ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਦਰਸੁ ਪੇਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਭ ਪੂਰਨ ਹੋਈ ਆਸਾ ॥੨॥੧੫॥੩੮॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଦ୍ଵାରା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସବୁ କାମନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥାଏ||2||15||38||
ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥
ਚਰਨਹ ਗੋਬਿੰਦ ਮਾਰਗੁ ਸੁਹਾਵਾ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ମାର୍ଗ ହିଁ ଚରଣ ପାଇଁ ସୁଖମୟ ଅଟେ,
ਆਨ ਮਾਰਗ ਜੇਤਾ ਕਿਛੁ ਧਾਈਐ ਤੇਤੋ ਹੀ ਦੁਖੁ ਹਾਵਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କାରଣ ଅନ୍ୟ ମାର୍ଗ ଉପରେ ଯେତେ ଦୌଡିଲେ ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖର ସାମନା କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਨੇਤ੍ਰ ਪੁਨੀਤ ਭਏ ਦਰਸੁ ਪੇਖੇ ਹਸਤ ਪੁਨੀਤ ਟਹਲਾਵਾ ॥
ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ନେତ୍ର ପବିତ୍ର ହୋଇଥାଏ, ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା ହାତ ପବିତ୍ର ହୋଇଥାଏ,
ਰਿਦਾ ਪੁਨੀਤ ਰਿਦੈ ਹਰਿ ਬਸਿਓ ਮਸਤ ਪੁਨੀਤ ਸੰਤ ਧੂਰਾਵਾ ॥੧॥
ଭଗବାନ ବାସ କରିବା ଦ୍ଵାରା ହୃଦୟ ପବିତ୍ର ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ପବିତ୍ର କରି ଦେଇଥାଏ||1||
ਸਰਬ ਨਿਧਾਨ ਨਾਮਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕੈ ਜਿਸੁ ਕਰਮਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਿ ਪਾਵਾ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସର୍ବ ସୁଖର ଭଣ୍ଡାର ଅଟେ, କିନ୍ତୁ ଯାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ, ସେ ହିଁ ଏହାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭੇਟਿਓ ਸੁਖਿ ਸਹਜੇ ਅਨਦ ਬਿਹਾਵਾ ॥੨॥੧੬॥੩੯॥
ନାନକଙ୍କ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ ହୋଇଥାଏ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଜୀବନ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖମୟ ଏବଂ ଆନନ୍ଦପୂର୍ବକ ଅତିବାହିତ ହେଉଅଛି||2||16||39||
ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥
ਧਿਆਇਓ ਅੰਤਿ ਬਾਰ ਨਾਮੁ ਸਖਾ ॥
ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ କର, ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ତାହା ହିଁ ସାଥି ଦେଇଥାଏ,
ਜਹ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸੁਤ ਭਾਈ ਨ ਪਹੁਚੈ ਤਹਾ ਤਹਾ ਤੂ ਰਖਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେଉଁଠି ମାତା-ପିତା, ପୁତ୍ର ଏବଂ ଭାଇ ଆସନ୍ତି ନାହିଁ, ସେଠାରେ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਅੰਧ ਕੂਪ ਗ੍ਰਿਹ ਮਹਿ ਤਿਨਿ ਸਿਮਰਿਓ ਜਿਸੁ ਮਸਤਕਿ ਲੇਖੁ ਲਿਖਾ ॥
ହୃଦୟ ରୂପୀ ଅନ୍ଧ କୂପରେ ସେ ହିଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ଯାହାର କପାଳରେ ଭାଗ୍ୟ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ।
ਖੂਲ੍ਹ੍ਹੇ ਬੰਧਨ ਮੁਕਤਿ ਗੁਰਿ ਕੀਨੀ ਸਭ ਤੂਹੈ ਤੁਹੀ ਦਿਖਾ ॥੧॥
ତାହାର ସବୁ ବନ୍ଧନ ଖୋଲି ଯାଇଛି, ଗୁରୁ ମୁକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ତୁ ହିଁ ତୁ ଦେଖା ଯାଉଛୁ||1||
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਪੀਆ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿਆ ਆਘਾਏ ਰਸਨ ਚਖਾ ॥
ହରି-ନାମାମୃତର ପାନ କରି ମନ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଜିହ୍ଵା ଏହା ଆସ୍ଵାଦନ କରି ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଥାଏ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸੁਖ ਸਹਜੁ ਮੈ ਪਾਇਆ ਗੁਰਿ ਲਾਹੀ ਸਗਲ ਤਿਖਾ ॥੨॥੧੭॥੪੦॥
ହେ ନାନକ! ଏହି ପ୍ରକାରେ ମୁଁ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି ଏବଂ ଗୁରୁ ମୋର ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟାଇ ଦେଇଛନ୍ତି||2||17||40||
ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥
ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਐਸੇ ਪ੍ਰਭੂ ਧਿਆਇਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚିନ୍ତନ କରିଲେ,
ਭਇਓ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਦਇਆਲੁ ਦੁਖ ਭੰਜਨੁ ਲਗੈ ਨ ਤਾਤੀ ਬਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେହି ଦୁଃଖ ନାଶକ ଆମ ପ୍ରତି କୃପାଳୁ ହୋଇଥାନ୍ତି, ଯେଉଁ କାରଣରୁ ବର୍ତ୍ତମାନ କୌଣସି ଦୁଃଖ-କ୍ଲେଶ ପ୍ରଭାବିତ କରେନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਜੇਤੇ ਸਾਸ ਸਾਸ ਹਮ ਲੇਤੇ ਤੇਤੇ ਹੀ ਗੁਣ ਗਾਇਆ ॥
ଆମେ ଯେତେ ଜୀବନ ଶ୍ଵାସ ନେଉ, ସେତେ ଥର ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରୁ।
ਨਿਮਖ ਨ ਬਿਛੁਰੈ ਘਰੀ ਨ ਬਿਸਰੈ ਸਦ ਸੰਗੇ ਜਤ ਜਾਇਆ ॥੧॥
ସେ ଏକ କ୍ଷଣ ମଧ୍ୟ ବିଚ୍ଛେଦ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ, ଭୁଲନ୍ତି ନାହିଁ, ଯେଉଁଠି ଗଲେ ମଧ୍ୟ ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି||1||
ਹਉ ਬਲਿ ਬਲਿ ਬਲਿ ਬਲਿ ਚਰਨ ਕਮਲ ਕਉ ਬਲਿ ਬਲਿ ਗੁਰ ਦਰਸਾਇਆ ॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଚରଣରେ ସମର୍ପିତ ଅଟେ, ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕਾਹੂ ਪਰਵਾਹਾ ਜਉ ਸੁਖ ਸਾਗਰੁ ਮੈ ਪਾਇਆ ॥੨॥੧੮॥੪੧॥
ହେ ନାନକ! ସୁଖର ସାଗର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋତେ କୌଣସି ଚିନ୍ତା ଗ୍ରାସ କରେନାହିଁ||2||18||41||
ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥
ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਸਬਦੁ ਲਗੋ ਗੁਰ ਮੀਠਾ ॥
ମୋର ମନକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ,
ਖੁਲ੍ਹ੍ਹਿਓ ਕਰਮੁ ਭਇਓ ਪਰਗਾਸਾ ਘਟਿ ਘਟਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਡੀਠਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଆମର ଭାଗ୍ୟ ଖୋଲି ଯାଇଛି, ହୃଦୟ ଆଲୋକିତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ପ୍ରତି ଘଟରେ ଈଶ୍ଵର ହିଁ ଦେଖା ଯାଉଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਆਜੋਨੀ ਸੰਭਉ ਸਰਬ ਥਾਨ ਘਟ ਬੀਠਾ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପରମେଶ୍ଵର ଜନ୍ମ-ମରଣ ରହିତ, ସ୍ଵୟଂଭୂ, ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂସାରରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଟନ୍ତି,
ਭਇਓ ਪਰਾਪਤਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮਾ ਬਲਿ ਬਲਿ ਪ੍ਰਭ ਚਰਣੀਠਾ ॥੧॥
ଆମକୁ ଅମୃତମୟ ପ୍ରଭୁ-ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ଏବଂ ଆମେ ପ୍ରଭୁ-ଚରଣ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟୁ||1||
ਸਤਸੰਗਤਿ ਕੀ ਰੇਣੁ ਮੁਖਿ ਲਾਗੀ ਕੀਏ ਸਗਲ ਤੀਰਥ ਮਜਨੀਠਾ ॥
ସତସଙ୍ଗର ଚରଣ-ଧୂଳି ମୁଖରେ ଲଗାଇଛି, ଯାହା ସମସ୍ତ ତୀର୍ଥର ସ୍ନାନ କରିବାର ଫଳ ଅଟେ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲ ਭਏ ਹੈ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਨ ਲਹੈ ਮਜੀਠਾ ॥੨॥੧੯॥੪੨॥
ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ଏହି ପକ୍କା ରଙ୍ଗ କେବେ ଛାଡେ ନାହିଁ||2||19||42||
ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਓ ਗੁਰਿ ਸਾਥੇ ॥
ଗୁରୁ ମୋତେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଦେଇଛନ୍ତି,
ਨਿਮਖ ਬਚਨੁ ਪ੍ਰਭ ਹੀਅਰੈ ਬਸਿਓ ਸਗਲ ਭੂਖ ਮੇਰੀ ਲਾਥੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହାଙ୍କ ଏକ କ୍ଷଣର ବଚନ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁ ହୃଦୟରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ମୋର ସାରା କ୍ଷୁଧା ଦୂର ହୋଇଯାଏ॥1।।ରୁହ॥
ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਾਨ ਗੁਣ ਨਾਇਕ ਠਾਕੁਰ ਸੁਖ ਸਮੂਹ ਸਭ ਨਾਥੇ ॥
ହେ ମାଲିକ! ତୁ କୃପାନିଧି ଅଟୁ, ଗୁଣର ସ୍ଵାମୀ ଏବଂ ସର୍ବ ସୁଖର ନାଥ ଅଟୁ।
ਏਕ ਆਸ ਮੋਹਿ ਤੇਰੀ ਸੁਆਮੀ ਅਉਰ ਦੁਤੀਆ ਆਸ ਬਿਰਾਥੇ ॥੧॥
ମୋତେ କେବଳ ତୋର ହିଁ ଆଶା ଅଛି ଆଉ ଅନ୍ୟ ସବୁ ଆଶା ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ||1||
ਨੈਣ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੇ ਦੇਖਿ ਦਰਸਾਵਾ ਗੁਰਿ ਕਰ ਧਾਰੇ ਮੇਰੈ ਮਾਥੇ ॥
ଗୁରୁ ମୋର ମସ୍ତକ ଉପରେ ନିଜ ହାତ ରଖିଛନ୍ତି ଏବଂ ଦର୍ଶନ କରି ନେତ୍ର ତୃପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି।