ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਕਰੈ ਦੁਹਕਰਮ ਦਿਖਾਵੈ ਹੋਰੁ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ଦୁଷ୍କର୍ମ କରିଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ବାହାର ଲୋକକୁ ଅନ୍ୟ ରୂପ ଦେଖାଇଥାଏ।
ਰਾਮ ਕੀ ਦਰਗਹ ਬਾਧਾ ਚੋਰੁ ॥੧॥
ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ରାମଙ୍କ ଦରବାରରେ ଚୋର ଭଳି ଧରା ପଡିଥାଏ ॥1॥
ਰਾਮੁ ਰਮੈ ਸੋਈ ਰਾਮਾਣਾ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ରାମଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ସେ ରାମଙ୍କ ହିଁ ଉପାସକ ଅଟେ।
ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਏਕੁ ਸਮਾਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏକ ଇଶ୍ଵର ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଆକାଶରେ ସର୍ବତ୍ର ମହଜୁଦ ଅଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਅੰਤਰਿ ਬਿਖੁ ਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸੁਣਾਵੈ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ମୁଖରୁ ଅମୃତ ଶୁଣାଇ ଥାଏ, ପରନ୍ତୁ, ତାହାର ଭିତରେ ବିଷ ବିଦ୍ୟମାନ ଥାଏ।
ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਾਧਾ ਚੋਟਾ ਖਾਵੈ ॥੨॥
ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ଯମଲୋକରେ ବନ୍ଧା ହୋଇ ମାଡ ଖାଇଥାଏ ॥2॥
ਅਨਿਕ ਪੜਦੇ ਮਹਿ ਕਮਾਵੈ ਵਿਕਾਰ ॥
ପ୍ରାଣୀ ପଛରେ ପାପ କର୍ମ କରିଥାଏ।
ਖਿਨ ਮਹਿ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਹਿ ਸੰਸਾਰ ॥੩॥
ପରନ୍ତୁ, ଏକ କ୍ଷଣରେ ସେ ସଂସାରର ସମ୍ମୁଖରେ ପ୍ରକଟ ହୋଇଯାଏ ॥3॥
ਅੰਤਰਿ ਸਾਚਿ ਨਾਮਿ ਰਸਿ ਰਾਤਾ ॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସଦା ସତ୍ୟରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ ଆଉ ନାମ ଅମୃତରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଥାଏ,
ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਕਿਰਪਾਲੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੪॥੭੧॥੧੪੦॥
ତାହା ଉପରେ ବିଧାତା ଦୟାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି ॥4॥71॥140॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਰਾਮ ਰੰਗੁ ਕਦੇ ਉਤਰਿ ਨ ਜਾਇ ॥
ରାମଙ୍କ ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗ କେବେ ଦୂର ହୁଏନାହିଁ,
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਜਿਸੁ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥੧॥
ଯାହାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ସେ ଏହି ପ୍ରେମକୁ ପାଇଥାଏ ॥1॥
ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਸੋ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ॥
ଯାହାର ମନ ଭଗବାନଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ, ସେହି ମନ ସଚ୍ଚା ଅଟେ।
ਲਾਲ ਰੰਗ ਪੂਰਨ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହା ଉପରେ ମାୟାର ଅନ୍ୟ କେଉଁ ରଙ୍ଗ ପ୍ରଭାବ ପକାଇ ପାରେ ନାହିଁ, ଭାବ, ଏହା ଗାଢ ଲାଲ ରଙ୍ଗ ବାଲା ହୋଇଯାଏ, ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ପୂର୍ଣ୍ଣ ପୁରୁଷ ବିଧାତାର ରୂପ ହୋଇଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸੰਤਹ ਸੰਗਿ ਬੈਸਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସନ୍ଥଙ୍କ ସାଥିରେ ବିରାଜମାନ ହୋଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିଥାଏ,
ਤਾ ਕਾ ਰੰਗੁ ਨ ਉਤਰੈ ਜਾਇ ॥੨॥
ତାହାର ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗ କେବେ ଛାଡେ ନାହିଁ ॥2॥
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਸਿਮਰਨ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਪਾਇਆ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ ବିନା ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧି ହୁଏନାହିଁ
ਆਨ ਰੰਗ ਫੀਕੇ ਸਭ ਮਾਇਆ ॥੩॥
ଆଉ ମାୟାର ଅନ୍ୟ ସବୁ ରଙ୍ଗ ଫିକା ଅଟେ ॥3॥
ਗੁਰਿ ਰੰਗੇ ਸੇ ਭਏ ਨਿਹਾਲ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଗୁରୁଜୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ରଙ୍ଗୀନ କରିଥାଏ, ସେ କୃତାର୍ଥ ହୋଇଯାଏ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਭਏ ਹੈ ਦਇਆਲ ॥੪॥੭੨॥੧੪੧॥
ହେ ନାନକ! ତାହା ଉପରେ ଗୁରୁଜୀ ଦୟାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି ॥4॥72॥141॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਸਿਮਰਤ ਸੁਆਮੀ ਕਿਲਵਿਖ ਨਾਸੇ ॥
ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ପାପ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ
ਸੂਖ ਸਹਜ ਆਨੰਦ ਨਿਵਾਸੇ ॥੧॥
ଆଉ ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ଏବଂ ପ୍ରସନ୍ନତା ପୂର୍ବକ ବାସ କରିଥାଏ ॥1॥
ਰਾਮ ਜਨਾ ਕਉ ਰਾਮ ਭਰੋਸਾ ॥
ରାମଙ୍କ ଭକ୍ତକୁ ରାମ ଉପରେ ହିଁ ଭରସା ଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਸਭੁ ਮਿਟਿਓ ਅੰਦੇਸਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ସବୁ ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਾਧਸੰਗਿ ਕਛੁ ਭਉ ਨ ਭਰਾਤੀ ॥
ସତସଙ୍ଗରେ ରହିଲେ କିଛି ଭୟ ଏବଂ ଦ୍ଵିଧା ସ୍ପର୍ଶ କରେ ନାହିଁ
ਗੁਣ ਗੋਪਾਲ ਗਾਈਅਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ॥੨॥
ଆଉ ଦିନ ରାତି ଗୋପାଳଙ୍କ ଯଶୋଗାନ ହେଉଥାଏ ॥2॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਬੰਧਨ ਛੋਟ ॥
ପ୍ରଭୁ ନିଜ କୃପା କରି ନିଜ ଭକ୍ତକୁ (ମୋହ- ମାୟାର) ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ କରିଦେଇଛନ୍ତି
ਚਰਣ ਕਮਲ ਕੀ ਦੀਨੀ ਓਟ ॥੩॥
ଆଉ ନିଜ ଚରଣ କମଳର ସାହାରା ଦେଇଛନ୍ତି॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮਨਿ ਭਈ ਪਰਤੀਤਿ ॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତର ହୃଦୟରେ ଆସ୍ଥା ବନି ରହିଥାଏ
ਨਿਰਮਲ ਜਸੁ ਪੀਵਹਿ ਜਨ ਨੀਤਿ ॥੪॥੭੩॥੧੪੨॥
ଆଉ ସେ ସର୍ବଦା ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନିର୍ମଳ ଯଶ ପାନ କରୁଥାଏ ॥4॥73॥142॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਚਰਣੀ ਜਾ ਕਾ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିର ମନ, ହରିଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗିଯାଏ,
ਦੂਖੁ ਦਰਦੁ ਭ੍ਰਮੁ ਤਾ ਕਾ ਭਾਗਾ ॥੧॥
ତାହାର ଦୁଃଖ, ଯନ୍ତ୍ରଣା ଏବଂ ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥1॥
ਹਰਿ ਧਨ ਕੋ ਵਾਪਾਰੀ ਪੂਰਾ ॥
ସେହି ବ୍ୟାପାରୀ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ, ଯିଏ ହରିଙ୍କ ନାମ ରୂପୀ ଧନର ବ୍ୟାପାର କରିଥାଏ।
ਜਿਸਹਿ ਨਿਵਾਜੇ ਸੋ ਜਨੁ ਸੂਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାକୁ ପରମାତ୍ମା ନାମର ଉପହାର ଦେଇଛନ୍ତି, ସେ ସୁରବୀର ହୋଇଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਜਾ ਕਉ ਭਏ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਗੁਸਾਈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଭଗବାନ କୃପା କରିଥାନ୍ତି,
ਸੇ ਜਨ ਲਾਗੇ ਗੁਰ ਕੀ ਪਾਈ ॥੨॥
ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଆସି ଲାଗିଥାଏ ॥2॥
ਸੂਖ ਸਹਜ ਸਾਂਤਿ ਆਨੰਦਾ ॥
ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ, ଶାନ୍ତି ଏବଂ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ
ਜਪਿ ਜਪਿ ਜੀਵੇ ਪਰਮਾਨੰਦਾ ॥੩॥
ଆଉ ସେ ପରମାନନ୍ଦ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ତୁତି ଆରାଧନା କରି ହିଁ ଜୀବିତ ଥାଏ ॥3॥
ਨਾਮ ਰਾਸਿ ਸਾਧ ਸੰਗਿ ਖਾਟੀ ॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସତସଙ୍ଗରେ ରହି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନାମ ଧନର ପୁଞ୍ଜି ଅର୍ଜନ କରିଥାଏ,
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭਿ ਅਪਦਾ ਕਾਟੀ ॥੪॥੭੪॥੧੪੩॥
ଇଶ୍ଵର ତାହାର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିପଦ ନିବୃତ୍ତ କରିଦେଇଛନ୍ତି ॥4॥74॥143॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਸਭਿ ਮਿਟਹਿ ਕਲੇਸ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ସବୁ ଦୁଖ କ୍ଲେଶ ଦୂର ହୋଇଯାଏ
ਚਰਣ ਕਮਲ ਮਨ ਮਹਿ ਪਰਵੇਸ ॥੧॥
ଔ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ଚରଣ କମଳ ମନରେ ବାସ କରିଥାଏ ॥1॥
ਉਚਰਹੁ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਲਖ ਬਾਰੀ ॥
ହେ ପ୍ୟାରୀ ଜିହ୍ଵା! ରାମ ନାମକୁ ଲକ୍ଷେ ବାର ଉଚ୍ଚାରଣ କର।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪੀਵਹੁ ਪ੍ਰਭ ਪਿਆਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ ଜିହ୍ଵା! ତୁ ନାମ ରୂପୀ ଅମୃତ ରସର ପାନ କର ॥1॥ରୁହ॥
ਸੂਖ ਸਹਜ ਰਸ ਮਹਾ ਅਨੰਦਾ ॥
ତୋତେ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ଏବଂ ପରମାନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ,
ਜਪਿ ਜਪਿ ਜੀਵੇ ਪਰਮਾਨੰਦਾ ॥੨॥
ଯଦି ତୁ ପରମାନନ୍ଦ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ଭଜନ କରି ନିଜ ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରୁ,
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਲੋਭ ਮਦ ਖੋਏ ॥
କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ଅହଂକାର, ଇତ୍ୟାଦି ବିକାର ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ
ਸਾਧ ਕੈ ਸੰਗਿ ਕਿਲਬਿਖ ਸਭ ਧੋਏ ॥੩॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଭାରେ ରହି ମନୁଷ୍ୟର ସବୁ ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥3॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਦੀਨ ਦਇਆਲਾ ॥
ହେ ଦିନଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ! ନିଜ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି କରି
ਨਾਨਕ ਦੀਜੈ ਸਾਧ ਰਵਾਲਾ ॥੪॥੭੫॥੧੪੪॥
ନାନକଙ୍କୁ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ପ୍ରଦାନ କର ॥4॥75॥144॥