ਸਚੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਸਚੀ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥
ହେ ମୋର ସଚ୍ଚା ସାହିବ! ତୋର ମହିମା ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਤੂੰ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਬੇਅੰਤੁ ਸੁਆਮੀ ਤੇਰੀ ਕੁਦਰਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
ତୁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଅନନ୍ତ ଏବଂ ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ ଅଟୁ, ତୋର ପ୍ରକୃତି ବ୍ୟକ୍ତ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਸਚੀ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ਜਾ ਕਉ ਤੁਧੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ਸਦਾ ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹੇ ॥
ତୋର ମହିମା ସତ୍ୟ ଅଟେ, ଯାହାର ମନରେ ତୁମେ ଏହା ସ୍ଥାପନ କରୁଛ, ସେ ସଦା ତୋର ଗୁଣ ଗାନ କରିଥାଏ।
ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵਹਿ ਸਚੇ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਵਹੇ ॥
ଯେତେବେଳେ ତୋତେ ପ୍ରାଣୀ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେ ତୋର ହିଁ ଗୁନା ଗାନ କରିଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟ ସାଥିରେ ନିଜ ଚିତ୍ତ ଲଗାଇ ଥାଏ।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੂੰ ਆਪੇ ਮੇਲਹਿ ਸੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਹੈ ਸਮਾਈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯାହାକୁ ତୁ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳନ କରୁ, ସେ ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ତୋ’ ଠାରେ ହିଁ ରହିଥାଏ।
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਚੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਸਚੀ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥੧੦॥੨॥੭॥੫॥੨॥੭॥
ନାନକ ଏହିପରି କହନ୍ତି ଯେ ହେ ମୋର ସଚ୍ଚା ସାହିବ! ତୋର ମହିମା ସତ୍ୟ ଅଟେ॥10॥2॥7॥5॥2॥7॥
ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਛੰਤ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੧
ରାଗ ଆଶା ଛନ୍ତ ମହଲା 4 ଘର 1
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਜੀਵਨੋ ਮੈ ਜੀਵਨੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਾਏ ਰਾਮ ॥
ହେ ଭାଇ! ଗୁରୁଙ୍କ ଇଚ୍ଛାରେ ମୋତେ ସଠିକ ଆତ୍ମିକ ଜୀବନ ମିଳିଯାଇଛି।
ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੇਵੈ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਾਨਿ ਵਸਾਏ ਰਾਮ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ମୋତେ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାନ୍ତି, ସବୁ ସମୟରେ ଗୁରୁ ମୋତେ ହରିଙ୍କ ନାମ ଦେଇଥାନ୍ତି ଆଉ ମୋର ପ୍ରାଣରେ ସେ ହରିନାମ ସ୍ଥାପନ କରିଛନ୍ତି।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਾਨਿ ਵਸਾਏ ਸਭੁ ਸੰਸਾ ਦੂਖੁ ਗਵਾਇਆ ॥
ଗୁରୁ ଯେବେ ଠାରୁ ହରିଣ ନାମ ମୋ’ ପ୍ରାଣରେ ସ୍ଥାପନ କରିଛନ୍ତି, ସେବେ ଠାରୁ ମୋର ସବୁ ସଂଶୟ ଏବଂ ଦୁଃଖ ନାଶ ହୋଇଯାଇଛି।
ਅਦਿਸਟੁ ਅਗੋਚਰੁ ਗੁਰ ਬਚਨਿ ਧਿਆਇਆ ਪਵਿਤ੍ਰ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶୁଭ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ମୁଁ ଅଦୃଷ୍ଟ ଏବଂ ଅଗୋଚର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରି ପବିତ୍ର ପରମ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି।
ਅਨਹਦ ਧੁਨਿ ਵਾਜਹਿ ਨਿਤ ਵਾਜੇ ਗਾਈ ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਣੀ ॥
ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀ ଗାନ କରିଲେ ନିତ୍ୟ ଅନାହତ ଧ୍ୱନି ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਦਾਤਿ ਕਰੀ ਪ੍ਰਭਿ ਦਾਤੈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଦାତା ପ୍ରଭୁ ଏବେ ମୋ’ ଉପରେ ଅନୁକମ୍ପା କରିଛନ୍ତି ଯେ ମୋର ଜ୍ୟୋତି ପରମ ଜ୍ୟୋତିରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ॥1
ਮਨਮੁਖਾ ਮਨਮੁਖਿ ਮੁਏ ਮੇਰੀ ਕਰਿ ਮਾਇਆ ਰਾਮ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ମନୁଷ୍ୟ ‘ମୋର ଧନ ମୋର ଧନ’ କହି କହି ମରିଯାଏ।
ਖਿਨੁ ਆਵੈ ਖਿਨੁ ਜਾਵੈ ਦੁਰਗੰਧ ਮੜੈ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਰਾਮ ॥
ସେ ନିଜ ଚିତ୍ତ ଦୁର୍ଗନ୍ଧଯୁକ୍ତ ଶରୀରରେ ଲଗାଇ ରଖିଥାଏ, ଯାହା ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ଆସିଥାଏ ଆଉ ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ଚାଲିଯାଏ।
ਲਾਇਆ ਦੁਰਗੰਧ ਮੜੈ ਚਿਤੁ ਲਾਗਾ ਜਿਉ ਰੰਗੁ ਕਸੁੰਭ ਦਿਖਾਇਆ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ଚିତ୍ତକୁ ଦୁର୍ଗନ୍ଧଯୁକ୍ତ ଶରୀରରେ ଲଗାଇ ରଖିଥାଏ, ଯେପରି କୁସୁମ ଫୁଲର ରଙ୍ଗ ଦେଖାଯାଏ ଓ ଶୀଘ୍ର ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ।
ਖਿਨੁ ਪੂਰਬਿ ਖਿਨੁ ਪਛਮਿ ਛਾਏ ਜਿਉ ਚਕੁ ਕੁਮ੍ਹ੍ਹਿਆਰਿ ਭਵਾਇਆ ॥
ଯେପରି ଛାୟା କେବେ ପୂର୍ବ ଦିଗରେ ଏବଂ ଆଉ କେବେ ପଶ୍ଚିମ ଦିଗରେ ହୋଇଥାଏ, ସେ କୁମ୍ଭାର ଚକ ଭଳି ବୁଲୁଥାଏ।
ਦੁਖੁ ਖਾਵਹਿ ਦੁਖੁ ਸੰਚਹਿ ਭੋਗਹਿ ਦੁਖ ਕੀ ਬਿਰਧਿ ਵਧਾਈ ॥
ମନମୁଖୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଦୁଃଖ ସହ୍ୟ କରିଥାଏ, ଦୁଃଖ ସଞ୍ଚିତ କରିଥାଏ ଆଉ ଦୁଃଖ ହିଁ ଭୋଗ କରିଥାଏ, ସେ ନିଜ ଜୀବନରେ ଦୁଃଖର ହିଁ ବୃଦ୍ଧି କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਬਿਖਮੁ ਸੁਹੇਲਾ ਤਰੀਐ ਜਾ ਆਵੈ ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଯେବେ ମନୁଷ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଥାଏ, ସେତେବେଳେ ସେ ବିଷମ ସଂସାର ସାଗରରୁ ସୁଖପୂର୍ବକ ପାର ହୋଇଯାଏ॥2॥
ਮੇਰਾ ਠਾਕੁਰੋ ਠਾਕੁਰੁ ਨੀਕਾ ਅਗਮ ਅਥਾਹਾ ਰਾਮ ॥
ମୋର ଠାକୁର ପ୍ରଭୁ ସୁନ୍ଦର ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେ ଅଗମ୍ୟ ଏବଂ ଅଥଳ ସାଗର ଭଳି ଅଟନ୍ତି।
ਹਰਿ ਪੂਜੀ ਹਰਿ ਪੂਜੀ ਚਾਹੀ ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਹਾ ਰਾਮ ॥
ହେ ମୋର ସାହୁକାର ସଦଗୁରୁ! ମୁଁ ତୋତେ ହରିନାମର ପୁଞ୍ଜି ମାଗୁଛି, ମୁଁ ହରିନାମର ପୁଞ୍ଜି କ୍ରୟ କରି ବ୍ୟାପାର କରିଥାଏ।
ਹਰਿ ਪੂਜੀ ਚਾਹੀ ਨਾਮੁ ਬਿਸਾਹੀ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਭਾਵੈ ॥
ମୁଁ ହରିଙ୍କ ଗୁଣ ହିଁ ଗାନ କରିଥାଏ ଆଉ ହରିଙ୍କ ଗୁଣ ହିଁ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਨੀਦ ਭੂਖ ਸਭ ਪਰਹਰਿ ਤਿਆਗੀ ਸੁੰਨੇ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਵੈ ॥
ମୁଁ ନିଦ୍ରା ଏବଂ କ୍ଷୁଧା ସବୁ କିଛି ତ୍ୟାଗ କରି ଦେଇଛି, ପରନ୍ତୁ ଏକାଗ୍ରତା ସାଥିରେ ନିର୍ଗୁଣ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଖରେ ରହିଛି।
ਵਣਜਾਰੇ ਇਕ ਭਾਤੀ ਆਵਹਿ ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਲੈ ਜਾਹੇ ॥
ଯେବେ ହରିନାମର ବ୍ୟାପାରୀ ସତସଙ୍ଗତିରେ ବସିଥାଏ, ସେତେବେଳେ ସେ ହରିନାମର ଲାଭ ଅର୍ଜ୍ଜନ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਰਪਿ ਗੁਰ ਆਗੈ ਜਿਸੁ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਸੋ ਪਾਏ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ନିଜ ମନ-ତନ ଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅର୍ପଣ କର, ଯାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଏହାର ପ୍ରାପ୍ତି ଲେଖା ହୋଇଛି, ସେ ପ୍ରଭୁ ନାମକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ॥3
ਰਤਨਾ ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਬਹੁ ਸਾਗਰੁ ਭਰਿਆ ਰਾਮ ॥
ଏହି ମାନବ ଶରୀର ଏକ ସାଗର ଅଟେ ଯାହା ଅନେକ ରତ୍ନ(ଗୁଣ)ରେ ଭରି ରହିଛି।
ਬਾਣੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਲਾਗੇ ਤਿਨੑ ਹਥਿ ਚੜਿਆ ਰਾਮ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ଗୁରୁବାଣୀ ସହିତ ଲଗ୍ନ ରଖିଥାଏ, ତାହାକୁ ପ୍ରଭୁନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਗੁਰਬਾਣੀ ਲਾਗੇ ਤਿਨੑ ਹਥਿ ਚੜਿਆ ਨਿਰਮੋਲਕੁ ਰਤਨੁ ਅਪਾਰਾ ॥
ଯେଉଁ ଲୋକ ଗୁରୁବାଣୀରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ତାହାକୁ ଅପାର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଅମୂଲ୍ୟ ନାମ-ରତ୍ନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਤੋਲਕੁ ਪਾਇਆ ਤੇਰੀ ਭਗਤਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰਾ ॥
ହେ ହରି! ତୋର ଭକ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ଭରି ହୋଇଛି ଆଉ ସେହି ମନୁଷ୍ୟ ଅମୂଲ୍ୟ ହରିନାମ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନେଇଛି।
ਸਮੁੰਦੁ ਵਿਰੋਲਿ ਸਰੀਰੁ ਹਮ ਦੇਖਿਆ ਇਕ ਵਸਤੁ ਅਨੂਪ ਦਿਖਾਈ ॥
ହେ ଭାଇ! ଗୁରୁଙ୍କ ଅନୁକମ୍ପାରୁ ଯେବେ ମୁଁ ଏହି ଶରୀର ରୂପୀ ସମୁଦ୍ର ମନ୍ଥନ କରିଛି, ସେତେବେଳେ ମୋତେ ଅନୁପ ବସ୍ତୁ ଦେଖା ଦେଇଛି।
ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦੁ ਗੋੁਵਿੰਦੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਨਾਨਕ ਭੇਦੁ ਨ ਭਾਈ ॥੪॥੧॥੮॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ଗୋବିନ୍ଦ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଗୋବିନ୍ଦ ହିଁ ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି, ହେ ଭାଇ! ଏହି ଦୁଇଟିରେ କୌଣସି ଭେଦ ନାହିଁ॥4॥1॥8॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଆଶା ମହଲା 4 ॥
ਝਿਮਿ ਝਿਮੇ ਝਿਮਿ ਝਿਮਿ ਵਰਸੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਧਾਰਾ ਰਾਮ ॥
ହେ ରାମ! ରିମଝିମ ରିମଝିମ କରି ତୋର ଅମୃତର ଧାରା ବର୍ଷା ହେଉଛି।