ਕਰਿ ਮਜਨੁ ਹਰਿ ਸਰੇ ਸਭਿ ਕਿਲਬਿਖ ਨਾਸੁ ਮਨਾ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଭଗବାନଙ୍କ ଚରଣ ପାବନ ସରୋବରରେ ସ୍ନାନ କର, କାରଣ ସେଠାରେ ତୋର ସବୁ ଦୁଃଖ ସନ୍ତାପ ନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਕਰਿ ਸਦਾ ਮਜਨੁ ਗੋਬਿੰਦ ਸਜਨੁ ਦੁਖ ਅੰਧੇਰਾ ਨਾਸੇ ॥
ସେହି ଗୋବିନ୍ଦ-ବନ୍ଧୁଙ୍କ ନାମ-ସରୋବରରେ ସ୍ନାନ କର, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଦୁଃଖର ଅନ୍ଧକାର ଦୂର ହୋଇଯିବ।
ਜਨਮ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਇ ਤਿਸ ਕਉ ਕਟੈ ਜਮ ਕੇ ਫਾਸੇ ॥
ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ରରୁ ଜୀବର ମୁକ୍ତି ହୋଇଯାଏ, କାରଣ ପ୍ରଭୁ ତାହାର ଯମ ଫାଶ କାଟି ଦିଅନ୍ତି।
ਮਿਲੁ ਸਾਧਸੰਗੇ ਨਾਮ ਰੰਗੇ ਤਹਾ ਪੂਰਨ ਆਸੋ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଭାରେ ସାମିଲ ହୋଇ ନାମ-ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରୁହ, ଏଠାରେ ସବୁ ଆଶା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਧਾਰਿ ਕਿਰਪਾ ਹਰਿ ਚਰਣ ਕਮਲ ਨਿਵਾਸੋ ॥੧॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ହରି! କୃପା ଧାରଣ କରି ମୋତେ ନିଜର ସୁନ୍ଦର ଚରଣ-କମଳର ନିବାସ ପ୍ରଦାନ କର॥1॥
ਤਹ ਅਨਦ ਬਿਨੋਦ ਸਦਾ ਅਨਹਦ ਝੁਣਕਾਰੋ ਰਾਮ ॥
ସେଠାରେ ସଦା ଆନନ୍ଦ ତଥା ହର୍ଷୋଲ୍ଲାସ ଥାଏ ଏବଂ ଅନହଦ ଶବ୍ଦ ଗୁଞ୍ଜନ କରିଥାଏ।
ਮਿਲਿ ਗਾਵਹਿ ਸੰਤ ਜਨਾ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਜੈਕਾਰੋ ਰਾਮ ॥
ସନ୍ଥମାନେ ମିଶି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିଥାନ୍ତି ତଥା ତାହାଙ୍କ ଜୟ-ଜୟକାର କରିଥାନ୍ତି।
ਮਿਲਿ ਸੰਤ ਗਾਵਹਿ ਖਸਮ ਭਾਵਹਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸ ਰੰਗਿ ਭਿੰਨੀਆ ॥
ସନ୍ଥ ନିଜ ମାଲିକକୁ ଲୋଭାୟିତ କରିଥାଏ, ସେ ନିଜ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଗୁଣସ୍ତୁତି କରିଥାଏ ତଥା ତାହାର ପ୍ରେମ-ରସରେ ଆର୍ଦ୍ର ରହିଥାଏ।
ਹਰਿ ਲਾਭੁ ਪਾਇਆ ਆਪੁ ਮਿਟਾਇਆ ਮਿਲੇ ਚਿਰੀ ਵਿਛੁੰਨਿਆ ॥
ସେ ନିଜ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଗୁଣସ୍ତୁତି କରିଥାଏ ତଥା ତାହାଙ୍କ ପ୍ରେମ-ରସ ରଙ୍ଗ ସହିତ ମିଶିଯାଏ।
ਗਹਿ ਭੁਜਾ ਲੀਨੇ ਦਇਆ ਕੀਨੑੇ ਪ੍ਰਭ ਏਕ ਅਗਮ ਅਪਾਰੋ ॥
ଏକ ଅଗମ୍ୟ ଏବଂ ଅପାର ପ୍ରଭୁ ତାହା ଉପରେ ନିଜ ଦୟା-ଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ତାହାର ବାହୁ ଧରି ନିଜର କରିଥାନ୍ତି।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਸਦਾ ਨਿਰਮਲ ਸਚੁ ਸਬਦੁ ਰੁਣ ਝੁਣਕਾਰੋ ॥੨॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ତାହାର ମନରେ ସଦା ନିର୍ମଳ ସଚ୍ଚା ଅନାହଦ ଶବ୍ଦ ଗୁଞ୍ଜନ କରିଥାଏ॥2॥
ਸੁਣਿ ਵਡਭਾਗੀਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਰਾਮ ॥
ହେ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଅମୃତ ବାଣୀ ଶୁଣ।
ਜਿਨ ਕਉ ਕਰਮਿ ਲਿਖੀ ਤਿਸੁ ਰਿਦੈ ਸਮਾਣੀ ਰਾਮ ॥
ଯାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଏହି ଅମୃତ ବାଣୀ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ, ତାହାର ହୃଦୟରେ ଏହା ପ୍ରବେଶ ହୋଇଥାଏ।
ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ਤਿਨੀ ਜਾਣੀ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ॥
ଯାହା ଉପରେ ପ୍ରଭୁ ନିଜେ କୃପା କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ହିଁ ତାହାଙ୍କ ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟକଥାର ଜ୍ଞାନ ହୋଇଥାଏ।
ਅਮਰੁ ਥੀਆ ਫਿਰਿ ਨ ਮੂਆ ਕਲਿ ਕਲੇਸਾ ਦੁਖ ਹਰੇ ॥
ଏପରି ଜୀବ ଅମର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ତାହାର ସବୁ ଦୁଃଖ, କ୍ଲେଶ ତଥା ସଂତାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਸਰਣਿ ਪਾਈ ਤਜਿ ਨ ਜਾਈ ਪ੍ਰਭ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਨਿ ਤਨਿ ਭਾਣੀ ॥
ସେ ଭଗବାନଙ୍କ ଶରଣ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ଯିଏ ତାହାକୁ ତ୍ୟାଗ କରନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତି ତାହାର ମନକୁ ଲୋଭାୟିତ କରିଥାଏ।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਸਦਾ ਗਾਈਐ ਪਵਿਤ੍ਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥੩॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ଜୀବ! ଆମେ ସର୍ବଦା ପବିତ୍ର ଅମୃତ-ବାଣୀର ଗୁଣସ୍ତୁତି କରିବା ଉଚିତ॥3॥
ਮਨ ਤਨ ਗਲਤੁ ਭਏ ਕਿਛੁ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ਰਾਮ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଅମୃତ ବାଣୀରେ ମନ ତଥା ତନ ଏପରି ଲୀନ ହୋଇଥାଏ ଯେ କିଛି ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜਿਅੜਾ ਤਿਨਿ ਲੀਆ ਸਮਾਈ ਰਾਮ ॥
ଯେଉଁ ପରମେଶ୍ଵର ପ୍ରାଣୀକୁ ଜାତ କରିଛନ୍ତି, ସେ ସେଥିରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଏ।
ਮਿਲਿ ਬ੍ਰਹਮ ਜੋਤੀ ਓਤਿ ਪੋਤੀ ਉਦਕੁ ਉਦਕਿ ਸਮਾਇਆ ॥
ସେ ବ୍ରହ୍ମ ଜ୍ୟୋତିରେ ଏପରି ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ, ଯେପରି ଜଳରେ ଜଳ ମିଳିଯାଏ।
ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਏਕੁ ਰਵਿਆ ਨਹ ਦੂਜਾ ਦ੍ਰਿਸਟਾਇਆ ॥
ଏକ ପରମାତ୍ମା ହି ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଏବଂ ଆକାଶରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି, ଆଉ କେହି ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ।
ਬਣਿ ਤ੍ਰਿਣਿ ਤ੍ਰਿਭਵਣਿ ਪੂਰਿ ਪੂਰਨ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
ସେ ବନ, ତୃଣ ଏବଂ ତିନି ଲୋକରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି ତଥା ତାହାଙ୍କ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਜਾਣੈ ਜਿਨਿ ਏਹ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥੪॥੨॥੫॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମା ଏହି ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରିଛନ୍ତି, ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଏହି ବିଷୟରେ କିଛି ଜାଣି ନାହାନ୍ତି ||4||2||5||
ਬਿਹਾਗੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିହଗଡା ମହଲା 5 ॥
ਖੋਜਤ ਸੰਤ ਫਿਰਹਿ ਪ੍ਰਭ ਪ੍ਰਾਣ ਅਧਾਰੇ ਰਾਮ ॥
ସନ୍ଥଜନ ସେହି ଭଗବାନଙ୍କୁ ସନ୍ଧାନ କରିଥାନ୍ତି, ଯିଏ ଆମ ସବୁ ପ୍ରାଣର ମୂଳ ଆଧାର ଅଟନ୍ତି।
ਤਾਣੁ ਤਨੁ ਖੀਨ ਭਇਆ ਬਿਨੁ ਮਿਲਤ ਪਿਆਰੇ ਰਾਮ ॥
ନିଜ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମିଳନ ବିନା ତାହାର ଶାରୀରିକ ଶକ୍ତି କ୍ଷୀଣ ହୋଇଯାଏ।
ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਹੁ ਪਿਆਰੇ ਮਇਆ ਧਾਰੇ ਕਰਿ ਦਇਆ ਲੜਿ ਲਾਇ ਲੀਜੀਐ ॥
ହେ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! କୃପା କରି ମୋ’ ସହିତ ମିଳନ କର ତଥା ଦୟା କରି ନିଜ ଆଶ୍ରୟରେ ରଖ।
ਦੇਹਿ ਨਾਮੁ ਅਪਨਾ ਜਪਉ ਸੁਆਮੀ ਹਰਿ ਦਰਸ ਪੇਖੇ ਜੀਜੀਐ ॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ! କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି କରି ମୋତେ ନିଜ ନାମ ପ୍ରଦାନ କର, ଯେଉଁଥିରେ, ମୁଁ ତୋର ଆରାଧନା କରିବି ଏବଂ ତୋର ଦର୍ଶନ କରି ରହିପାରିବି
ਸਮਰਥ ਪੂਰਨ ਸਦਾ ਨਿਹਚਲ ਊਚ ਅਗਮ ਅਪਾਰੇ ॥
ହେ ଦୁନିଆର ମାଲିକ! ତୁ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ, ସର୍ବବ୍ୟାପକ, ସଦା ଅଟଳ ତଥା ଅଗମ୍ୟ ଓ ଅପାର ଅଟୁ।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਧਾਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮਿਲਹੁ ਪ੍ਰਾਨ ਪਿਆਰੇ ॥੧॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟ ପରମେଶ୍ଵର! କୃପା କରି ମୋ’ ସହିତ ମିଳନ କର॥1॥
ਜਪ ਤਪ ਬਰਤ ਕੀਨੇ ਪੇਖਨ ਕਉ ਚਰਣਾ ਰਾਮ ॥
ହେ ରାମ! ତୋର ଚରଣର ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ମୁଁ ଅନେକ ଜପ, ତପସ୍ୟା ଏବଂ ବ୍ରତ ଇତ୍ୟାଦି କରିଛି।
ਤਪਤਿ ਨ ਕਤਹਿ ਬੁਝੈ ਬਿਨੁ ਸੁਆਮੀ ਸਰਣਾ ਰਾਮ ॥
ପରନ୍ତୁ ତୋର ଶରଣ ବିନା ମନର ତୃଷ୍ଣା କଦାପି ବୁଝେ ନାହିଁ।
ਪ੍ਰਭ ਸਰਣਿ ਤੇਰੀ ਕਾਟਿ ਬੇਰੀ ਸੰਸਾਰੁ ਸਾਗਰੁ ਤਾਰੀਐ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି, ମୋର ବିକାରର ବେଡ଼ି କାଟି ଦିଅ ଏବଂ ଏହି ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଦିଅ।
ਅਨਾਥ ਨਿਰਗੁਨਿ ਕਛੁ ਨ ਜਾਨਾ ਮੇਰਾ ਗੁਣੁ ਅਉਗਣੁ ਨ ਬੀਚਾਰੀਐ ॥
ମୁଁ ଅନାଥ ତଥା ନିର୍ଗୁଣ ଅଟେ, ମୁଁ କିଛି ମଧ୍ୟ ଜାଣେ ନାହିଁ, ଏଥିପାଇଁ ତୁମେ ମୋର ଗୁଣ-ଅବଗୁଣ ଉପରେ ବିଚାର କର ନାହିଁ।
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਗੋਪਾਲ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਮਰਥ ਕਾਰਣ ਕਰਣਾ ॥
ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ ଗୋପାଳ ବଡ ଦୀନଦୟାଳୁ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ତଥା କର୍ତ୍ତା ଅଟନ୍ତି,
ਨਾਨਕ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਹਰਿ ਬੂੰਦ ਮਾਗੈ ਜਪਿ ਜੀਵਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਚਰਣਾ ॥੨॥
ନାନକ ରୂପୀ ଚାତକ ହରି ରୂପୀ ନାମ ବୁନ୍ଦା ମାଗିଥାନ୍ତି ତଥା ହରିଙ୍କ ଚରଣର ଜପ କରି ଜୀବିତ ରହିଥାନ୍ତି ||2||