ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਨਿਹਕੇਵਲ ਨਿਰਬਾਣੀ ॥੪॥੧੩॥੩੩॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାଗବାନଙ୍କ ନାମରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ, ସେ ବାସନା ରହିତ ଓ ପବିତ୍ର ହୋଇଯାଏ। ।।4।।13।।33।।
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ଗଉଡି ଗୁଆରେରୀ ମହଲା 3 ।।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਵਡਭਾਗਿ ਸੰਜੋਗ ॥
ସୌଭାଗ୍ୟ ଏବଂ ସଂଯୋଗରୁ ମନୁଷ୍ୟକୁ ସଦଗୁରୁ ମିଳି ଥାଆନ୍ତି।
ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਨਿਤ ਹਰਿ ਰਸ ਭੋਗ ॥੧॥
ଆହୁରି, ସେହି ମନୁଷ୍ୟର ହୃଦୟରେ ନାମର ନିବାସ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସେ ନିତ୍ୟ ହରି ରସକୁ ଭୋଗ କରିଥାଏ। ।।1।।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਾਣੀ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਧਿਆਇ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ଗୁରୁଙ୍କ ସାନ୍ନିଧ୍ୟରେ ରହି ଭାଗବାନଙ୍କ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ,
ਜਨਮੁ ਜੀਤਿ ਲਾਹਾ ਨਾਮੁ ਪਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ନିଜ ଜୀବନର ବାଜି ଜିତିଯାଏ ଆଉ ତାହାକୁ ନାମ ଧନର ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ।।1।।ରୁହ।।
ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਹੈ ਮੀਠਾ ॥
ଯାହାକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ମଧୁର ଲାଗିଥାଏ, ସେ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଧ୍ୟାନ ପାଇଥାଏ।
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਚਖਿ ਡੀਠਾ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ କେହି ବିରଳ ପୁରୁଷ ହିଁ ଏହାର ରସ ଚାଖି ଦେଖିଛନ୍ତି। ।।2।।
ਕਰਮ ਕਾਂਡ ਬਹੁ ਕਰਹਿ ਅਚਾਰ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଧିକତର କର୍ମ କାଣ୍ଡର ଆଚରଣ କରିଥାଏ,
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਅਹੰਕਾਰ ॥੩॥
ଭାଗବାନଙ୍କ ନାମର ବିନା ତାହାର ଏହି କର୍ମ ଅହଙ୍କାର ରୂପୀ ହୋଇଥାଏ। ଏପରି ନାମ ବିହୀନ ବ୍ୟକ୍ତି ଧିକ୍କାର ଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ। ।।3।।
ਬੰਧਨਿ ਬਾਧਿਓ ਮਾਇਆ ਫਾਸ ॥
ହେ ଦାସ ନାନକ ! ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ବନ୍ଧନରେ ଆବଦ୍ଧ ହୋଇ ମୋହ ମାୟାରେ ଫସି ରହିଛନ୍ତି,
ਜਨ ਨਾਨਕ ਛੂਟੈ ਗੁਰ ਪਰਗਾਸ ॥੪॥੧੪॥੩੪॥
ଆଉ ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରକାଶ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଥାଏ। 4।।14।।34।।
ਮਹਲਾ ੩ ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ॥
ମହଲା 3 ଗଉଡି ବୈରାଗଣି ।।
ਜੈਸੀ ਧਰਤੀ ਊਪਰਿਮੇਘੁਲਾ ਬਰਸਤੁ ਹੈ ਕਿਆ ਧਰਤੀ ਮਧੇ ਪਾਣੀ ਨਾਹੀ ॥
ଯେଉଁ ଭଳି ମେଘ ଧରିତ୍ରୀ ଉପରେ ଜଳ ବର୍ଷା କରିଥାଏ, ( ଏହିଭଳି ଗୁରୁ ବାଣୀ ନାମର ଜଳ ବର୍ଷା କରିଥାଏ) ପରନ୍ତୁ, କଣ ଧରିତ୍ରୀରେ ଜଳ ନାହିଁ?
ਜੈਸੇ ਧਰਤੀ ਮਧੇ ਪਾਣੀ ਪਰਗਾਸਿਆ ਬਿਨੁ ਪਗਾ ਵਰਸਤ ਫਿਰਾਹੀ ॥੧॥
ଯେଉଁ ଭଳି ଧରିତ୍ରୀରେ ଜଳ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛି, ( ସେହି ଭଳି ପ୍ରାଚୀନ ଗ୍ରନ୍ଥ ରେ ନାମ ଜଳ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛି) ପରନ୍ତୁ, ମେଘ ବିନା ପାଦରେ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ଜାରି ରଖିଥାଏ ॥1॥
ਬਾਬਾ ਤੂੰ ਐਸੇ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਹੀ ॥
ହେ ବାବା! ଏହିପରି ତୁ ନିଜ ଭ୍ରମକୁ ଦୂର କରି ଦିଅ।
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰਤੁ ਹੈ ਸੋਈ ਕੋਈ ਹੈ ਰੇ ਤੈਸੇ ਜਾਇ ਸਮਾਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପରମାତ୍ମା ଯାହା କିଛି ବି ମଣିଷକୁ କରନ୍ତି, ତାହା ହି ହୋଇଯାଏ | ଏହିପରି ସେ ଯାଇ ତାଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ କରନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਖ ਹੋਇ ਕੈ ਕਿਆ ਓਇ ਕਰਮ ਕਮਾਹੀ ॥
ସ୍ତ୍ରୀ ଏବଂ ପୁରୁଷ ହୋଇ (ତୋର ମହାନତା ବିନା) ସେ କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ କରିପାରିବ?
ਨਾਨਾ ਰੂਪ ਸਦਾ ਹਹਿ ਤੇਰੇ ਤੁਝ ਹੀ ਮਾਹਿ ਸਮਾਹੀ ॥੨॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପ ସର୍ବଦା ହିଁ ତୋର ହିଁ ଅଟେ ଆଉ ତୋ’ ଠାରେ ହିଁ ଲୀନ ହୋଇଯାଏ
ਇਤਨੇ ਜਨਮ ਭੂਲਿ ਪਰੇ ਸੇ ਜਾ ਪਾਇਆ ਤਾ ਭੂਲੇ ਨਾਹੀ ॥
ମୁଁ ଅନେକ ଜନ୍ମରୁ ଭୁଲିଯାଇଛି, ଏବେ, ଯେତେବେଳେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି, ମୁଁ ପୁନଃ ତାହାଙ୍କୁ ବିସ୍ମୃତ କରିବି ନାହିଁ
ਜਾ ਕਾ ਕਾਰਜੁ ਸੋਈ ਪਰੁ ਜਾਣੈ ਜੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹੀ ॥੩॥
ଯଦି ମନୁଷ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ତାହାହେଲେ ସେ ଅନୁଭବ କରିବ ଯେ ଯାହାର ଏହି କାମ ଅଟେ, ସେ ହିଁ ଏହାର ଭଲ ମନ୍ଦ ଜାଣିଥାଏ
ਤੇਰਾ ਸਬਦੁ ਤੂੰਹੈ ਹਹਿ ਆਪੇ ਭਰਮੁ ਕਹਾਹੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ନାମ ଯାହା ଅଟେ, ତାହା ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅଟୁ, ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁ କିଛି ଅଟୁ, ପୁଣି ଭ୍ରମ କାହିଁକି?
ਨਾਨਕ ਤਤੁ ਤਤ ਸਿਉ ਮਿਲਿਆ ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮਿ ਨ ਆਹੀ ॥੪॥੧॥੧੫॥੩੫॥
ହେ ନାନକ! ଯେବେ ଆତ୍ମ-ତତ୍ତ୍ଵ ଅର୍ଥାତ ଜୀବାତ୍ମା ପରମ ତତ୍ତ୍ଵ ପ୍ରଭୂଙ୍କ ଠାରେ ମିଶିଯାଏ, ତାହାହେଲେ ପୁଣି ତାହାର ବାରମ୍ବାର ଜନ୍ମ ହୁଏନାହିଁ
ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ଗୌଡୀୟ ବଇରାଗଣି ମହଲା 3
ਸਭੁ ਜਗੁ ਕਾਲੈ ਵਸਿ ਹੈ ਬਾਧਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
ଏହି ସାରା ଜଗତ ମୃତ୍ୟୁର ଅଧୀନ ଅଟେ ଆଉ ମୋହ-ମାୟାର ବନ୍ଧନରେ ଫସି ରହିଥାଏ
ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਮਨਮੁਖਿ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ନିଜ କର୍ମ ଅହଙ୍କାରବଶତଃ କରିଥାଏ ଆଉ ପରିଣାମ ସ୍ଵରୂପ ତାହାକୁ ସତ୍ୟର ଦରବାରରେ ଦଣ୍ଡ ମିଳିଥାଏ
ਮੇਰੇ ਮਨ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ନିଜ ଚିତ୍ତ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଲଗାଅ
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਲੈ ਦਰਗਹ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସାନ୍ନିଧ୍ୟରେ ନାମ-ନିଧିଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କର। ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ଏହା ତୋର ମୁକ୍ତି କରାଇଦେବ ଆଉ ବଡ ଶୋଭା ମିଳିବ ॥1॥ରୁହ॥
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਭਰਮਦੇ ਮਨਹਠਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
ମନର ହଟ କାରଣରୁ ମନୁଷ୍ୟ ଚଉରାଅଶି ଲକ୍ଷ ଯୋନିରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ସଂସାରରେ ଜନ୍ମ ହୋଇ ମରିଥାଏ
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨਿਓ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਇ ॥੨॥
ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦକୁ ଅନୁଭବ କରେ ନାହିଁ ଆଉ ପୁନଃ ପୁନଃ ଗର୍ଭ ଧାରଣ କରିଥାଏ
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਪਛਾਣਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
ଯେବେ ମନୁଷ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ନିଜ ଆତ୍ମିକ ଜୀବନକୁ ବୁଝି ନିଏ, ସେତେବେଳେ ହରିଙ୍କ ନାମ ତାହାର ମନରେ ନିବାସ କରିଦିଏ
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਸੁਖਿ ਸਮਾਇ ॥੩॥
ସେ ରାତି ଦିନ ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ ଆଉ ଭଗବାନଙ୍କ ନମ ଦ୍ଵାରା ସୁଖରେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ
ਮਨੁ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਪਰਤੀਤਿ ਹੋਇ ਹਉਮੈ ਤਜੇ ਵਿਕਾਰ ॥
ଯେବେ ମନୁଷ୍ୟର ମନ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଅହଂତ୍ଵ ରହିତ ହୋଇଯାଏ, ସେତେବେଳେ ସେହି ମନୁଷ୍ୟର ଶ୍ରଦ୍ଧା ବଣିଜାଏ ଆଉ ସେ ନିଜର ଅହଂକାର ଏବଂ ବିକାରକୁ ତ୍ୟାଗ କରିଦିଏ
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਰਮੀ ਪਾਈਅਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰ ॥੪॥੨॥੧੬॥੩੬॥
ହେ ନାନକ! ଈଶ୍ବରଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ ମନୁଷ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ନାମ ଏବଂ ଭଣ୍ଡାରକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ 42
ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ଗଉଡି ବଇରାଗଣି ମହଲା 3
ਪੇਈਅੜੈ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ਹੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
ହଋ-ପ୍ରଭୁ (ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବର କପାଳରେ ଏହି ଭାଗ୍ୟ) ଲେଖି ରଖିଛନ୍ତି ଯେ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ମା ଜିଏଚଆର(ମୃତ୍ୟୁଲୋକ) ରେ କିଛି ଦିନ ପାଇଁ ରହିଥାଏ
ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਣ ਗਾਇਆ ॥
ସେହି ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ଶୋଭାବାନ ଅଟେ ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ମହିମା ଗାନ କରିଥାଏ
ਪੇਵਕੜੈ ਗੁਣ ਸੰਮਲੈ ਸਾਹੁਰੈ ਵਾਸੁ ਪਾਇਆ ॥
ଯିଏ ନିଜ ମା’ ଘରେ (ଈହଲୋକରେ) ସଦାଚାରକୁ ଗ୍ରହଣ କରିଥାଏ, ସେ ନିଜ ଶ୍ଵଶୁର ଘର(ପରଲୋକ)ରେ ସମ୍ମାନ ପାଇଥାଏ
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਣੀਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥੧॥
ଗୁରୁମୁଖୀର ହୃଦୟକୁ ହଋ-ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଭଲ ଲାଗିଥାନ୍ତି, ଆଉ ସେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହିଁ ସେଥିରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଏ 1
ਸਸੁਰੈ ਪੇਈਐ ਪਿਰੁ ਵਸੈ ਕਹੁ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਪਾਈਐ ॥
ପ୍ରିୟତମ (ପ୍ରଭୁ) ଏହି ଲୋକ ଏବଂ ପରଲୋକରେ ନିବାସ କରିଥାଏ, ବତାଅ, ତାହାକୁ କେଉଁ ବିଧି ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରିବ?
ਆਪਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਆਪੇ ਮੇਲਾਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିରଞ୍ଜନ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅଲକ୍ଷ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେ ଜୀବକୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳନ କରାନ୍ତି 1