ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਜਨਮ ਮਰਣ ਤੇ ਛੋਟ ॥੧॥
ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ଜନ୍ମ-ମରଣରୁ ମୁକ୍ତି ହୋଇଯାଏ ॥1॥
ਸੰਤ ਕਾ ਦਰਸੁ ਪੂਰਨ ਇਸਨਾਨੁ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ଦର୍ଶନ ହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ତୀର୍ଥ ସ୍ନାନ ଅଟେ।
ਸੰਤ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਜਪੀਐ ਨਾਮੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ହରିନାମର ଜପ କରାଯାଇ ଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸੰਤ ਕੈ ਸੰਗਿ ਮਿਟਿਆ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରୁ ମନୁଷ୍ୟର ଅହଂ ଦୂର ହୋଇଯାଏ
ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਆਵੈ ਸਭੁ ਏਕੰਕਾਰੁ ॥੨॥
ଆଉ ସର୍ବତ୍ର ଏକ ଇଶ୍ଵର ହିଁ ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ହୋଇଥାନ୍ତି ॥2॥
ਸੰਤ ਸੁਪ੍ਰਸੰਨ ਆਏ ਵਸਿ ਪੰਚਾ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସୁପ୍ରସନ୍ନତାରୁ ପାଞ୍ଚ ବିକାର (କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ, ଅହଂକାର) ବଶରେ ଆସିଥାଏ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਲੈ ਸੰਚਾ ॥੩॥
ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ହୃଦୟରେ ଅମୃତ ନାମ ସଞ୍ଚିତ କରିନିଏ ॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਾ ਕਾ ਪੂਰਾ ਕਰਮ ॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର ଭାଗ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଥାଏ,
ਤਿਸੁ ਭੇਟੇ ਸਾਧੂ ਕੇ ਚਰਨ ॥੪॥੪੬॥੧੧੫॥
ସେ ହିଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରିଥାଏ ॥4॥46॥115॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਗੁਣ ਜਪਤ ਕਮਲੁ ਪਰਗਾਸੈ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ମହିମା ସ୍ତୁତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ହୃଦୟ-କମଳ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਤ੍ਰਾਸ ਸਭ ਨਾਸੈ ॥੧॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସମସ୍ତ ଭୟ ନାଶ ହୋଇଯାଏ ॥1॥
ਸਾ ਮਤਿ ਪੂਰੀ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥
ସେହି ମତି ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଭଗବାନଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରାଯାଇଥାଏ।
ਵਡੈ ਭਾਗਿ ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਪਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଂଗତି ଭାଗ୍ୟରେ ହିଁ ମିଳିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਾਧਸੰਗਿ ਪਾਈਐ ਨਿਧਿ ਨਾਮਾ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଂଗତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ନାମ-ନିଧି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਪੂਰਨ ਸਭਿ ਕਾਮਾ ॥੨॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଂଗତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਹਰਿ ਕੀ ਭਗਤਿ ਜਨਮੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟର ଜନ୍ମ ସଫଳ ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੁ ॥੩॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ ହୋଇଥାଏ ॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸੋ ਜਨੁ ਪਰਵਾਨੁ ॥
ହେ ନାନକ! ସେ ସତ୍ୟର ଦରବାରରେ ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଥାଏ,”
ਜਾ ਕੈ ਰਿਦੈ ਵਸੈ ਭਗਵਾਨੁ ॥੪॥੪੭॥੧੧੬॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନିବାସ ହୋଇଯାଏ ॥4॥47॥116॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਏਕਸੁ ਸਿਉ ਜਾ ਕਾ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମନ ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ମଗ୍ନ ହୋଇଯାଏ,
ਵਿਸਰੀ ਤਿਸੈ ਪਰਾਈ ਤਾਤਾ ॥੧॥
ସେ ଅନ୍ୟର ଇର୍ଷ୍ୟା-ଦ୍ଵେଷ କରିବା ଭୁଲିଯାଏ ॥1॥
ਬਿਨੁ ਗੋਬਿੰਦ ਨ ਦੀਸੈ ਕੋਈ ॥
ତାହାକୁ ଗୋବିନ୍ଦ ବିନା ଅନ୍ୟ କେହି ଦେଖା ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ।
ਕਰਨ ਕਰਾਵਨ ਕਰਤਾ ਸੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହାକୁ ଜ୍ଞାନ ହୋଇଯାଏ ଯେ ଜଗତର କର୍ତ୍ତା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁ କିଛି କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ଜୀବଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କରାଇଥାନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਮਨਹਿ ਕਮਾਵੈ ਮੁਖਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਬੋਲੈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଏକାଗ୍ର ଚିତ୍ତ ହୋଇ ନାମ-ସ୍ମରଣର ସାଧନା କରିଥାଏ, ଆଉ ନିଜ ମୁଖରେ ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ବୋଲୁଥାଏ,
ਸੋ ਜਨੁ ਇਤ ਉਤ ਕਤਹਿ ਨ ਡੋਲੈ ॥੨॥
ସେ ଲୋକ-ପରଲୋକରେ କେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ଭୟ କରେ ନାହିଁ ॥2॥
ਜਾ ਕੈ ਹਰਿ ਧਨੁ ਸੋ ਸਚ ਸਾਹੁ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର ପାଖରେ ହରି ନାମ ରୂପୀ ଧନ ଥାଏ, ସେ ସଚ୍ଚା ସାହୁକାର ଅଟେ।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਕਰਿ ਦੀਨੋ ਵਿਸਾਹੁ ॥੩॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ବନାଇଛନ୍ତି ॥3॥
ਜੀਵਨ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥
କାହାକୁ ଜୀବନ ପୁରୁଷ ହରି-ପରମେଶ୍ଵର ମିଳିଯାନ୍ତି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥੪॥੪੮॥੧੧੭॥
ହେ ନାନକ! ଏହିପରି ସେ ପରମ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିନିଏ ॥4॥48॥117॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਨਾਮੁ ਭਗਤ ਕੈ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰੁ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ହିଁ ତାହାର ଭକ୍ତର ପ୍ରାଣର ଆଧାର ଅଟେ।
ਨਾਮੋ ਧਨੁ ਨਾਮੋ ਬਿਉਹਾਰੁ ॥੧॥
ନାମ ହିଁ ତାହାର ଧନ ଅଟେ, ନାମ ହିଁ ତାହାର ବ୍ୟାପାର ଅଟେ ॥1॥
ਨਾਮ ਵਡਾਈ ਜਨੁ ਸੋਭਾ ਪਾਏ ॥
ନାମ ଦ୍ଵାରା ଭକ୍ତ ପ୍ରଶଂସା ଏବଂ ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਦਿਵਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କିନ୍ତୁ, ଏହି ନାମ ତାହାକୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଯାହାକୁ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ କୃପା କରି ଦେଇଥାନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਨਾਮੁ ਭਗਤ ਕੈ ਸੁਖ ਅਸਥਾਨੁ ॥
ନାମ ଭକ୍ତର ସୁଖ-ଶାନ୍ତିର ନିବାସ ଥାଏ।
ਨਾਮ ਰਤੁ ਸੋ ਭਗਤੁ ਪਰਵਾਨੁ ॥੨॥
ଯେଉଁ ଭକ୍ତ ନାମରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ, ସେ ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਜਨ ਕਉ ਧਾਰੈ ॥
ହରିଙ୍କ ନାମ ତାହାଙ୍କ ସେବକକୁ ଆଧାର ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ।
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਜਨੁ ਨਾਮੁ ਸਮਾਰੈ ॥੩॥
ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସରେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସେବକ ନାମ-ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਪੂਰਾ ਭਾਗੁ ॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ଭଲ ଥାଏ,
ਨਾਮ ਸੰਗਿ ਤਾ ਕਾ ਮਨੁ ਲਾਗੁ ॥੪॥੪੯॥੧੧੮॥
ତାହାର ହିଁ ମନ ନାମରେ ଲାଗି ରହିଥାଏ ॥4॥49॥118॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ଯେତେବେଳ ମୁଁ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଛି,
ਤਬ ਤੇ ਧਾਵਤੁ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਾਇਆ ॥੧॥
ସେବେ ଠାରୁ ମୋର ବିକାର ଆଡକୁ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଥିବା ମନ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ॥1॥
ਸੁਖ ਬਿਸ੍ਰਾਮੁ ਪਾਇਆ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣସ୍ତୁତି କରି ମୋତେ ସୁଖର ବିଶ୍ରାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି।
ਸ੍ਰਮੁ ਮਿਟਿਆ ਮੇਰੀ ਹਤੀ ਬਲਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ପୀଡା ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ମୋର କୁକର୍ମର ଦୈତ୍ୟ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਚਰਨ ਕਮਲ ਅਰਾਧਿ ਭਗਵੰਤਾ ॥
ହେ ଭାଇ! ଭଗବାନଙ୍କ ଚରଣ-କମଳର ଚିନ୍ତନ କର।
ਹਰਿ ਸਿਮਰਨ ਤੇ ਮਿਟੀ ਮੇਰੀ ਚਿੰਤਾ ॥੨॥
ହରିଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ମୋର ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ॥2॥
ਸਭ ਤਜਿ ਅਨਾਥੁ ਏਕ ਸਰਣਿ ਆਇਓ ॥
ମୁଁ ଅନାଥ ସବୁ ସାହାରା ତ୍ୟାଗ କରି ଦେଇଛି ଆଉ ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛି।
ਊਚ ਅਸਥਾਨੁ ਤਬ ਸਹਜੇ ਪਾਇਓ ॥੩॥
ସେବେ ଠାରୁ ମୁଁ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସ୍ଥାନ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଅଛି ॥3॥
ਦੂਖੁ ਦਰਦੁ ਭਰਮੁ ਭਉ ਨਸਿਆ ॥
ମୋର ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା, ଭୟ-ଭ୍ରମ ନାଶ ହୋଇଯାଇଛି।
ਕਰਣਹਾਰੁ ਨਾਨਕ ਮਨਿ ਬਸਿਆ ॥੪॥੫੦॥੧੧੯॥
ହେ ନାନକ! ରଚୟିତା ପ୍ରଭୁ ହୃଦୟରେ ନିବାସ କରିଛନ୍ତି ॥4॥50॥119॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਕਰ ਕਰਿ ਟਹਲ ਰਸਨਾ ਗੁਣ ਗਾਵਉ ॥
ମୁଁ ନିଜ ହାତରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ ଆଉ ମୁଖ ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କ ଗୁଣସ୍ତୁତି କରିଥାଏ।