ਤਜਿ ਮਾਨ ਮੋਹ ਵਿਕਾਰ ਮਿਥਿਆ ਜਪਿ ਰਾਮ ਰਾਮ ਰਾਮ ॥
ନିଜର ଅଭିମାନ, ମୋହ, ପାପ ଏବଂ ମିଥ୍ୟା ତ୍ୟାଗ କରି ରାମ ନାମର ଜପ କର।
ਮਨ ਸੰਤਨਾ ਕੈ ਚਰਨਿ ਲਾਗੁ ॥੧॥
ହେ ମନ! ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗ ॥1॥
ਪ੍ਰਭ ਗੋਪਾਲ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਹਰਿ ਚਰਣ ਸਿਮਰਿ ਜਾਗੁ ॥
ହେ ଭାଇ! ଗୋପାଳ ପ୍ରଭୁ ବଡ ଦୀନଦୟାଳୁ, ପତିତ ପାବନ ଏବଂ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଅଟନ୍ତି, ଏଥିପାଇଁ, ନିଦ୍ରାରୁ ଜାଗି ଉଠି ହରି-ଚରଣର ଆରାଧନା କର।
ਕਰਿ ਭਗਤਿ ਨਾਨਕ ਪੂਰਨ ਭਾਗੁ ॥੨॥੪॥੧੫੫॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭକ୍ତି କର, ତୋର ଭାଗ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉଦୟ ହୋଇଯିବ ॥2॥4॥155॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਹਰਖ ਸੋਗ ਬੈਰਾਗ ਅਨੰਦੀ ਖੇਲੁ ਰੀ ਦਿਖਾਇਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଆନନ୍ଦ ରୂପୀ ଭଗବାନ ଏହି ଦୁନିଆ ବନାଇ ଏକ ଖେଳ ଦେଖାଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁଥିରେ କେହି ମନୁଷ୍ୟ ଖୁସି ମନାଇ ଥାଏ, କେହି ଶୋକରେ ବୁଡିଥାଏ ଆଉ କେହି ବୈରାଗୀ ଅଟେ ॥1॥ରୁହ॥
ਖਿਨਹੂੰ ਭੈ ਨਿਰਭੈ ਖਿਨਹੂੰ ਖਿਨਹੂੰ ਉਠਿ ਧਾਇਓ ॥
ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ମନୁଷ୍ୟ ଭୟଭୀତ ହୋଇଯାଏ, ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ନିର୍ଭୀକ ଏବଂ ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ସେ ଉଠି ଦୌଡି ଥାଏ
ਖਿਨਹੂੰ ਰਸ ਭੋਗਨ ਖਿਨਹੂੰ ਖਿਨਹੂ ਤਜਿ ਜਾਇਓ ॥੧॥
ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ସେ ରସ ଭୋଗିଥାଏ ଆଉ ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ସେ ଛାଡି ଚାଲିଯାଏ ॥1॥
ਖਿਨਹੂੰ ਜੋਗ ਤਾਪ ਬਹੁ ਪੂਜਾ ਖਿਨਹੂੰ ਭਰਮਾਇਓ ॥
ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ଯୋଗ, ତପସ୍ୟା ଏବଂ ବହୁତ ପ୍ରକାର ପୂଜା କରିଥାଏ ଆଉ ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ସେ ଭ୍ରମରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ।
ਖਿਨਹੂੰ ਕਿਰਪਾ ਸਾਧੂ ਸੰਗ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇਓ ॥੨॥੫॥੧੫੬॥
ହେ ନାନକ! ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ପ୍ରଭୁ ନିଜ କୃପା ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟକୁ ସତସଙ୍ଗତିରେ ରଖି ନିଜ ରଙ୍ଗରେ ଲଗାଇ ଥାଏ ॥2॥5॥156॥
ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧੭ ਆਸਾਵਰੀ
ରାଗ ଆଶା ମହଲା 5 ଘର 17 ଆଶାବରୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇହୁଏ
ਗੋਬਿੰਦ ਗੋਬਿੰਦ ਕਰਿ ਹਾਂ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ମୁଁ ଗୋବିନ୍ଦ- ଗୋବିନ୍ଦ ହିଁ କରିଥାଏ ଆଉ
ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਪਿਆਰਿ ਹਾਂ ॥
ନିଜ ମନରେ ହରିନାମ ସହିତ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ।
ਗੁਰਿ ਕਹਿਆ ਸੁ ਚਿਤਿ ਧਰਿ ਹਾਂ ॥
ଗୁରୁ ଯାହା କିଛି କହିଛନ୍ତି, ତାହାକୁ ମୁଁ ନିଜ ଚିତ୍ତରେ ଧାରଣ କରିଥାଏ,
ਅਨ ਸਿਉ ਤੋਰਿ ਫੇਰਿ ਹਾਂ ॥
ମୁଁ ଅନ୍ୟ ସହିତ ପ୍ରେମ ତ୍ୟାଗ କରି ନିଜ ମନକୁ ତାହାଙ୍କ ଆଡୁ ହଟାଇଛି।
ਐਸੇ ਲਾਲਨੁ ਪਾਇਓ ਰੀ ਸਖੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହିପରି ମୁଁ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପାଇଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਪੰਕਜ ਮੋਹ ਸਰਿ ਹਾਂ ॥
ସଂସାର ସରୋବରରେ ମୋହ ରୂପୀ କଚଡା ଅଛି
ਪਗੁ ਨਹੀ ਚਲੈ ਹਰਿ ਹਾਂ ॥
ମନୁଷ୍ୟର ଚରଣ ଏଥିପାଇଁ ହରିଙ୍କ ଆଡକୁ ଚାଲେ ନାହିଁ।
ਗਹਡਿਓ ਮੂੜ ਨਰਿ ਹਾਂ ॥
ମୂର୍ଖ ମନୁଷ୍ୟ ମୋହର କଚଡାରେ ଫସି ରହିଛି
ਅਨਿਨ ਉਪਾਵ ਕਰਿ ਹਾਂ ॥
ଅନ୍ୟ କିଛି ସମାଧାନ କରେ ନାହିଁ।
ਤਉ ਨਿਕਸੈ ਸਰਨਿ ਪੈ ਰੀ ਸਖੀ ॥੧॥
ହେ ସଖୀ! ଯଦି ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଯାଏ, ତାହାହେଲେ ସଂସାର-ସରୋବରର ମୋହ ରୂପୀ କଚଡାରୁ ବାହାରିବି ॥1॥
ਥਿਰ ਥਿਰ ਚਿਤ ਥਿਰ ਹਾਂ ॥
ଏହିପରି ମୋର ହୃଦୟ ଅଟଳ ଏବଂ ଦୃଢ ଅଟେ।
ਬਨੁ ਗ੍ਰਿਹੁ ਸਮਸਰਿ ਹਾਂ ॥
ଜଙ୍ଗଲ ଏବଂ ଘର ମୋ’ ପାଇଁ ଏକା ଭଳି ଅଟେ।
ਅੰਤਰਿ ਏਕ ਪਿਰ ਹਾਂ ॥
ମୋର ଅନ୍ତର୍ମନରେ ଏକ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ବାସ କରନ୍ତି।
ਬਾਹਰਿ ਅਨੇਕ ਧਰਿ ਹਾਂ ॥
ମୁଁ ନିଜ ମନରୁ ଅନେକ ସାଂସାରିକ ଧନ୍ଦାକୁ ବାହାରେ ରଖିଛି।
ਰਾਜਨ ਜੋਗੁ ਕਰਿ ਹਾਂ ॥
ମୁଁ ରାଜଯୋଗ ମାନିଥାଏ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਲੋਗ ਅਲੋਗੀ ਰੀ ਸਖੀ ॥੨॥੧॥੧੫੭॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ସଖୀ! ଶୁଣ, ଏହିପରି ଲୋକଙ୍କ ସାଥିରେ ରହି ମଧ୍ୟ ମୁଁ ଲୋକଙ୍କ ଠାରୁ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ ॥2॥1॥157
ਆਸਾਵਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶାବରୀ ମହଲା 5
ਮਨਸਾ ਏਕ ਮਾਨਿ ਹਾਂ ॥
ହେ ମନ! କେବଳ ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଅଭିଳାଷ କର।
ਗੁਰ ਸਿਉ ਨੇਤ ਧਿਆਨਿ ਹਾਂ ॥
ନିତ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇ ରଖ।
ਦ੍ਰਿੜੁ ਸੰਤ ਮੰਤ ਗਿਆਨਿ ਹਾਂ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ମନ୍ତ୍ରର ଜ୍ଞାନକୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ରଖ।
ਸੇਵਾ ਗੁਰ ਚਰਾਨਿ ਹਾਂ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣର ଶ୍ରଦ୍ଧାପୁର୍ବକ ସେବା କର।
ਤਉ ਮਿਲੀਐ ਗੁਰ ਕ੍ਰਿਪਾਨਿ ਮੇਰੇ ਮਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ତାହାହେଲେ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ତୁମେ ନିଜ ସ୍ଵାମୀ ସହିତ ମିଳିପାରିବ ॥1॥ରୁହ॥
ਟੂਟੇ ਅਨ ਭਰਾਨਿ ਹਾਂ ॥
ମୋର ସବୁ ଭ୍ରମ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି।
ਰਵਿਓ ਸਰਬ ਥਾਨਿ ਹਾਂ ॥
ଏବେ ମୋତେ ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଭଗବାନ ଦେଖା ଯାଉଛନ୍ତି।
ਲਹਿਓ ਜਮ ਭਇਆਨਿ ਹਾਂ ॥
ଏବେ ମୃତ୍ୟୁର ଡର ମୋର ମନରୁ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି।
ਪਾਇਓ ਪੇਡ ਥਾਨਿ ਹਾਂ ॥
ଯେବେ ଏହି ଜଗତ ରୂପୀ ଗଛର ମୂଳ ନାମ ପାଇଛି
ਤਉ ਚੂਕੀ ਸਗਲ ਕਾਨਿ ॥੧॥
ସେତେବେଳେ ମୋର ସବୁ ପ୍ରକାର ନିର୍ଭର ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ॥1॥
ਲਹਨੋ ਜਿਸੁ ਮਥਾਨਿ ਹਾਂ ॥
କେବଳ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମକୁ ପାଇଥାଏ ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର କପାଳରେ ଭାଗ୍ୟ ଉଦୟ ହୋଇଥାଏ ଆଉ
ਭੈ ਪਾਵਕ ਪਾਰਿ ਪਰਾਨਿ ਹਾਂ ॥
ସେ ଭୟାନକ ଅଗ୍ନି ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ।
ਨਿਜ ਘਰਿ ਤਿਸਹਿ ਥਾਨਿ ਹਾਂ ॥
ସେ ନିଜର ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପରେ ସ୍ଥାନ ପାଇନିଏ ଆଉ
ਹਰਿ ਰਸ ਰਸਹਿ ਮਾਨਿ ਹਾਂ ॥
ହରି ରସର ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ
ਲਾਥੀ ਤਿਸ ਭੁਖਾਨਿ ਹਾਂ ॥
ତାହାର କ୍ଷୁଧା ତୃଷ୍ଣା ଦୂର ହୋଇଯାଏ
ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇਓ ਰੇ ਮਨਾ ॥੨॥੨॥੧੫੮॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ମୋର ମନ! ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ରହିଥାଏ ॥2॥2॥158
ਆਸਾਵਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶାବରୀ ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗੁਨੀ ਹਾਂ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ
ਜਪੀਐ ਸਹਜ ਧੁਨੀ ਹਾਂ ॥
ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ମଧୁର ଧ୍ୱନିରେ ଜପିବା ଉଚିତ।
ਸਾਧੂ ਰਸਨ ਭਨੀ ਹਾਂ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ଇଚ୍ଛାରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମର ଜପ କରିଥାଏ।
ਛੂਟਨ ਬਿਧਿ ਸੁਨੀ ਹਾਂ ॥
ମୁଁ ଶୁଣିଛି ଯେ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ଏକ ମାତ୍ର ଏହି ମାର୍ଗ ଅଛି।
ਪਾਈਐ ਵਡ ਪੁਨੀ ਮੇਰੇ ਮਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କିନ୍ତୁ ବଡ ପୂଣ୍ୟ କର୍ମ କରିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଏହି ମାର୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਖੋਜਹਿ ਜਨ ਮੁਨੀ ਹਾਂ ॥
ମୁନିଜନ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କୁ ଖୋଜିଥାନ୍ତି।
ਸ੍ਰਬ ਕਾ ਪ੍ਰਭ ਧਨੀ ਹਾਂ ॥
ପ୍ରଭୁ ସମସ୍ତଙ୍କ ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି।
ਦੁਲਭ ਕਲਿ ਦੁਨੀ ਹਾਂ ॥
କଳିଯୁଗୀ ଦୁନିଆରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ବଡ ଦୁର୍ଲଭ ଅଟେ
ਦੂਖ ਬਿਨਾਸਨੀ ਹਾਂ ॥
ସେ ଦୁଃଖ ନାଶକ ଅଟନ୍ତି।
ਪ੍ਰਭ ਪੂਰਨ ਆਸਨੀ ਮੇਰੇ ਮਨਾ ॥੧॥
ହେ ମୋର ମନ! ପ୍ରଭୁ ସବୁ ଆଶା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଥାନ୍ତି ॥1॥
ਮਨ ਸੋ ਸੇਵੀਐ ਹਾਂ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବା କର।