ਗੁਰਿ ਸੰਗਿ ਦਿਖਾਇਓ ਰਾਮ ਰਾਇ ॥੧॥
(ଉତ୍ତର) ଯଦି ଗୁରୁଙ୍କ ସଙ୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ, ସେ ପ୍ରଭୁ ଦର୍ଶନ କରାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି||1||
ਮਿਲੁ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀ ਹਰਿ ਗੁਨ ਬਨੇ ॥
ହେ ସଖୀ! ମିଳିତ ହୋଇ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିବା ହିଁ ଉତ୍ତମ ଅଟେ।
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਸੰਗਿ ਖੇਲਹਿ ਵਰ ਕਾਮਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਮਨ ਮਨੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଜୀବ ରୂପୀ କାମିନୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ମିଶି ରମଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ସନ୍ଧାନ କରି ତାହାର ମନ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਮਨਮੁਖੀ ਦੁਹਾਗਣਿ ਨਾਹਿ ਭੇਉ ॥
ମନମୁଖୀ ଭାଗ୍ୟହୀନ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଏହି ରହସ୍ୟ ଜଣା ନାହିଁ ଯେ
ਓਹੁ ਘਟਿ ਘਟਿ ਰਾਵੈ ਸਰਬ ਪ੍ਰੇਉ ॥
ସେହି ସବୁଙ୍କ ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରତି ଘଟରେ ରମଣ କରିଥାନ୍ତି।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਥਿਰੁ ਚੀਨੈ ਸੰਗਿ ਦੇਉ ॥
ଗୁରୁ ଉପଦେଶ ଅନୁସରଣ କରିବା ବାଲା ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ଏହି ଭେଦକୁ ଜାଣି ନେଇଥାଏ ଯେ ପ୍ରଭୁ ଆମ ସାଥିରେ ମନରେ ହିଁ ସ୍ଥିର ଅଛନ୍ତି।
ਗੁਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਜਪੁ ਜਪੇਉ ॥੨॥
ଗୁରୁ ତାହାଙ୍କ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ପ୍ରଭୁ-ନାମ ହିଁ ଦୃଢ କରାଇଛନ୍ତି, ଏଣୁ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଜପିଥାଏ||2||
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਭਾਉ ਹੋਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭକ୍ତି ଓ ଚିନ୍ତନ ନଥାଏ,
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸੰਤ ਨ ਸੰਗੁ ਦੇਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତି ମଧ୍ୟ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ,
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਅੰਧੁਲੇ ਧੰਧੁ ਰੋਇ ॥
ଗୁରୁ ଶରଣ ବିନା ଅନ୍ଧ ଜୀବ ସଂସାରର କାର୍ଯ୍ୟରେ ରୋଦନ କରିଥାଏ,
ਮਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਰਮਲੁ ਮਲੁ ਸਬਦਿ ਖੋਇ ॥੩॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିବା ଦ୍ଵାରା ମନ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ବିକାରର ମଇଳାକୁ ଧୋଇ ଦେଇଥାଏ||3||
ਗੁਰਿ ਮਨੁ ਮਾਰਿਓ ਕਰਿ ਸੰਜੋਗੁ ॥
ଗୁରୁ ସଂଯୋଗ ବନାଇ ମନକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ କରାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି
ਅਹਿਨਿਸਿ ਰਾਵੇ ਭਗਤਿ ਜੋਗੁ ॥
ତାପରେ ମନ ଦିନରାତି ପ୍ରଭୁ-ଭକ୍ତିରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਗੁਰ ਸੰਤ ਸਭਾ ਦੁਖੁ ਮਿਟੈ ਰੋਗੁ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਵਰੁ ਸਹਜ ਜੋਗੁ ॥੪॥੬॥
ଗୁରୁ-ସନ୍ଥଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ରହିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ଦୁଃଖ-ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯାଏ। ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କ ମତ ଯେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ସ୍ଵାଭାବିକ ଅବସ୍ଥା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ||4||6||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ବସନ୍ତ ମହଲା 1॥
ਆਪੇ ਕੁਦਰਤਿ ਕਰੇ ਸਾਜਿ ॥
ପରମାତ୍ମା ହିଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସୃଷ୍ଟିର ରଚନା କରିଥାନ୍ତି,
ਸਚੁ ਆਪਿ ਨਿਬੇੜੇ ਰਾਜੁ ਰਾਜਿ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ହୁକୁମ ଦ୍ଵାରା କରାଯାଇ ଥିବା କର୍ମର ଆଧାର ଉପରେ ଜୀବର ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରିଥାନ୍ତି।
ਗੁਰਮਤਿ ਊਤਮ ਸੰਗਿ ਸਾਥਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାଥିରେ ହିଁ ଉତ୍ତମ ଅନୁଭବ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਸਾਇਣੁ ਸਹਜਿ ਆਥਿ ॥੧॥
ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହରିନାମ ରୂପୀ ଧନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ||1||
ਮਤ ਬਿਸਰਸਿ ਰੇ ਮਨ ਰਾਮ ਬੋਲਿ ॥
ହେ ମନ! ରାମନାମର ଭଜନ କର, ଭୁଲ ନାହିଁ।
ਅਪਰੰਪਰੁ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਤੁਲਾਏ ਅਤੁਲੁ ਤੋਲਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେହି ଅପରାମ୍ପର, ମନବାଣୀରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ନିଜ ମହିମାର ଗୁଣଗାନ କରାଇ ଥାଆନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਗੁਰ ਚਰਨ ਸਰੇਵਹਿ ਗੁਰਸਿਖ ਤੋਰ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ ଗୁରୁ ଚରଣର ପୂଜା-ବନ୍ଦନା କରିଥାଏ,
ਗੁਰ ਸੇਵ ਤਰੇ ਤਜਿ ਮੇਰ ਤੋਰ ॥
ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା ଦ୍ଵାରା ଅହଂ ଭାବନାକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ସଂସାର ସାଗରରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਨਰ ਨਿੰਦਕ ਲੋਭੀ ਮਨਿ ਕਠੋਰ ॥
ନିନ୍ଦୁକ ସଦା ଲୋଭ କରିଥାଏ ଏବଂ ତାହାର ମନ ମଧ୍ୟ ବଡ କଠୋର ହୋଇଥାଏ।
ਗੁਰ ਸੇਵ ਨ ਭਾਈ ਸਿ ਚੋਰ ਚੋਰ ॥੨॥
ତାହାକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା ଆଦୌ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ, ବାସ୍ତବରେ ସେ ସବୁଠାରୁ ବଡ ଚୋର ଅଟେ||2||
ਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ਬਖਸੇ ਭਗਤਿ ਭਾਉ ॥
ଯଦି ଗୁରୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯାନ୍ତି, ସେ ପ୍ରେମ-ଭକ୍ତିର ଆଶୀର୍ବାଦ କରିଥାନ୍ତି,
ਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਮਹਲਿ ਠਾਉ ॥
ଗୁରୁ ଖୁସି ହେବା ଦ୍ଵାରା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଘର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਪਰਹਰਿ ਨਿੰਦਾ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਜਾਗੁ ॥
ସେ ନିନ୍ଦା ତ୍ୟାଗ କରି ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ଜାଗ୍ରତ ରହିଥାଏ,
ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਸੁਹਾਵੀ ਕਰਮਿ ਭਾਗੁ ॥੩॥
ଉତ୍ତମ ଭାଗ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତି ସୁନ୍ଦର ଲାଗିଥାଏ||3||
ਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵੈ ਕਰੇ ਦਾਤਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ଯାହାର ମିଳନ ହୋଇଯାଏ, ସେ ତାହାକୁ ନାମ-ସ୍ମରଣର ଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਗੁਰਸਿਖ ਪਿਆਰੇ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଶିଷ୍ୟ ଦିନରାତି ହରିନାମ ଉଚ୍ଚାରଣରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਫਲੁ ਨਾਮੁ ਪਰਾਪਤਿ ਗੁਰੁ ਤੁਸਿ ਦੇਇ ॥
ଗୁରୁ ଯାହାଙ୍କୁ ପ୍ରସନ୍ନତାର ଘରକୁ ଆଣିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ଫଳ ରୂପରେ ନାମ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଏବଂ
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪਾਵਹਿ ਵਿਰਲੇ ਕੇਇ ॥੪॥੭॥
ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କ ମତ ଯେ କେହି ବିରଳ ହିଁ ନାମ ପାଇଥାଏ||4||7||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ਇਕ ਤੁਕਾ ॥
ବସନ୍ତ ମହଲା 3 ଇକ ତୁକା॥
ਸਾਹਿਬ ਭਾਵੈ ਸੇਵਕੁ ਸੇਵਾ ਕਰੈ ॥
ମାଲିକଙ୍କ ଇଚ୍ଛାରେ ହିଁ ସେବକ ସେବା କରିଥାଏ,
ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਸਭਿ ਕੁਲ ਉਧਰੈ ॥੧॥
ସେ ସଂସାରର ମୋହ-ମାୟା ଠାରୁ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହି ସବୁ କୁଳର ଉଦ୍ଧାର କରି ଦେଇଥାଏ||1||
ਤੇਰੀ ਭਗਤਿ ਨ ਛੋਡਉ ਕਿਆ ਕੋ ਹਸੈ ॥
ହେ ମାଲିକ! କେହି ମୁଖ ଉପରେ ହସୁ, ତୋର ଭକ୍ତି ତ୍ୟାଗ କରିବି ନାହିଁ,
ਸਾਚੁ ਨਾਮੁ ਮੇਰੈ ਹਿਰਦੈ ਵਸੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ହୃଦୟରେ ତୋର ଶାଶ୍ଵତ ନାମ ବାସ କରିଛି॥1॥ରୁହ॥
ਜੈਸੇ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪ੍ਰਾਣੀ ਗਲਤੁ ਰਹੈ ॥
ଯେପରି ପ୍ରାଣୀ ମାୟା-ମୋହରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ,
ਤੈਸੇ ਸੰਤ ਜਨ ਰਾਮ ਨਾਮ ਰਵਤ ਰਹੈ ॥੨॥
ସେପରି ହିଁ ଭକ୍ତଜନ ପ୍ରଭୁ-ଭଜନରେ ହିଁ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ||2||
ਮੈ ਮੂਰਖ ਮੁਗਧ ਊਪਰਿ ਕਰਹੁ ਦਇਆ ॥
ହେ ଦୟାସାଗର! ମୋ’ ଭଳି ମୂର୍ଖ ଅବୁଝା ଉପରେ ଦୟା କର,
ਤਉ ਸਰਣਾਗਤਿ ਰਹਉ ਪਇਆ ॥੩॥
ମୁଁ ସଦା ତୋର ଶରଣରେ ପଡି ରହିଛି||3||
ਕਹਤੁ ਨਾਨਕੁ ਸੰਸਾਰ ਕੇ ਨਿਹਫਲ ਕਾਮਾ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ସଂସାରର କାମ ଧନ୍ଦା ନିରର୍ଥକ ଅଟେ ଏବଂ
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਕੋ ਪਾਵੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮਾ ॥੪॥੮॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ କେହି ହରିନାମାମୃତ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ||4||8||
ਮਹਲਾ ੧ ਬਸੰਤੁ ਹਿੰਡੋਲ ਘਰੁ ੨
ମହଲା 1 ବସନ୍ତ ହିନ୍ଦୋଲ ଘର 2
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸਾਲ ਗ੍ਰਾਮ ਬਿਪ ਪੂਜਿ ਮਨਾਵਹੁ ਸੁਕ੍ਰਿਤੁ ਤੁਲਸੀ ਮਾਲਾ ॥
ହେ ବ୍ରାହ୍ମଣ! ତୁମ ଶାଳଗ୍ରାମର ପୂଜା-ଅର୍ଚ୍ଚନା କରୁଅଛ, ଶୁଭ ଆଚରଣ ଭାବେ ତୁଳସୀର ମାଳା ଅର୍ପଣ କରୁଅଛ।
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਜਪਿ ਬੇੜਾ ਬਾਂਧਹੁ ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਦਇਆਲਾ ॥੧॥
ରାମନାମର ଜପ କର, ଏହାଦ୍ୱାରା ଭବସାଗରରୁ ପାର କରିବା ପାଇଁ ବଡ ରୂପରେ ବ୍ୟବସ୍ଥା କର ଏବଂ ଏହି ସଚ୍ଚା ବନ୍ଦନା କର ଯେ ହେ ଦୟା ସାଗର! ଆମ ଉପରେ ଦୟା କର||1||