ਦਿਨੁ ਰੈਣਿ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥
ନାନକ ଦିନରାତି ନାମର ହିଁ ମନନ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਸੂਖ ਸਹਜ ਆਨੰਦ ਹਰਿ ਨਾਏ ॥੪॥੪॥੬॥
ହରିଙ୍କ ନାମ ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ଏବଂ ଆନନ୍ଦ ବନି ରହିଥାଏ||4||4||6||
ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୋଣ୍ଡ ମହଲା 5॥
ਗੁਰ ਕੀ ਮੂਰਤਿ ਮਨ ਮਹਿ ਧਿਆਨੁ ॥
ମନରେ ଗୁରୁଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତିରେ ହିଁ ଧ୍ୟାନ ଲାଗିଛି ଆଉ
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮੰਤ੍ਰੁ ਮਨੁ ਮਾਨ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ହିଁ ମନରେ ମନ୍ତ୍ର ଭାବେ ମାନିଛି।
ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਰਿਦੈ ਲੈ ਧਾਰਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣକୁ ହୃଦୟରେ ଧାରଣ କରିଛି,
ਗੁਰੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਸਦਾ ਨਮਸਕਾਰਉ ॥੧॥
ଗୁରୁ ହିଁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଯାହାଙ୍କୁ ଆମର ସଦା ନାମ ଅଟେ॥1॥
ਮਤ ਕੋ ਭਰਮਿ ਭੁਲੈ ਸੰਸਾਰਿ ॥
ହେ ସଂସାରର ଲୋକ! ଭ୍ରମରେ ପଡ ନାହି , କାରଣ
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਕੋਇ ਨ ਉਤਰਸਿ ਪਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କେହି ମଧ୍ୟ ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਭੂਲੇ ਕਉ ਗੁਰਿ ਮਾਰਗਿ ਪਾਇਆ ॥
ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ଜୀବକୁ ଗୁରୁ ହିଁ ସତମାର୍ଗ ମାର୍ଗ ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ
ਅਵਰ ਤਿਆਗਿ ਹਰਿ ਭਗਤੀ ਲਾਇਆ ॥
ଅନ୍ୟ ସବୁକିଛି ତ୍ୟାଗ କରି ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਜਨਮ ਮਰਨ ਕੀ ਤ੍ਰਾਸ ਮਿਟਾਈ ॥
ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣର ସାରା ଚିନ୍ତା ଦୂର କରିଛନ୍ତି,
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਬੇਅੰਤ ਵਡਾਈ ॥੨॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଏହା ଅନନ୍ତ ବଡିମା ଅଟେ॥2॥
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਊਰਧ ਕਮਲ ਬਿਗਾਸ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହୃଦୟରେ ପ୍ରସନ୍ନତା ଆସିଛି ଏବଂ
ਅੰਧਕਾਰ ਮਹਿ ਭਇਆ ਪ੍ਰਗਾਸ ॥
ଅନ୍ଧକାର ରୂପୀ ମନରେ ପ୍ରକାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਨਿਆ ॥
ଯେଉଁ ଇଶ୍ଵର ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛନ୍ତି, ତାହାଙ୍କୁ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଜାଣିଛି।
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਮੁਗਧ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੩॥
ଗୁରୁ-କୃପାରୁ ମୂର୍ଖ ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି॥3॥
ਗੁਰੁ ਕਰਤਾ ਗੁਰੁ ਕਰਣੈ ਜੋਗੁ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ କର୍ତ୍ତା ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେ ହିଁ ସବୁକିଛି କରିବାରେ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਹੈ ਭੀ ਹੋਗੁ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ ପରମେଶ୍ଵର ଅଟନ୍ତି, ସେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅଛନ୍ତି, ଭବିଷ୍ୟତରେ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ଅସ୍ତିତ୍ଵ ରହିବ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭਿ ਇਹੈ ਜਨਾਈ ॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁ ଏହି ଭେଦ ବତାଇଛନ୍ତି ଯେ
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਈਐ ਭਾਈ ॥੪॥੫॥੭॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ମୁକ୍ତି ମିଳେନାହିଁ||4||5||7||
ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୋଣ୍ଡ ମହଲା 5॥
ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਗੁਰੁ ਕਰਿ ਮਨ ਮੋਰ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଗୁରୁ ଗୁରୁ ଜପ କର,
ਰੂ ਬਿਨਾ ਮੈ ਨਾਹੀ ਹੋਰ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ମୋର ଆଉ କିଛି ସାହାରା ନାହିଁ।
ਗੁਰ ਕੀ ਟੇਕ ਰਹਹੁ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ॥
ଦିନରାତି ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ରୁହ,
ਜਾ ਕੀ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟੈ ਦਾਤਿ ॥੧॥
ଯାହାଙ୍କ ଦାନରେ କେହି ବାଧା ଦେଇପାରିବ ନାହିଁ॥1॥
ਗੁਰੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਏਕੋ ਜਾਣੁ ॥
ଗୁରୁ ଏବଂ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଏକ ହିଁ ଭାବ,
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହା ତାହାଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ତାହା ମଞ୍ଜୁର ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਜਾ ਕਾ ਮਨੁ ਲਾਗੈ ॥
ଯାହାର ମନ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି ଯାଇଥାଏ,
ਦੂਖੁ ਦਰਦੁ ਭ੍ਰਮੁ ਤਾ ਕਾ ਭਾਗੈ ॥
ତାହାର ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା ଏବଂ ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା ବହୁତ ଯଶ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ,
ਗੁਰ ਊਪਰਿ ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਨੁ ॥੨॥
ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ସର୍ବଦା ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ॥2॥
ਗੁਰ ਕਾ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਨਿਹਾਲ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ମୁଁ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਗੁਰ ਕੇ ਸੇਵਕ ਕੀ ਪੂਰਨ ਘਾਲ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସେବକର ସାଧନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଥାଏ।
ਗੁਰ ਕੇ ਸੇਵਕ ਕਉ ਦੁਖੁ ਨ ਬਿਆਪੈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସେବକକୁ କୌଣସି ଦୁଃଖ ଲାଗେ ନାହିଁ ଆଉ
ਗੁਰ ਕਾ ਸੇਵਕੁ ਦਹ ਦਿਸਿ ਜਾਪੈ ॥੩॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସେବକ ଦଶ ଦିଗରେ ବିଖ୍ୟାତ ହୋଇଯାଏ॥3॥
ਗੁਰ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਕਥਨੁ ਨ ਜਾਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ମହିମା ଅକଥନୀୟ ଅଟେ,
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਗੁਰੁ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଗୁରୁ ପ୍ରତି ସ୍ଥାନରେ ରହିଛନ୍ତି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਾ ਕੇ ਪੂਰੇ ਭਾਗ ॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାଗ୍ୟ ଥାଏ,
ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਤਾ ਕਾ ਮਨੁ ਲਾਗ ॥੪॥੬॥੮॥
ତାହାଙ୍କ ମନ ହିଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗିଥାଏ||4||6||8||
ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୋଣ୍ଡ ମହଲା 5॥
ਗੁਰੁ ਮੇਰੀ ਪੂਜਾ ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦੁ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ ମୋର ପୂଜା ଅଟନ୍ତି, ସେ ହିଁ ମୋର ଗୋବିନ୍ଦ ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰੁ ਮੇਰਾ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਗੁਰੁ ਭਗਵੰਤੁ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଏବଂ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰੁ ਮੇਰਾ ਦੇਉ ਅਲਖ ਅਭੇਉ ॥
ଗୁରୁ ମୋର ପୂଜ୍ୟ ଦେବତା ଅଟନ୍ତି, ସେ ଅଦୃଷ୍ଟ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ରହସ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ ନାହିଁ।
ਸਰਬ ਪੂਜ ਚਰਨ ਗੁਰ ਸੇਉ ॥੧॥
ସମସ୍ତେ ଯାହାଙ୍କ ପୂଜା କରିଥାନ୍ତି, ମୁଁ ସେହି ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣର ସେବାରେ ଲୀନ ଅଛି॥1॥
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨਾਹੀ ਮੈ ਥਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ମୋର ଆଉ କିଛି ସ୍ଥାନ ନାହିଁ,
ਅਨਦਿਨੁ ਜਪਉ ਗੁਰੂ ਗੁਰ ਨਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ
ମୁଁ ଦିନରାତି ଗୁରୁଙ୍କ ନାମ ଜପ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਗੁਰੁ ਮੇਰਾ ਗਿਆਨੁ ਗੁਰੁ ਰਿਦੈ ਧਿਆਨੁ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ ମୋର ଜ୍ଞାନ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ହୃଦୟରେ ଗୁରୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ହିଁ କରିଥାଏ।
ਗੁਰੁ ਗੋਪਾਲੁ ਪੁਰਖੁ ਭਗਵਾਨੁ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ ଜଗତର ପାଳନ କର୍ତ୍ତା ଏବଂ ପରମପୁରୁଷ ଭଗବାନ ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣਿ ਰਹਉ ਕਰ ਜੋਰਿ ॥
ମୁଁ ହାତ ଯୋଡି ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ପଡି ରହିଥାଏ,
ਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਮੈ ਨਾਹੀ ਹੋਰੁ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ମୋର ଆଉ କେହି ସାଥି ନାହାନ୍ତି॥2॥
ਗੁਰੁ ਬੋਹਿਥੁ ਤਾਰੇ ਭਵ ਪਾਰਿ ॥
ଗୁରୁ ଏପରି ଜାହାଜ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ଜୀବକୁ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଦିଅନ୍ତି।
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਜਮ ਤੇ ਛੁਟਕਾਰਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଯମ ଠାରୁ ରକ୍ଷା ମିଳିଥାଏ ଏବଂ
ਅੰਧਕਾਰ ਮਹਿ ਗੁਰ ਮੰਤ੍ਰੁ ਉਜਾਰਾ ॥
ଅଜ୍ଞାନତା ରୂପୀ ଅନ୍ଧକାରରେ ଗୁରୁ-ମନ୍ତ୍ର ହିଁ ଉଜ୍ଜ୍ଵଳ କରାଇ ଥାଏ।
ਗੁਰ ਕੈ ਸੰਗਿ ਸਗਲ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੩॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ରହିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁଙ୍କୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଥାଏ॥3॥
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪਾਈਐ ਵਡਭਾਗੀ ॥
ବଡ ଭାଗ୍ୟରୁ ହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମିଳିଥାନ୍ତି,
ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਦੂਖੁ ਨ ਲਾਗੀ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା କୌଣସି ଦୁଃଖ ସ୍ପର୍ଶ କରେ ନାହିଁ,
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਨ ਮੇਟੈ ਕੋਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦକୁ କେହି ଦୂର କରିପାରିବେ ନାହିଁ
ਗੁਰੁ ਨਾਨਕੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥੪॥੭॥੯॥
ଗୁରୁ ହିଁ ନାନକ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ନାନକ ହିଁ ପରମେଶ୍ଵର ଅଟନ୍ତି||4||7||9||