ਗਲਿ ਜੇਵੜੀ ਆਪੇ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਉ ਪ੍ਰਭੁ ਖਿੰਚੈ ਤਿਉ ਜਾਹਾ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପ୍ରାଣୀର ଗଳାରେ ଜୀବନର ଡୋର ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ଯେପରି ପ୍ରଭୁ ତାହାକୁ ଟାଣିଥାନ୍ତି, ପ୍ରାଣୀ ସେପରି ହିଁ ଜୀବନ ମାର୍ଗରେ ଚାଲିଥାଏ।
ਜੋ ਗਰਬੈ ਸੋ ਪਚਸੀ ਪਿਆਰੇ ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਭਗਤਿ ਸਮਾਹਾ ॥੪॥੬॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରିୟ! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି କେବଳ ଅଭିମାନ ହିଁ କରିଥାଏ, ତାହାର ଅନ୍ତ ହୋଇଯାଏ, ଏଥିପାଇଁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନାମ ଜପ କରି ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ଲୀନ ହୁଅ||4||6||
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੪ ਦੁਤੁਕੇ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 4 ଦୁତୁକେ ॥
ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਵਿਛੁੜੇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਮਨਮੁਖਿ ਕਰਮ ਕਰੈ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
ଅନେକ ଜନ୍ମ ଦ୍ଵାରା ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରୁ ବିଚ୍ଛେଦ ହୋଇଥିବା ମନମୁଖୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରୁଅଛି ଏବଂ ସେ ଅହଙ୍କାରର ବଶୀଭୂତ ହୋଇ କର୍ମ କରିବାରେ ସକ୍ରିୟ ରହିଥାଏ।
ਸਾਧੂ ਪਰਸਤ ਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਗੋਬਿਦ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੧॥
ସାଧୁ ରୂପୀ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ଛୁଇଁବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତି ହୋଇଛି, ହେ ଗୋବିନ୍ଦ! ମୁଁ ତୁମ ଶରଣରେ ଆସିଛି॥1॥
ਗੋਬਿਦ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਅਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ପ୍ରୀତି ମୋତେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାଏ।
ਜਬ ਸਤਸੰਗ ਭਏ ਸਾਧੂ ਜਨ ਹਿਰਦੈ ਮਿਲਿਆ ਸਾਂਤਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେବେ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ମୋର ସଙ୍ଗତି ହୋଇଛି, ମୋର ହୃଦୟକୁ ଶାନ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିବା ବାଲା ମୁରାରୀ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି॥ରୁହ॥
ਤੂ ਹਿਰਦੈ ਗੁਪਤੁ ਵਸਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਤੇਰਾ ਭਾਉ ਨ ਬੁਝਹਿ ਗਵਾਰੀ ॥
ହେ ଭଗବାନ! ତୁ ଆମ ଜୀବଙ୍କ ହୃଦୟରେ ହି ଗୁପ୍ତ ରୂପରେ ରହି ଅଛୁ, କିନ୍ତୁ ଆମେ, ବୋକା, ତୁମ ସ୍ନେହକୁ ବୁଝିପାରୁ ନାହୁଁ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਗਟਿਆ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਵੀਚਾਰੀ ॥੨॥
ମହାପୁରୁଷ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ମିଳନ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଦର୍ଶନ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଏବେ ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଯଶୋଗାନ କରିଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣର ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ॥2॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਭਇਆ ਸਾਤਿ ਆਈ ਦੁਰਮਤਿ ਬੁਧਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସାନ୍ନିଧ୍ୟରେ ରହି ମୋର ମନ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତି ହେବା କାରଣରୁ ମୋର ମନର ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧି ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਆਤਮ ਬ੍ਰਹਮੁ ਚੀਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਤਸੰਗਤਿ ਪੁਰਖ ਤੁਮਾਰੀ ॥੩॥
ହେ ସଦଗୁରୁ! ତୁମର ସତସଙ୍ଗତିର ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ଆତ୍ମାରେ ହିଁ ବ୍ରହ୍ମକୁ ଜାଣି ମୋତେ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି॥3॥
ਪੁਰਖੈ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਜਿਨ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਭਈ ਤੁਮਾਰੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯାହା ଉପରେ ତୁମର ଅପାର କୃପା ହୋଇଛି, ତାହାକୁ ଗୁରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ କରି ତାହାକୁ ତୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛୁ।
ਨਾਨਕ ਅਤੁਲੁ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗਤੁ ਰਹੈ ਬਨਵਾਰੀ ॥੪॥੭॥
ହେ ନାନକ! ତାହାକୁ ଅତୁଳନୀୟ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ସେ ପ୍ରତିଦିନ ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରେ ମଗ୍ନ ରହି ଜାଗ୍ରତ ରହିଥାଏ||4||7||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 4 ॥
ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅੰਤਰੁ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
ହରିଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ମୋର ମନ ବାନ୍ଧି ହୋଇଛି ଏବଂ ହରିଙ୍କ ବିନା ମୁଁ ରହିପାରୁ ନାହିଁ।
ਜਿਉ ਮਛੁਲੀ ਬਿਨੁ ਨੀਰੈ ਬਿਨਸੈ ਤਿਉ ਨਾਮੈ ਬਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧॥
ଯେପରି ମାଛ ଜଳ ବିନା ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ, ସେପରି ହିଁ ଜୀବାତ୍ମା ହରିନାମ ବିନା ମରିଯାଏ॥1॥
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਜਲੁ ਦੇਵਹੁ ਹਰਿ ਨਾਈ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ହରିନାମ ରୂପୀ କୃପା-ଜଳ ପ୍ରଦାନ କର।
ਹਉ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਗਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਨਾਮੇ ਹੀ ਸਾਂਤਿ ਪਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ନିଜ ମନରେ ଦିନ ରାତି ନାମ ହିଁ ମାଗିଥାଏ ଏବଂ ନାମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ॥ରୁହ॥
ਜਿਉ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਜਲ ਬਿਨੁ ਬਿਲਲਾਵੈ ਬਿਨੁ ਜਲ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥
ଯେପରି ଚାତକ ଜଳ ବିନା ଛଟପଟ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଜଳ ବିନା ତାହାର ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟେ ନାହିଁ;
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਲੁ ਪਾਵੈ ਸੁਖ ਸਹਜੇ ਹਰਿਆ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ॥੨॥
ସେପରି ହିଁ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ହିଁ ବ୍ରହ୍ମ ରୂପୀ ଜଳର ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସେ ପ୍ରଭୁ-ପ୍ରେମ ଦ୍ଵାରା ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ହୋଇଥାଏ॥2॥
ਮਨਮੁਖ ਭੂਖੇ ਦਹ ਦਿਸ ਡੋਲਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
ମୋହ-ମାୟାରେ ଭୋକିଲା ମନମୁଖୀ ଦଶ ଦିଗରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ ଏବଂ ନାମରୁ ବଞ୍ଚିତ ରହି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରିଥାଏ।
ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਆਵੈ ਦਰਗਹਿ ਮਿਲੈ ਸਜਾਈ ॥੩॥
ଏପରି ଲୋକ ଜନ୍ମ ହୋଇ ମରିଥାଏ, ପୁନଃ ପୁନଃ ଯୋନିରେ ଆସିଥାଏ ଆଉ ଭଗବାନଙ୍କ ଦରବାରରେ ତାହାକୁ କଠୋର ଦଣ୍ଡ ମିଳିଥାଏ ॥3॥
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹ ਹਰਿ ਰਸੁ ਅੰਤਰਿ ਪਾਈ ॥
ଯଦି ଭଗବାନ କୃପା କରନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ମନୁଷ୍ୟ ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ ଏବଂ ତାହାକୁ ହୃଦୟରେ ହିଁ ହରି-ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਭਏ ਹੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥੪॥੮॥
ହେ ନାନକ! ଭଗବାନ ଦୀନଦୟାଳୁ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଶବ୍ଦ ମାଧ୍ୟମରେ ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟିଯାଏ||4||8||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ਪੰਚਪਦਾ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 4 ପଞ୍ଚପଦୀ ॥
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਸਿਧਿ ਹੋਈ ਸਿਧੀ ਤੇ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ॥
ଯଦି ମନୁଷ୍ୟ ଅଜୟ ମନ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ ତାହାକୁ ସିଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସିଦ୍ଧି ଫଳରେ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଯାଏ।
ਪ੍ਰੇਮ ਕੇ ਸਰ ਲਾਗੇ ਤਨ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਭ੍ਰਮੁ ਕਾਟਿਆ ਜਾਈ ॥੧॥
ଯେବେ ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରେମର ତୀର ମନର ଭିତରେ ଲାଗିଥାଏ, ସେତେବେଳେ ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇଯାଏ॥1॥
ਮੇਰੇ ਗੋਬਿਦ ਅਪੁਨੇ ਜਨ ਕਉ ਦੇਹਿ ਵਡਿਆਈ ॥
ହେ ମୋର ଗୋବିନ୍ଦ! ନିଜ ସେବକକୁ ନିଜ ନାମର ବଡିମା ପ୍ରଦାନ କର।
ਗੁਰਮਤਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਪਰਗਾਸਹੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਰਣਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ମୋ’ ହୃଦୟରେ ନିଜ ରାମ ନାମ ଉଜ୍ଜଳ କରାଅ, କାରଣ ମୁଁ ସର୍ବଦା ହିଁ ତୋର ଶରଣରେ ପଡି ରହିଛି॥ରୁହ॥
ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਸਭੁ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਮਨ ਮੂਰਖ ਚੇਤਿ ਅਜਾਣਾ ॥
ହେ ମୂର୍ଖ ଓ ଅଚେତନ ମନ! ଏହି ସାରା ଦୁନିଆ ଜନ୍ମ ମରଣର ବଶୀଭୂତ ହୋଇଛି, ଏଥିପାଇଁ କେବଳ ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ କର।
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਗੁਰੁ ਮੇਲਹੁ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣਾ ॥੨॥
ହେ ଶ୍ରୀହରି! ମୋ’ ଉପରେ କୃପା କର ଆଉ ମୋତେ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଅ, ଯାହା ଫଳରେ ମୁଁ ତୋର ହରିନାମରେ ଲୀନ ହୋଇଯିବି॥2॥
ਜਿਸ ਕੀ ਵਥੁ ਸੋਈ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਣੈ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਸੁ ਪਾਏ ॥
ଯାହାର ଏହି ନାମ ଅମୂଲ୍ୟ ବସ୍ତୁ ଅଟେ, ସେହି ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଏହାକୁ ଜାଣିଥାନ୍ତି, ଯାହାକୁ ସେ ଏହି ଅମୂଲ୍ୟ ବସ୍ତୁ ଦେଇଥାନ୍ତି, ସେ ଏହାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਵਸਤੁ ਅਨੂਪ ਅਤਿ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥੩॥
ଏହି ନାମ ବସ୍ତୁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅନୁପ, ଅଗମ୍ୟ, ଅଗୋଚର ଅଟେ ଆଉ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଅଲକ୍ଷ୍ୟ ବସ୍ତୁ ପ୍ରକଟ ହୋଇଥାଏ॥3॥
ਜਿਨਿ ਇਹ ਚਾਖੀ ਸੋਈ ਜਾਣੈ ਗੂੰਗੇ ਕੀ ਮਿਠਿਆਈ ॥
ଯିଏ ଏହାକୁ ଆସ୍ଵାଦନ କରିଛି, ସେ ଏହାର ସ୍ଵାଦ ଜାଣିଥାଏ, ଯେପରି ମୂକ ମିଠାର ସ୍ଵାଦ ବତାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।