ਮਿਰਤ ਲੋਕ ਪਇਆਲ ਸਮੀਪਤ ਅਸਥਿਰ ਥਾਨੁ ਜਿਸੁ ਹੈ ਅਭਗਾ ॥੧੨॥જેનો નિવાસ સ્થાન હંમેશા સ્થિર છે, તે મૃત્યુલોક, પાતાળલોકમાં રહેનાર જીવોની પાસે જ રહે છે ॥૧૨॥ ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ ਦੁਖ ਭੈ ਭੰਜਨੁ ॥તે પતિતપવિત્ર બધા દુઃખ-ભય નાશ કરનાર છે, ਅਹੰਕਾਰ ਨਿਵਾਰਣੁ ਹੈ ਭਵ ਖੰਡਨੁ ॥તે જ અહંકારનું નિવારણ કરનાર છે તેમજ જીવોના જન્મ-મરણના ચક્રને મટાડનાર છે. ਭਗਤੀ
ਆਪੇ ਸੂਰਾ ਅਮਰੁ ਚਲਾਇਆ ॥તે શૂરવીર પ્રભુએ પોતે જ આખા વિશ્વમાં પોતાનો હુકમ ચલાવ્યો છે, ਆਪੇ ਸਿਵ ਵਰਤਾਈਅਨੁ ਅੰਤਰਿ ਆਪੇ ਸੀਤਲੁ ਠਾਰੁ ਗੜਾ ॥੧੩॥તેણે પોતે જ અંતર્મનમાં સુખ-શાંતિનો ફેલાવ કરેલ છે અને તે પોતે જ બરફ સમાન શીતળ છે ॥૧૩॥ ਜਿਸਹਿ ਨਿਵਾਜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਜੇ ॥જેને આ કીર્તિ આપે છે, તેને ગુરૂમુખ બનાવી દે છે. ਨਾਮੁ
ਕਾਇਆ ਪਾਤ੍ਰੁ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਣੈਹਾਰਾ ॥આ શરીરરૂપી પાત્ર પ્રભુ જ બનાવનાર છે, ਲਗੀ ਲਾਗਿ ਸੰਤ ਸੰਗਾਰਾ ॥સંતોની સંગત કરવાથી નામ-સ્મરણની લગન લાગી ગઈ છે. ਨਿਰਮਲ ਸੋਇ ਬਣੀ ਹਰਿ ਬਾਣੀ ਮਨੁ ਨਾਮਿ ਮਜੀਠੈ ਰੰਗਨਾ ॥੧੫॥હરિની વાણીથી મારી સારી શોભા બની ગઈ છે અને મન નામરૂપી મજીઠ રંગમાં રંગાઈ ગયું છે ॥૧૫॥ ਸੋਲਹ ਕਲਾ ਸੰਪੂਰਨ ਫਲਿਆ ॥સોળ કળા
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸੇਈ ਜਨ ਊਤਮ ਜੋ ਭਾਵਹਿ ਸੁਆਮੀ ਤੁਮ ਮਨਾ ॥੧੬॥੧॥੮॥હે સ્વામી! નાનકનું કહેવું છે કે તે જ મનુષ્ય ઉત્તમ છે, જે તારા મનને ગમી જાય છે ॥૧૬॥૧॥૮॥ ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥મારુ મહેલ ૫॥ ਪ੍ਰਭ ਸਮਰਥ ਸਰਬ ਸੁਖ ਦਾਨਾ ॥હે સમર્થ પ્રભુ! તું સર્વ સુખ દેનાર છે, ਸਿਮਰਉ ਨਾਮੁ ਹੋਹੁ ਮਿਹਰਵਾਨਾ ॥મારા પર કૃપાળુ થઈ
ਸਿਮਰਹਿ ਖੰਡ ਦੀਪ ਸਭਿ ਲੋਆ ॥ખંડ, દ્વીપ તેમજ બધા લોક તેને યાદ કરી રહ્યા છે, ਸਿਮਰਹਿ ਪਾਤਾਲ ਪੁਰੀਆ ਸਚੁ ਸੋਆ ॥પાતાળ, પુરીઓ પણ તે પરમ-સત્યનું સ્મરણ કરવામાં લીન છે, ਸਿਮਰਹਿ ਖਾਣੀ ਸਿਮਰਹਿ ਬਾਣੀ ਸਿਮਰਹਿ ਸਗਲੇ ਹਰਿ ਜਨਾ ॥੨॥ઉત્પત્તિના ચાર સ્ત્રોત તેમજ ચારેય વાણીઓ તેની સ્મૃતિમાં લીન છે અને બધા હરિ-ભક્ત તેને જ સ્મરણ કરે છે
ਜਿਸੁ ਨਾਮੈ ਕਉ ਤਰਸਹਿ ਬਹੁ ਦੇਵਾ ॥જે નામને મેળવવા માટે અનેક દેવી-દેવતા પણ તરસે છે, ਸਗਲ ਭਗਤ ਜਾ ਕੀ ਕਰਦੇ ਸੇਵਾ ॥બધા ભક્ત જેની પૂજા કરે છે, ਅਨਾਥਾ ਨਾਥੁ ਦੀਨ ਦੁਖ ਭੰਜਨੁ ਸੋ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਪਾਇਣਾ ॥੩॥અનાથોનો નાથ, ગરીબોનું દુઃખ નાશ કરનાર તે પ્રભુ તો સંપૂર્ણ ગુરુ દ્વારા જ મેળવી શકાય છે ॥૩॥ ਹੋਰੁ
ਇਕਿ ਭੂਖੇ ਇਕਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਅਘਾਏ ਸਭਸੈ ਤੇਰਾ ਪਾਰਣਾ ॥੩॥કેટલાય ભૂખ્યા રહે છે અને કોઈ લોકો એવા પણ છે જે ખાઈને તૃપ્ત રહે છે, પરંતુ બધા જીવોને એક તારો જ વિશ્વાસ છે ॥૩॥ ਆਪੇ ਸਤਿ ਸਤਿ ਸਤਿ ਸਾਚਾ ॥તે સત્યસ્વરૂપ પરમાત્મા પોતે જ સત્ય છે, ਓਤਿ ਪੋਤਿ ਭਗਤਨ ਸੰਗਿ ਰਾਚਾ ॥તે વણવા-ગૂંથવાની જેમ ભક્તોની સાથે લીન
ਆਪਿ ਤਰੈ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਤਾਰੇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪਤਿ ਸਿਉ ਜਾਇਦਾ ॥੬॥નામ જપનાર પોતે તો પાર થાય જ છે, પોતાની આખી વંશાવલીનો પણ ઉદ્ધાર કરાવે છે અને તે સન્માનપૂર્વક પ્રભુ-દરબારમાં જાય છે ॥૬॥ ਖੰਡ ਪਤਾਲ ਦੀਪ ਸਭਿ ਲੋਆ ॥આ ખણ્ડ, પાતાળ, દ્વીપ તેમજ બધા લોક ਸਭਿ ਕਾਲੈ ਵਸਿ ਆਪਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕੀਆ ॥પ્રભુએ પોતે જ બધા કાળના
ਗੁਰੁ ਸਿਮਰਤ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਨਾਸਹਿ ॥ગુરુના સ્મરણથી બધા પાપ-દોષ નાશ થઈ જાય છે, ਗੁਰੁ ਸਿਮਰਤ ਜਮ ਸੰਗਿ ਨ ਫਾਸਹਿ ॥ગુરુ સ્મરણથી જીવ યમની ફાંસીમાં ફસાતો નથી. ਗੁਰੁ ਸਿਮਰਤ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਗੁਰੁ ਕਾਟੇ ਅਪਮਾਨਾ ਹੇ ॥੨॥ગુરુનું સ્મરણ કરવાથી મન નિર્મળ થઈ જાય છે અને તે જીવના અભિમાનને મટાડી દે છે ॥૨॥ ਗੁਰ ਕਾ ਸੇਵਕੁ ਨਰਕਿ
ਆਪੇ ਸਚੁ ਧਾਰਿਓ ਸਭੁ ਸਾਚਾ ਸਚੇ ਸਚਿ ਵਰਤੀਜਾ ਹੇ ॥੪॥તેણે પોતે જ સત્યને ધારણ કરેલ છે, બધી તરફ તેના સત્યનો જ ફેલાવ છે અને તે પરમ સત્યના રૂપમાં જ સક્રિય છે ॥૪॥ ਸਚੁ ਤਪਾਵਸੁ ਸਚੇ ਕੇਰਾ ॥તે પરમ-સત્યનો ન્યાય પણ સત્ય છે. ਸਾਚਾ ਥਾਨੁ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰਾ ॥હે પ્રભુ! તારું નિવાસ સ્થાન પણ હંમેશા સ્થિર