତି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ପରମ ଜ୍ୟୋତିରେ ମିଳନ ହୋଇ ଏକ ହୋଇଯାଏ||3||
ਹਰਿ ਆਪੇ ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਆਪਿ ਲਿਵ ਲਾਵਹਿਗੇ ॥
ଈଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କୃପାଳୁ ହୋଇଥାନ୍ତି ଏବଂ ସ୍ଵୟଂ ଭକ୍ତିରେ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਸਰਨਿ ਦੁਆਰਿ ਹਰਿ ਲਾਜ ਰਖਾਵਹਿਗੇ ॥੪॥੬॥ ਛਕਾ ੧ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯିଏ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଥାଏ, ସେ ତାହାର ମାନ ରଖିଥାଏ॥4॥6॥ଛକା 1॥
ਕਲਿਆਨੁ ਭੋਪਾਲੀ ਮਹਲਾ ੪
କଲ୍ୟାଣ ଭୋପାଲୀ ମହଲା 4
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਮੇਸੁਰੁ ਸੁਆਮੀ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰਣੁ ਨਾਰਾਇਣੇ ॥
ସେହି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପରମେଶ୍ଵର ନାରାୟଣ ଦୁଃଖର ନିବାରଣ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି।
ਸਗਲ ਭਗਤ ਜਾਚਹਿ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਭਵ ਨਿਧਿ ਤਰਣ ਹਰਿ ਚਿੰਤਾਮਣੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସମସ୍ତ ଭକ୍ତ ସୁଖର ସାଗରରୁ ମାଗିଥାନ୍ତି, ସେ ସଂସାର-ସାଗରରୁ ପାର କରାଇବା ଜାହାଜ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସବୁ ମନୋକାମନା ପୁରା କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਜਗਦੀਸ ਦਮੋਦਰ ਹਰਿ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਗੋਬਿੰਦੇ ॥
ସେହି ଜଗଦୀଶ୍ଵର ଦୀନ-ଦୁଃଖୀ ପ୍ରତି ସଦା ନିଜର ଦୟା ବନାଇ ରଖିଥାନ୍ତି, ସେ ସନ୍ଥଙ୍କ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଏବଂ ମନର ଭାବନା ଜାଣିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି।
ਤੇ ਨਿਰਭਉ ਜਿਨ ਸ੍ਰੀਰਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਗੁਰਮਤਿ ਮੁਰਾਰਿ ਹਰਿ ਮੁਕੰਦੇ ॥੧॥
ବାସ୍ତବରେ ସେ ହିଁ ନିର୍ଭୟ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାନ୍ତି, ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଅର୍ଚ୍ଚନା କରିଥାନ୍ତି||1||
ਜਗਦੀਸੁਰ ਚਰਨ ਸਰਨ ਜੋ ਆਏ ਤੇ ਜਨ ਭਵ ਨਿਧਿ ਪਾਰਿ ਪਰੇ ॥
ଯେଉଁ ଲୋକ ଜଗଦୀଶ୍ଵରଙ୍କ ଚରଣର ଶରଣରେ ଆସିଥାଏ, ସେ ସଂସାର-ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ।
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੀ ਪੈਜ ਹਰਿ ਰਾਖੈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ॥੨॥੧॥੭॥
ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କ ଏହି ନିଷ୍ଠାପୂର୍ବକ ବଚନ ଯେ ଈଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କୃପା କରି ଭକ୍ତଙ୍କ ମାନ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି||2||1||7||
ਰਾਗੁ ਕਲਿਆਨੁ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧
ରାଗ କଲ୍ୟା ମହଲା 5 ଘର 1
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਹਮਾਰੈ ਏਹ ਕਿਰਪਾ ਕੀਜੈ ॥
ହେ କୃପାନିଧି! ଆମ ଉପରେ ଏହି କୃପା କର,
ਅਲਿ ਮਕਰੰਦ ਚਰਨ ਕਮਲ ਸਿਉ ਮਨੁ ਫੇਰਿ ਫੇਰਿ ਰੀਝੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେପରି ଭଅଁର ମକରନ୍ଦ ପ୍ରତି ଆସକ୍ତ ରହିଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ଏହି ମନ ତୋର ଚରଣ କମଳ ପ୍ରତି ବାରମ୍ବାର ଆସକ୍ତ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਆਨ ਜਲਾ ਸਿਉ ਕਾਜੁ ਨ ਕਛੂਐ ਹਰਿ ਬੂੰਦ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਕਉ ਦੀਜੈ ॥੧॥
ଅନ୍ୟ ଜଳ ସହିତ ମୋର କୌଣସି ସମ୍ପର୍କ ନାହିଁ, ମୋ’ ଭଳି ଚାତକକୁ ହରିନାମ ରୂପୀ ବୁନ୍ଦା ପ୍ରଦାନ କର||1||
ਬਿਨੁ ਮਿਲਬੇ ਨਾਹੀ ਸੰਤੋਖਾ ਪੇਖਿ ਦਰਸਨੁ ਨਾਨਕੁ ਜੀਜੈ ॥੨॥੧॥
ତୋର ମିଳନ ବିନା ସନ୍ତୋଷ ମିଳେନାହିଁ, ନାନକ ତୋର ଦର୍ଶନ କରି ହିଁ ଜୀବିତ ରହିଥାନ୍ତି||2||1||
ਕਲਿਆਨ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କଲ୍ୟାଣ ମହଲା 5॥
ਜਾਚਿਕੁ ਨਾਮੁ ਜਾਚੈ ਜਾਚੈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଏହି ଯାଚକ ବାରମ୍ବାର ତୋ’ ଠାରୁ ନାମ ମାଗିଥାନ୍ତି।
ਸਰਬ ਧਾਰ ਸਰਬ ਕੇ ਨਾਇਕ ਸੁਖ ਸਮੂਹ ਕੇ ਦਾਤੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁ ସବୁଙ୍କୁ ଧାରଣ କରିବା ବାଲା ଅଟୁ, ସବୁଙ୍କ ମାଲିକ ଅଟୁ ଏବଂ ସବୁ ସୁଖ ଦେବା ବାଲା ଅଟୁ॥1॥ରୁହ॥
ਕੇਤੀ ਕੇਤੀ ਮਾਂਗਨਿ ਮਾਗੈ ਭਾਵਨੀਆ ਸੋ ਪਾਈਐ ॥੧॥
ଏହି ଦୁନିଆ କେତେ ବସ୍ତୁ ମାଗିଥାନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରଭୁ ଯାହା ଚାହାନ୍ତି, ତାହା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାନ୍ତି||1||
ਸਫਲ ਸਫਲ ਸਫਲ ਦਰਸੁ ਰੇ ਪਰਸਿ ਪਰਸਿ ਗੁਨ ਗਾਈਐ ॥
ତୋର ଦର୍ଶନ ଜୀବନ ସଫଳ କରିବା ବାଲା ଅଟେ, ତୋର ଚରଣରେ ରହି ତୋର ହିଁ ଗୁଣଗାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਤਤ ਤਤ ਸਿਉ ਮਿਲੀਐ ਹੀਰੈ ਹੀਰੁ ਬਿਧਾਈਐ ॥੨॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଯେପରି ଜଳରେ ଜଳ ମିଶି ଯାଇଥାଏ, ସେପରି ଈଶ୍ଵର ରୂପୀ ହୀରା ସହିତ ମନ ରୂପୀ ହୀରା ମିଳନ କରିବା ଉଚିତ||2||2||