ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਆਪੇ ਸਚਿ ਲਾਏ ॥੪॥੭॥
ହେ ନାନକ! ସେ ସ୍ଵୟଂ ସବୁଙ୍କୁ ଦେଖିଥାନ୍ତି ଏବଂ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମନୁଷ୍ୟକୁ ସତ୍ୟ-ନାମରେ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି ॥4॥7॥
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 3 ॥
ਨਾਵੈ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਮਿਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ମୂଲ୍ୟ ଏବଂ ବିସ୍ତାର ବ୍ୟକ୍ତ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਸੇ ਜਨ ਧੰਨੁ ਜਿਨ ਇਕ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
ସେହି ଭକ୍ତର ଭାଗ୍ୟ ବଡ ଅଟେ, ଯିଏ ଏକ ନାମରେ ହିଁ ନିଜ ସୁରତି ଲଗାଇ ଥାଏ।
ਗੁਰਮਤਿ ਸਾਚੀ ਸਾਚਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ମତି ସତ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥੧॥
ମନୁଷ୍ୟକୁ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦାନ କରି ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ତାହାକୁ କ୍ଷମା କରି ଦେଇଥାନ୍ତି॥1॥
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਚਰਜੁ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਿ ਸੁਣਾਏ ॥
ହରି-ନାମ ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ଅନାହଦ ଧ୍ୱନି ଅଟେ ଆଉ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବକୁ ଏହି ନାମ ଶୁଣାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਕਲੀ ਕਾਲ ਵਿਚਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କଳିଯୁଗର ସମୟରେ କୌଣସି ଗୁରୁମୁଖୀ ହିଁ ଏହି ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਹਮ ਮੂਰਖ ਮੂਰਖ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
ଆମେ ଜୀବ ମୂର୍ଖ ଅଟୁ ଆଉ ମୂର୍ଖତା ହିଁ ଆମ ମନରେ ଅଛି।
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਸਭ ਕਾਰ ਕਮਾਹਿ ॥
ଆମେ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ଅହଂକାରରେ ହିଁ କରିଥାଉ, କିନ୍ତୁ
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹੰਉਮੈ ਜਾਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ ମନରୁ ଅହଂକାର ଦୂର ହୋଇଥାଏ।
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
ସେହି ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କ୍ଷମା କରି ଜୀବକୁ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ଥାଆନ୍ତି ॥2॥
ਬਿਖਿਆ ਕਾ ਧਨੁ ਬਹੁਤੁ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
କାରର ଧନ ମନୁଷ୍ୟ ମନରେ ବହୁତହଙ୍କାର ଜାତ କରିଥାଏ,
ਅਹੰਕਾਰਿ ਡੂਬੈ ਨ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥
ଯାହା ଫଳରେ ସେ ଅହଂକାରରେ ବୁଡିଯାଏ ଏବଂ ଦରବାରରେ ସମ୍ମାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରେ ନାହିଁ।
ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
କିନ୍ତୁ ନିଜ ଆତ୍ମାଭିମାନକୁ ଛାଡି ସେ ସର୍ବଦା ସୁଖୀ ରହିଥାଏ।
ਗੁਰਮਤਿ ਸਾਲਾਹੀ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥੩॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟ ସତ୍ୟର ସ୍ତୁତି ଗାନ କରିଥାଏ॥3॥
ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰਤਾ ਸੋਇ ॥
ସେହି କର୍ତ୍ତା-ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁଙ୍କ ରଚୟିତା ଅଟନ୍ତି ଏବଂ
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ତାହାଙ୍କ ବିନା ବିଶ୍ଵରେ ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਜਿਸੁ ਸਚਿ ਲਾਏ ਸੋਈ ਲਾਗੈ ॥
ଯାହାକୁ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ସତ୍ୟ ନାମରେ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ସତ୍ୟ-ନାମରେ ଲାଗିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਆਗੈ ॥੪॥੮॥
ହେ ନାନକ! ନାମ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣୀ ପରଲୋକରେ ସର୍ବଦା ସୁଖୀ ରହିଥାଏ॥4॥8॥
ਰਾਗੁ ਧਨਾਸਿਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੪
ଧନାସରୀ ମହଲା 3 ଘର 4 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਹਮ ਭੀਖਕ ਭੇਖਾਰੀ ਤੇਰੇ ਤੂ ਨਿਜ ਪਤਿ ਹੈ ਦਾਤਾ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ମୁଁ ତୋର ଦରବାରରେ ଭିକ୍ଷା ମାଗିବା ବାଲା ଭିକାରୀ ଅଟେ ଏବଂ ତୁ ନିଜେ ହୁଁ ନିଜର ସ୍ଵାମୀ ଅଟୁ ଆଉ ସବୁଙ୍କୁ ଦେବା ବାଲା ଅଟୁ।
ਹੋਹੁ ਦੈਆਲ ਨਾਮੁ ਦੇਹੁ ਮੰਗਤ ਜਨ ਕੰਉ ਸਦਾ ਰਹਉ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ॥੧॥
ହେ ସର୍ବେଶ୍ଵର! ମୋ’ ଉପରେ ଦୟାଳୁ ହୁଅ ଏବଂ ମୋତେ (ଭିକ୍ଷୁକକୁ) ନିଜ ନାମ ପ୍ରଦାନ କର, ଯେପରି ମୁଁ ସର୍ବଦା ତୋର ପ୍ରେମ-ରଙ୍ଗରେ ହିଁ ମଗ୍ନ ରହିବି॥1॥
ਹੰਉ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ਸਾਚੇ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਵਿਟਹੁ ॥
ହେ ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵର! ମୁଁ ତୋର ନାମ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ।
ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਭਨਾ ਕਾ ਏਕੋ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏକ ତୁ ହିଁ ଏହି ଜଗତ, ମାୟା ଏବଂ ସବୁ ଜୀବଙ୍କୁ ଜାତ କରିବା ବାଲା ଅଟୁ ଏବଂ ତୋ’ ବିନା ଆଉ କେହି ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ନାହାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਬਹੁਤੇ ਫੇਰ ਪਏ ਕਿਰਪਨ ਕਉ ਅਬ ਕਿਛੁ ਕਿਰਪਾ ਕੀਜੈ ॥
ହେ ପରମପିତା! ମୋତେ, କୃପଣକୁ, ଜନ୍ମ ମରଣର ବହୁତ ଚକ୍ର ପଡିଛି, ଏବେ ମୋ’ ଉପରେ କୃପା କର।
ਹੋਹੁ ਦਇਆਲ ਦਰਸਨੁ ਦੇਹੁ ਅਪੁਨਾ ਐਸੀ ਬਖਸ ਕਰੀਜੈ ॥੨॥
ମୋ’ ଉପରେ ଦୟାଳୁ ହୁଅ ଏବଂ ମୋତେ ନିଜର ଦର୍ଶନ ଦିଅ, ମୋ’ ଉପରେ କେବଳ ଏପରି କୃପା କର॥2॥
ਭਨਤਿ ਨਾਨਕ ਭਰਮ ਪਟ ਖੂਲ੍ਹ੍ਹੇ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜਾਨਿਆ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଭ୍ରମର ପରଦା ଖୋଲି ଯାଇଛି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ସତ୍ୟ ଜଣା ପଡି ଯାଇଛି।
ਸਾਚੀ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਹੈ ਭੀਤਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੩॥੧॥੯॥
ମୋର ମନରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସଚ୍ଚା ପ୍ରୀତି ଲାଗି ଯାଇଛି ଆଉ ମୋର ମନ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଛି ||3||1||9||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੧ ਚਉਪਦੇ
ଧନାସରୀ ମହଲା 4 ଘର 1 ଚଉପଦୀ ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਜੋ ਹਰਿ ਸੇਵਹਿ ਸੰਤ ਭਗਤ ਤਿਨ ਕੇ ਸਭਿ ਪਾਪ ਨਿਵਾਰੀ ॥
ହେ ଭଗବାନ! ଯେଉଁ ସନ୍ଥ ଓ ଭକ୍ତ ତୋର ଆରାଧନା କରିଥାନ୍ତି, ତୁ ତାହାଙ୍କ ସବୁ ପାପ ଦୂର କରୁ।
ਹਮ ਊਪਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਸੁਆਮੀ ਰਖੁ ਸੰਗਤਿ ਤੁਮ ਜੁ ਪਿਆਰੀ ॥੧॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ! ମୋ’ ଉପରେ ନିଜ କୃପା କର ଏବଂ ମୋତେ ସୁସଙ୍ଗତିରେ ରଖ ଯାହା ତୋତେ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାଏ॥1॥
ਹਰਿ ਗੁਣ ਕਹਿ ਨ ਸਕਉ ਬਨਵਾਰੀ ॥
ହେ ପରମାତ୍ମା! ମୁଁ ତୋର ମହିମା ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ପାରୁନାହିଁ।
ਹਮ ਪਾਪੀ ਪਾਥਰ ਨੀਰਿ ਡੁਬਤ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪਾਖਣ ਹਮ ਤਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଆମେ ପାପୀ, ପଥର ଭଳି ଜଳରେ ବୁଡି ରହିଛୁ, ନିଜ କୃପା କରି ଆମକୁ ଉଦ୍ଧାର କର॥ରୁହ॥
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਲਾਗੇ ਬਿਖੁ ਮੋਰਚਾ ਲਗਿ ਸੰਗਤਿ ਸਾਧ ਸਵਾਰੀ ॥
ମୁଁ ନିଜ ମନରେ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରରେ ଲାଗିଥିବା ବିଷ ରୂପୀ ମାୟାର କଳଙ୍କ ସାଧୁ ସଙ୍ଗତିରେ ସମ୍ମିଳିତ ହୋଇ ବାହାର କରି ଦେଇଛି,
ਜਿਉ ਕੰਚਨੁ ਬੈਸੰਤਰਿ ਤਾਇਓ ਮਲੁ ਕਾਟੀ ਕਟਿਤ ਉਤਾਰੀ ॥੨॥
ଯେପରି ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣକୁ ଅଗ୍ନିରେ ତପ୍ତ କରି ତାହାର ସାରା ମଇଳାକୁ କଢା ଯାଏ ॥2॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪਨੁ ਜਪਉ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਜਪਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਉਰਿ ਧਾਰੀ ॥
ମୁଁ ଦିନ ରାତି ହରିନାମର ଜପ କରିଥାଏ ଏବଂ ହରିନାମ ଜପି ହରିଙ୍କୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପନ କରିଥାଏ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਉਖਧੁ ਜਗਿ ਪੂਰਾ ਜਪਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ॥੩॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ‘ ହରି-ହରି’ ନାମ ଏହି ଜଗତରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଔଷଧ ଅଟେ ଆଉ ହରିନାମର ଭଜନ କରି ମୁଁ ନିଜ ଅହଂକାରକୁ ଦମନ କରି ଦେଇଛି॥3॥