ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇହୁଏ।
ਗਉੜੀ ਬਾਵਨ ਅਖਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ବାବନ ଅକ୍ଷର ମହଲା 5 ॥
ਸਲੋਕੁ ॥
ଶ୍ଳୋକ
ਗੁਰਦੇਵ ਮਾਤਾ ਗੁਰਦੇਵ ਪਿਤਾ ਗੁਰਦੇਵ ਸੁਆਮੀ ਪਰਮੇਸੁਰਾ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ ମାତା, ଗୁରୁ ହିଁ ପିତା ଆଉ ଗୁରୁ ହିଁ ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ ପରମେଶ୍ଵର ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰਦੇਵ ਸਖਾ ਅਗਿਆਨ ਭੰਜਨੁ ਗੁਰਦੇਵ ਬੰਧਿਪ ਸਹੋਦਰਾ ॥
ଗୁରୁ ଅଜ୍ଞାନତାର ଅନ୍ଧକାର ନାଶ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ଗୁରୁ ହିଁ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଓ ଭାଇ ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰਦੇਵ ਦਾਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਉਪਦੇਸੈ ਗੁਰਦੇਵ ਮੰਤੁ ਨਿਰੋਧਰਾ ॥
ଗୁରୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଦାତା ଆଉ ଉପଦେଶକ ଆତନ୍ତି ଆଉ ଗୁରୁ ହିଁ ଫଳପ୍ରସୂ ମନ୍ତ୍ର ଅଟେ।
ਗੁਰਦੇਵ ਸਾਂਤਿ ਸਤਿ ਬੁਧਿ ਮੂਰਤਿ ਗੁਰਦੇਵ ਪਾਰਸ ਪਰਸ ਪਰਾ ॥
ଗୁରୁ ସୁଖ-ଶାନ୍ତି, ସତ୍ୟ ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିର ମୂର୍ତ୍ତି ଅଟନ୍ତି, ଗୁରୁ ଏପରି ପାରସ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସ୍ପର୍ଶ କଲେ ପ୍ରାଣୀ ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰਦੇਵ ਤੀਰਥੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰੋਵਰੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਮਜਨੁ ਅਪਰੰਪਰਾ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ ତୀର୍ଥ ଏବଂ ଅମୃତର ସରୋବର ଅଟନ୍ତି, ଗୁରୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନରେ ସ୍ନାନ କରିଲେ ମନୁଷ୍ୟ ଅନନ୍ତ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମିଶିଥାଏ।
ਗੁਰਦੇਵ ਕਰਤਾ ਸਭਿ ਪਾਪ ਹਰਤਾ ਗੁਰਦੇਵ ਪਤਿਤ ਪਵਿਤ ਕਰਾ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ କର୍ତ୍ତା ଏବଂ ସମସ୍ତ ପାପର ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ଗୁରୁ ହିଁ ପତିତକୁ ପବିତ୍ର କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰਦੇਵ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਗੁਰਦੇਵ ਮੰਤੁ ਹਰਿ ਜਪਿ ਉਧਰਾ ॥
ଗୁରୁ ହିଁ ଆଦି, ଯୁଗର ଆରମ୍ଭରୁ ଏବଂ ଯୁଗ ଯୁଗରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟନ୍ତି, ଗୁରୁ ହରିଙ୍କ ନାମର ମନ୍ତ୍ର ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ଭଜନ କରିଲେ ପ୍ରାଣୀ ଭବସାଗରରୁ ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰਦੇਵ ਸੰਗਤਿ ਪ੍ਰਭ ਮੇਲਿ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਹਮ ਮੂੜ ਪਾਪੀ ਜਿਤੁ ਲਗਿ ਤਰਾ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରଭୁ! କୃପା କରି ମୁଁ, ମୂର୍ଖ ଏବଂ ପାପୀକୁ ଗୁରଦେବଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଳନ କରାଅ, ଯାହାଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ମୁଁ ଜୀବନର ବିଷମ ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯିବି।
ਗੁਰਦੇਵ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਗੁਰਦੇਵ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਮਸਕਰਾ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ହିଁ ସଦଗୁରୁ ଏବଂ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପରମେଶ୍ଵର ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେହି ଗୁରୁଦେବ ହରିଙ୍କୁ ନମସ୍କାର ଅଟେ ॥1॥
ਸਲੋਕੁ ॥
ଶ୍ଳୋକ॥
ਆਪਹਿ ਕੀਆ ਕਰਾਇਆ ਆਪਹਿ ਕਰਨੈ ਜੋਗੁ ॥
ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଏହା କରିବାକୁ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਦੂਸਰ ਹੋਆ ਨ ਹੋਗੁ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଏକ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ସାରାସୃଷ୍ଟିରେ ମହଜୁଦ ଅଛନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କିଏ ନାହାନ୍ତି ॥1॥
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡି ॥
ਓਅੰ ਸਾਧ ਸਤਿਗੁਰ ਨਮਸਕਾਰੰ ॥
ମୁଁ ଏକ ଇଶ୍ଵର ସନ୍ଥ ସ୍ୱରୂପ ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି।
ਆਦਿ ਮਧਿ ਅੰਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰੰ ॥
ନିରଙ୍କାର ପ୍ରଭୁ ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ମଧ୍ୟ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଥିଲେ। ବର୍ତ୍ତମାନରେ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ଔ ଭବିଷ୍ୟତରେ ମଧ୍ୟ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ରହିବେ।
ਆਪਹਿ ਸੁੰਨ ਆਪਹਿ ਸੁਖ ਆਸਨ ॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଶୂନ୍ୟ ଅବସ୍ଥାରେ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସୁଖ ଆସନରେ ଥାଆନ୍ତି।
ਆਪਹਿ ਸੁਨਤ ਆਪ ਹੀ ਜਾਸਨ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ଯଶ ଶୁଣିଥାନ୍ତି,
ਆਪਨ ਆਪੁ ਆਪਹਿ ਉਪਾਇਓ ॥
ନିଜର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛନ୍ତି।
ਆਪਹਿ ਬਾਪ ਆਪ ਹੀ ਮਾਇਓ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ପିତା ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ମାତା ଅଟନ୍ତି।
ਆਪਹਿ ਸੂਖਮ ਆਪਹਿ ਅਸਥੂਲਾ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଅଟନ୍ତି।
ਲਖੀ ਨ ਜਾਈ ਨਾਨਕ ਲੀਲਾ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଲୀଳା କୁହାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਦੀਨ ਦਇਆਲਾ ॥
ହେ ଦିନଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ କୃପା କର
ਤੇਰੇ ਸੰਤਨ ਕੀ ਮਨੁ ਹੋਇ ਰਵਾਲਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
କାରଣ ମୋର ମନ ତୋର ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣର ଧୁଳି ବନିଯାଉ ॥ରୁହ॥
ਸਲੋਕੁ ॥
ଶ୍ଳୋକ
ਨਿਰੰਕਾਰ ਆਕਾਰ ਆਪਿ ਨਿਰਗੁਨ ਸਰਗੁਨ ਏਕ ॥
ନିରଙ୍କାର ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରିଛନ୍ତି, ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିର୍ଗୁଣ ଆଉ ସଗୁଣ ଅଟନ୍ତି।
ਏਕਹਿ ਏਕ ਬਖਾਨਨੋ ਨਾਨਕ ਏਕ ਅਨੇਕ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଏହା କୁହାଯାଇ ପାରିବ ଯେ ନିରଙ୍କାର ଇଶ୍ଵର ଏକା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅଛନ୍ତି କାରଣ, ଏକ ଇଶ୍ଵର ଅନେକ ରୂପ ନେଇଥାନ୍ତି ॥1॥
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡି ॥
ਓਅੰ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੀਓ ਅਕਾਰਾ ॥
ଏକ ଇଶ୍ଵର ଗୁରୁମୁଖୀ ବନିବା ପାଇଁ ସଂସାରର ରଚନା କରିଛନ୍ତି।
ਏਕਹਿ ਸੂਤਿ ਪਰੋਵਨਹਾਰਾ ॥
ଏହି ରଚନାରେ ସମସ୍ତ ଜୀବ-ଜନ୍ତୁକୁ ନିଜେ ଏକ ସୂତାରେ ଗୁନ୍ଥିଛନ୍ତି।
ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਬਿਸਥਾਰੰ ॥
ମାୟାର ତିନି ଲକ୍ଷଣର ସେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରସାର କରିଛନ୍ତି।
ਨਿਰਗੁਨ ਤੇ ਸਰਗੁਨ ਦ੍ਰਿਸਟਾਰੰ ॥
ନିର୍ଗୁଣରେ ସେ ସଗୁଣ ଦୃଷ୍ଟିମାନ ହୋଇଥାଏ।
ਸਗਲ ਭਾਤਿ ਕਰਿ ਕਰਹਿ ਉਪਾਇਓ ॥
କର୍ତ୍ତା ଅନେକ ପ୍ରକାର ସଂସାରର ରଚନା କରିଛନ୍ତି।
ਜਨਮ ਮਰਨ ਮਨ ਮੋਹੁ ਬਢਾਇਓ ॥
ଜନ୍ମ ମରଣର ମୂଳ ସାଂସାରିକ ମୋହକୁ ଇଶ୍ଵର ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ମନରେ ନିଜେ ବଢାଇଛନ୍ତି।
ਦੁਹੂ ਭਾਤਿ ਤੇ ਆਪਿ ਨਿਰਾਰਾ ॥
କିନ୍ତୁ, ଦୁଇଟି (ଜନ୍ମ-ମରଣ) ପ୍ରକାରରେ ସେ ସ୍ଵୟଂ ଅଲଗା ଅଟନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰਾ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଅନ୍ତ ମିଳୁନାହିଁ ॥2॥
ਸਲੋਕੁ ॥
ଶ୍ଳୋକ ॥
ਸੇਈ ਸਾਹ ਭਗਵੰਤ ਸੇ ਸਚੁ ਸੰਪੈ ਹਰਿ ਰਾਸਿ ॥
ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଶାହ ଏବଂ ଭାଗ୍ୟବାନ ଅଟେ ଯାହାର ପାଖରେ ସତ୍ୟର ସମ୍ପତ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମର ପୁଞ୍ଜି ଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਸੁਚਿ ਪਾਈਐ ਤਿਹ ਸੰਤਨ ਕੈ ਪਾਸਿ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ପାଖରେ ହିଁ ସତ୍ୟ (ନାମ) ଏବଂ ପବିତ୍ରତାର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ॥1॥
ਪਵੜੀ ॥
ପଉଡି ॥
ਸਸਾ ਸਤਿ ਸਤਿ ਸਤਿ ਸੋਊ ॥
ସ- ସେହି ପରମାତ୍ମା ସର୍ବଦା ସତ୍ୟ, ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ଏବଂ ସତ୍ୟର ପୁଞ୍ଜି ଅଟନ୍ତି।
ਸਤਿ ਪੁਰਖ ਤੇ ਭਿੰਨ ਨ ਕੋਊ ॥
କେହି ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରୁ ଅଲଗା ନୁହନ୍ତି।
ਸੋਊ ਸਰਨਿ ਪਰੈ ਜਿਹ ਪਾਯੰ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀକୁ ଇଶ୍ଵର ନିଜ ଶରଣରେ ନେଇଥାନ୍ତି, କେବଳ ସେହି ପ୍ରାଣୀ ତାହାର ଶରଣରେ ଆସିଥାଏ।
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ਸੁਨਾਯੰ ॥
ଏପରି ପ୍ରାଣୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମହିମା ସ୍ତୁତି କରିଥାଏ ଆଉ ଅନ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ମହିମା ଶୁଣାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਸੰਸੈ ਭਰਮੁ ਨਹੀ ਕਛੁ ਬਿਆਪਤ ॥
ଏପରି ପ୍ରାଣିର ଦ୍ଵିଧା ଏବଂ ଭ୍ରମ କଦାଚିତ ପ୍ରଭାବ ପକାଏ ନାହିଁ।
ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ਤਾਹੂ ਕੋ ਜਾਪਤ ॥
ସେହି ପ୍ରାଣୀକୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରତାପ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହିଁ ଦେଖା ଦେଇଥାଏ।
ਸੋ ਸਾਧੂ ਇਹ ਪਹੁਚਨਹਾਰਾ ॥
କେବଳ ସେ ହିଁ ସନ୍ଥ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ଆତ୍ମିକ ଅବସ୍ଥା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ,
ਨਾਨਕ ਤਾ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰਾ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସଦା ସମର୍ପିତ ଅଟେ ॥3॥
ਸਲੋਕੁ ॥
ଶ୍ଳୋକ ॥
ਧਨੁ ਧਨੁ ਕਹਾ ਪੁਕਾਰਤੇ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸਭ ਕੂਰ ॥
(ହେ ଜୀବ!) ତୁ ସବୁବେଳେ ଧନର ଲାଳସା କାହିଁକି କରିଛୁ, କାରଣ, ମାୟାର ମୋହ ପୂରାପୂରି ମିଥ୍ୟା ଅଟେ।