ਆਠ ਪਹਰ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਧਿਆਈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਗੁਨ ਗਾਇਆ ॥
ଆମେ ଆଠ ପ୍ରହର ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଛୁ ଏବଂ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଛୁ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮੇਰੇ ਪੂਰੇ ਮਨੋਰਥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ॥੪॥੪॥
ନାନକ କଥନ କରନ୍ତି ଯେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ମୋର ମନୋରଥ ପୁରା ହୋଇ ଯାଇଛି ||4||4||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ପ୍ରଭାତୀ ମହଲା 5॥
ਸਿਮਰਤ ਨਾਮੁ ਕਿਲਬਿਖ ਸਭਿ ਨਾਸੇ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਗੁਰਿ ਦੀਨੀ ਰਾਸੇ ॥
ଗୁରୁ ସଚ୍ଚା ନାମର ରାଶି ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି।
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਦਰਗਹ ਸੋਭਾਵੰਤੇ ॥
ଭକ୍ତଜନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ଶୋଭାର ପାତ୍ର ବନିଥାଏ ଏବଂ
ਸੇਵਕ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੋਹੰਤੇ ॥੧॥
ଭକ୍ତି କରି ସର୍ବଦା ସୁନ୍ଦର ଲାଗିଥାଏ||1||
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥
ହେ ମୋର ଭାଇ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଜପ କର;
ਸਗਲੇ ਰੋਗ ਦੋਖ ਸਭਿ ਬਿਨਸਹਿ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰਾ ਮਨ ਤੇ ਜਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହାଦ୍ଵାରା ସବୁ ରୋଗ ଦୋଷ ନାଶ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ମନରୁ ଅଜ୍ଞାନତାର ଅନ୍ଧକାର ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਜਨਮ ਮਰਨ ਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਮੀਤ ॥
ମିତ୍ର ଗୁରୁ ମୋତେ ଜନ୍ମ-ମରଣର ଚକ୍ରରୁ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ଏବଂ
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਸਿਉ ਲਾਗੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ସହିତ ଆମର ପ୍ରୀତି ଲାଗି ଯାଇଛି।
ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਕੇ ਗਏ ਕਲੇਸ ॥
ଏହାଦ୍ୱାରା କୋଟି କୋଟି ଜନ୍ମର ଦୁଃଖ-କ୍ଲେଶ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਭਲ ਹੋਸ ॥੨॥
ଯାହା ତାହାଙ୍କୁ ମଞ୍ଜୁର ଅଟେ, ତାହା ଉତ୍ତମ ହୋଇଥାଏ||2||
ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕਉ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
ମୁଁ ସେହି ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସର୍ବଦା ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ,
ਜਿਸੁ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
ଯାହାଙ୍କ କୃପାରୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଛି।
ਐਸਾ ਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਵਡਭਾਗੀ ॥
ଏପରି ଗୁରୁ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀକୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ,
ਜਿਸੁ ਮਿਲਤੇ ਰਾਮ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥੩॥
ଯାହାଙ୍କୁ ମିଳନ କରି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ଲଗ୍ନ ଲଗାଇ ଥାଏ||3||
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਸੁਆਮੀ ॥
ହେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ସ୍ଵାମୀ! କୃପା କର,
ਸਗਲ ਘਟਾ ਕੇ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥
ତୁ ସବୁଙ୍କ ହୃଦୟକୁ ଜାଣିଥାଉ।
ਆਠ ਪਹਰ ਅਪੁਨੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
ଆଠ ପ୍ରହର ନିଜ ଭକ୍ତିରେ ଲଗାଇ ରଖ,
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਰਨਾਇ ॥੪॥੫॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଦାସ ନାନକ ତୋର ଶରଣରେ ଅଛନ୍ତି||4||5||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ପ୍ରଭାତୀ ମହଲା 5॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪੁਨੇ ਪ੍ਰਭਿ ਕੀਏ ॥
ପ୍ରଭୁ କୃପା କରି ମୋତେ ନିଜର ବନାଇଛନ୍ତି ଏବଂ
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਜਪਨ ਕਉ ਦੀਏ ॥
ମୋତେ ହରିନାମ ଜପିବା ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି।
ਆਠ ਪਹਰ ਗੁਨ ਗਾਇ ਗੁਬਿੰਦ ॥
ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଆଠ ପ୍ରହର ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ,
ਭੈ ਬਿਨਸੇ ਉਤਰੀ ਸਭ ਚਿੰਦ ॥੧॥
ଯାହାଦ୍ୱାରା ସବୁ ଭୟ ନାଶ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ମୋର ସାରା ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯାଏ||1||
ਉਬਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਚਰਨੀ ਲਾਗਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି ଆମେ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛୁ।
ਜੋ ਗੁਰੁ ਕਹੈ ਸੋਈ ਭਲ ਮੀਠਾ ਮਨ ਕੀ ਮਤਿ ਤਿਆਗਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହା ଗୁରୁ କହିଥାନ୍ତି, ତାହା ଉତ୍ତମ ଅଟେ ଏବଂ ଆମେ ମନର ଚତୁରତା ତ୍ୟାଗ କରି ଦେଇଛୁ॥1॥ରୁହ॥
ਮਨਿ ਤਨਿ ਵਸਿਆ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥
ଆମର ମନ ତନରେ କେବଳ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ବାସ କରିଥାନ୍ତି,
ਕਲਿ ਕਲੇਸ ਕਿਛੁ ਬਿਘਨੁ ਨ ਹੋਈ ॥
ଯେଉଁ କାରଣରୁ କୌଣସି କଳହ-କ୍ଲେଶ ଏବଂ ବିଘ୍ନ ଆସେ ନାହିଁ।
ਸਦਾ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੁ ਜੀਅ ਕੈ ਸੰਗਿ ॥
ପ୍ରଭୁ ସର୍ବଦା ଜୀବ ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਉਤਰੀ ਮੈਲੁ ਨਾਮ ਕੈ ਰੰਗਿ ॥੨॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମରେ ଲୀନ ହେବା ଦ୍ଵାରା ପାପୀର ମଇଳା ଦୂର ହୋଇଯାଏ||2||
ਚਰਨ ਕਮਲ ਸਿਉ ਲਾਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଆମର ପ୍ରେମ ଲାଗି ଯାଇଛି,
ਬਿਨਸੇ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਅਹੰਕਾਰ ॥
ଯାହାଦ୍ୱାରା କାମ-କ୍ରୋଧ, ଅହଂକାର ସବୁ ନଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਨ ਕਾ ਮਾਰਗੁ ਜਾਨਾਂ ॥
ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମିଳନର ମାର୍ଗ ଜାଣି ନେଇଛି ଏବଂ
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਸਿਉ ਮਨੁ ਮਾਨਾਂ ॥੩॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ମନ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଛି||3||
ਸੁਣਿ ਸਜਣ ਸੰਤ ਮੀਤ ਸੁਹੇਲੇ ॥
ହେ ସଜ୍ଜନ, ସନ୍ଥ, ସୁଖଦାୟୀ ମିତ୍ର! ଶୁଣ;
ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਹਰਿ ਅਗਹ ਅਤੋਲੇ ॥
ହରିନାମ ରତ୍ନ ଅସୀମ ଅଟେ, ଏହାର ତୁଳନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਸਦਾ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੁ ਗੁਣ ਨਿਧਿ ਗਾਈਐ ॥
ତୁମେ ସର୍ବଦା ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର,
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਵਡਭਾਗੀ ਪਾਈਐ ॥੪॥੬॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ସେ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀକୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାନ୍ତି||4||6||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ପ୍ରଭାତୀ ମହଲା 5॥
ਸੇ ਧਨਵੰਤ ਸੇਈ ਸਚੁ ਸਾਹਾ ॥
ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଧନବାନ ଅଟେ, ତାହାକୁ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ସଚ୍ଚା ସାହୁକାର ମାନାଯାଏ,
ਹਰਿ ਕੀ ਦਰਗਹ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਹਾ ॥੧॥
ଯାହାର ହରିନାମ ଉପରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ଠା ହୋଇଥାଏ||1||
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਮਨ ਮੀਤ ॥
ହେ ମୋର ମିତ୍ର ମନ! ହରିନାମର ଜପ କର;
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪਾਈਐ ਵਡਭਾਗੀ ਨਿਰਮਲ ਪੂਰਨ ਰੀਤਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ଉତ୍ତମ ଭାଗ୍ୟରୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ରୀତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ମଳ ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਪਾਇਆ ਲਾਭੁ ਵਜੀ ਵਾਧਾਈ ॥
ସେତେବେଳେ ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଶୁଭକାମନା ମିଳିଥାଏ,
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਨ ਗਾਈ ॥੨॥
ଯେତେବେଳେ ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରାଯାଇ ଥାଏ||2||
ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਜੀਵਨ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ସେତେବେଳେ ଜନ୍ମ ସଫଳ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଜୀବନ ମାନ୍ୟ ହୋଇଥାଏ,
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਮਾਣੁ ॥੩॥
ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଈଶ୍ଵର ଭକ୍ତିର ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ଥାଏ||3||
ਬਿਨਸੇ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਅਹੰਕਾਰ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ମନୁଷ୍ୟର କାମ-କ୍ରୋଧ, ଅହଂକାର ସବୁ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਤਰਹਿ ਪਾਰਿ ॥੪॥੭॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ସେ ସଂସାର-ସାଗରରୁ ପାର କରିଥାଏ||4||7||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ପ୍ରଭାତୀ ମହଲା 5॥
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪੂਰੀ ਤਾ ਕੀ ਕਲਾ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ,