ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਚਉਪਦੇ ਘਰੁ ੧
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ଚଉପଦୀ ଘର 1
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਕਾਹੇ ਰੇ ਮਨ ਚਿਤਵਹਿ ਉਦਮੁ ਜਾ ਆਹਰਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਪਰਿਆ ॥
ହେ ମନ! ତୁ କାହିଁକି ଚିନ୍ତା କରୁଛୁ, ଯେତେବେଳେ ସମସ୍ତ ସୃଷ୍ଟିର ପ୍ରବନ୍ଧର ଉଦ୍ୟମ ସ୍ଵୟଂ ଅକାଳପୁରୁଷ କରୁଛନ୍ତି।
ਸੈਲ ਪਥਰ ਮਹਿ ਜੰਤ ਉਪਾਏ ਤਾ ਕਾ ਰਿਜਕੁ ਆਗੈ ਕਰਿ ਧਰਿਆ ॥੧॥
ଚଟାଣ ଏବଂ ପଥରରେ ଯେଉଁ ଜୀବଙ୍କୁ ନିରଙ୍କାର ଜାତ କରିଛନ୍ତି, ତାହାର ଭୋଜନ ମଧ୍ୟ ତା’ ପୂର୍ବରୁ ତିଆରି କରି ରଖିଛନ୍ତି॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਾਧਉ ਜੀ ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲੇ ਸਿ ਤਰਿਆ ॥
ହେ ନିରଙ୍କାର! ଯିଏ ବି ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ଅଛି, ସେ ଭବ ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଇଛି।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਸੂਕੇ ਕਾਸਟ ਹਰਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପରମ ପଦ (ମୋକ୍ଷ) ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି ଆଉ ତାହାର ହୃଦୟ ଶୁଖିଲା କାଠ ସବୁଜ ହେବା ଭଳି ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਜਨਨਿ ਪਿਤਾ ਲੋਕ ਸੁਤ ਬਨਿਤਾ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਕੀ ਧਰਿਆ ॥
ଜୀବନରେ ମାତା, ପିତା, ପୁତ୍ର, ପତ୍ନୀ ଓ ଅନ୍ୟ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ସହିତ କାହାର ମଧ୍ୟ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ଆଶ୍ରୟ ନାହିଁ।
ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹੇ ਠਾਕੁਰੁ ਕਾਹੇ ਮਨ ਭਉ ਕਰਿਆ ॥੨॥
ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବକୁ ସୃଷ୍ଟିରେ ଜାତ କରି ନିରଙ୍କାର ସ୍ଵୟଂ ଭୋଗ ପଦାର୍ଥ ପହଞ୍ଚାନ୍ତି, ପୁଣି ହେ ମନ! ତୁ ଭୟ କାହିଁକି କରୁଛୁ?॥2॥
ਊਡੈ ਊਡਿ ਆਵੈ ਸੈ ਕੋਸਾ ਤਿਸੁ ਪਾਛੈ ਬਚਰੇ ਛਰਿਆ ॥
କୁଞ୍ଜ ପକ୍ଷୀ ସମୂହ ଉଡି ଶହ ଶହ ମାଇଲ ଦୂର ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି ଆଉ ନିଜ ସନ୍ତାନକୁ ସେ ପଛରେ ଛାଡି ଦେଇଥାଏ।
ਉਨ ਕਵਨੁ ਖਲਾਵੈ ਕਵਨੁ ਚੁਗਾਵੈ ਮਨ ਮਹਿ ਸਿਮਰਨੁ ਕਰਿਆ ॥੩॥
ତାହର ପଛରେ କିଏ ଖୁଆଏ, କିଏ ଖେଳାଏ, ଅର୍ଥାତ ତାହାର ପୋଷଣ ମାତା ବିନା କିଏ କରିଥାଏ, (ଉତ୍ତର) ତାହାର ମାତାର ହୃଦୟରେ ନିଜ ସନ୍ତାନର ସ୍ମରଣ ହୋଇଥାଏ, ତାହା ତାହାର ପୋଷଣର ସାଧନ ବନିଯାଏ॥3॥
ਸਭ ਨਿਧਾਨ ਦਸ ਅਸਟ ਸਿਧਾਨ ਠਾਕੁਰ ਕਰ ਤਲ ਧਰਿਆ ॥
ସମସ୍ତ ନବ ନିଧି, ଅଠର ସିଦ୍ଧି ନିରଙ୍କର ନିଜ ହାତରେ ରଖିଛନ୍ତି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਬਲਿ ਬਲਿ ਸਦ ਬਲਿ ਜਾਈਐ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਰਿਆ ॥੪॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଏପରି ଅକାଳ ପୁରୁଷ ପ୍ରତି ମୁଁ ସଦା ସମର୍ପିତ ଅଟେ, ଅସୀମ ନିରଙ୍କାରଙ୍କ କୌଣସି ପାରାବାର ଓ ଅନ୍ତ ନାହିଁ॥4॥1॥
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਚਉਪਦੇ ਘਰੁ ੨
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ଚଉପଦୀ ଘର 2
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਕਿਰਿਆਚਾਰ ਕਰਹਿ ਖਟੁ ਕਰਮਾ ਇਤੁ ਰਾਤੇ ਸੰਸਾਰੀ ॥
ଦୁନିଆର ଲୋକମାନେ ଜୀବନରେ କର୍ମକାଣ୍ଡ ଏବଂ ଷଡକର୍ମ କରିଥାନ୍ତି,
ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਨ ਉਤਰੈ ਹਉਮੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬਾਜੀ ਹਾਰੀ ॥੧॥
କିନ୍ତୁ ତାହାଙ୍କ ଅନ୍ତରରେ ଅହଙ୍କାରର ମଇଳା ଦୂର ହୁଏନାହିଁ, ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ବିନା ଜୀବନ ବାଜି ହାରି ଯାଆନ୍ତି॥1॥
ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥
ହେ ମୋର ଠାକୁର! କୃପା କରି ମୋତେ ବଞ୍ଚାଅ।
ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਸੇਵਕੁ ਹੋਰਿ ਸਗਲੇ ਬਿਉਹਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କୋଟିଏରେ କେହି ବିରଳ ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକ ଅଟେ, ଆଉ ସବୁ ସାଂସାରିକ ବ୍ୟାପାରୀ ହିଁ ଅଟନ୍ତି॥1।ରୁହ॥
ਸਾਸਤ ਬੇਦ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਭਿ ਸੋਧੇ ਸਭ ਏਕਾ ਬਾਤ ਪੁਕਾਰੀ ॥
ଶାସ୍ତ୍ର, ବେଦ, ସ୍ମୃତି ଇତ୍ୟାଦି ଗ୍ରନ୍ଥର ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିଛି, ସେହି ସବୁ ଏକ ହିଁ ସତ୍ୟ ବତାଇଛନ୍ତି ଯେ
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਕੋਊ ਪਾਵੈ ਮਨਿ ਵੇਖਹੁ ਕਰਿ ਬੀਚਾਰੀ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ମୋକ୍ଷ ମିଳିପାରେ ନାହିଁ॥2॥
ਅਠਸਠਿ ਮਜਨੁ ਕਰਿ ਇਸਨਾਨਾ ਭ੍ਰਮਿ ਆਏ ਧਰ ਸਾਰੀ ॥
ଯଦି କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଚାହେଁ ଅଠଷଠି ତୀର୍ଥରେ ସ୍ନାନ କରେ, ସାରା ଧରିତ୍ରୀ ଭ୍ରମଣ କରୁ, ତଥା
ਅਨਿਕ ਸੋਚ ਕਰਹਿ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਅੰਧਿਆਰੀ ॥੩॥
ଯଦି ସେ ଦିନ ରାତି ଅନେକ ଶାରୀରିକ ପବିତ୍ରତା ସାଧନ କରୁ, ପରନ୍ତୁ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ମୋହ ମାୟାର ଅନ୍ଧକାର ଦୂର ହୁଏନାହିଁ॥3॥
ਧਾਵਤ ਧਾਵਤ ਸਭੁ ਜਗੁ ਧਾਇਓ ਅਬ ਆਏ ਹਰਿ ਦੁਆਰੀ ॥
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତରେ ଭ୍ରମଣ କରି ଏବେ ଆମେ ହରିଙ୍କ ଦ୍ଵାରକୁ ଆସିଛୁ।
ਦੁਰਮਤਿ ਮੇਟਿ ਬੁਧਿ ਪਰਗਾਸੀ ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਾਰੀ ॥੪॥੧॥੨॥
ପ୍ରଭୁ ମୋର ଦୁର୍ମତି ଦୂର କରି ବୁଦ୍ଧି ଉଜ୍ଜ୍ଵଳ କରିଛନ୍ତି, ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ଭଗବାନ ମୋତେ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇଛନ୍ତି॥4॥2॥
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਧਨੁ ਜਾਪ ਹਰਿ ਧਨੁ ਤਾਪ ਹਰਿ ਧਨੁ ਭੋਜਨੁ ਭਾਇਆ ॥
ହରିଙ୍କ ନାମ ଧନ ହିଁ ମୋର ଜପ, ମୋର ତପସ୍ୟା ତଥା ମୋର ମନପସନ୍ଦ ଭୋଜନ ଅଟେ, ଏହି ନାମ ଧନ ମୋତେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଛି।
ਨਿਮਖ ਨ ਬਿਸਰਉ ਮਨ ਤੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਹਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥
ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ମୁଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ନିଜ ମନରୁ ବିସ୍ମୃତ କରି ନାହିଁ, ଯାହାଙ୍କୁ ମୁଁ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି॥1॥
ਮਾਈ ਖਾਟਿ ਆਇਓ ਘਰਿ ਪੂਤਾ ॥
ହେ ମୋର ମାତା! ତୋର ପୁତ୍ର ନାମ-ଧନ ଅର୍ଜନ କରି ଘରକୁ ଆସିଛି।
ਹਰਿ ਧਨੁ ਚਲਤੇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਬੈਸੇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜਾਗਤ ਸੂਤਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏବେ ମୁଁ ଚାଲିବା, ବସିବା, ଉଠିବା ଏବଂ ଶୋଇବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ହରି-ନାମ ଧନ ଅର୍ଜନ କରୁଅଛି॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਧਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਗਿਆਨੁ ਹਰਿ ਸੰਗਿ ਲਾਇ ਧਿਆਨਾ ॥
ହରିଙ୍କ ନାମ ଧନ ହିଁ ମୋର ତୀର୍ଥ ସ୍ଥାନ ଏବଂ ଜ୍ଞାନ ଅଟେ ଆଉ ହରିଙ୍କ ପାଖରେ ହିଁ ମୁଁ ନିଜ ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ କରିଛି।
ਹਰਿ ਧਨੁ ਤੁਲਹਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਬੇੜੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤਾਰਿ ਪਰਾਨਾ ॥੨॥
ହରିଙ୍କ ନାମ ଧନ ମୋର କାଟ ଏବଂ ନଉକା ଅଟେ ଆଉ ହରି-ପ୍ରଭୁ ହିଁ ମୋତେ ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର କରାଇବା ପାଇଁ ଜାହାଜ ଅଟେ॥2॥