ਪਵਣੁ ਪਾਣੀ ਅਗਨਿ ਤਿਨਿ ਕੀਆ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸ ਅਕਾਰ ॥
ସେହି ଇଶ୍ଵର ହିଁ ପବନ, ପାଣି, ଅଗ୍ନିର ରଚନା କରିଛନ୍ତି ଆଉ ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ ଏବଂ ମହେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ରଚନା କରିଛନ୍ତି।
ਸਰਬੇ ਜਾਚਿਕ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭੁ ਦਾਤਾ ਦਾਤਿ ਕਰੇ ਅਪੁਨੈ ਬੀਚਾਰ ॥੪॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଦାତା ଅଟୁ, ଆଉ ସବୁ ଯାଚକ ଅଟନ୍ତି ତଥା ନିଜ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ଯଥାଯୋଗ୍ୟ ଦାନ ଦେଉ ||4||
ਕੋਟਿ ਤੇਤੀਸ ਜਾਚਹਿ ਪ੍ਰਭ ਨਾਇਕ ਦੇਦੇ ਤੋਟਿ ਨਾਹੀ ਭੰਡਾਰ ॥
ତେତିଶ କୋଟି ଦେବତା ମଧ୍ୟ ସେହି ନାୟକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ଯାଚନା କରନ୍ତି, ଯାହାର ଭଣ୍ଡାରରେ ଦାନର କିଛି ଅଭାବ ନଥାଏ।
ਊਂਧੈ ਭਾਂਡੈ ਕਛੁ ਨ ਸਮਾਵੈ ਸੀਧੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਰੈ ਨਿਹਾਰ ॥੫॥
ପାତ୍ରକୁ ଓଲଟା ରଖି ସେଥିରେ କିଛି ମଧ୍ୟ ରଖାଯାଇ ପାରେ ନାହିଁ ଆଉ ସିଧା ପାତ୍ରରେ ଅମୃତ ଦେଖା ଦେଇଥାଏ ||5||
ਸਿਧ ਸਮਾਧੀ ਅੰਤਰਿ ਜਾਚਹਿ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਜਾਚਿ ਕਰਹਿ ਜੈਕਾਰ ॥
ସିଦ୍ଧ ଲୋକ ନିଜ ସମାଧିରେ ଲୀନ ହୋଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରୁ ରିଦ୍ଧି -ସିଦ୍ଧିର ଦାନ ମାଗିଥାନ୍ତି ଆଉ ତାହାର ଜୟ ଜୟକାର କରିଥାନ୍ତି।
ਜੈਸੀ ਪਿਆਸ ਹੋਇ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਤੈਸੋ ਜਲੁ ਦੇਵਹਿ ਪਰਕਾਰ ॥੬॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମନୁଷ୍ୟର ହୃଦୟରେ ଯେପରି ତୃଷ୍ଣା ହୋଇଥାଏ, ସେପରି ଜଳ ହିଁ ତୁମେ ଦେଇଥାଅ ||6||
ਬਡੇ ਭਾਗ ਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਅਪੁਨਾ ਭੇਦੁ ਨਾਹੀ ਗੁਰਦੇਵ ਮੁਰਾਰ ॥
ଅହୋଭାଗ୍ୟରୁ ହିଁ ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା ହୋଇଥାଏ ତଥା ଗୁରୁଦେବ ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କୌଣସି ଭେଦ ନଥାଏ।
ਤਾ ਕਉ ਕਾਲੁ ਨਾਹੀ ਜਮੁ ਜੋਹੈ ਬੂਝਹਿ ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰ ॥੭॥
ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ନିଜ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ଶବ୍ଦ ଉପରେ ବିଚାର କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ଯମଦୂତର କୁଦୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ନାଶ କରିପାରେ ନାହିଁ ||7||
ਅਬ ਤਬ ਅਵਰੁ ਨ ਮਾਗਉ ਹਰਿ ਪਹਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੀਜੈ ਪਿਆਰਿ ॥
ହେ ହରି! ମୋତେ ନିଜ ନିରଞ୍ଜନ ନାମର ପ୍ରେମ ପ୍ରଦାନ କର, ଏବେ ମୁଁ ତୋ’ ଠାରୁ ଅନ୍ୟ କିଛି ମାଗେ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲੁ ਮਾਗੈ ਹਰਿ ਜਸੁ ਦੀਜੈ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੮॥੨॥
ନାନକ ରୂପୀ ଚାତକ ତୋର ଅମୃତ ଜଳର ଅଭିଳାଷ କରିଥାଏ, କୃପା କରି ତାହାକୁ ନିଜ ହରି ଯଶର ଦାନ ଦିଅ||8||2||
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ॥
ਐ ਜੀ ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਆਵੈ ਫੁਨਿ ਜਾਵੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਗਤਿ ਨਹੀ ਕਾਈ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ! ଜୀବ ଜଙ୍କ ହୋଇ ମରିଥାଏ ଆଉ ବାରମ୍ବାର ଜଗତକୁ ଆସି ଯାଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କାହାର ଗତି ହୋଇନଥାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਾਣੀ ਨਾਮੇ ਰਾਤੇ ਨਾਮੇ ਗਤਿ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥੧॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ପ୍ରଭୁ ନାମରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ନାମ ମାଧ୍ୟମରୁ ହିଁ ସେ ଗତି ଏବଂ ମାନ-ସମ୍ମାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ||1||
ਭਾਈ ਰੇ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਈ ॥
ହେ ଭାଇ! ନିଜ ଚିତ୍ତ ରାମ ନାମ ସାଥିରେ ଲଗାଅ।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਜਾਚੇ ਐਸੀ ਨਾਮ ਬਡਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନାମର ଏପରି ମହିମା ଯେ ମନୁଷ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ କେବଳ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ହିଁ ମାଗିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਐ ਜੀ ਬਹੁਤੇ ਭੇਖ ਕਰਹਿ ਭਿਖਿਆ ਕਉ ਕੇਤੇ ਉਦਰੁ ਭਰਨ ਕੈ ਤਾਈ ॥
ହେ ମହାଦେବ! କେତେ ଲୋକ ନିଜ ପେଟ ଭରିବା ପାଇଁ ଭିକ୍ଷା ମାଗିବା ପାଇଁ ଅନେକ ବେଶ ଧାରଣ କରିଥାନ୍ତି।
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਨਾਹੀ ਸੁਖੁ ਪ੍ਰਾਨੀ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਗਰਬੁ ਨ ਜਾਈ ॥੨॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତି ବିନା କେଉଁଠି ସୁଖ ମିଳେନାହିଁ ଆଉ ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଅଭିମାନ ଦୂର ହୁଏନାହିଁ ||2||
ਐ ਜੀ ਕਾਲੁ ਸਦਾ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਠਾਢੇ ਜਨਮਿ ਜਨਮਿ ਵੈਰਾਈ ॥
ହେ ଜିଜ୍ଞାସୁ! କାଳ ସଦା ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ମସ୍ତକ ଉପରେ ଥାଏ ଆଉ ସେ ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତରରୁ ତାହାର ଶତ୍ରୁ ଅଟେ।
ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਬਾਚੇ ਸਤਿਗੁਰ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥੩॥
ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ ମୋତେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ସତ୍ୟ ନାମରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ସେ ବଞ୍ଚିଯାଏ ||3||
ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਦੂਤੁ ਨ ਸਕੈ ਸੰਤਾਈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଲେ ଯମଦୂତ ପ୍ରାଣିକୁ ଦୁଃଖୀ କରିପାରେ ନାହିଁ, ଏଣୁ ତାହା ଆଡକୁ ଦୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ଦେଇପାରେ ନାହିଁ।
ਅਵਿਗਤ ਨਾਥ ਨਿਰੰਜਨਿ ਰਾਤੇ ਨਿਰਭਉ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੪॥
ମୁଁ ଅବିଗତ ଏବଂ ନିରଞ୍ଜନ ନାଥଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ହୋଇଛି ଆଉ ନିର୍ଭୀକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାଥିରେ ମୁଁ ବୃତ୍ତି ଲଗାଇଛି ||4||
ਐ ਜੀਉ ਨਾਮੁ ਦਿੜਹੁ ਨਾਮੇ ਲਿਵ ਲਾਵਹੁ ਸਤਿਗੁਰ ਟੇਕ ਟਿਕਾਈ ॥
ହେ ଜୀବ! ପ୍ରଭୁ-ନାମକୁ ନିଜ ଭିତରେ ଦୃଢ କର, ନାମ ସାଥିରେ ହିଁ ବୃତ୍ତି ଲଗାଅ ଆଉ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସ।
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਕਰਸੀ ਕਿਰਤੁ ਨ ਮੇਟਿਆ ਜਾਈ ॥੫॥
ଯାହା କିଛି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେ ତାହା କରିଥାନ୍ତି, ସେ କରିଥିବା କୌଣସି ବିଷୟକୁ କେହି ଦୂର କରିପାରିବେ ନାହିଁ ||5||
ਐ ਜੀ ਭਾਗਿ ਪਰੇ ਗੁਰ ਸਰਣਿ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੀ ਮੈ ਅਵਰ ਨ ਦੂਜੀ ਭਾਈ ॥
ହେ ମୋର ଗୁରୁଦେବ! ମୁଁ ଦଉଡି ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି, କାରଣ ଆଉ କାହାର ଶରଣ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਅਬ ਤਬ ਏਕੋ ਏਕੁ ਪੁਕਾਰਉ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਸਖਾਈ ॥੬॥
ମୁଁ ସର୍ବଦା ସେହି ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ହିଁ ଡାକିଥାଏ, ଯିଏ ଯୁଗ ଯୁଗରେ ମୋର ସହାୟକ ହୋଇଛନ୍ତି||6||
ਐ ਜੀ ਰਾਖਹੁ ਪੈਜ ਨਾਮ ਅਪੁਨੇ ਕੀ ਤੁਝ ਹੀ ਸਿਉ ਬਨਿ ਆਈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମେ ନିଜ ନାମର ସମ୍ମାନ ରଖ, ତୋର ସାଥିରେ ହିଁ ମୋର ପ୍ରୀତି ରହିଛି।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਗੁਰ ਦਰਸੁ ਦਿਖਾਵਹੁ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਈ ॥੭॥
ହେ ଗୁରୁଦେବ! କୃପା କରି ମୋତେ ନିଜ ଦର୍ଶନ ଦିଅ, କାରଣ ନାମ ଦ୍ଵାରା ମୁଁ ନିଜ ଅହଂକାର ଜଳାଇ ଦେଇଛି ||7||
ਐ ਜੀ ਕਿਆ ਮਾਗਉ ਕਿਛੁ ਰਹੈ ਨ ਦੀਸੈ ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ਜਾਈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ କଣ ମାଗିବି? କାରଣ ଏହି ସୃଷ୍ଟିରେ ସବୁ କିଛି ନଶ୍ଵର ଅଟେ, ଯାହା କିଛି ଏହି ଦୁନିଆକୁ ଆସିଥାଏ, ତାହା ଚାଲିଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਦੀਜੈ ਹਿਰਦੈ ਕੰਠਿ ਬਣਾਈ ॥੮॥੩॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ! ନାନକଙ୍କୁ ନାମ ପଦାର୍ଥ ପ୍ରଦାନ କର, ନିଜ ହୃଦୟ ଏବଂ ଗଳାରେ ଏହି ଶୃଙ୍ଗାର ବନାଇ ସ୍ମରଣ କର ||8||3||
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 1 ॥
ਐ ਜੀ ਨਾ ਹਮ ਉਤਮ ਨੀਚ ਨ ਮਧਿਮ ਹਰਿ ਸਰਣਾਗਤਿ ਹਰਿ ਕੇ ਲੋਗ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ! ନା ମୁଁ ଉତ୍ତମ ଅଟେ, ନା ହିଁ ନୀଚ ଏବଂ ନା ହିଁ ମାଧ୍ୟମ ଶ୍ରେଣୀର ଅଟେ, ମୁଁ ହରିଙ୍କ ଶରଣାଗତ ଅଟେ, ହରିଙ୍କ ସେବକ ଅଟେ।
ਨਾਮ ਰਤੇ ਕੇਵਲ ਬੈਰਾਗੀ ਸੋਗ ਬਿਜੋਗ ਬਿਸਰਜਿਤ ਰੋਗ ॥੧॥
ମୁଁ କେବଳ ହରିଙ୍କ ନାମରେ ଲୀନ ହେବା କାରଣରୁ ବୈରାଗୀ ଅଟେ ଆଉ ମୁଁ ଶୋକ, ବିୟୋଗ ଏବଂ ରୋଗକୁ ବିସର୍ଜନ କରି ଦେଇଛି||1||
ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਭਗਤਿ ਠਾਕੁਰ ਕੀ ॥
ହେ ଭାଇ! ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ ଠାକୁରଙ୍କ ଭକ୍ତି ହୋଇଥାଏ।