ਆਪੇ ਸੂਰਾ ਅਮਰੁ ਚਲਾਇਆ ॥
ସେହି ସୁରବୀର ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ଵରେ ନିଜର ହୁକୁମ ଚଳାଇ ଥାଆନ୍ତି,
ਆਪੇ ਸਿਵ ਵਰਤਾਈਅਨੁ ਅੰਤਰਿ ਆਪੇ ਸੀਤਲੁ ਠਾਰੁ ਗੜਾ ॥੧੩॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ସୁଖଶାନ୍ତିର ପ୍ରସାର କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବରଫ ସଦୃଶ ଶୀତଳ ଅଟନ୍ତି||13||
ਜਿਸਹਿ ਨਿਵਾਜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਜੇ ॥
ଯାହାକୁ ଏହି କୀର୍ତ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ଗୁରୁମୁଖୀ ବନାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି।
ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਤਿਸੁ ਅਨਹਦ ਵਾਜੇ ॥
ଯାହାର ମନରେ ହରିନାମ ସ୍ଥିତ ହୋଇଯାଏ, ତାହାଙ୍କ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ଅନାହତ ଧ୍ୱନି ବାଜିଥାଏ।
ਤਿਸ ਹੀ ਸੁਖੁ ਤਿਸ ਹੀ ਠਕੁਰਾਈ ਤਿਸਹਿ ਨ ਆਵੈ ਜਮੁ ਨੇੜਾ ॥੧੪॥
ତାହାକୁ ହିଁ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଥାଏ, ତାହାକୁ ହିଁ ଦୁନିଆରେ ଐଶ୍ଵର୍ଯ୍ୟ ମିଳିଥାଏ ଏବଂ ଯମ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସେ ନାହିଁ||14||
ਕੀਮਤਿ ਕਾਗਦ ਕਹੀ ਨ ਜਾਈ ॥
କାଗଜ ଉପରେ ଲେଖି ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ମୂଲ୍ୟ କଳନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ,
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਬੇਅੰਤ ਗੁਸਾਈ ॥
ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମା ଅନନ୍ତ ଅଟନ୍ତି।
ਆਦਿ ਮਧਿ ਅੰਤਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ਹਾਥਿ ਤਿਸੈ ਕੈ ਨੇਬੇੜਾ ॥੧੫॥
ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି, ମଧ୍ୟ ଓ ଅନ୍ତରେ କେବଳ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ଅସ୍ତିତ୍ଵ ଅଛି ଏବଂ ଜୀବ କରିଥିବା କର୍ମର ହିସାବ ତାହାଙ୍କ ପାଖରେ ହିଁ ଅଛି||15||
ਤਿਸਹਿ ਸਰੀਕੁ ਨਾਹੀ ਰੇ ਕੋਈ ॥
ତାହାଙ୍କ ସମକକ୍ଷ କେହି ନାହାନ୍ତି,
ਕਿਸ ਹੀ ਬੁਤੈ ਜਬਾਬੁ ਨ ਹੋਈ ॥
କୌଣସି ବାହାନାରେ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ହୁକୁମକୁ ଅସ୍ଵୀକାର କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਚੋਜ ਖੜਾ ॥੧੬॥੧॥੧੦॥
ନାନକଙ୍କ ପ୍ରଭୁ ନିଜେ ହିଁ ଅଦ୍ଭୁତ ଲୀଳା କରି ଦେଖିଥାନ୍ତି||16||1||10||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମାରୁ ମହଲା 5॥
ਅਚੁਤ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪਰਮੇਸੁਰ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥
ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପରମେଶ୍ଵର ଅଟଳ ଅମର ଅଟନ୍ତି,
ਮਧੁਸੂਦਨ ਦਾਮੋਦਰ ਸੁਆਮੀ ॥
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ରୂପରେ ମଧୁ ରାକ୍ଷସର ସଂହାର କରିବା ବାଲା ମଧୁସୂଦନ, ଦାମୋଦର ସବୁଙ୍କ ସ୍ଵାମୀ ଅଟନ୍ତି।
ਰਿਖੀਕੇਸ ਗੋਵਰਧਨ ਧਾਰੀ ਮੁਰਲੀ ਮਨੋਹਰ ਹਰਿ ਰੰਗਾ ॥੧॥
ସେ ହିଁ ହୃଷିକେଶ, ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ପର୍ବତଧାରୀ, ମୁରଲୀ ମନୋହର ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣାବତାର ଅଟନ୍ତି, ସେହି ହରିଙ୍କ ଲୀଳା ଅପରାମ୍ପର ଅଟେ||1||
ਮੋਹਨ ਮਾਧਵ ਕ੍ਰਿਸ੍ਨ ਮੁਰਾਰੇ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ମୋହନ, ମାଧବ, କୃଷ୍ଣ ମୁରାରୀ,
ਜਗਦੀਸੁਰ ਹਰਿ ਜੀਉ ਅਸੁਰ ਸੰਘਾਰੇ ॥
ଜଗଦୀଶ୍ଵର ଶ୍ରୀହରି ହିଁ ଅସୁରକୁ ସଂହାର କରିଛନ୍ତି।
ਜਗਜੀਵਨ ਅਬਿਨਾਸੀ ਠਾਕੁਰ ਘਟ ਘਟ ਵਾਸੀ ਹੈ ਸੰਗਾ ॥੨॥
ସେହି ଅନଶ୍ଵର ପ୍ରଭୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତକୁ ଜୀବନ ଦେବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ସେହି ଠାକୁର ପ୍ରତି ଘଟରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି||2||
ਧਰਣੀਧਰ ਈਸ ਨਰਸਿੰਘ ਨਾਰਾਇਣ ॥
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଧରିତ୍ରିକୁ ସାହାରା ଦେବା ବାଲା ଈଶ୍ଵର, ନୃସିଂହ ଅବତାରରେ ହିରଣ୍ୟକଶ୍ୟପର ବଧ କରିବା ବାଲା ନାରାୟଣ ହିଁ ଅଟନ୍ତି।
ਦਾੜਾ ਅਗ੍ਰੇ ਪ੍ਰਿਥਮਿ ਧਰਾਇਣ ॥
ନିଜ ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ପୃଥିବୀକୁ ଉଠାଇ ସମୁଦ୍ରରେ ଫିଙ୍ଗିବା ବାଲା ସେ ହିଁ ବାରହାବତାର ଅଟନ୍ତି।
ਬਾਵਨ ਰੂਪੁ ਕੀਆ ਤੁਧੁ ਕਰਤੇ ਸਭ ਹੀ ਸੇਤੀ ਹੈ ਚੰਗਾ ॥੩॥
ହେ କର୍ତ୍ତା! ତୁ ହିଁ ବାମନ ଅବତାର ଧାରଣ କରିଥିଲୁ, ତୁ ହିଁ ସବୁଙ୍କ କଲ୍ୟାଣ କରିବା ବାଲା ଅଟୁ||3||
ਸ੍ਰੀ ਰਾਮਚੰਦ ਜਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ॥
ଯାହାଙ୍କ କୌଣସି ରୂପ-ରଙ୍ଗ ଏବଂ ଚିହ୍ନ ନାହିଁ, ସେ ହିଁ ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ର ଅବତାର ଅଟନ୍ତି।
ਬਨਵਾਲੀ ਚਕ੍ਰਪਾਣਿ ਦਰਸਿ ਅਨੂਪਿਆ ॥
ସେହି ବନବାସୀ ଚକ୍ରପାଣିଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଅନୁପମ ଅଟେ।
ਸਹਸ ਨੇਤ੍ਰ ਮੂਰਤਿ ਹੈ ਸਹਸਾ ਇਕੁ ਦਾਤਾ ਸਭ ਹੈ ਮੰਗਾ ॥੪॥
ତାହାଙ୍କ ହଜାର ହଜାର ନେତ୍ର, ହଜାର ହଜାର ରୂପ ଅଛି; ସବୁଙ୍କୁ ଦେବା ବାଲା ଏକ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସମସ୍ତେ ତାହାଙ୍କୁ ହିଁ ମାଗିଥାନ୍ତି||4||
ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਅਨਾਥਹ ਨਾਥੇ ॥
ସେ ଭକ୍ତବତ୍ସଳ, ଅନାଥର ନାଥ ଅଟନ୍ତି,
ਗੋਪੀ ਨਾਥੁ ਸਗਲ ਹੈ ਸਾਥੇ ॥
ସବୁଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ରହିବା ବାଲା ଗୋପୀନାଥ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କୁ ହିଁ କୁହାଯାଏ,
ਬਾਸੁਦੇਵ ਨਿਰੰਜਨ ਦਾਤੇ ਬਰਨਿ ਨ ਸਾਕਉ ਗੁਣ ਅੰਗਾ ॥੫॥
ସେହି ବାସୁଦେବ, ମାୟାତୀତ ଦାତାଙ୍କ ଗୁଣର ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ||5||
ਮੁਕੰਦ ਮਨੋਹਰ ਲਖਮੀ ਨਾਰਾਇਣ ॥
ସେ ହିଁ ମୋକ୍ଷଦାତା, ମନୋହର, ଶ୍ରୀଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ଵରେ ପୂଜନୀୟ ଅଟନ୍ତି,
ਦ੍ਰੋਪਤੀ ਲਜਾ ਨਿਵਾਰਿ ਉਧਾਰਣ ॥
ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କ ସମ୍ମାନ ରକ୍ଷା କରି ତାହାଙ୍କ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ବାଲା ଏକ ସେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି।
ਕਮਲਾਕੰਤ ਕਰਹਿ ਕੰਤੂਹਲ ਅਨਦ ਬਿਨੋਦੀ ਨਿਹਸੰਗਾ ॥੬॥
ସେହି କମଳାପତି ଅନେକ କୌତୁକ କରିଥାନ୍ତି; ସେ ହିଁ ଆନନ୍ଦ-ବିନୋଦ କରିବା ବାଲା ସଂସାରରୁ ସର୍ବଦା ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାନ୍ତି||6||
ਅਮੋਘ ਦਰਸਨ ਆਜੂਨੀ ਸੰਭਉ ॥
ସେ କୌଣସି ଯୋନି ଧାରଣ କରନ୍ତି ନାହିଁ, କାରଣ ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ର ରହିତ ଅଟନ୍ତି, ସେ ସ୍ଵତଃ ପ୍ରକାଶ ସ୍ଵୟଂଭୂ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଶୁଭ ଫଳ ମିଳିଥାଏ।
ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਜਿਸੁ ਕਦੇ ਨਾਹੀ ਖਉ ॥
ସେ କାଳ(ମୃତ୍ୟୁ)ର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଅଛନ୍ତି, ଅବିନାଶୀ ହେବା କାରଣରୁ ତାହାଙ୍କ ଅସ୍ତିତ୍ଵ ସର୍ବଦା ଥାଏ, ଯାହାଙ୍କ କେବେ ମଧ୍ୟ ନାଶ ହୁଏନାହିଁ।
ਅਬਿਨਾਸੀ ਅਬਿਗਤ ਅਗੋਚਰ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੁਝ ਹੀ ਹੈ ਲਗਾ ॥੭॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ଅବିନାଶୀ, ଅବ୍ୟକ୍ତ, ଅଦୃଷ୍ଟ ଆଦି ବିଶେଷଣ ତୋ’ ପାଖରେ ହିଁ ଶୋଭା ଦେଇଥାଏ||7||
ਸ੍ਰੀਰੰਗ ਬੈਕੁੰਠ ਕੇ ਵਾਸੀ ॥
ସେ ହିଁ ଶ୍ରୀରଙ୍ଗ ବୈକୁଣ୍ଠରେ ବାସ କରୁ ଅଛନ୍ତି।
ਮਛੁ ਕਛੁ ਕੂਰਮੁ ਆਗਿਆ ਅਉਤਰਾਸੀ ॥
ମତ୍ସ୍ୟ, କଚ୍ଛପ ଏମ୍ବ କୂର୍ମ ରୂପରେ ବିଷ୍ଣୁ ହୁକୁମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଅବତାର ଧାରଣ କରିଥିଲେ।
ਕੇਸਵ ਚਲਤ ਕਰਹਿ ਨਿਰਾਲੇ ਕੀਤਾ ਲੋੜਹਿ ਸੋ ਹੋਇਗਾ ॥੮॥
ସେ ହିଁ କେଶବ ଅଦ୍ଭୁତ ଲୀଳା କରିଥାନ୍ତି, ସଂସାରରେ ସେ ହିଁ ରହିଥାଏ, ଯାହାକୁ ସେ ଚାହିଁ ଥାଆନ୍ତି||8||
ਨਿਰਾਹਾਰੀ ਨਿਰਵੈਰੁ ਸਮਾਇਆ ॥
ସେ ଭୋଜନ-ପାଣି ରହିତ , ତାହାଙ୍କ କେହି ଶତ୍ରୁ ନାହାନ୍ତି, ସେ ସାରା ଦୁନିଆରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ରହିଛନ୍ତି।
ਧਾਰਿ ਖੇਲੁ ਚਤੁਰਭੁਜੁ ਕਹਾਇਆ ॥
ଜଗତ ରୂପୀ ଅଦ୍ଭୁତ ଲୀଳା ରଚନା କରି ସେ ଚତୁର୍ଭୁଜ ବୋଲାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਸਾਵਲ ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਬਣਾਵਹਿ ਬੇਣੁ ਸੁਨਤ ਸਭ ਮੋਹੈਗਾ ॥੯॥
ସେ ହିଁ ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ରୂପ ବନାଇ ଥିଲେ, ଯାହାଙ୍କ ବଇଁଶି ସ୍ଵର ଶୁଣି ସମସ୍ତେ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇଥିଲେ||9||
ਬਨਮਾਲਾ ਬਿਭੂਖਨ ਕਮਲ ਨੈਨ ॥
ସେହି କମଳ ନୟନ ବୈଜୟନ୍ତୀ ମାଳା ଅନୁପ ଆଭୁଷଣ ଧାରଣ କରିଥିଲେ।
ਸੁੰਦਰ ਕੁੰਡਲ ਮੁਕਟ ਬੈਨ ॥
ସେ କାନରେ ସୁନ୍ଦର କୁଣ୍ଡଳ, ମୁକୁଟ ଧାରଣ କରିଥିଲେ ଏବଂ ସେ ହିଁ ମଧୁର ବଚନ ବୋଲିଥାନ୍ତି।
ਸੰਖ ਚਕ੍ਰ ਗਦਾ ਹੈ ਧਾਰੀ ਮਹਾ ਸਾਰਥੀ ਸਤਸੰਗਾ ॥੧੦॥
ସେହି ଈଶ୍ଵର ହିଁ ଶଙ୍ଖ, ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଏବଂ ଗଦା ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ମହା ସାରଥି ବନିଥିଲେ||10||
ਪੀਤ ਪੀਤੰਬਰ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਧਣੀ ॥
ପୀତାମ୍ବର ଧାରଣ କରିବା ବାଲା ସେ ହିଁ ତିନି ଲୋକର ସ୍ଵାମୀ ଅଟନ୍ତି,
ਜਗੰਨਾਥੁ ਗੋਪਾਲੁ ਮੁਖਿ ਭਣੀ ॥
ତାହାଙ୍କୁ ହିଁ ଜଗନ୍ନାଥ ଏବଂ ଗୋପାଳ କୁହାଯାଇ ଥାଏ।
ਸਾਰਿੰਗਧਰ ਭਗਵਾਨ ਬੀਠੁਲਾ ਮੈ ਗਣਤ ਨ ਆਵੈ ਸਰਬੰਗਾ ॥੧੧॥
ସାରଙ୍ଗଧର, ଭଗବାନ ବିଠଳ ଇତ୍ୟାଦି ତାହାଙ୍କ ଅନେକ ନାମ ଅଛି, ତାହାଙ୍କ ମହିମା ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ||11||
ਨਿਹਕੰਟਕੁ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਕਹੀਐ ॥
ସେ ଦୁଃଖ ଏବଂ ବାସନା ରହିତ କୁହାଯାଏ।
ਧਨੰਜੈ ਜਲਿ ਥਲਿ ਹੈ ਮਹੀਐ ॥
ସେ ହିଁ ଧନଞ୍ଜୟ, ପୃଥିବୀ ଏବଂ ନଭରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଟନ୍ତି।