ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਸੋਈ ਕਾਜੀ ॥
ସତ୍ୟର ଆଚରଣ ଆପଣାଇବା ବାଲା ହିଁ ସଚ୍ଚା କାଜୀ ଅଟନ୍ତି।
ਜੋ ਦਿਲੁ ਸੋਧੈ ਸੋਈ ਹਾਜੀ ॥
ଯିଏ ନିଜ ହୃଦୟକୁ ଶୁଦ୍ଧ କରି ନେଇଥାଏ, ବାସ୍ତବରେ ସେ ହିଁ ମକ୍କାର ହଜ କରିବା ବାଲା ଅଟେ।
ਸੋ ਮੁਲਾ ਮਲਊਨ ਨਿਵਾਰੈ ਸੋ ਦਰਵੇਸੁ ਜਿਸੁ ਸਿਫਤਿ ਧਰਾ ॥੬॥
ସେ ହିଁ ମୁଲ୍ଲା ଅଟେ, ଯିଏ ନିଜ ମନର ଅହଂ ରୂପୀ ମଇଳାକୁ ଦୂର କରି ଦେଇଥାଏ ଏବଂ ସନ୍ଥ ତାହାକୁ କୁହାଯାଇ ଥାଏ, ଯିଏ ଆଲାହାଙ୍କ ପ୍ରଶଂସାର ସାହାରା ନେଇଥାଏ||6||
ਸਭੇ ਵਖਤ ਸਭੇ ਕਰਿ ਵੇਲਾ ॥ ਖਾਲਕੁ ਯਾਦਿ ਦਿਲੈ ਮਹਿ ਮਉਲਾ ॥
ପ୍ରତି କ୍ଷଣକୁ ଧ୍ୟାନ କରିବାର ସମୟ ବନାଅ, ଦୁନିଆକୁ ବନାଇବା ବାଲାଙ୍କୁ ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ଧ୍ୟାନ କର।
ਤਸਬੀ ਯਾਦਿ ਕਰਹੁ ਦਸ ਮਰਦਨੁ ਸੁੰਨਤਿ ਸੀਲੁ ਬੰਧਾਨਿ ਬਰਾ ॥੭॥
ଖୁଦାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ଚାଲ, ଏହା ହିଁ ମାଳା ଜପିବା ଅଟେ, ଦଶ ଇନ୍ଦ୍ରିୟକୁ ମାରି ଦେବା ହିଁ ସୁନ୍ନନ୍ତ କରାଇବା ଅଟେ ଏବଂ ଶୀଳ ସ୍ଵଭାବ ହିଁ ସବୁଠାରୁ ବଡ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଅଟେ||7||
ਦਿਲ ਮਹਿ ਜਾਨਹੁ ਸਭ ਫਿਲਹਾਲਾ ॥
ନିଜ ହୃଦୟରେ ଏହି କଥା ଭାବି ନିଅ, ଜଗତର ସବୁ କିଛି ସ୍ୱଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ ରହିଥାଏ।
ਖਿਲਖਾਨਾ ਬਿਰਾਦਰ ਹਮੂ ਜੰਜਾਲਾ ॥
ହେ ମୋର ଭାଇ! ପରିବାର ଏବଂ ଘରଦ୍ଵାର ଜଞ୍ଜାଳ ହିଁ ଅଟେ।
ਮੀਰ ਮਲਕ ਉਮਰੇ ਫਾਨਾਇਆ ਏਕ ਮੁਕਾਮ ਖੁਦਾਇ ਦਰਾ ॥੮॥
ଏକ ଖୁଦାଙ୍କ ଦରବାର ହିଁ ସଦା ଅଟଳ ରହିବା ବାଲା ଘର ଅଟେ ଏବଂ ବାଦଶାହ, ମାଲିକ ଏବଂ ସର୍ଦ୍ଧାର ନଶ୍ଵର ଅଟେ||8||
ਅਵਲਿ ਸਿਫਤਿ ਦੂਜੀ ਸਾਬੂਰੀ ॥
ଆଲାହାଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା ପ୍ରଥମ ନମାଜ, ସନ୍ତୋଷ ରଖିବା ଦ୍ଵିତୀୟ ନମାଜ,
ਤੀਜੈ ਹਲੇਮੀ ਚਉਥੈ ਖੈਰੀ ॥
ନମ୍ରତା ଧାରଣ କରିବା ତୃତୀୟ ନମାଜ, ଅଭାବୀକୁ ଦାନ-ପୂଣ୍ୟ କରିବା ଚତୁର୍ଥ ନମାଜ ଏବଂ
ਪੰਜਵੈ ਪੰਜੇ ਇਕਤੁ ਮੁਕਾਮੈ ਏਹਿ ਪੰਜਿ ਵਖਤ ਤੇਰੇ ਅਪਰਪਰਾ ॥੯॥
ପାଞ୍ଚ ଇନ୍ଦ୍ରିୟକୁ ଏକ ସ୍ଥାନରେ ସ୍ଥିର କରି ରଖିବା ତୋର ପଞ୍ଚମ ନମାଜ ଅଟେ। ତୋର ନମାଜର ଏହି ପାଞ୍ଚ ସମୟ ହିଁ ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ ଅଟେ||9||
ਸਗਲੀ ਜਾਨਿ ਕਰਹੁ ਮਉਦੀਫਾ ॥
ଏହା ଭାବି ଯେ ଖୁଦା ସାରା ଦୁନିଆରେ ରହିଥାନ୍ତି, ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ନିଜ ମନୋରଥର ପାଠ ବନାଅ ଏବଂ
ਬਦ ਅਮਲ ਛੋਡਿ ਕਰਹੁ ਹਥਿ ਕੂਜਾ ॥
ପାପ କର୍ମର ତ୍ୟାଗକୁ ହାତରେ ଲୋଟା ବନାଅ।
ਖੁਦਾਇ ਏਕੁ ਬੁਝਿ ਦੇਵਹੁ ਬਾਂਗਾਂ ਬੁਰਗੂ ਬਰਖੁਰਦਾਰ ਖਰਾ ॥੧੦॥
ଖୁଦାଙ୍କୁ ଏକ ହିଁ ଭାବି ମସଜିଦରେ ନମାଜ ପଢିବା ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କର ଏବଂ ସେହି ଖୁଦାଙ୍କ ପୁତ୍ର ବନିବା ହିଁ ବିଗୁଲ ବଜାଇବା ଅଟେ||10||
ਹਕੁ ਹਲਾਲੁ ਬਖੋਰਹੁ ਖਾਣਾ ॥
ସାଧୁ ଉପାୟରେ ଅର୍ଜନ କରି ହିଁ ଭୋଜନ କର,
ਦਿਲ ਦਰੀਆਉ ਧੋਵਹੁ ਮੈਲਾਣਾ ॥
ନିଜ ହୃଦୟକୁ ଦରିଆ ଭଳି ମହାନ କର ଏବଂ ମନର ମଇଳା ସଫା କରିନିଅ।
ਪੀਰੁ ਪਛਾਣੈ ਭਿਸਤੀ ਸੋਈ ਅਜਰਾਈਲੁ ਨ ਦੋਜ ਠਰਾ ॥੧੧॥
ନିଜ ସନ୍ଥଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି ପାରି ସେବାରେ ଲୀନ ରହିବା ବାଲା ହିଁ ସ୍ଵର୍ଗକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁର ଫରିସ୍ତା (ଯମ) ତାହାକୁ ନର୍କରେ ପକାଏ ନାହିଁ||11||
ਕਾਇਆ ਕਿਰਦਾਰ ਅਉਰਤ ਯਕੀਨਾ ॥
ଯେଉଁ ଶରୀର ଦ୍ଵାରା ତୁ ଶୁଭାଶୁଭ କର୍ମ କରିଥାଉ, ତାହାକୁ ନିଜ ବିଶ୍ବାସର ପାତ୍ର ବାଲୀ ସ୍ତ୍ରୀ ବନାଉ ଏବଂ
ਰੰਗ ਤਮਾਸੇ ਮਾਣਿ ਹਕੀਨਾ ॥
ପୁଣି ତାହା ଦ୍ଵାରା ଖୁଦାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରି ରଙ୍ଗ-ତମାସାର ଆନନ୍ଦ ଭୋଗ କର।
ਨਾਪਾਕ ਪਾਕੁ ਕਰਿ ਹਦੂਰਿ ਹਦੀਸਾ ਸਾਬਤ ਸੂਰਤਿ ਦਸਤਾਰ ਸਿਰਾ ॥੧੨॥
ହେ ବିଚରା ଜୀବ! ନିଜକୁ ନିଜେ ପବିତ୍ର ବନାଅ। ଖୁଦାଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ ଭାବିବା ହିଁ କୋରାନର ହଦିଶା ପଢିବା ଉଚିତ। ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ରହିବା ହିଁ ମସ୍ତକ ଉପରେ ପଗଡି ପିନ୍ଧିବା ଅଟେ||12||
ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਮੋਮ ਦਿਲਿ ਹੋਵੈ ॥
ସଚ୍ଚା ମୁସଲମାନ ସେ ହିଁ ଅଟେ, ଯାହାର ହୃଦୟ କୋମଳ ଅଟେ।
ਅੰਤਰ ਕੀ ਮਲੁ ਦਿਲ ਤੇ ਧੋਵੈ ॥
ସେ ନିଜ ଅନ୍ତର୍ମନର ମଇଳାକୁ ହୃଦୟରୁ ଧୋଇ ଦେଇଥାଏ।
ਦੁਨੀਆ ਰੰਗ ਨ ਆਵੈ ਨੇੜੈ ਜਿਉ ਕੁਸਮ ਪਾਟੁ ਘਿਉ ਪਾਕੁ ਹਰਾ ॥੧੩॥
ସେ ଦୁନିଆର ରଙ୍ଗ-ତମାସା ନିକଟକୁ ଆସେ ନାହିଁ ଏବଂ ଏପରି ପବିତ୍ର ହୋଇଥାଏ, ଫୁଲ, ରେଶମ, ଘିଅ ମୃଗ-ଚର୍ମ ପବିତ୍ର ହୋଇଥାଏ||13||
ਜਾ ਕਉ ਮਿਹਰ ਮਿਹਰ ਮਿਹਰਵਾਨਾ ॥
ଯାହା ଉପରେ କୃପାଳୁ ଆଲାହାଙ୍କ କୃପା ହୋଇଥାଏ,
ਸੋਈ ਮਰਦੁ ਮਰਦੁ ਮਰਦਾਨਾ ॥
ବାସ୍ତବରେ ସେ ହିଁ ସୁରବୀର ଅଟେ।
ਸੋਈ ਸੇਖੁ ਮਸਾਇਕੁ ਹਾਜੀ ਸੋ ਬੰਦਾ ਜਿਸੁ ਨਜਰਿ ਨਰਾ ॥੧੪॥
ଯାହା ଉପରେ ଖୁଦାଙ୍କ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି ଥାଏ, ସେ ହିଁ ଶେଖ, ସନ୍ଥ, ହାଜୀ ଖୁଦାଙ୍କ ଜୀବ ଅଟେ||14||
ਕੁਦਰਤਿ ਕਾਦਰ ਕਰਣ ਕਰੀਮਾ ॥
ହେ କୃପାଳୁ, ସଚ୍ଚା ଖୁଦା! ତୁ ପ୍ରକୃତିର ରଚୟିତା ଅଟୁ,
ਸਿਫਤਿ ਮੁਹਬਤਿ ਅਥਾਹ ਰਹੀਮਾ ॥
ସବୁଙ୍କୁ ବନାଇବା ବାଲା ଅଟୁ, ତୋର ସ୍ତୁତି ଏବଂ ପ୍ରେମ ଅଟଳ ଅଟେ, ତୋର ହୁକୁମ ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਹਕੁ ਹੁਕਮੁ ਸਚੁ ਖੁਦਾਇਆ ਬੁਝਿ ਨਾਨਕ ਬੰਦਿ ਖਲਾਸ ਤਰਾ ॥੧੫॥੩॥੧੨॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ଖୁଦାଙ୍କ ଭେଦକୁ ବୁଝିଥିବା ମନୁଷ୍ୟ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ସଂସାର-ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ||15||3||12||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମାରୁ ମହଲା 5॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਸਭ ਊਚ ਬਿਰਾਜੇ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସ୍ଥାନରେ ବିରାଜମାନ ଅଛନ୍ତି,
ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ਸਾਜੇ ॥
ସାରା ଦୁନିଆକୁ ବନାଇବା, ନାଶ କରିବା ଏବଂ ପୁନଃ ସ୍ଥାପନ କରିବା ବାଲା ମଧ୍ୟ ସେ ନିଜେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି।
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਰਣਿ ਗਹਤ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਕਿਛੁ ਭਉ ਨ ਵਿਆਪੈ ਬਾਲ ਕਾ ॥੧॥
ସେହି ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶକ୍ତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣ ନେବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁ ଭଳି ବ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||1||
ਗਰਭ ਅਗਨਿ ਮਹਿ ਜਿਨਹਿ ਉਬਾਰਿਆ ॥
ଯେଉଁ ନିରଙ୍କାର ଗର୍ଭ-ଅଗ୍ନିରୁ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି,
ਰਕਤ ਕਿਰਮ ਮਹਿ ਨਹੀ ਸੰਘਾਰਿਆ ॥
ମା’ର ରକ୍ତରେ ଅଣୁଜୀବକୁ ମଧ୍ୟ ମରିବାକୁ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ,
ਅਪਨਾ ਸਿਮਰਨੁ ਦੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿਆ ਓਹੁ ਸਗਲ ਘਟਾ ਕਾ ਮਾਲਕਾ ॥੨॥
ଯିଏ ନିଜ ସ୍ମରଣ ଦେଇ ପୋଷଣ କରିଛନ୍ତି, ସେ ସମସ୍ତ ଶରୀରର ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି||2||
ਚਰਣ ਕਮਲ ਸਰਣਾਈ ਆਇਆ ॥
ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣ-କମଳର ଶରଣରେ ଆସିଥାଏ,
ਸਾਧਸੰਗਿ ਹੈ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਇਆ ॥
ସଜ୍ଜନ ସାଧୁଙ୍କ ସହିତ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଯଶ ଗାନ କରିଥାଏ।
ਜਨਮ ਮਰਣ ਸਭਿ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੇ ਜਪਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਭਉ ਨਹੀ ਕਾਲ ਕਾ ॥੩॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଜପିବା ଦ୍ଵାରା ଜନ୍ମ-ମରଣର ସବୁ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ ମଧ୍ୟ ରହେ ନାହିଁ ||3||
ਸਮਰਥ ਅਕਥ ਅਗੋਚਰ ਦੇਵਾ ॥
ଦେବାଧିଦେବ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶକ୍ତି ପରମେଶ୍ଵର ସର୍ବକଳା ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଲୀଳା ଅକଥନୀୟ ଅଟେ, ସେ ଅଦୃଷ୍ଟ ଅଟନ୍ତି।
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤਾ ਕੀ ਸੇਵਾ ॥
ସୃଷ୍ଟିର ସବୁ ଜୀବ ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଉପାସନା କରିଥାନ୍ତି।
ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਸੇਤਜ ਉਤਭੁਜ ਬਹੁ ਪਰਕਾਰੀ ਪਾਲਕਾ ॥੪॥
ଅଣ୍ଡଜ, ଜରାୟୁଜ, ସ୍ଵେଦଜ ଏବଂ ଉଦ୍ଭିଦଜ ଜାତ ହେବା ବାଲା ଅନେକ ପ୍ରକାର ଜୀବଙ୍କ ପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି||4||
ਤਿਸਹਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ਨਿਧਾਨਾ ॥
ସୁଖର ଖଜଣା ତାହାକୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ,
ਰਾਮ ਨਾਮ ਰਸੁ ਅੰਤਰਿ ਮਾਨਾ ॥
ଯିଏ ନିଜ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ନାମର ଆନନ୍ଦ ନେଇଥାଏ।
ਕਰੁ ਗਹਿ ਲੀਨੇ ਅੰਧ ਕੂਪ ਤੇ ਵਿਰਲੇ ਕੇਈ ਸਾਲਕਾ ॥੫॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ହାତ ଧରି ସଂସାର-ସାଗର ରୂପୀ ଅନ୍ଧକୂପରୁ ବାହାର କରିଛନ୍ତି, ପରନ୍ତୁ କେହି ବିରଳ ହିଁ ଏପରି ସାଧକ ଅଛନ୍ତି||5||