ਰਾਮ ਰਾਮਾ ਰਾਮਾ ਗੁਨ ਗਾਵਉ ॥
ମୁଁ କେବଳ ରାମଙ୍କ ଗୁଣ ଗାନ କରିଥାଏ।
ਸੰਤ ਪ੍ਰਤਾਪਿ ਸਾਧ ਕੈ ਸੰਗੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਉ ਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଭାଇ! ସନ୍ଥଙ୍କ ପ୍ରତାପ ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ମୁଁ ହରିଙ୍କ ନାମ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ ॥1॥
ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਜਾ ਕੈ ਸੂਤਿ ਪਰੋਈ ॥
ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସୂତ୍ରରେ ଜଗତର ସାରା ସାମଗ୍ରୀ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି,
ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਰਵਿਆ ਸੋਈ ॥੨॥
ସେ ସବୁ ଶରୀରରେ ମହଜୁଦ ଅଛନ୍ତି ॥2॥
ਓਪਤਿ ਪਰਲਉ ਖਿਨ ਮਹਿ ਕਰਤਾ ॥
ପ୍ରଭୁ ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ସୃଷ୍ଟିର ଉତ୍ପତ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରଳୟ କରି ଦିଅନ୍ତି।
ਆਪਿ ਅਲੇਪਾ ਨਿਰਗੁਨੁ ਰਹਤਾ ॥੩॥
କିନ୍ତୁ ନିର୍ଗୁଣ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାନ୍ତି ॥3॥
ਕਰਨ ਕਰਾਵਨ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥
ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପ୍ରଭୁ ସବୁ କିଛି କରିବା ଏବଂ ଜୀବଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କରାଇବା ପାଇଁ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି।
ਅਨੰਦ ਕਰੈ ਨਾਨਕ ਕਾ ਸੁਆਮੀ ॥੪॥੧੩॥੬੪॥
ନାନକଙ୍କ ସ୍ଵାମୀ ସର୍ବଦା ଆନନ୍ଦରେ ରହିଥାନ୍ତି ॥4॥13॥64॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਕੇ ਰਹੇ ਭਵਾਰੇ ॥
ଏବେ ମୋର କୋଟିଏ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛି।
ਦੁਲਭ ਦੇਹ ਜੀਤੀ ਨਹੀ ਹਾਰੇ ॥੧॥
ଦୁର୍ଲଭ ମାନବ ଦେହ ପାଇ ଜୀବନ ବାଜିକୁ ଜିତିଅଛି, ମୁଁ ମାୟାର ହାତରୁ ଏହି ବାଜି ହାରି ନାହିଁ॥1॥
ਕਿਲਬਿਖ ਬਿਨਾਸੇ ਦੁਖ ਦਰਦ ਦੂਰਿ ॥
ଶୁଭ ଆଚରଣ ଦ୍ଵାରା ସାରା ପାପ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି।
ਭਏ ਪੁਨੀਤ ਸੰਤਨ ਕੀ ਧੂਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳିରୁ ଆମେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯାଇଛୁ ॥1॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਸੰਤ ਉਧਾਰਨ ਜੋਗ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସନ୍ଥ ଦୁନିଆର ଉଦ୍ଧାର କରିବା ପାଇଁ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି।
ਤਿਸੁ ਭੇਟੇ ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਸੰਜੋਗ ॥੨॥
ଏପରି ସନ୍ଥ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ମିଳିଥାନ୍ତି ଯାହାର ସଂଯୋଗ ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ହିଁ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ ॥2॥
ਮਨਿ ਆਨੰਦੁ ਮੰਤ੍ਰੁ ਗੁਰਿ ਦੀਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରଦତ୍ତ ନାମ ମନ୍ତ୍ର ଦ୍ଵାରା ମନ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଯାଇଛି।
ਤ੍ਰਿਸਨ ਬੁਝੀ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਥੀਆ ॥੩॥
ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟିଯାଇଛି ଆଉ ମନ ସ୍ଥିର ହୋଇଯାଇଛି ॥3॥
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਨਉ ਨਿਧਿ ਸਿਧਿ ॥ ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਈ ਬੁਧਿ ॥੪॥੧੪॥੬੫॥
ହରିଙ୍କ ନାମ ରୂପୀ ପଦାର୍ଥ ହିଁ ନବନିଧି ଏବଂ ସିଦ୍ଧି ତୁଲ୍ୟ ଅଟେ, ହେ ନାନକ! ଏହି ସୁମତି ମୋତେ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ॥4॥14॥65॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਮਿਟੀ ਤਿਆਸ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧੇਰੇ ॥
ଅଜ୍ଞାନତାର ଅନ୍ଧକାର କାରଣରୁ ମୋର ମନରେ ଜାତ ହୋଇଥିବା ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟି ଯାଇଛି।
ਸਾਧ ਸੇਵਾ ਅਘ ਕਟੇ ਘਨੇਰੇ ॥੧॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା ଅନେକ ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ॥1॥
ਸੂਖ ਸਹਜ ਆਨੰਦੁ ਘਨਾ ॥
ମୋତେ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ଏବଂ ବଡ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି।
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਭਏ ਮਨ ਨਿਰਮਲ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੁਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ମନ ନିର୍ମଲ ହୋଇଯାଇଛି, ମୁଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ଶ୍ରୀହରିଙ୍କ ହରି ହରି ନାମ ଶୁଣିଛି ॥1॥
ਬਿਨਸਿਓ ਮਨ ਕਾ ਮੂਰਖੁ ਢੀਠਾ ॥
ମୋର ମନର ମୂର୍ଖତା ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି।
ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਭਾਣਾ ਲਾਗਾ ਮੀਠਾ ॥੨॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଇଛା ମୋତେ ବଡ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ ॥2॥
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੇ ਚਰਣ ਗਹੇ ॥
ମୁଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ଧରିଅଛି ଆଉ
ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਕੇ ਪਾਪ ਲਹੇ ॥੩॥
ମୋର କୋଟି କୋଟି ଜନ୍ମର ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି॥3॥
ਰਤਨ ਜਨਮੁ ਇਹੁ ਸਫਲ ਭਇਆ ॥
ମୋର ଏହି ରତ୍ନ ଭଳି ଅମୂଲ୍ୟ ଜନ୍ମ ସଫଳ ହୋଇଯାଇଛି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਕਰੀ ਮਇਆ ॥੪॥੧੫॥੬੬॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁ ମୋ’ ଉପରେ କୃପା କରିଛନ୍ତି ॥4॥15॥66॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਨਾ ਸਦ ਸਦਾ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਰੇ ॥
ନିଜ ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ସ୍ମରଣ କରିବା ଉଚିତ ଆଉ
ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਕੇਸ ਸੰਗਿ ਝਾਰੇ ॥੧॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣକୁ ନିଜ ବାଳରେ ଝାଡିବା ଉଚିତ ॥1॥
ਜਾਗੁ ਰੇ ਮਨ ਜਾਗਨਹਾਰੇ ॥
ହେ ମୋର ଜାଗିବା ମନ! ମୋହ ମାୟାର ନିଦରୁ ଜାଗି ଉଠ।
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਅਵਰੁ ਨ ਆਵਸਿ ਕਾਮਾ ਝੂਠਾ ਮੋਹੁ ਮਿਥਿਆ ਪਸਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହରିଙ୍କ ବିନା କୌଣସି ଚିଜ ତୋହର କାମରେ ଆସିବ ନାହିଁ
ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਿਉ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀରେ ପ୍ରେମ ଲଗାଅ।
ਗੁਰੁ ਕਿਰਪਾਲੁ ਹੋਇ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥੨॥
ଯଦି ଗୁରୁ କୃପାଳୁ ହୁଅନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସ୍ଥାନ ସୁଖଦାୟକ ନୁହେଁ ॥3॥
ਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਗੁਰੁ ਦੇਵੈ ਨਾਉ ॥੩॥
କାରଣ ଗୁରୁ ଦାତା ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଗୁରୁ ହିଁ ନାମ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି
ਗੁਰੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਆਪਿ ॥
ଗୁରୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପରମେଶ୍ଵର ଅଟନ୍ତି।
ਆਠ ਪਹਰ ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਜਾਪਿ ॥੪॥੧੬॥੬੭॥
ଏଥିପାଇଁ ହେ ନାନକ! ଆଠ ପହର ଗୁରୁଙ୍କୁ ଜପିବା ଉଚିତ ॥4॥16॥67॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਆਪੇ ਪੇਡੁ ਬਿਸਥਾਰੀ ਸਾਖ ॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବୃକ୍ଷ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଶାଖା ତାହାଙ୍କ ବିସ୍ତାର ଅଟେ।
ਅਪਨੀ ਖੇਤੀ ਆਪੇ ਰਾਖ ॥੧॥
ନିଜ ଜଗତ ରୂପୀ ଫସଲର ରକ୍ଷା ସେ ସ୍ଵୟଂ କରିଥାନ୍ତି ॥1॥
ਜਤ ਕਤ ਪੇਖਉ ਏਕੈ ਓਹੀ ॥
ଯେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ମୁଁ ଦେଖିଥାଏ, ମୋତେ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ନଜର ଆସନ୍ତି।
ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਆਪੇ ਸੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶରୀର ଭିତରେ ମହଜୁଦ ଅଛନ୍ତି।
ਆਪੇ ਸੂਰੁ ਕਿਰਣਿ ਬਿਸਥਾਰੁ ॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଏହି ଜଗତରେ କିରଣ ପ୍ରସାର କରନ୍ତି।
ਸੋਈ ਗੁਪਤੁ ਸੋਈ ਆਕਾਰੁ ॥੨॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅଦୃଷ୍ଟ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସାକ୍ଷାତ ଅଟନ୍ତି ॥2॥
ਸਰਗੁਣ ਨਿਰਗੁਣ ਥਾਪੈ ਨਾਉ ॥
ନିର୍ଗୁଣ ଏବଂ ସଗୁଣ ନାମ ଏହି ଦୁଇଟି ରୂପରେ
ਦੁਹ ਮਿਲਿ ਏਕੈ ਕੀਨੋ ਠਾਉ ॥੩॥
ମିଶି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଠାରେ ସ୍ଥାନ ବନାଇଛନ୍ତି ॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਖੋਇਆ ॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ମୋର ଭ୍ରମ ଏବଂ ଭୟ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ
ਅਨਦ ਰੂਪੁ ਸਭੁ ਨੈਨ ਅਲੋਇਆ ॥੪॥੧੭॥੬੮॥
ମୁଁ ଆନନ୍ଦ ରୂପ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ହିଁ ନିଜ ନୟନରେ ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଦେଖୁଅଛି ॥4॥17॥ 68॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਉਕਤਿ ਸਿਆਨਪ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਨਾ ॥
ହେ ଭଗବାନ! ମୁଁ କୌଣସି ଯୁକ୍ତି ଏବଂ ଚତୁରତା ଜାଣେ ନାହିଁ।