ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਗਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇਆ ॥
ଯେବେ ଠାରୁ ସେ ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଛି, ତାହାର ଜନ୍ମ ମରଣ ଚକ୍ର, ଦ୍ଵିଧା ଏବଂ ଭୟ ନାଶ ହୋଇଯାଇଛି।
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਵਿਖ ਦੁਖ ਉਤਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥
ତାହାର ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ପାପ ଏବଂ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ସେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମରେ ରହି ଯାଇଛି।
ਜਿਨ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਧੁਰਿ ਭਾਗ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ਤਿਨ ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਪਰਵਾਣੁ ਜੀਉ ॥
ଯାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଆଦିରୁ ଲେଖା ହୋଇଛି, ସେ ହରିଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ, ପୁଣି ତାହାର ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମ ସଫଳ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସେ ପ୍ରଭୁ-ଦରବାରରେ ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ਪਰਮ ਸੁਖ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਲਾਹਾ ਪਦੁ ਨਿਰਬਾਣੁ ਜੀਉ ॥੩
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର ମନକୁ ହରି-ପ୍ରଭୁ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ପରମ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ଆଉ ସେ ନିର୍ବାଣ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି॥3॥
ਜਿਨੑ ਹਰਿ ਮੀਠ ਲਗਾਨਾ ਤੇ ਜਨ ਪਰਧਾਨਾ ਤੇ ਊਤਮ ਹਰਿ ਹਰਿ ਲੋਗ ਜੀਉ ॥
ଯାହାକୁ ହରି ମିଠା ଲାଗିଥାନ୍ତି, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରଧାନ ଅଟେ, ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଲୋକ ସର୍ବୋତ୍ତମ ଅଟେ
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਡਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਰਸ ਭੋਗ ਜੀਉ ॥
ହରିଙ୍କ ନାମ ତାହାର ମାନ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଅଟେ ଆଉ ହରିନାମ ତାହାର ସଖା ଅଟେ, ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ସେ ହରି ରସକୁ ଭୋଗ କରିଥାଏ।
ਹਰਿ ਰਸ ਭੋਗ ਮਹਾ ਨਿਰਜੋਗ ਵਡਭਾਗੀ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ହରିରସର ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ସେ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ ଆଉ ଉତ୍ତମ ଭାଗ୍ୟରୁ ହିଁ ହରିରସକୁ ପାଇଥାଏ।
ਸੇ ਧੰਨੁ ਵਡੇ ਸਤ ਪੁਰਖਾ ਪੂਰੇ ਜਿਨ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
ସେହି ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦପୁରୁଷ ମହାନ ଏବଂ ଧନ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ଗୁରୁମତି ଦ୍ଵାରା ନାମ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ।
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਰੇਣੁ ਮੰਗੈ ਪਗ ਸਾਧੂ ਮਨਿ ਚੂਕਾ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਜੀਉ ॥
ନଅଙ୍କ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ମାଗିଥାନ୍ତି, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ତାହାର ମନ ଶୋକରୁ ବିଯୋଗ ହୋଇଛି।
ਜਿਨੑ ਹਰਿ ਮੀਠ ਲਗਾਨਾ ਤੇ ਜਨ ਪਰਧਾਨਾ ਤੇ ਊਤਮ ਹਰਿ ਹਰਿ ਲੋਗ ਜੀਉ ॥੪॥੩॥੧੦॥
ଯାହାଙ୍କୁ ହରି ମିଠା ଲାଗିଥାନ୍ତି, ସେହି ପୁରୁଷ ପ୍ରଧାନ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଏପରି ଲୋକ ଉତ୍ତମ ଅଟେ॥4॥3॥10॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଆଶା ମହଲା 4 ॥
ਸਤਜੁਗਿ ਸਭੁ ਸੰਤੋਖ ਸਰੀਰਾ ਪਗ ਚਾਰੇ ਧਰਮੁ ਧਿਆਨੁ ਜੀਉ ॥
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ସବୁ ଲୋକ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଥିଲେ ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରୁଥିଲେ ଆଉ ଧର୍ମ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୋଇଥିଲା।
ਮਨਿ ਤਨਿ ਹਰਿ ਗਾਵਹਿ ਪਰਮ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਿਆਨੁ ਜੀਉ ॥
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଲୋକମାନେ ତନ-ମନରେ ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରୁଥିଲେ ଆଉ ପରମ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥିଲେ, ସେମାନେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସ୍ମରଣ କରୁଥିଲେ ଆଉ ସେମାନଙ୍କୁ ହରିଙ୍କ ଗୁଣର ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଥିଲା।
ਗੁਣ ਗਿਆਨੁ ਪਦਾਰਥੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਿਰਤਾਰਥੁ ਸੋਭਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਈ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣର ଜ୍ଞାନ ତାହାର ଧନ ଥିଲା, ହରି-ହରି ନାମ ଜପ କରି ହିଁ ସେ କୃତାର୍ଥ ହେଉଥିଲା ଆଉ ଗୁରୁମୁଖି ଲୋକଙ୍କ ବହୁତ ଶୋଭା ଥିଲା।
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੋ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
ସେମାନେ ବୁଝୁଥିଲେ ଯେ ତାହାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଆଉ ବାହାରେ ଏକ ହିଁ ପରମାତ୍ମା ବାସ କରିଥିଲେ ଆଉ କେହି ନଥିଲେ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ਜੀਉ ॥
ସେ ହରିନାମରେ ଲଗ୍ନ ଲଗାଇ ରଖିଥିଲେ, ହରିଙ୍କ ନାମ ତାହାର ସଚ୍ଚା ସାଥି ଥିଲା ଆଉ ହରିଙ୍କ ଦରବାରରେ ତାହାର ବହୁତ ମାନ-ସମ୍ମାନ ହେଉଥିଲା।
ਸਤਜੁਗਿ ਸਭੁ ਸੰਤੋਖ ਸਰੀਰਾ ਪਗ ਚਾਰੇ ਧਰਮੁ ਧਿਆਨੁ ਜੀਉ ॥੧॥
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ସବୁ ଲୋକ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଏବଂ ଧ୍ୟାନୀ ଥିଲେ ଆଉ ଧର୍ମ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଥିଲା॥1॥
ਤੇਤਾ ਜੁਗੁ ਆਇਆ ਅੰਤਰਿ ਜੋਰੁ ਪਾਇਆ ਜਤੁ ਸੰਜਮ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ਜੀਉ ॥
ପୁଣି ତ୍ରେତୟା ଯୁଗ ଆସିଲା, ସେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟ ମନକୁ ବଳ ଓ ଶକ୍ତି ଅକ୍ତିଆର କରି ବଶରେ ରଖିଲା, ଲୋକେ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ, ସଂଯମ ଏବଂ କର୍ମକାଣ୍ଡର ଆଚରଣ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ।
ਪਗੁ ਚਉਥਾ ਖਿਸਿਆ ਤ੍ਰੈ ਪਗ ਟਿਕਿਆ ਮਨਿ ਹਿਰਦੈ ਕ੍ਰੋਧੁ ਜਲਾਇ ਜੀਉ ॥
ଏହି ଯୁଗରେ ଧର୍ମର ଚତୁର୍ଥ ପଦ ଖସିଗଲା, ଧର୍ମ ତିନି ପଦରେ ରହିଲା ଆଉ ଲୋକଙ୍କ ମନ ଓ ହୃଦୟରେ କ୍ରୋଧ ଜଳିବାକୁ ଲାଗିଲା।
ਮਨਿ ਹਿਰਦੈ ਕ੍ਰੋਧੁ ਮਹਾ ਬਿਸਲੋਧੁ ਨਿਰਪ ਧਾਵਹਿ ਲੜਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
ପୁଣି ଲୋକଙ୍କ ମନ ଏବଂ ହୃଦୟରେ କ୍ରୋଧ ଏକ ମହା ଭୟାନକ ବିଷ ଭଳି ବିଦ୍ୟମାନ ହେଲା, ରାଜା-ମହାରାଜା ଆକ୍ରମଣ କରି ଯୁଦ୍ଧ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ଆଉ ଦୁଃଖ ପାଇଲେ।
ਅੰਤਰਿ ਮਮਤਾ ਰੋਗੁ ਲਗਾਨਾ ਹਉਮੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ਵਧਾਇਆ ॥
ଲୋକଙ୍କ ଅନ୍ତରାତ୍ମାରେ ମମତାର ରୋଗ ଲାଗିଗଲା ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଅହଂକାର ବଢିବାକୁ ଲାଗିଲା।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਧਾਰੀ ਮੇਰੈ ਠਾਕੁਰਿ ਬਿਖੁ ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਹਿ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥
ମୋର ଠାକୁର ହରି-ପ୍ରଭୁ ଯେବେ କୃପାଦୃଷ୍ଟି କରିଲେ, ସେତେବେଳେ ଗୁରୁମତି ଏବଂ ହରିନାମର ମାଧ୍ୟମରୁ କ୍ରୋଧର ବିଷ ଦୂର ହୋଇଗଲା।
ਤੇਤਾ ਜੁਗੁ ਆਇਆ ਅੰਤਰਿ ਜੋਰੁ ਪਾਇਆ ਜਤੁ ਸੰਜਮ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ਜੀਉ ॥੨॥
ତ୍ରେତୟା ଯୁଗର ଆଗମନ ହେଲା ଆଉ ବାହୁବଳ ପ୍ରୟୋଗ କରି ଲୋକଙ୍କ ଅନ୍ତରାତ୍ମାକୁ ବଶ କରିନେଲା, ଲୋକେ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ, ସଂଯମ ଏବଂ କର୍ମକାଣ୍ଡର ଆଚରଣ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ।
ਜੁਗੁ ਦੁਆਪੁਰੁ ਆਇਆ ਭਰਮਿ ਭਰਮਾਇਆ ਹਰਿ ਗੋਪੀ ਕਾਨੑੁ ਉਪਾਇ ਜੀਉ ॥
ତା’ପରେ ଦ୍ଵାପର ଯୁଗର ଆଗମନ ହେଲା, ଭଗବାନ ଦୁନିଆକୁ ଦ୍ଵିଧା ଏବଂ ଭ୍ରମରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ କରିଲେ, ସେ ଗୋପୀ ଏବଂ କାହ୍ନା (ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ)କୁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଲେ।
ਤਪੁ ਤਾਪਨ ਤਾਪਹਿ ਜਗ ਪੁੰਨ ਆਰੰਭਹਿ ਅਤਿ ਕਿਰਿਆ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ਜੀਉ ॥
ତପସ୍ଵୀ ତପ କରୁଥିଲେ ଆଉ ଅଗ୍ନିର ଝାସର ଦୁଃଖ ସହ୍ୟ କରୁଥିଲେ, ଲୋକେ ଯଜ୍ଞ ଏବଂ ଦାନ-ପୁଣ୍ୟର ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ଆଉ ଅନେକ ଧାର୍ମିକ କର୍ମକାଣ୍ଡ ଏବଂ ବିଧି-ସଂସ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ।
ਕਿਰਿਆ ਕਰਮ ਕਮਾਇਆ ਪਗ ਦੁਇ ਖਿਸਕਾਇਆ ਦੁਇ ਪਗ ਟਿਕੈ ਟਿਕਾਇ ਜੀਉ ॥
ଧାର୍ମିକ କର୍ମକାଣ୍ଡ ଏବଂ ବିଧି-ସଂସ୍କାର ଦ୍ଵାରା ଧର୍ମର ଅନ୍ୟ ପଦ ଖସିଗଲା ଆଉ ଏବେ ଦ୍ଵାପରରେ ଧର୍ମ ଦୁଇଟି ପଦରେ ରହିଲା।
ਮਹਾ ਜੁਧ ਜੋਧ ਬਹੁ ਕੀਨੑੇ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਪਚੈ ਪਚਾਇ ਜੀਉ ॥
ବହୁତ ଯୋଦ୍ଧା ମହା ଭୟଙ୍କର ଯୁଦ୍ଧ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ଅହଂକାର କାରଣରୁ ସେମାନେ ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲେ ତଥା ଅନ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ନଷ୍ଟ କରିଦେଲେ।
ਦੀਨ ਦਇਆਲਿ ਗੁਰੁ ਸਾਧੁ ਮਿਲਾਇਆ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਮਲੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥
ଦୀନଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ ଜୀବକୁ ସାଧୁ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇଲେ, ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କୁ ମିଳନ ଦ୍ଵାରା ତାହାର ମଳିନତା ଦୂର ହୋଇଗଲା।
ਜੁਗੁ ਦੁਆਪੁਰੁ ਆਇਆ ਭਰਮਿ ਭਰਮਾਇਆ ਹਰਿ ਗੋਪੀ ਕਾਨੑੁ ਉਪਾਇ ਜੀਉ ॥੩॥
ଦ୍ଵାପର ଯୁଗର ଆଗମନ ହେଲା, ସେତେବେଳେ ଭଗବାନ ଦୁନିଆକୁ ଦ୍ଵିଧା ଏବଂ ଭ୍ରମରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ କରିଲେ, ସେ ଗୋପୀ ଏବଂ କାହ୍ନା (ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ)କୁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଲେ॥3॥