ਕਿਰਤ ਸੰਜੋਗੀ ਪਾਇਆ ਭਾਲਿ ॥
ସେ ଶୁଭ କର୍ମର ସଂଯୋଗରୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାନ୍ତି,
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਹਿ ਬਸੇ ਗੁਪਾਲ ॥
ସେ ପାଳନହାର ସାଧୁ-ପୁରୁଷଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਆਏ ਤੁਮਰੈ ਦੁਆਰ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ତୁମର ଦ୍ଵାରକୁ ଆସିଛି,
ਜਨ ਨਾਨਕ ਦਰਸਨੁ ਦੇਹੁ ਮੁਰਾਰਿ ॥੪॥੧॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ନିଜ ଦର୍ଶନ ଦିଅ||4||1||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ପ୍ରଭାତୀ ମହଲା 5॥
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸੇਵਾ ਜਨ ਕੀ ਸੋਭਾ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଭକ୍ତଙ୍କ ଶୋଭା ହୋଇଥାଏ।
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਿਟੇ ਤਿਸੁ ਲੋਭਾ ॥
ତାହାଙ୍କ କାମ-କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ ଆଦି ସମସ୍ତ ବିକାର ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ਜਨ ਕੈ ਭੰਡਾਰਿ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ନାମ ଭକ୍ତର ଭଣ୍ଡାର ଅଟେ,
ਗੁਨ ਗਾਵਹਿ ਪ੍ਰਭ ਦਰਸ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥
ତୋର ଦର୍ଶନର କାମନାରେ ତୋର ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ||1||
ਤੁਮਰੀ ਭਗਤਿ ਪ੍ਰਭ ਤੁਮਹਿ ਜਨਾਈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ନିଜ ଭକ୍ତିର ମାର୍ଗ ତୁ ବୁଝାଇଛୁ ଏବଂ
ਕਾਟਿ ਜੇਵਰੀ ਜਨ ਲੀਏ ਛਡਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଭକ୍ତର ବନ୍ଧନକୁ କାଟି ତାହାକୁ ମୁକ୍ତ କରି ଦେଇଛୁ॥1॥ରୁହ॥
ਜੋ ਜਨੁ ਰਾਤਾ ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਰੰਗਿ ॥
ଯିଏ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ,
ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸੰਗਿ ॥
ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਜਿਸੁ ਰਸੁ ਆਇਆ ਸੋਈ ਜਾਨੈ ॥
ଯାହାକୁ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି, ସେ ହିଁ ଏହା ଜାଣିଥାଏ ଏବଂ
ਪੇਖਿ ਪੇਖਿ ਮਨ ਮਹਿ ਹੈਰਾਨੈ ॥੨॥
ଦେଖି ଦେଖି ମନ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଥାଏ||2||
ਸੋ ਸੁਖੀਆ ਸਭ ਤੇ ਊਤਮੁ ਸੋਇ ॥
ବାସ୍ତବରେ ସେ ହିଁ ସୁଖୀ ଏବଂ ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ ହୋଇଥାଏ,
ਜਾ ਕੈ ਹ੍ਰਿਦੈ ਵਸਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ପ୍ରଭୁ ବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਸੋਈ ਨਿਹਚਲੁ ਆਵੈ ਨ ਜਾਇ ॥
ସେ ହିଁ ସ୍ଥିର ହୋଇଥାଏ, ତାହାର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଦୂର ହୋଇଯାଏ,
ਅਨਦਿਨੁ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੩॥
ଯିଏ ଦିନରାତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ||3||
ਤਾ ਕਉ ਕਰਹੁ ਸਗਲ ਨਮਸਕਾਰੁ ॥
ସମସ୍ତେ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରଣାମ କର,
ਜਾ ਕੈ ਮਨਿ ਪੂਰਨੁ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
ଯାହାର ମନରେ ପୂର୍ଣ୍ଣପରମେଶ୍ଵର ବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੋਹਿ ਠਾਕੁਰ ਦੇਵਾ ॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ଠାକୁର! ମୋ’ ଉପରେ କୃପା କର,
ਨਾਨਕੁ ਉਧਰੈ ਜਨ ਕੀ ਸੇਵਾ ॥੪॥੨॥
କାରଣ ତୋର ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଦାସର ଉଦ୍ଧାର ସମ୍ଭବ ଅଟେ||4||2||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ପ୍ରଭାତୀ ମହଲା 5॥
ਗੁਨ ਗਾਵਤ ਮਨਿ ਹੋਇ ਅਨੰਦ ॥
ଯଦି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରାଯାଏ, ମନକୁ ବହୁତ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ,
ਆਠ ਪਹਰ ਸਿਮਰਉ ਭਗਵੰਤ ॥
ଏଣୁ ଆଠ ପ୍ରହର ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ କରିବା ଉଚିତ।
ਜਾ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਕਲਮਲ ਜਾਹਿ ॥
ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ,
ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕੀ ਹਮ ਚਰਨੀ ਪਾਹਿ ॥੧॥
ଆମେ ସେହି ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ପଡି ଅଛୁ||1||
ਸੁਮਤਿ ਦੇਵਹੁ ਸੰਤ ਪਿਆਰੇ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ ସନ୍ଥଜନ! ଆମକୁ ସୁମତି ପ୍ରଦାନ କର,
ਸਿਮਰਉ ਨਾਮੁ ਮੋਹਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେପରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରି ମୋତେ ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਜਿਨਿ ਗੁਰਿ ਕਹਿਆ ਮਾਰਗੁ ਸੀਧਾ ॥
ଯେଉଁ ଗୁରୁ ଉଚିତ ରାସ୍ତା ବତାଇ ଥାଆନ୍ତି,
ਸਗਲ ਤਿਆਗਿ ਨਾਮਿ ਹਰਿ ਗੀਧਾ ॥
ସବୁ ତ୍ୟାଗ କରି ହରିନାମରେ ଲୀନ କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕੈ ਸਦਾ ਬਲਿ ਜਾਈਐ ॥
ସେହି ଗୁରୁଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ସମର୍ପଣ କରିବା ଉଚିତ,
ਹਰਿ ਸਿਮਰਨੁ ਜਿਸੁ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਈਐ ॥੨॥
ଯାହାଦ୍ୱାରା ହରି-ସ୍ମରଣ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||2||
ਬੂਡਤ ਪ੍ਰਾਨੀ ਜਿਨਿ ਗੁਰਹਿ ਤਰਾਇਆ ॥
ଯେଉଁ ଗୁରୁ ବୁଡିଥିବା ପ୍ରାଣୀକୁ ପାର କରି ଦେଇଛନ୍ତି,
ਜਿਸੁ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਮੋਹੈ ਨਹੀ ਮਾਇਆ ॥
ଯାହାଙ୍କ ଦୟାରୁ ମୋହ-ମାୟା ପ୍ରଭାବିତ କରେନାହିଁ,
ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਜਿਨਿ ਗੁਰਹਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥
ଯେଉଁ ଗୁରୁ ଲୋକ ପରଲୋକ ସଫଳ କରାଇଛନ୍ତି,
ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਊਪਰਿ ਸਦਾ ਹਉ ਵਾਰਿਆ ॥੩॥
ସେହି ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସର୍ବଦା ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ||3||
ਮਹਾ ਮੁਗਧ ਤੇ ਕੀਆ ਗਿਆਨੀ ॥
ଯିଏ ମହାମୂର୍ଖରୁ ଆମକୁ ଜ୍ଞାନୀ ବନାଇ ଦେଇଛନ୍ତି,
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਅਕਥ ਕਹਾਨੀ ॥
ସେହି ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ କଥା ଅକଥନୀୟ ଅଟେ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਨਾਨਕ ਗੁਰਦੇਵ ॥
ଗୁରୁ ନାନକ ସ୍ପଷ୍ଟ ବଚନ କରନ୍ତି ଯେ ବାସ୍ତବରେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ହିଁ ଗୁରୁଦେବ ଅଟନ୍ତି,
ਵਡੈ ਭਾਗਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਸੇਵ ॥੪॥੩॥
ଯିଏ ଉତ୍ତମ ଭାଗ୍ୟରୁ ହରି-ସେବା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାନ୍ତି||4||3||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ପ୍ରଭାତୀ ମହଲା 5॥
ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਮਿਟੇ ਸੁਖ ਦੀਏ ਅਪਨਾ ਨਾਮੁ ਜਪਾਇਆ ॥
ସେହି ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ଜଗଦୀଶ ଆମର ସବୁ ଦୁଃଖ ଦୂର କରି ସୁଖ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ନିଜ ନାମର ଜପ କରାଇଛନ୍ତି।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪਨੀ ਸੇਵਾ ਲਾਏ ਸਗਲਾ ਦੁਰਤੁ ਮਿਟਾਇਆ ॥੧॥
ସେ କୃପା କରି ନିଜ ସେବାରେ ଲଗାଇ ଆମର ସବୁ ଦୋଷ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି||1||
ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਸਰਨਿ ਪ੍ਰਭ ਦਇਆਲ ॥
ଆମେ ବିଚରା ବାଳକ ଯେତେବେଳେ ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛୁ,
ਅਵਗਣ ਕਾਟਿ ਕੀਏ ਪ੍ਰਭਿ ਅਪੁਨੇ ਰਾਖਿ ਲੀਏ ਮੇਰੈ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ଆମର ଅବଗୁଣକୁ ଦୂର କରି ନିଜର ବନାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ମୋର ଗୁରୁ ପରମେଶ୍ଵର ମୋତେ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਤਾਪ ਪਾਪ ਬਿਨਸੇ ਖਿਨ ਭੀਤਰਿ ਭਏ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਗੁਸਾਈ ॥
ମାଲିକଙ୍କ କୃପା ହେବା ମାତ୍ରେ ଏକ କ୍ଷଣରେ ସବୁ ପାପ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ।
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਅਰਾਧੀ ਅਪੁਨੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥੨॥
ମୁଁ ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସରେ ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ଆରାଧନା କରିଥାଏ ଏବଂ ନିଜ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ||2||
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਬਿਅੰਤੁ ਸੁਆਮੀ ਤਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਈਐ ॥
ଆମର ସ୍ଵାମୀ ମନ-ବାଣୀ, ଜ୍ଞାନେନ୍ଦ୍ରିୟରୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଅଛନ୍ତି, ସେ ଅନନ୍ତ, ତାହାଙ୍କ ରହସ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ ନାହିଁ।
ਲਾਹਾ ਖਾਟਿ ਹੋਈਐ ਧਨਵੰਤਾ ਅਪੁਨਾ ਪ੍ਰਭੂ ਧਿਆਈਐ ॥੩॥
ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କର, ଏହାଦ୍ୱାରା ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ଧନବାନ ହୋଇ ପାରିବ||3||