ਖਟੁ ਸਾਸਤ੍ਰ ਮੂਰਖੈ ਸੁਨਾਇਆ ॥
ମୂର୍ଖକୁ ଛଅ ଶାସ୍ତ୍ର ଶୁଣାଇବା ଏପରି ନିରର୍ଥକ ଅଟେ,
ਜੈਸੇ ਦਹ ਦਿਸ ਪਵਨੁ ਝੁਲਾਇਆ ॥੩॥
ଯେପରି ଦଶ ଦିଗରେ ପବନ ବହିଥାଏ||3||
ਬਿਨੁ ਕਣ ਖਲਹਾਨੁ ਜੈਸੇ ਗਾਹਨ ਪਾਇਆ ॥
ଯେପରି ଦାନା ନଥିବା ଫସଲରୁ ଅମଳ କଲେ କିଛି ମଧ୍ୟ ମିଳେନାହିଁ,
ਤਿਉ ਸਾਕਤ ਤੇ ਕੋ ਨ ਬਰਾਸਾਇਆ ॥੪॥
ସେପରି ହିଁ ମାୟାବୀ ମନୁଷ୍ୟ ଥଋ କିଛି ମଧ୍ୟ ଲାଭ ହୋଇ ନଥାଏ||4||
ਤਿਤ ਹੀ ਲਾਗਾ ਜਿਤੁ ਕੋ ਲਾਇਆ ॥
ଯେଉଁଠି (ଉତ୍ତମ କର୍ମରେ) ସେ ଜୀବକୁ ଲଗାଇଛନ୍ତି, ସେ ସେଠାରେ ହିଁ ଲାଗିଥାଏ,
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭਿ ਬਣਤ ਬਣਾਇਆ ॥੫॥੫॥
ନାନକଙ୍କ ମତ ଯେ ପ୍ରଭୁ ଏପରି ବିଧାନ ବନାଇଛନ୍ତି ||5||5||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଭୈରଉ ମହଲା 3॥
ਜੀਉ ਪ੍ਰਾਣ ਜਿਨਿ ਰਚਿਓ ਸਰੀਰ ॥
ଆତ୍ମା-ପ୍ରାଣ ଦେଇ ଯିଏ ଶରୀର ବନାଇଛନ୍ତି,
ਜਿਨਹਿ ਉਪਾਏ ਤਿਸ ਕਉ ਪੀਰ ॥੧॥
ଯିଏ ଜାତ କରିଛନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ନିକଟରେ ହିଁ ଆମର ଖାତିର ଅଛି||1||
ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦੁ ਜੀਅ ਕੈ ਕਾਮ ॥ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਜਾ ਕੀ ਸਦ ਛਾਮ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁ-ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଜୀବର କାମରେ ଆସିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ସଦା ତାହାଙ୍କ ଆଶ୍ରା ଅଟନ୍ତି॥1॥
ਪ੍ਰਭੁ ਆਰਾਧਨ ਨਿਰਮਲ ਰੀਤਿ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆରାଧନା ହିଁ ନିର୍ମଳ ଜୀବନ ଆଚରଣ ଅଟେ,
ਸਾਧਸੰਗਿ ਬਿਨਸੀ ਬਿਪਰੀਤਿ ॥੨॥
ସାଧୁ ପୁରୁଷଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧି ନାଶ ହୋଇଯାଏ||2||
ਮੀਤ ਹੀਤ ਧਨੁ ਨਹ ਪਾਰਣਾ ॥ ਧੰਨਿ ਧੰਨਿ ਮੇਰੇ ਨਾਰਾਇਣਾ ॥੩॥
ମିଟର-ଶୁଭଚିନ୍ତକ ଅଥବା ଧନ-ଦୌଲତ କିଛି ସାଥି ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ, ଏଣୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସାଥି ଦେବା ବାଲା ପରମେଶ୍ଵର ଧନ୍ୟ ଏବଂ ମହାନ ଅଟନ୍ତି ॥3॥
ਨਾਨਕੁ ਬੋਲੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥
ନାନକ ଅମୃତ ବାଣୀ ହିଁ ବୋଲିଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਏਕ ਬਿਨਾ ਦੂਜਾ ਨਹੀ ਜਾਣੀ ॥੪॥੬॥
ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ମାନନ୍ତି ନାହିଁ||4||6||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଭୈରଉ ମହଲା 3॥
ਆਗੈ ਦਯੁ ਪਾਛੈ ਨਾਰਾਇਣ ॥
ଆଗରେ ପଛରେ ନାରାୟଣ ସ୍ୱରୂପ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ
ਮਧਿ ਭਾਗਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸਾਇਣ ॥੧॥
ମଧ୍ୟ ଭାଗରେ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରେମ ରସ ଅଛି||1||
ਪ੍ਰਭੂ ਹਮਾਰੈ ਸਾਸਤ੍ਰ ਸਉਣ ॥
ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଆମର ଶାସ୍ତ୍ର ଓ ପରମର୍ଶଦାତା ଅଟନ୍ତି,
ਸੂਖ ਸਹਜ ਆਨੰਦ ਗ੍ਰਿਹ ਭਉਣ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହା ହିଁ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ, ଆନନ୍ଦ ଦେବା ବାଲା ଘର ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਰਸਨਾ ਨਾਮੁ ਕਰਨ ਸੁਣਿ ਜੀਵੇ ॥
ଜିହ୍ଵା ହରିନାମ ଜପ କରି ସେହି କାନ ତାହାଙ୍କ ଯଶ ଶୁଣି ଜୀବନ ପାଇଥାଏ,
ਪ੍ਰਭੁ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਅਮਰ ਥਿਰੁ ਥੀਵੇ ॥੨॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ଆମେ ସ୍ଥିର ହୋଇ ଯାଇଛୁ||2||
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੇ ॥
ଈଶ୍ଵର ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ଦୁଃଖରୁ ମୁକ୍ତି ଦେଇଛନ୍ତି,
ਅਨਹਦ ਸਬਦ ਵਜੇ ਦਰਬਾਰੇ ॥੩॥
ତାହାଙ୍କ ଦରବାରରେ ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ଗୁଞ୍ଜନ କରିଥାଏ॥3॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਲੀਏ ਮਿਲਾਏ ॥ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣਾਗਤਿ ਆਏ ॥੪॥੭॥
ସେ କୃପା କରି ଆମକୁ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ନେଇଛନ୍ତି, ହେ ନାନକ! ଯେତେବେଳେ ଆମେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛୁ||4||7||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଭୈରଉ ମହଲା 3॥
ਕੋਟਿ ਮਨੋਰਥ ਆਵਹਿ ਹਾਥ ॥
କୋଟି କୋଟି ମନୋରଥ ପୁରା ହୋଇଯାଏ,
ਜਮ ਮਾਰਗ ਕੈ ਸੰਗੀ ਪਾਂਥ ॥੧॥
ମୃତ୍ୟୁର ରାସ୍ତାରେ ମଧ୍ୟ ହରିନାମ ସାଥି ଦେଇଥାଏ||1||
ਗੰਗਾ ਜਲੁ ਗੁਰ ਗੋਬਿੰਦ ਨਾਮ ॥
ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ଗଙ୍ଗା-ଜଳ ଅଟେ,
ਜੋ ਸਿਮਰੈ ਤਿਸ ਕੀ ਗਤਿ ਹੋਵੈ ਪੀਵਤ ਬਹੁੜਿ ਨ ਜੋਨਿ ਭ੍ਰਮਾਮ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯିଏ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ତାହାର ମୁକ୍ତି ହୋଇଯାଏ ଆଉ ଏହାର ପାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ପୁନଃ ଯୋନି-ଚକ୍ରରେ ଆସିବାକୁ ପଡେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਪੂਜਾ ਜਾਪ ਤਾਪ ਇਸਨਾਨ ॥
ପୂଜା-ପାଠ, ଜପ-ତପସ୍ୟା, ତୀର୍ଥ-ସ୍ନାନ ଇତ୍ୟାଦି
ਸਿਮਰਤ ਨਾਮ ਭਏ ਨਿਹਕਾਮ ॥੨॥
ନାମ ସ୍ମରଣର ସମ୍ମୁଖରେ ନିଷ୍ଫଳ ସିଦ୍ଧ ହୋଇଥାଏ||2||
ਰਾਜ ਮਾਲ ਸਾਦਨ ਦਰਬਾਰ ॥ ਸਿਮਰਤ ਨਾਮ ਪੂਰਨ ਆਚਾਰ ॥੩॥
କ୍ଷମତା, ସମ୍ପତ୍ତି, ମହଲ ଓ ପରିବାର କିଛି ଲାଭ ନାହିଁ, ନାମ-ସ୍ମରଣ ହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଚରଣ ଅଟେ||3||
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਇਹੁ ਕੀਆ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ଦାସ ନାନକ ଏହା ବିଚାର କରିଛନ୍ତି ଯେ
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਮਿਥਿਆ ਸਭ ਛਾਰੁ ॥੪॥੮॥
ହରିନାମ ସ୍ମରଣ ବିନା ସବୁ ମିଥ୍ୟା ଅଟେ||4||8||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଭୈରଉ ମହଲା 3॥
ਲੇਪੁ ਨ ਲਾਗੋ ਤਿਲ ਕਾ ਮੂਲਿ ॥
ଜହରର କିଞ୍ଚିତ ମାତ୍ର ପ୍ରଭାବ ପଡେ ନାହିଁ,
ਦੁਸਟੁ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਮੂਆ ਹੋਇ ਕੈ ਸੂਲ ॥੧॥
କିନ୍ତୁ ଜହର ଦେବା ବାଲା ଦୁଷ୍ଟ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପେଟ-ବ୍ୟଥାରେ ମୃତ୍ୟୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ||1||
ਹਰਿ ਜਨ ਰਾਖੇ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਆਪਿ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଦାସକୁ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ଏବଂ
ਪਾਪੀ ਮੂਆ ਗੁਰ ਪਰਤਾਪਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତାପରୁ ସେହି ପାପୀ ମୃତ୍ୟୁର ନିଦ୍ରାରେ ଶୟନ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਅਪਣਾ ਖਸਮੁ ਜਨਿ ਆਪਿ ਧਿਆਇਆ ॥
ଦାସ ନିଜ ମାଲିକଙ୍କ ହିଁ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ ଏବଂ
ਇਆਣਾ ਪਾਪੀ ਓਹੁ ਆਪਿ ਪਚਾਇਆ ॥੨॥
ସେହି ପାପୀ ମୂର୍ଖ ବ୍ରାହ୍ମଣ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ ମରିଥାଏ||2||
ਪ੍ਰਭ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਅਪਣੇ ਦਾਸ ਕਾ ਰਖਵਾਲਾ ॥
ପ୍ରଭୁ ଆମର ମାତା-ପିତା ଅଟନ୍ତି, ସେ ହିଁ ନିଜ ଦାସର ରକ୍ଷା କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି ଆଉ
ਨਿੰਦਕ ਕਾ ਮਾਥਾ ਈਹਾਂ ਊਹਾ ਕਾਲਾ ॥੩॥
ନିନ୍ଦୁକର ମୁହଁ ଲୋକ-ପରଲୋକରେ କଳା ହୋଇଯାଏ||3||
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੀ ਪਰਮੇਸਰਿ ਸੁਣੀ ਅਰਦਾਸਿ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ପରମେଶ୍ଵର ନିଜ ଦାସର ପ୍ରାର୍ଥନା ଶୁଣିଛନ୍ତି,
ਮਲੇਛੁ ਪਾਪੀ ਪਚਿਆ ਭਇਆ ਨਿਰਾਸੁ ॥੪॥੯॥
ମନ୍ଦ ନିୟତ ବାଲା ପାପୀ ହତାଶ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପେଟ ବ୍ୟଥାରେ ମରିଥାଏ||4||9||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଭୈରଉ ମହଲା 3॥
ਖੂਬੁ ਖੂਬੁ ਖੂਬੁ ਖੂਬੁ ਖੂਬੁ ਤੇਰੋ ਨਾਮੁ ॥
ହେ ଈଶ୍ଵର! ୱାଃ ୱାଃ! ତୋର ନାମ କେତେ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ,
ਝੂਠੁ ਝੂਠੁ ਝੂਠੁ ਝੂਠੁ ਦੁਨੀ ਗੁਮਾਨੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହି ଦୁନିଆର ଗର୍ବ ମିଥ୍ୟା ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਨਗਜ ਤੇਰੇ ਬੰਦੇ ਦੀਦਾਰੁ ਅਪਾਰੁ ॥
ତୋର ସେବକ ବହୁତ ଭଲ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ତୋର ଦର୍ଶନ ମଧ୍ୟ ଅପାର ଅଟେ।