ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਮਹਲਾ ੫
ରାଗ ଗଉଡି ପୁରବୀ ମହଲା 5 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହା ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ହୁଏ।
ਕਵਨ ਗੁਨ ਪ੍ਰਾਨਪਤਿ ਮਿਲਉ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ମାତା! ମୁଁ କେଉଁ ଗୁଣ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣପତି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମିଳିପାରିବି? ॥1॥ରୁହ॥
ਰੂਪ ਹੀਨ ਬੁਧਿ ਬਲ ਹੀਨੀ ਮੋਹਿ ਪਰਦੇਸਨਿ ਦੂਰ ਤੇ ਆਈ ॥੧॥
ମୁଁ ରୂପହୀନ, ବୁଦ୍ଧିହୀନ ଏବଂ ବଳହୀନ ଅଟେ ଆଉ ମୁଁ ବିଭିନ୍ନ ଯୋନିରେ ଜନ୍ମ ନେଇ ଦୂରରୁ ଆସିଛି ॥1॥
ਨਾਹਿਨ ਦਰਬੁ ਨ ਜੋਬਨ ਮਾਤੀ ਮੋਹਿ ਅਨਾਥ ਕੀ ਕਰਹੁ ਸਮਾਈ ॥੨॥
ମୋର ପାଖରେ ନା ନାମ ଧନ ଅଛି ଆଉ ନା ହିଁ ଯୌବନର ଗର୍ବ ଅଛି, ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ, ଅନାଥକୁ, ନିଜ ସାଥିରେ ମିଶାଅ ॥2॥
ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਭਈ ਬੈਰਾਗਨਿ ਪ੍ਰਭ ਦਰਸਨ ਕਉ ਹਉ ਫਿਰਤ ਤਿਸਾਈ ॥੩॥
ଖୋଜି ଖୋଜି ମୁଁ ବୈରାଗିଣୀ ହୋଇଯାଇଛି, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ମୁଁ ତୃଷ୍ଣାର୍ତ୍ତ ହୋଇ ରହିଛି॥3॥
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਪ੍ਰਭ ਨਾਨਕ ਸਾਧਸੰਗਿ ਮੇਰੀ ਜਲਨਿ ਬੁਝਾਈ ॥੪॥੧॥੧੧੮॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ଦିନଦୟାଳୁ! ହେ କୃପାର ଘର ପ୍ରଭୁ! ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତି ମୋର ଏହି ବିଛେଦର ଜଳନକୁ ଲିଭାଇ ଦେଇଛି ॥4॥1॥118॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਬੇ ਕਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਨਿ ਲਾਗੀ ॥
ମୋର ମନରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମିଳନ ପାଇଁ ପ୍ରେମ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଛି।
ਪਾਇ ਲਗਉ ਮੋਹਿ ਕਰਉ ਬੇਨਤੀ ਕੋਊ ਸੰਤੁ ਮਿਲੈ ਬਡਭਾਗੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯଦି ସୌଭାଗ୍ୟରୁ କେହି ଗୁରୁ ସନ୍ଥ ଆସି ମିଳିଯାନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରିଥାଏ ଆଉ ତାହାଙ୍କୁ ବିନତି କରିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਮਨੁ ਅਰਪਉ ਧਨੁ ਰਾਖਉ ਆਗੈ ਮਨ ਕੀ ਮਤਿ ਮੋਹਿ ਸਗਲ ਤਿਆਗੀ ॥
ମୁଁ ନିଜ ମନ ତାହାକୁ ଅର୍ପଣ କରିଥାଏ, ତାହାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ନିଜ ଧନ ଅର୍ପଣ କରିଥାଏ ଆଉ ମୁଁ ନିଜେ ମନର ମାଟି ତ୍ୟାଗ କରିଦେଇଛି,8 ଯିଏ ମୋତେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହରି-କଥା ଶୁଣାନ୍ତି, ମୁଁ ବୈରାଗୀ ହୋଇ ରାତି ଦିନ ତାହାଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କରିଥାଏ ॥1॥
ਪੂਰਬ ਕਰਮ ਅੰਕੁਰ ਜਬ ਪ੍ਰਗਟੇ ਭੇਟਿਓ ਪੁਰਖੁ ਰਸਿਕ ਬੈਰਾਗੀ ॥
ଯେବେ ପୂର୍ବ ଜନ୍ମର କରିଥିବା ଶୁଭକର୍ମର ଅଙ୍କୁର ପ୍ରକଟ ହୋଇଯାଇଛି, ସେତେବେଳେ ସେହି ସର୍ବବ୍ୟାପକ ପ୍ରଭୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି, ଯିଏ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଠାରେ ବିରାଜମାନ ହୋଇ ରସ ଭୋଗ କରନ୍ତି ଆଉ ଯିଏ ରସରେ ନିର୍ଲିପ୍ତ ମଧ୍ୟ ହୁଅନ୍ତି।
ਮਿਟਿਓ ਅੰਧੇਰੁ ਮਿਲਤ ਹਰਿ ਨਾਨਕ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੀ ਸੋਈ ਜਾਗੀ ॥੨॥੨॥੧੧੯॥
ହେ ନାନକ! ଇଶ୍ଵର ମିଳିବା ପରେ ଅନ୍ଧାର ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਨਿਕਸੁ ਰੇ ਪੰਖੀ ਸਿਮਰਿ ਹਰਿ ਪਾਂਖ ॥
ହେ ମୋର ମନ ରୂପୀ ପକ୍ଷୀ! ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣକୁ ନିଜ ପକ୍ଷୀ ବନାଇ ସଂସାର ରୂପୀ ବନ୍ଧନରୁ ନିଜକୁ ବାହାର କରି ରକ୍ଷା କର।
ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਸਰਣਿ ਗਹੁ ਪੂਰਨ ਰਾਮ ਰਤਨੁ ਹੀਅਰੇ ਸੰਗਿ ਰਾਖੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ତାହାଙ୍କ ଶରଣ ନିଅ ଆଉ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପୂର୍ଣ୍ଣ ନାମ-ରତ୍ନକୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ଲଗାଇ ରଖ ॥1॥ରୁହ॥
ਭ੍ਰਮ ਕੀ ਕੂਈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਰਸ ਪੰਕਜ ਅਤਿ ਤੀਖ੍ਯ੍ਯਣ ਮੋਹ ਕੀ ਫਾਸ ॥
ଅନ୍ଧବିଶ୍ଵାସ ଏକ ଛୋଟ କୂଅ ଅଟେ, ହର୍ଷ ଉଲ୍ଲାସ ବନାଇବା ତୃଷ୍ଣା ତାହାର ମଇଳା ଅଟେ ଆଉ ମୋହର ଫାଶି ଅତ୍ୟନ୍ତ ତୀକ୍ଷଣ ଅଟେ।
ਕਾਟਨਹਾਰ ਜਗਤ ਗੁਰ ਗੋਬਿਦ ਚਰਨ ਕਮਲ ਤਾ ਕੇ ਕਰਹੁ ਨਿਵਾਸ ॥੧॥
ଜଗଦଗୁରୁ ଗୋବିନ୍ଦ ସେହି ବନ୍ଧନକୁ କାଟିଥାନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଚରଣ କମଳରେ ନିବାସ କର ॥1॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਗੋਬਿੰਦ ਪ੍ਰਭ ਪ੍ਰੀਤਮ ਦੀਨਾ ਨਾਥ ਸੁਨਹੁ ਅਰਦਾਸਿ ॥
ହେ ଗୋବିନ୍ଦ! ହେ ଦୀନନାଥ! ହେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! କୃପା କରି ମୋର ପ୍ରାର୍ଥନା ଶୁଣ।
ਕਰੁ ਗਹਿ ਲੇਹੁ ਨਾਨਕ ਕੇ ਸੁਆਮੀ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤੁਮਰੀ ਰਾਸਿ ॥੨॥੩॥੧੨੦॥
ହେ ନାନକଙ୍କ ସ୍ଵାମୀ, ମୋତେ ହାତରେ ଧରିଥାଅ, ମୋର ଆତ୍ମା ଆଉ ଶରୀର ସବୁ ତୋର ହିଁ ପୁଞ୍ଜି ଅଟେ ॥2॥3॥120॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਪੇਖਨ ਕਉ ਸਿਮਰਤ ਮਨੁ ਮੇਰਾ ॥
ମୋର ମନ ଭଗବାନଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବା ପାୟନତାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਆਸ ਪਿਆਸੀ ਚਿਤਵਉ ਦਿਨੁ ਰੈਨੀ ਹੈ ਕੋਈ ਸੰਤੁ ਮਿਲਾਵੈ ਨੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିଜ ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ ଦେଖିବା ଆଶା ଏବଂ ତୃଷ୍ଣାରେ ମୁଁ ଦିନ ରାତି ତାହାଙ୍କ ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ , କଣ କେହି ଏପରି ସନ୍ଥ ଅଛି, ଯିଏ ମୋତେ ନିକଟରୁ ତାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇବ ॥1॥ରୁହ॥
ਸੇਵਾ ਕਰਉ ਦਾਸ ਦਾਸਨ ਕੀ ਅਨਿਕ ਭਾਂਤਿ ਤਿਸੁ ਕਰਉ ਨਿਹੋਰਾ ॥
ମୁଁ ନିଜ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ସେବକର ସେବକର ସେବା କରୁଅଛି ଆଉ ଅନେକ ଉପାୟରେ ତାହାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ନିବେଦନ କରିଥାଏ।
ਤੁਲਾ ਧਾਰਿ ਤੋਲੇ ਸੁਖ ਸਗਲੇ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਦਰਸ ਸਭੋ ਹੀ ਥੋਰਾ ॥੧॥
ମୁଁ ସବୁ ସୁଖ ତରାଜୁରେ ରାଖୀ ତଉଲିଛି, କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଦର୍ଶନ ବିନା ସବୁ କମିଯାଇଛି ॥1॥
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਗਾਏ ਗੁਨ ਸਾਗਰ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੋ ਜਾਤ ਬਹੋਰਾ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ମୁଁ ଗୁଣର ସାଗରର ଯଶୋଗାନ କରିଅଛି ଆଉ ସେ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇ ଜୀବନ-ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ରରେ ବୁଲୁଥାଏ।
ਆਨਦ ਸੂਖ ਭੇਟਤ ਹਰਿ ਨਾਨਕ ਜਨਮੁ ਕ੍ਰਿਤਾਰਥੁ ਸਫਲੁ ਸਵੇਰਾ ॥੨॥੪॥੧੨੧॥
ହେ ନାନକ! ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ସେ ଆନନ୍ଦ ଏବଂ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଦେଇଛି ଆଉ ତାହାର ଜନ୍ମ କୃତାର୍ଥ ହୋଇଯାଇଛି ତଥା ତାହାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ମଧ୍ୟ ସଫଳ ହୋଇଛି ॥2॥4॥121॥
ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਮਹਲਾ ੫
ରାଗ ଗୌଡୀୟ ପୁରବୀ ମହଲା 5 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହା ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ହୁଏ।
ਕਿਨ ਬਿਧਿ ਮਿਲੈ ਗੁਸਾਈ ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਰਾਇ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ମୁଁ କେଉଁ ବିଧି ଦ୍ଵାରା ନିଜ ଗୋସାଇଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିପାରିବି?
ਕੋਈ ਐਸਾ ਸੰਤੁ ਸਹਜ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮੋਹਿ ਮਾਰਗੁ ਦੇਇ ਬਤਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କଣ କେହି ଏପରି ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖଦାତା ସନ୍ଥ ଅଛନ୍ତି ଯିଏ ମୋତେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମାର୍ଗ ଦେଖାଇବେ?॥1।ରୁହ॥