ਹਰਿ ਚੇਤਹੁ ਅੰਤਿ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥
Betrachte der Herr, endlich wird Er dir im Beistand stehen.
ਹਰਿ ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਨਾਥੁ ਅਜੋਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Der Herr ist unerreichbar, unsagbar. geburtslos, Ohne gleichen.Man erkennt den Herrn, durch die Liebe des Gurus.
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਆਪੁ ਨਿਵਾਰਣਿਆ ॥
Ich opfere mich für diejenigen, die ihr eigenes “Ich” ablegen,
ਆਪੁ ਗਵਾਏ ਤਾ ਹਰਿ ਪਾਏ ਹਰਿ ਸਿਉ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Sie finden den Herrn und tauchen im Frieden ein.
ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਕਰਮੁ ਕਮਾਇਆ ॥
Man tut immer das. was in seinem Schicksal bestimmt sei.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
(Aber) man erhält die ewige Ruhe, durch den Dienst des Gurus.
ਬਿਨੁ ਭਾਗਾ ਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਸਬਦੈ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Ohne Schicksalsglück begegnet man dem Guru nicht.Wirklich: begegnet man dem Herrn nur durch das Wort.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੈ ਸੰਸਾਰੇ ॥
Die Jünger des Gurus, selbst in der Welt,bleiben Jenseits der Anhänglichkeit (an dem Maya).
ਗੁਰ ਕੈ ਤਕੀਐ ਨਾਮਿ ਅਧਾਰੇ ॥
Der Guru ist ihre Stütze, der Name ist ihr Halt.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋਰੁ ਕਰੇ ਕਿਆ ਤਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਖਪਿ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Niemand kann den Jünger des Gurus Umstände bereiten.Derjenige, der es versucht, der selbst untergeht und leidet unter den Schmerzen.
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੇ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ॥
Der Egoist ist verblendet, et kennt und versteht nichts,
ਆਤਮ ਘਾਤੀ ਹੈ ਜਗਤ ਕਸਾਈ ॥
Er selbst vergeht den Selbstmord, aber die Welt hält ihm für Mörder.
ਨਿੰਦਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਬਹੁ ਭਾਰੁ ਉਠਾਵੈ ਬਿਨੁ ਮਜੂਰੀ ਭਾਰੁ ਪਹੁਚਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Er verbreitet innere die Verleumdungen,Er trägt all diese Last, eben ohne Belohnung.
ਇਹੁ ਜਗੁ ਵਾੜੀ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਮਾਲੀ ॥
Die Welt ist ein Garten, und der Herr ist der Gärtner.
ਸਦਾ ਸਮਾਲੇ ਕੋ ਨਾਹੀ ਖਾਲੀ ॥
Er, Gott der Herr, passt auf die ganze Welt auf.niemand ist auβer seiner Aufmerksamkeit (Aufsicht).
ਜੇਹੀ ਵਾਸਨਾ ਪਾਏ ਤੇਹੀ ਵਰਤੈ ਵਾਸੂ ਵਾਸੁ ਜਣਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Der Garten ist von dem Duft erfüllt, von dem Herrn gewährt.Jede Blume ist von seinem Duft erkannt.
ਮਨਮੁਖੁ ਰੋਗੀ ਹੈ ਸੰਸਾਰਾ ॥
Die Egoisten leiden immer in der Welt,Weil sie sich von dem Spender entfernen, der den Frieden gewährt,
ਸੁਖਦਾਤਾ ਵਿਸਰਿਆ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ॥
der Unerreichbare und Unendliche.Sie sind unglücklich und sie beklagen sich.
ਦੁਖੀਏ ਨਿਤਿ ਫਿਰਹਿ ਬਿਲਲਾਦੇ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਾਂਤਿ ਨ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Aber ohne Guru ist der Frieden außerhalb ihrer Reichweite.
ਜਿਨਿ ਕੀਤੇ ਸੋਈ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥
Der Schöpfer, der Herr, selbst kennt den Weg.
ਆਪਿ ਕਰੇ ਤਾ ਹੁਕਮਿ ਪਛਾਣੈ ॥
Wenn der Herr es so will, kennt man Seinen Willen.
ਜੇਹਾ ਅੰਦਰਿ ਪਾਏ ਤੇਹਾ ਵਰਤੈ ਆਪੇ ਬਾਹਰਿ ਪਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Das Verhalten1 der Menschen ist gemäß dem geistlichen Geschenk des Herrn. Der Herr selbst zieht die Menschen gegenüber dem Offenbaren.
ਤਿਸੁ ਬਾਝਹੁ ਸਚੇ ਮੈ ਹੋਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
Außer dem wahrlichen Herrn kenne ich niemand anderen.
ਜਿਸੁ ਲਾਇ ਲਏ ਸੋ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਈ ॥
Wem Er mit Sich verbindet, der wird rein und tadellos.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਜਿਸੁ ਦੇਵੈ ਸੋ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੪॥੧੫॥
Nanak, der Herr ist in seinem Herzen eingebettet.Aber nur derjenige erhält den Namen, wem der Herr Sein Erbarmen schenkt.
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Majh M. 3
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
Derjenige, der den Ambrosia-Namen in seinem Geist einbettet,
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਗਵਾਏ ॥
Der beseitigt seine Überheblichkeit: entfernen sich alle seine Schmerzen.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਸਦਾ ਸਲਾਹੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Er lobpreist den Ambrosia-Namen, er trinkt das Elixier des Namens.
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥
Ich opfere mich für ihn, der den Namen in seinem Geist eingebettet hat,
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Und er beginnt dem Ambrosia-Namen Beachtung schenken.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੋਲੈ ਸਦਾ ਮੁਖਿ ਵੈਣੀ ॥
Solch ein Mensch rezitiert immer den Ambrosia-Namen,
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵੇਖੈ ਪਰਖੈ ਸਦਾ ਨੈਣੀ ॥
Er sieht und erkennt nur den Namen.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਥਾ ਕਹੈ ਸਦਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਅਵਰਾ ਆਖਿ ਸੁਨਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Tag und Nacht rezitiert er das Evangelium des Herrn.Er erhält den Namen. durch die Gnade des Herrn.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
Seine Sprache ist wie Ambrosia, Tag und Nacht.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਏ ॥
Sein Körper und sein Geist werden.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਰਸਨਾ ਬੋਲੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਨਿ ਤਨਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥੩॥
durch den Ambrosia-Namen, befriedigt.
ਸੋ ਕਿਛੁ ਕਰੈ ਜੁ ਚਿਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥
Der Herr macht, was niemand voraussagen kann.
ਤਿਸ ਦਾ ਹੁਕਮੁ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਈ ॥
Niemand kann Seine Ordnung erwischen.
ਹੁਕਮੇ ਵਰਤੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਹੁਕਮੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥੪॥
Man erhält Sein Evangelium (Wort). durch Seine Gnade.Und man genießt es nur, durch Seinen Willen.
ਅਜਬ ਕੰਮ ਕਰਤੇ ਹਰਿ ਕੇਰੇ ॥
Wunderbar sind die Taten des Herrn.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਭੂਲਾ ਜਾਂਦਾ ਫੇਰੇ ॥
Der Geist ist vom Zweifel betrogen, er folgt dem Kreislauf von Kommen-und-Gehen.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਬਦਿ ਵਜਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Derjenige, der seine Aufmerksamkeit auf das Evangelium (Wort) richtet,Der hört im Inneren die Musik des Wortes schallen.